ای کوه صلابت و صبوری! ای مرد! شد بی تو بهار من خزان، برگم زرد پشتم به تو گرم بود و قلبم، محکم دلگیرم از این خزان، بهارم! برگرد #محمد_رضا_قاسمیان #رباعی ۱۴۰۱/۱۱/۰۱

دنیا چه بلایی به سر ما آورد! غم روی غمی فزود و دردی بر درد دلبسته‌ی دنیا ز چه رو باید شد؟ وقتی به کسی وفا نکرد این نامرد #محمد_رضا_قاسمیان #رباعی ۱۴۰۱/۱۱/۰۱

مهلت ارسال آثار به دهمین جشنواره شعر فجر خراسان جنوبی تمدید شد ✅قیاسی سرپرست اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان خوسف گفت: با توجه به تعطیلی ادارات و درخواست شعرا و فرهیختگان، مهلت ارسال آثار به دهمین جشنواره شعر فجر استان تا 5 بهمن ماه تمدید شد. #دهه_فجر #شعر_فجر 🆔 @roshanakhj

خواستم در باغ باشی سرو دلجویم، نشد قوّت قلبم شوی، نیروی بازویم، نشد مثل شب، غرق تماشایت شوم تا بامداد غرق گردم در رُخت ای ماه نیکویم! نشد زُل زنم در نرگس مستت، شبیه آفتاب مست گردم، مست بویت، یاس خوش بویم! نشد می خرامی تیزپایم! کی به گردت می‌رسم؟ خواستم سیرت ببینم، آه! آهویم! نشد دوستت دارم ولی جرأت ندارم گویمت یا بخواهم حاجتی از محضرت، رویم نشد مثل موسیٰ، صاحب اعجاز هستی ماه من! کارگر در پیش اعجاز تو جادویم، نشد گلشنی می خواستم، تنها تو گل، من بلبل اش نقش بر دیوار حتی، خانه می جویم، نشد دل بریدن از تو لیلی! کار این مجنون که نیست! بس که من دلبسته‌ی آن تار گیسویم، نشد عاقبت یک روز می گردد به کام ما جهان هرچه را هرچند من حالا که می گویم، نشد #محمد_رضا_قاسمیان #تصویر_سرایی ۱۴۰۱/۱۱/۰۲ 👇 @azsabuyeeshgh

شعر فوق، الهام گرفته از این تصویر و این مصراع که بلافاصله با دیدن آن سرودم. نقش بر دیوار حتی، خانه می جویم، نشد #تصویر_سرایی👆 @azsabuyeeshgh

آنان که حیات خود از آنان داریم انصاف نباشد، ز میان برداریم ای کاش! که هنگام عمل کردن‌ها خود را سر جای دیگران بگذاریم #محمد_رضا_قاسمیان ۱۴۰۱/۱۱/۰۲ @azsabuyeeshgh

ای دلبری که چهره‌ی ماهت، نهان شده! آه زمین ز هجر تو بر آسمان شده! گردد به گِرد شمس رُخت، سال و ماه، ماه دورت، پر از ستاره، پر از کهکشان شده بیچاره من، که بی تو گرفتار حسرتم آه از جگر برآرَم و کارم، فغان شده کوه غمت، ز بس که گران شد به روی دوش هر شانه‌ای که می نگرم، ناتوان شده تا کی بسوزم از غم جانسوز هجر تو؟ ذوب این جگر، ز شعله‌ی آتشفشان شده کو مژده‌ی وصال تو؟ ای سرو خوش خرام! هر لاله‌ای ز هجر تو قدّش کمان شده شمشاد من! به خاطر گل‌ها ظهور کن بازآ دگر که بی تو بهارم، خزان شده اذنم بده، به بوسه به محراب ابرویت ای سجده‌گاه عشق! که وقت اذان شده #محمد_رضا_قاسمیان ۱۴۰۱/۱۱/۰۲

ای دلبری که در همه عالم، یگانه‌ای! گیرد دلم به یاد تو هر دم، بهانه‌ای گویا بهار می رسد از ره، به یاد تو عشقت زند به باغ خیالم، جوانه‌ای تا شد عیان، جمال گل از بین سبزه‌ها هر بلبلی به یاد تو خواند، ترانه‌ای از اشتیاقت این همه گلواژه‌ می دمد هر جا قصیده‌ای، غزل عاشقانه‌ای با، دام غمزه‌ات، چه قَدَر دل، ربوده‌ای! صیّاد دل! به گونه نهادی چه دانه‌ای! ای دلبری که دل ببری با چه دلبری! ما غرقه‌ایم در تو و خود بر کرانه‌ای ای در دلم، همیشه حضور تو جاودان! اینجا بمان، که هست چه نیک آشیانه‌ای! #محمد_رضا_قاسمیان ۱۴۰۱/۱۱/۰۴

عشق شیرین!❤️ به سر می پرورانم عشق شیرین! باز سودایت تجلّی کن نگارا! در دلم با ماه سیمایت صبا کی آورد بویت؟ گُذار کیست از کویت؟ کجا یابم تو را آخر؟ نگردد از چه پیدایت؟ اگر دورم، چه غم دارم؟ مجسّم در دلم هستی چه شب هایی که می دوزم نگاهم را به لب هایت! صنوبر قامتا! سروا! خِرامان می شوی پس کی؟ ببینم چهره ی ماهت، ببینم قدّ رعنایت؟ بیا دیگر امید من! بیا یاس سفید من! فدای ساق سیمین ات! فدای چشم شهلایت! اگر مُردم ز هجرانت، به امید وصال تو دوباره زنده می گردم ز انفاس مسیحایت به عشقت تا سحر هر شب غزل ها گفته، دُر سفتم غزل هایم نمی خوانی چرا با صوت زیبایت!؟ #محمد_رضا_قاسمیان ۱۴۰۱/۱۰/۱۷ #آوا__بیتا

کرده ای افسون مرا، با آن که افسون نیستی همچو جانی در تنم، یک لحظه بیرون نیستی کیستی؟ آتشفشانی؟ شعله های قلب من! در دلم توفان به پا کردی، تو هامون نیستی!؟ گلشنم! باغم! بهارم! ای هماره سبز سبز! آبی دریای من! آیا تو گلگون نیستی!؟ عاشقی؟ معشوقی آیا؟ لیلی ام! مجنون من! عاشق و شیدای عالم! کی تو مجنون نیستی!؟ خلق عالم جملگی، روزی خور خوان تواند عالمی مدیون تو، اما تو مدیون نیستی عذر خواهم، غفلتم خون کرده گر قلب تو را کاش! می دانستم از دستم تو دلخون نیستی خواستم وصفت کنم، ای برتر از مدح و ثنا! ای کتاب عشق! در قاموس و مضمون نیستی با منی، اما کجایی؟ خویش را بنما به من هرکجا کردم نظر، آنجا تویی، چوُن نیستی!؟ #محمد_رضا_قاسمیان #جمعیت_شاعران_آزاد_ایران #هم_سرایی 🟣@hamsora94 کد اختصاصی شاعر در سایت همسرائی 👇 🟣http://hamsoraei.com/6911

سمبل (نماد) و استعاره Symbol = نماد ، رمز ، مظهر ، نشانه          سمبل (نماد ) هم مثل استعاره است ؛ يعنی مشبه به را ذكر مي كنند و مشبه را اراده می نمايند . با اين تفاوت كه مشبه به در سمبل صريحاً به يك مشبه خاص و مشخص دلالت ندارد ، بلكه به چند مشبه نزديك به هم و به اصطلاح هاله يی از مفاهيم و معانی مربوط به هم است . مثلا زندان در شعر عرفانی نماد يا سمبل ۱- تن ۲- دنيا ۳- تعلقات مادّی و دنيايی ۴- اميال نفسانی است : (دلا تا كی در اين زندان فريب اين و آن بينی          يكی زين چاه ظلمانی برون شو تا جهان بينی ) اما در مصراع ( ماهم اين هفته برون رفت و به چشمم سالی است ... ) ماه مشبه بهی است كه فقط و فقط بر يك مشبه خاص دلالت دارد و نه بيشتر و آن ، محبوب حافظ است . يعنی ماه استعاره از محبوب است .         علاوه بر اين ، در استعاره ، حتماً بايد مشبه به را در معنای ثانوی دريابيم . ما در استعاره هرگز كلمه را در معنای اصلی و لغوی در نظر نمی گيريم چنانكه در شعر فوق (ماهم اين ... )هرگز ماه را در معنای ماه آسمان در نظر نمی گيريم (به دليل وجود قرينه‌ی صارفه - قرينه‌ی صارفه در استعاره به كلمه‌ای می گويند كه ذهن را از معنای اوليه و اصلي كلمه منصرف كرده و متوجه معنای استعاری مي كند ) اما در سمبل (نماد ) با اينكه معنی ثانوی مورد نظر است ، ولی معنی لغوی هم مي‌تواند مطرح باشد . مثلا وقتی فروغ مي‌گويد: «تمام روز در آيينه گريه می كردم ... تنم به پيله‌ی تنهايی ام نمی گنجيد ... » آيينه نماد خاطرات ، دل ، ذهن و فكر شاعر است اما در ضمن معنی اصلی آيينه را هم دارد و ما می توانيم فروغ را تصور كنيم كه در مقابل آيينه ايستاده و با حزن و اندوه به ياد آوری خاطرات خويش مشغول است .          ژرف ساخت ( اساس و پايه ) سمبل ، تشبيه است ؛ مشبه حذف مي شود و مشبه به می ماند (مثل استعاره‌ی صريح ) مثلا ابتدا عدالت از نظر استقرار برابری و راستی به ترازو تشبيه می شود و بعد ،عدالت (مشبه) حذف شده و فقط مشبه به (ترازو)باقی مي‌ماند .         برخي از نمادها ( مخصوصا نمادهای عرفانی ) به علت كثرت تكرار و تقليد و آشنايی ذهن ها با آن ها ، صريح و مشخص شده اند مانند خر نمادتن ، عيسی و يوسف نماد روح و ... از اين رو مي توان اين نماد ها را به عنوان استعاره تلقی كرد.         نمادها بر دو نوع است ۱-  نمادهاي قراردادی يا عمومی (public symbol) كه به سبب تكرار حالت عادی به خود مي گيرد و غالبا مانند استعاره بر يك مشبه خاص دلالت می كند. مانند كبوتر نماد صلح و آشتی، آب نماد نور و روشنی ، سرو نماد جاودانگی، برف و زمستان نماد مرگ و ويرانی ،عقاب نماد بلند پروازی و غرور   ۲- سمبل های خصوصی و شخصی (personal symbol) غالبا فهم آنها دشوار است و زمان می خواهد تا اندك اندك در ذهن مردم جاي بگيرد چرا كه مسبوق به سابقه نيست و حاصل تخيّل فردی شاعر و نويسنده است مثلا مولانا به ابتكار خود خورشيد را سمبل شمس تبريزی و خدا قرار داده يا زنبور طلايی در بوف كور صادق هدايت سمبل عاشق است يا گل نيلوفر كه به تبع فرهنگ هندی در ادبيات جهان رمز روح عارف قرار گرفته كه از مرداب جهان سر بر می آورد آما به آن آلوده نمی شود.

به نام خدای جهان آفرین خداوند دنیا، خداوند دین خداوند رحمت، خداوند نور خداوند شعر و خداوند شور خدایی که عالم چو می آفرید به دست هنر مُلک ایران کشید فعولن فعولن فعولن فَعَل چه خوش گفت فردوسی بی بدل: «هنر نزد ایرانیان است و بس نگیرند  شیر ژیان را به کس» که ایرانیان، چون خدا باورند به علم و هنر، مهر جان پرورند به اخلاق نیکو همه شهره‌اند فروزان چو مهراند و چون زهره‌اند چو ایرانیان را نباشد بدیل گرامی گهرهای پاک و اصیل همانند فردوسی اهل ذوق چو سعدی و حافظ پر از شور و شوق به هنگامه‌ها، همچو رستم، دلیر نبیند کس ایرانیان را نظیر #محمد_رضا_قاسمیان گروه ادیبانه ۴ بهمن  ۱۴۰۱