🔰چهارصفت نشانه کمال ایمان امالی طوسی: امام سجاد علیه السلام فرمود: «هر کس در او چهار [صفت] باشد ایمانش کامل است و گناهانش نابود، و با پروردگارش روبرو می‌شود در حالی که از خشنود است: ۱. هر کس که بپردازد به مردم هر حقی را که خدا برای آنها به گردن او نهاده است، ۲. و زبانش با مردم راست باشد، ۳. و شرم کند از هر چه زشتی است نزد خدا و مردم، ۴.و با خانواده اش خوشرفتار باشد. » -. امالی شیخ ۱: ۷۱ - ---------- عَنْ أَبِی حَمْزَةَ الثُّمَالِیِّ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ علیهما السلام قَالَ کَانَ أَبِی عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ علیهما السلام یَقُولُ: أَرْبَعٌ مَنْ کُنَّ فِیهِ کَمَلَ إِیمَانُهُ وَ مُحِّصَتْ عَنْهُ ذُنُوبُهُ وَ لَقِیَ رَبَّهُ وَ هُوَ عَنْهُ رَاضٍ مَنْ وَفَی لِلَّهِ بِمَا جَعَلَ عَلَی نَفْسِهِ لِلنَّاسِ وَ صَدَقَ لِسَانُهُ مَعَ النَّاسِ وَ اسْتَحْیَا مِنْ کُلِّ قَبِیحٍ عِنْدَ اللَّهِ وَ عِنْدَ النَّاسِ وَ حَسُنَ خُلُقُهُ مَعَ أَهْلِهِ [۱] . سن، [المحاسن] عن أبیه عن ابن محبوب: مثله [۲] [۱]: ۱. أمالی الشیخ ج ۱ ص ۷۱. [۲]: ۲. المحاسن ص ۸. از شرح بی نهایت https://eitaa.com/azsharhebinahayat

اهل خدا چه کسانی هستند؟ (پنج گروه) محاسن: علی بن حسین علیه السلام فرمود: موسی فرمود: چه کسانی اهل تو هستند و در زیر سایه تو محفوظ هستند آنگاه که هیچ سایبانی جز رحمت تو وجود ندارد؟ خداوند به او فرمود: آن‌ها کسانی هستند که ۱. قلبهایشان پاک و دستهایشان خاکی است - فقیر هستند-، ۲. کسانی که هرگاه من را یاد کنند عظمت من را یاد می‌کنند، ۳. کسانی که به طاعت و بندگی من کفایت می‌کنند آن طور که نوزاد به شیر کفایت می‌کند. ۴. کسانی که به مسجد پناه می‌برند همانند شاهین‌ها که به لانه هایشان پناه می‌برند ۵. و کسانی که اگر یکی از چیزهایی که من حرام کرده‌ام حلال شده باشد به مانند پلنگ خشمگین، غضب می‌کنند. -. محاسن البرقی: ۱۶ - عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِیهِ عَنْ جَدِّهِ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ عَلَیْهِمَا السَّلَامُ قَالَ: قَالَ مُوسَی بْنُ عِمْرَانَ عَلَیْهِ السَّلَامُ یَا رَبِّ مَنْ أَهْلُکَ الَّذِینَ تُظِلُّهُمْ فِی ظِلِّ عَرْشِکَ یَوْمَ لَا ظِلَّ إِلَّا ظِلُّکَ قَالَ فَأَوْحَی اللَّهُ إِلَیْهِ الطَّاهِرَةُ قُلُوبُهُمْ وَ التَّرِبَةُ أَیْدِیهِمْ الَّذِینَ یَذْکُرُونَ جَلَالِی إِذَا ذَکَرُوا رَبَّهُمْ الَّذِینَ یَکْتَفُونَ بِطَاعَتِی کَمَا یَکْتَفِی الصَّبِیُّ الصَّغِیرُ بِاللَّبَنِ الَّذِینَ یَأْوُونَ إِلَی مَسَاجِدِی کَمَا تَأْوِی النُّسُورُ إِلَی أَوْکَارِهَا وَ الَّذِینَ یَغْضَبُونَ لِمَحَارِمِی إِذَا اسْتُحِلَّتْ مِثْلَ النَّمِرِ إِذَا حَرِدَ [۴] . از شرح بی نهایت https://eitaa.com/azsharhebinahayat

🔰معنای واژه های «الله، الرحمن، الرحیم» با توجه به تفسیر المیزان اینگونه به نظر رسید (در حد یک بررسی طلبگی): 1⃣ با توجه به اینکه «الله» اسم عَلَم برای خدا است نباید در هیچ زبانی ترجمه شود مگر کسی نام پیامبران یا اشخاص دیگر را ترجمه می کند؟ البته الله از واژه «اله» به معنای «پرستش شونده» گرفته شده است. 2⃣ سپس با توجه به اینکه در واژه «رحمن» دو جهت «زیادی» و «گسترش» ملحوظ است شاید واژه «مهر گستر» مناسب تر باشد گرچه اگر بگوییم «بسیار مهر گستر» شاید دقیق تر باشد چون رحمان صیغه مبالغه است. 3⃣ «رحیم» از آن جهت که صفت مشبهه است، ثبوت و بقاء در آن است و باید به صورت صفتی معنا شود چاره ای جز واژه «مهربان» به ذهن نرسید. 🔸در مجموع می توان «بسم الله الرحمن الرحیم» را اینطور ترجمه کرد: «به نام الله مهرگستر مهربان» در برخی مقالات دهها ترجمه فارسی نقل شده است که فقط یکی از ترجمه های فارسی دقیقا این چنین معنا کرده است. برخی ترجمه ها یافت شد که الله را به همان صورت آورده باشند. الرحمن را کمتر با واژه «مهر گستر» معنا کرده اند. بسیاری «بخشنده» معنا کرده اند اما مگر واژه «رحمن» مشتق از «رحمت» به معنای مهربانی نیست؟! و برخی «رحیم» را «آمرزنده» یا «بخشایشگر» معنا کرده اند که همان سوال اینجا هم به ذهن می رسد. اینکه «رحمن» بر کافر و مومن مهربانی می کند با واژه «مهرگستر» تا حدودی مورد اشاره قرار می گیرد اما اینکه «رحیم» اشاره به رحمت خاص به مومنان است به نظر قابل رساندن با ترجمه نیست فلذا نباید این مشکل را با عوض کردن واژه «مهربان» به «آمرزنده» یا «بخشایشگر» حل کرد. برخی هم آن را همراه با توضیحاتی کرده اند ولی به نظر می رسد توضیح بیشتر معنا را باید به تفسیر سپرد. کلمات علامه در المیزان را بخوانید: «و أما لفظ الجلالة، فالله أصله الإله، حذفت الهمزة لکثرة الاستعمال، و إله من أله الرجل یأله بمعنی عبد، أو من أله الرجل أو وله الرجل أی تحیر، فهو فعال بکسر الفاء بمعنی المفعول ککتاب بمعنی المکتوب سمی إلها لأنه معبود أو لأنه مما تحیرت فی ذاته العقول، و الظاهر أنه علم بالغلبة، و قد کان مستعملا دائرا فی الألسن قبل نزول القرآن یعرفه العرب الجاهلی کما یشعر به قوله تعالی: «وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَهُمْ لَیَقُولُنَّ اللّٰهُ»: الزخرف-۸۷. و قوله تعالی: «فَقٰالُوا هٰذٰا لِلّٰهِ بِزَعْمِهِمْ وَ هٰذٰا لِشُرَکٰائِنٰا»: الأنعام -۱۳۶. و مما یدل علی کونه علما أنه یوصف بجمیع الأسماء الحسنی و سائر أفعاله المأخوذة من تلک الأسماء من غیر عکس، فیقال: الله الرحمن الرحیم و یقال: رحم الله و علم الله، و رزق الله، و لا یقع لفظ الجلالة صفة لشیء منها و لا یؤخذ منه ما یوصف به شیء منها. و لما کان وجوده سبحانه، و هو إله کل شیء یهدی إلی اتصافه بجمیع الصفات الکمالیة کانت الجمیع مدلولا علیها به بالالتزام، و صح ما قیل إن لفظ الجلالة اسم للذات الواجب الوجود المستجمع لجمیع صفات الکمال و إلا فهو علم بالغلبة لم تعمل فیه عنایة غیر ما یدل علیه مادة أله. و أما الوصفان: اَلرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ، فهما من الرحمة، و هی وصف انفعالی و تأثر خاص یلم بالقلب عند مشاهدة من یفقد أو یحتاج إلی ما یتم به أمره فیبعث الإنسان إلی تتمیم نقصه و رفع حاجته، إلا أن هذا المعنی یرجع بحسب التحلیل إلی الإعطاء و الإفاضة لرفع الحاجة و بهذا المعنی یتصف سبحانه بالرحمة. و الرحمن، فعلان صیغة مبالغة تدل علی الکثرة، و الرحیم فعیل صفة مشبهة تدل علی الثبات و البقاء و لذلک ناسب الرحمن أن یدل علی الرحمة الکثیرة المفاضة علی المؤمن و الکافر و هو الرحمة العامة، و علی هذا المعنی یستعمل کثیرا فی القرآن، قال تعالی: «الرَّحْمٰنُ عَلَی الْعَرْشِ اسْتَویٰ»: طه-۵. و قال: «قُلْ مَنْ کٰانَ فِی الضَّلاٰلَةِ فَلْیَمْدُدْ لَهُ الرَّحْمٰنُ مَدًّا»: مریم-۷۵. إلی غیر ذلک، و لذلک أیضا ناسب الرحیم أن یدل علی النعمة الدائمة و الرحمة الثابتة الباقیة التی تفاض علی المؤمن کما قال تعالی: «وَ کٰانَ بِالْمُؤْمِنِینَ رَحِیماً»: الأحزاب-۴۳. و قال تعالی: «إِنَّهُ بِهِمْ رَؤُفٌ رَحِیمٌ»: التوبة-۱۱۷. إلی غیر ذلک، و لذلک قیل: إن الرحمن عام للمؤمن و الکافر و الرحیم خاص بالمؤمن.» از شرح بی نهایت https://eitaa.com/azsharhebinahayat

🔰قصه «پناه آوردن» و حرمت «مهمان» 🔸در ضرب المثل های عربی وقتی خواسته اند از «پناه» بودن کسی برای بینوایان سخن گویند، به «ابو حنبل» «مجیر الجراد» (پناه دهنده به ملخ ها) اشاره شده است و گفته اند: «احمی من مجیر الجراد» یعنی فلانی حتی از «مجیر الجراد» هم بیشتر از بینوا و درمانده حمایت می کند. قصه را می گویند این بوده که ابو حنبل می بیند عده ای از قبیله «طی» با ظرف هایی به سمت او می آیند. می گوید: چه کار دارید؟ می گویند: با همسایگان و پناه آوردگان به تو قصد جنگ داریم! می گوید: کدام همسایگان من؟ می گویند: ملخ هایی که در کنار خیمه تو آمده اند! می گوید: اکنون که آنها را «جار» و همسایه من نامیدید دیگر به آنها دست نخواهید یافت. سپس بر اسب خود سوار می شود و نیزه خویش را بر می دارد و قبیله خویش را صدا می زند و می گوید: «قسم به خدا اگر متعرض این ملخ ها شوید شما را خواهم کشت!» در لغت عرب به پناه دادن «اجاره» به پناه دهنده «مجیر» و به پناه گیرنده «جار» گفته می شود. 🔸«پناه» آنقدر اهمیت دارد که در قرآن به این مضمون فرمود که: اگر یک مشرک از تو طلب امان کرد به او امان بده تا آیات قرآن را بشنود و سپس او را به پناهگاهش برسان! 🔸در بین عرب رسم بر این بود که اگر به کسی پناه می دادند برای حفظ او با دشمن می جنگیدند. حتی نوشته اند «اوفی بن مطر مازنی» به مردی با خانواده اش پناه داده بود برادر وی به خاطر رسیدن به زن آن مرد، او را کشت. «اوفی» وقتی متوجه ماجرا شد به حرمت «جوار» برادر خویش را قصاص کرد. و گفت: «سعيت على قيس بذمة جاره لأمنع عرضي إن عرضي ممنّعُ» به این مضمون که «در عوض پناه گیرنده قصد جان برادرم را کردم تا آبروی خویش را حفظ کنم.» 🔸در ماجرای عاشورا نیز نام نیک حضرت «هانی بن عروه» برای حفظ حرمت «پناه دادن» به سفیر اباعبدالله الحسین علیه السلام تا ابد ماندگار شد. 🔸برخی گفته اند حرمت مهمان در زبان پارسی حتی از عربی بالاتر است زیرا عرب مهمان را «ضیف» می خواند «لانه أضیف الینا» یعنی او یکی از ماست اما «مهمان» در زبان پارسی از واژه «مه» به معنای «سرور» گرفته شده است. به هر حال چه در فرهنگ عربی و چه در فرهنگ پارسی حرمت «مهمان» همیشه واجب دانسته شده است. 🔸حرمت «امان دادن» تا آنجاست که در روایتی از امام صادق علیه السلام در کافی شریف نیز به آن اشاره شده است. سكونى گويد: از امام صادق عليه السّلام پرسيدم: معناى فرمايش پيامبر صلّى اللّه عليه و اله كه فرمود: پايين‌تر درجۀ مسلمانان در مورد امان آنان تلاش مى‌كند» چيست‌؟ فرمود: اگر سپاهى از مسلمانان، گروهى از مشركان را محاصره كردند، و مردى آمد و گفت: به من امان بدهيد تا حاكم و صاحب اختيار شما را ببينم و با او مناظره و تبادل‌نظر كنم و پايين‌ترين سرباز مسلمان به او امان داد، بر بالاترين مقام لشكر واجب است كه به آن امان وفا كند.(۱) (البته دقت شود که جهات فقهی مساله باید توسط فقیه بیان شود.) ✅غرض اینکه خونخواهی رهبر غیور انقلاب ما که از تبار برترین آزادگان عالم است برای یک «مهمان عزیز» از دل این سیره تمدنی ایمانی برخاسته است که طبق بیان سید مقاومت جناب سید حسن نصرالله (حفظه الله) دشمن پلید صهیونی اصلا آن را نمی فهمد. (۱)عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ اَلنَّوْفَلِيِّ عَنِ اَلسَّكُونِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: قُلْتُ لَهُ مَا مَعْنَى قَوْلِ اَلنَّبِيِّ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ يَسْعَى بِذِمَّتِهِمْ أَدْنَاهُمْ قَالَ لَوْ أَنَّ جَيْشاً مِنَ اَلْمُسْلِمِينَ حَاصَرُوا قَوْماً مِنَ اَلْمُشْرِكِينَ فَأَشْرَفَ رَجُلٌ فَقَالَ أَعْطُونِي اَلْأَمَانَ حَتَّى أَلْقَى صَاحِبَكُمْ وَ أُنَاظِرَهُ فَأَعْطَاهُ أَدْنَاهُمُ اَلْأَمَانَ وَجَبَ عَلَى أَفْضَلِهِمُ اَلْوَفَاءُ بِهِ . از شرح بی نهایت https://eitaa.com/azsharhebinahayat

🔰چند موعظه از امام سجاد علیه السلام: 🔸ابو حمزه ثمالی می گوید: نشنیدم کسی زاهدتر از علی بن الحسین علیه السّلام، مگر آنچه از علی بن ابی طالب علیه السّلام به ما رسیده است. 🔸سپس ابوحمزه گفت، وقتی علی بن الحسین علیه السّلام در مورد زهد صبحت می‌کرد و پند می‌داد، هر که حضور داشت به گریه می‌افتاد. 🔸ابوحمزه نقل می کند، در یادداشتی، سخنانی از امام سجاد علیه السّلام درباره زهد خواندم، آن را نوشتم و خدمت ایشان عرضه داشتم، امام آن را تصحیح نمود. بخشی از آن مواعظ در پی می آید: [شماره ها جهت توجه بیشتر در بین مضامین حدیث قرار داده شده است.] ۱. پس، از خدا پروا کنید (تقوا پیشه کنید. ۲. و به اصلاح نفس خود [بپردازید] ۳. و به طاعت خدا و آنان که ولایتشان را پذیرفته اید بپردازید. امید است یک فرد از کوتاهی نمودن گذشته اش در راه خدا، و تضییع حقّ او پشیمان شود [پشیمانی همان توبه است]، ۴. پس از خداوند طلب آمرزش کنید [استغفار کنید] و به سوی او بازگردید، چرا که او توبه پذیر است و از بدیها در می‌گذرد، و می‌داند شما چه می‌کنید؛ ۵. پس از رفاقت و همنشینی با گناهکاران ۶. و یاری ستمگران ۷. و همسایگی تبهکاران پرهیز کنید! و از فتنه شان برحذر باشید و از آستان ایشان دور شوید. و بدانید که هر کس با دوستان خدا مخالفت کند، و آیینی جز دین خدا برگزیند و نظرش را با خودسری بر دستور ولی خدا ترجیح دهد، در آتشی درآید که زبانه می‌کشد، و بدن‌هایی بی روح و عاری از هر سعادت را می‌بلعد، ایشان مردگانند و حرارت آتش را نمی یابند. ۸. پس ای دارندگان بینش عبرت گیرید! ۹. و خدا را به شکرانه اینکه شما را هدایت نمود سپاس گویید. و بدانید شما هرگز از تحت قدرت خداوند به قدرت دیگری خارج نمی شوید. آری خداوند کردار شما را می‌نگرد سپس به سوی او برانگیخته و فراهم می‌شوید، پس اندرز را به کار بندید، و رفتار افراد صالح را فرا گیرید. -. تحف العقول: ۲۵۲ - ۱. فَاتَّقُوا اللَّهَ ۲. وَ اسْتَقْبِلُوا مِنْ إِصْلَاحِ أَنْفُسِکُمْ ۳. وَ طَاعَةِ اللَّهِ وَ طَاعَةِ مَنْ تَوَلَّوْنَهُ فِیهَا لَعَلَّ نَادِماً قَدْ نَدِمَ عَلَی مَا قَدْ فَرَّطَ بِالْأَمْسِ فِی جَنْبِ اللَّهِ وَ ضَیَّعَ مِنْ حَقِّ اللَّهِ ۴. وَ اسْتَغْفِرُوا اللَّهَ وَ تُوبُوا إِلَیْهِ فَإِنَّهُ یَقْبَلُ التَّوْبَةَ... وَ یَعْفُوا عَنِ السَّیِّئاتِ وَ یَعْلَمُ ما تَفْعَلُونَ ۵. وَ إِیَّاکُمْ وَ صُحْبَةَ الْعَاصِینَ ۶. وَ مَعُونَةَ الظَّالِمِینَ ۷. وَ مُجَاوَرَةَ الْفَاسِقِینَ احْذَرُوا فِتْنَتَهُمْ وَ تَبَاعَدُوا مِنْ سَاحَتِهِمْ وَ اعْلَمُوا أَنَّهُ مَنْ خَالَفَ أَوْلِیَاءَ اللَّهِ وَ دَانَ بِغَیْرِ دِینِ اللَّهِ وَ اسْتَبَدَّ بِأَمْرِهِ دُونَ أَمْرِ وَلِیِّ اللَّهِ فِی نَارٍ تَلْتَهِبُ تَأْکُلُ أَبْدَاناً قَدْ غَابَتْ عَنْهَا أَرْوَاحُهَا غَلَبَتْ عَلَیْهَا شِقْوَتُهَا فَهُمْ مَوْتَی لَا یَجِدُونَ حَرَّ النَّارِ ۸. فَاعْتَبِرُوا یا أُولِی الْأَبْصارِ ۹. وَ احْمَدُوا اللَّهَ عَلَی مَا هَدَاکُمْ وَ اعْلَمُوا أَنَّکُمْ لَا تَخْرُجُونَ مِنْ قُدْرَةِ اللَّهِ إِلَی غَیْرِ قُدْرَتِهِ- وَ سَیَرَی اللَّهُ عَمَلَکُمْ ثُمَ إِلَیْهِ تُحْشَرُونَ فَانْتَفِعُوا بِالْعِظَةِ وَ تَأَدَّبُوا بِآدَابِ الصَّالِحِینَ. از شرح بی نهایت https://eitaa.com/azsharhebinahayat

چند حدیث درباره امانت داری: 1⃣ نوادر راوندی: رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: هر کس امانت پرداز نباشد ایمان ندارد. عَنْ مُوسَی بْنِ جَعْفَرٍ عَنْ آبَائِهِ علیهم السلام قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله: لَا إِیمَانَ لِمَنْ لَا أَمَانَةَ لَهُ. 2⃣ امالی صدوق: امام سجاد علیه السلام به شیعه خود می‌فرمود: بر شما باد ادای امانت. به حق آن کس که محمد را به راستی به پیغمبری مبعوث کرده، اگر کشنده پدرم حسین بن علی همان شمشیر که با آن حضرتش را کشت به من امانت دهد، آن را به وی بازمی گردانم. عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ علیه السلام قَالَ: سَمِعْتُهُ یَقُولُ لِشِیعَتِهِ عَلَیْکُمْ بِأَدَاءِ الْأَمَانَةِ فَوَ الَّذِی بَعَثَ مُحَمَّداً بِالْحَقِّ نَبِیّاً لَوْ أَنَّ قَاتِلَ أَبِیَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ علیه السلام ائْتَمَنَنِی عَلَی السَّیْفِ الَّذِی قَتَلَهُ بِهِ لَأَدَّیْتُهُ إِلَیْهِ [۲] . [۲]: ۲. أمالی الصدوق ص ۱۴۸. 3⃣ جعفر ثانی از پدرانش علیهم السلام، از پیغمبر صلی الله علیه و آله، که فرمود: نگاه نکنید به فراوانی نمازشان و روزه شان و بسیار حج کردنشان و کار خیرشان و زاری کردنشان در شب، نگاه کنید به راست گویی و ادای امانت. عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ الثَّانِی عَنْ آبَائِهِ علیهم السلام عَنِ النَّبِیِّ صلی الله علیه و آله قَالَ: لَا تَنْظُرُوا إِلَی کَثْرَةِ صَلَاتِهِمْ وَ صَوْمِهِمْ وَ کَثْرَةِ الْحَجِّ وَ الْمَعْرُوفِ وَ طَنْطَنَتِهِمْ بِاللَّیْلِ وَ لَکِنِ انْظُرُوا إِلَی صِدْقِ الْحَدِیثِ وَ أَدَاءِ الْأَمَانَةِ [۴] . "عیون اخبارالرضا: ابی آنها. -. عیون اخبارالرضا ۲: ۵۱، امالی صدوق: ۱۸۲ - 4⃣ امام صادق علیه السلام به نقل از پدرش علیهما السلام، از رسول خدا صلی الله علیه و آله، که فرمود: امانت داری توانگری می‌آورد، و خیانت، به فقر و نداری می‌کشاند. در روایت دیگری شبیه این روایت به نقل از امام صادق علیه السلام در نصیحت به فرزندشان: امانت دار باش تا بی نیاز و غنی شوی «کُنْ أَمِیناً تَکُنْ غَنِیّاً» عَنْ جَعْفَرٍ عَنْ أَبِیهِ علیهما السلام قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله: الْأَمَانَةُ تَجْلِبُ الْغِنَاءَ وَ الْخِیَانَةُ تَجْلِبُ الْفَقْر. [۵]: ۵. قرب الإسناد ص ۵۵. 5⃣ مشکات الانوار: امام صادق علیه السلام فرمود: خدا هرگز پیغمبری نفرستاده، جز برای تبلیغ راست گویی و ادای امانت، که امانت باید پرداخت شود به خوب و بد. و از ابی بصیر نقل است که به امام صادق علیه السلام گفتم: ابن ابی یعفور به شما سلام می‌رساند. فرمود: سلام بر تو و بر او! اگر او را دیدی سلام مرا به او برسان و بگو جعفر بن محمد می‌گوید: بنگر به مقامی که علی علیه السلام نزد پیغمبر صلی الله علیه و آله به دست آورد، و به آن بچسب که همانا به واسطه راستگویی و ادای امانت بود. عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: إِنَّ اللَّهَ لَمْ یَبْعَثْ نَبِیّاً قَطُّ إِلَّا بِصِدْقِ الْحَدِیثِ وَ أَدَاءِ الْأَمَانَةِ فَإِنَّ الْأَمَانَةَ مُؤَدَّاةٌ إِلَی الْبَرِّ وَ الْفَاجِرِ. وَ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام إِنَّ ابْنَ أَبِی یَعْفُورٍ یُقْرِئُکَ السَّلَامَ فَقَالَ عَلَیْکَ وَ عَلَیْهِ السَّلَامُ إِذَا رَأَیْتَ ابْنَ أَبِی یَعْفُورٍ فَأَقْرِئْهُ مِنِّی السَّلَامَ فَقُلْ إِنَّ جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ یَقُولُ انْظُرْ مَا بَلَغَ بِهِ عَلِیٌّ علیه السلام عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه و آله فَالْزَمْهُ فَإِنَّمَا بَلَغَ علیه السلام بِصِدْقِ الْحَدِیثِ وَ أَدَاءِ الْأَمَانَةِ. 6⃣ کتاب حسین بن سعید و نوادر: رسول خدا صلی الله علیه و آله می‌فرمود: به دو گوشه صراط در روز قیامت، رحِم است و امانت، و چون صله رحم کننده و امانت پردازنده بر آن بگذرند، او را به دوزخ وارد نکنند. عَنْ أَبِیهِ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ علیه السلام قَالَ قَالَ أَبُو ذَرٍّ إِنِّی سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه و آله یَقُولُ: عَلَی حَافَتَیِ الصِّرَاطِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ الرَّحِمُ وَ الْأَمَانَةُ فَإِذَا مَرَّ عَلَیْهِ الْوَصُولُ لِلرَّحِمِ الْمُؤَدِّی لِلْأَمَانَةِ لَمْ یَتَکَفَّأْ بِهِ فِی النَّارِ. ادامه در پیام بعد👇👇👇 از شرح بی نهایت https://eitaa.com/azsharhebinahayat

7⃣ اختصاص: امام صادق علیه السلام فرمود: خدای تبارک و تعالی بر شما واجب کرده محبت ما و پیروی از ما را؛ و لازم کرده بر شماها فرمانبری از ما را؛ آگاه باشید که هر کس از ما است، باید به دنبال ما باشد؛ و از شأن ما، پارسایی و کوشش است، و ادای امانت به خوب و بد، و صله رحم، و مهمان نوازی، و گذشت از فرد بدکننده، و هر کس پیرو ما نباشد از ما نیست. و فرمود: سفیه نباشید، چرا که امامان شما کار سفیهانه انجام نمی دهند. إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی أَوْجَبَ عَلَیْکُمْ حُبَّنَا وَ مُوَالاتَنَا وَ فَرَضَ عَلَیْکُمْ طَاعَتَنَا أَلَا فَمَنْ کَانَ مِنَّا فَلْیَقْتَدِ بِنَا فَإِنَّ مِنْ شَأْنِنَا الْوَرَعَ وَ الِاجْتِهَادَ وَ أَدَاءَ الْأَمَانَةِ إِلَی الْبَرِّ وَ الْفَاجِرِ وَ صِلَةَ الرَّحِمِ وَ إِقْرَاءَ الضَّیْفِ وَ الْعَفْوَ عَنِ الْمُسِی ءِ وَ مَنْ لَمْ یَقْتَدِ بِنَا فَلَیْسَ مِنَّا. وَ قَالَ علیه السلام: لَا تَسْفَهُوا فَإِنَّ أَئِمَّتَکُمْ لَیْسُوا بِسُفَهَاءَ. 8⃣ عیون اخبارالرضا: رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: امتم رو به خوبی هستند تا با هم مهربانند، و به هم هدیه می‌دهند، ادای امانت می‌کنند، از حرام دوری می‌ورزند، مهمان نواز هستند، نماز را به پا می‌دارند، و زکات می‌دهند، و اگر این کارها را نکنند، به قحطی و خشکسالی گرفتار می‌شوند. -. عیون اخبار الرضا۲: ۲۹ - بِالْأَسَانِیدِ الثَّلَاثَةِ عَنِ الرِّضَا عَنْ آبَائِهِ علیهم السلام قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله: لَا تَزَالُ أُمَّتِی بِخَیْرٍ مَا تَحَابُّوا وَ تَهَادَوْا وَ أَدَّوُا الْأَمَانَةَ وَ اجْتَنَبُوا الْحَرَامَ وَ قَرَوُا الضَّیْفَ وَ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَ آتَوُا الزَّکَاةَ فَإِذَا لَمْ یَفْعَلُوا ذَلِکَ ابْتُلُوا بِالْقَحْطِ وَ السِّنِینَ.

🔰روایتی درباره رضایت به قضای الهی از امام مجتبی علیه السلام کافی: به نقل از امام جعفر صادق علیه السّلام روایت می‌کند که فرمود: «روزی امام حسن، عبداللَّه بن جعفر را دید و به وی فرمود: «مؤمن چگونه مؤمن خواهد بود، در صورتی که قسمت و تقدیر خود را ناپسند و مقام و منزلت خود را کوچک می‌داند، حال آنکه خدا بر او حکومت می‌کند. من ضمانت می‌دهم که اگر کسی غیر از رضایت به تقدیر خدا را به قلب خود راه ندهد، هر گاه دعا کند مستجاب شود. » [الکافی] الْعِدَّةُ عَنِ الْبَرْقِیِّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ عَنْ عَلِیِّ بْنِ أَسْبَاطٍ عَمَّنْ ذَکَرَهُ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: لَقِیَ الْحَسَنُ بْنُ عَلِیٍّ علیه السلام عَبْدَ اللَّهِ بْنَ جَعْفَرٍ فَقَالَ یَا عَبْدَ اللَّهِ کَیْفَ یَکُونُ الْمُؤْمِنُ مُؤْمِناً وَ هُوَ یَسْخَطُ قِسْمَهُ وَ یُحَقِّرُ مَنْزِلَتَهُ وَ الْحَاکِمُ عَلَیْهِ اللَّهُ وَ أَنَا الضَّامِنُ لِمَنْ لَمْ یَهْجُسْ فِی قَلْبِهِ إِلَّا الرِّضَا أَنْ یَدْعُوَ اللَّهَ فَیُسْتَجَابَ لَهُ. از شرح بی نهایت https://eitaa.com/azsharhebinahayat

واکنش امام مجتبی به فوت دختر خویش: پس از وفات یکی از دختران حضرت برخی اصحاب به ایشان تسلیت گفتند که امام در پاسخ آنان پس از ابراز تسلیم در برابر قضای الهی نوشتند: « ... کَانَتْ أَمَةً مَمْلُوکَةً سَلَکَتْ سَبِیلًا مَسْلُوکَةً صَارَ إِلَیْهَا الْأَوَّلُونَ وَ سَیَصِیرُ إِلَیْهَا الْآخِرُونَ وَ السَّلَامُ.» یعنی این دختر بنده و کنیز خدای متعال بود که به راهی طی شده رفت که اولین ها از آن رفتند و دیگران نیز همان راه را طی خواهند کرد.

🔰موعظه ای که وظیفه‌ی هر مسلمانی یادگیری و حفظ آن است. 🔸تاکید امام مجتبی بر روایتی از پیامبر و سپس توصیف هلاکت مردم زمان و تبیین ایمان حقیقی وصفات مومنین حقیقی [پیش نیاز های ایمان حقیقی:] 🔸پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: خدای بزرگ به من وحی کرد: ای برادر پیامبران! ای برادر مرسلین! ای برادر بیم‌دهندگان! قوم خود را بترسان و بگو: «جز با ۱. دل‌های نرم گشته ۲. و زبان‌های راست گفتار ۳. و دستانی پاکیزه ۴. و دامانی پاک وارد خانه‌ای از خانه‌های من نشوند.» ۵. و همچنین وارد خانه‌ای از خانه‌های من نشوند در حالی که کسی را به گردن آنها حق ظالمانه‌ای مانده باشد چرا که تا زمانی رو به روی من به نماز ایستاده او را لعنت می‌کنم تا مگر آن که آن حق را به صاحبانش بازگرداند، پس از آن که حقوق دیگران را ادا کرد، من گوش او خواهم بود که بدان می‌شنود و چشم او خواهم شد که بدان بنگرد و از اولیاء و اصفیای من گردد و همسایه من شود با پیامبران و صدیقان و شهداء و صالحان. امام حسن بن علی علیهماالسلام فرمود: «هر کس این حدیث را حفظ نکند در عقل و مروت خود ناقص خواهد بود.» راوی می‌گوید: گفتیم: چرا چنین است ای پسر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم! پس امام گریست و شروع به صحبت کرد و فرمود: «اگر تنی از مهاجران یا انصار از درب این مسجد شما نگاه کند، جز از رو به قبله ایستادن چیزی از کارهای آنان سر در نمی‌آورد.» سپس سه بار فرمود: «مردم نابود شدند». [علل هلاکت مردم زمان امام:] و سپس برای استدلال بر این گفتار ادامه داد و فرمود: «۱. به خاطر سخن بدون عمل، ۲. معرفت بدون صبر، ۳. توصیف بدون تصدیق، ۴. وعده‌ی بدون وفا، مرا چه می‌شود ۵. مردانی می‌بینم که عقل ندارند، ۶. تن‌هایی می‌بینم که دل ندارند، ۷. در دین پا گذاشته و سپس از آن برون شده‌اند، ۸. تحریم کرده‌اند و سپس حلال کرده‌اند. ۹. شناخته‌اند و سپس انکار کرده‌اند و دین هر کدامتان بر زبان‌های‌تان است. چنانچه از هر یک از شما بپرسی: آیا به روز حساب ایمان داری؟. خواهد گفت: آری! اما به مالک روز دین «روز قیامت» قسم که دروغ می‌گوید؛ [اخلاق مومنان] همانا که از اخلاق مؤمنان ۱. پایداری در دین ۲. و احتیاط در حین نرم‌خویی، ۳. و ایمان در یقین، ۴. و حرص در فراگیری، ۵. و مهربانی در خشونت، ۶. و خویشتن داری در عین تحکم، ۷. و صرفه‌جویی در عین ثروت، ۸. و شیک بودن در عین تنگدستی، ۹. و کناره‌جویی از آزمندی ۱۰. و کسب حلال و نیکی در عین پایداری، ۱۱. و سرزندگی و شادابی در عین هدایت ۱۲. و خودداری از شهوت‌رانی است. ۱۳. همانا که مؤمن پناهنده به خداوند است، ۱۴. بر آن که دشمن بدارد، ستم نکند ۱۵. و در راه آن که دوستش دارد دست خویش را به گناه نیالاید ۱۶. و آنچه که به امانت دارد پایمال نسازد ۱۷. نه حسد ورزد، ۱۸. نه طعن بر شخصیت کسی زند. ۱۹. به حق اعتراف نماید هر چند شاهد آن نباشد. ۲۰. از لقب زشت به اشخاص دادن پرهیز می‌کند. ۲۱. در نماز خاشع است ۲۲. و به سوی زکات شتاب کننده است. ۲۳. در لغزشگاه‌ها باوقار است ۲۴. و در رفاه شکرگزار است ۲۵. بدانچه که نزد اوست قانع است ۲۶. و مدعی آنچه که از آن او نیست نباشد. ۲۷. به هنگام یأس چلانده نشود ۲۸. و خست او را از کار نیکی که بخواهد، باز ندارد، ۲۹. با مردم معاشرت دارد برای اینکه ۳۰. به دانایی برسد و چیزی یاد بگیرد. ۳۱. و با آنان گفتگو کند تا این که بفهمد ۳۲. و اگر مورد ستم قرار گرفت یا بر او تجاوز شد، شکیبا باشد تا خدای رحمن یاور او باشد. حضرت امام حسن علیه‌السلام می‌فرماید: به این حدیث جندب بن عبدالله مرا موعظه کرد و جندب گفت: به این حدیث پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم مرا موعظه کرد و گفت: وظیفه‌ی هر مسلمانی یادگیری و حفظ آن است.) بدیهی است که شماره گذاری ها برای روشن تر شدن و جدا شدن جملات است. متن عربی👇👇👇 از شرح بی نهایت https://eitaa.com/azsharhebinahayat

متن عربی روایت بالا: قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم: ان الله تعالی أوحی الی: یا أخا النبیین، یا أخا المرسلین، یا أخا المنذرین، أنذر قومک ألا یدخلوا بیتا من بیوتی الا بقلوب سلیمة، و ألسن صادقة، و أید نقیة و فروج طاهرة و لا یدخلوا بیتا من بیوتی و لأحد عندهم مظلمة فانی ألعنه ما دام قائما بین یدی یصلی حتی یرد تلک المظلمة الی أهلها، فأکون سمعه الذی یسمع به، و أکون بصره الذی یبصر به، و یکون من أولیائی و أصفیائی، و یکون جاری مع النبیین و الصدیقین و الشهداء و الصالحین. روی عن الحسن بن علی علیهماالسلام انه قال: من لم یحفظ هذا الحدیث کان ناقصا فی مروته و عقله. قلنا: و ما ذاک یابن رسول الله؟ فبکی و أنشأ یحدثنا فقال: لو أن رجلا من المهاجرین أو الأنصار، یطلع من باب مسجدکم هذا ما أدرک شیئا مما کانوا علیه الا قبلتکم هذه ثم قال: هلک الناس «ثلاثا»، بقول و لا فعل و معرفة، و لا صبر. و وصف و لا صدق، و وعد و لا وفاء، ما لی اری رجالا و لا عقول. و أری أجساما و لا أری قلوبا دخلوا فی الدین ثم خرجوا منه و حرموا ثم استحلوا و عرفوا ثم أنکروا و انما دین أحدکم علی لسانه، و لئن سألته هل یؤمن بیوم الحساب؟. قال: نعم کذب و مالک یوم الدین. ان من أخلاق المؤمنین قوة فی دین، و حزما فی لین، و ایمانا فی یقین و حرصا فی علم و شفقة فی مقت و حلما فی حکم و قصدا فی غنی و تجملا فی فاقة، و تحرجا عن طمع، و کسبا من حلال، و برا فی استقامة و نشاطا فی هدی و نهیا عن شهوة. ان المؤمن عواذ بالله، لا یحیف علی من یبغض، و لا یأثم فیمن یحب و لا یضیع ما استودع، و لا یحسد، و لا یطعن و یعترف بالحق و ان لم یشهد علیه و لا ینابز بالألقاب. فی الصلاة متخشع و الی الزکاة مسارع و فی الزلات وقور و فی الرخاء شکور، قانع بالذی عنده لا یدعی ما لیس به لا یجمع فی قنط و لا یغلبه الشح عن معروف یریده یخالط الناس لیعلم و یناطق لیفهم و ان ظلم أو بغی علیه صبر حتی یکون الرحمن الذی ینتصر له. قال الحسن وعظنی بهذا الحدیث جندب بن عبدالله، و قال جندب: وعظنی بهذا الحدیث رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم و قال: حق علی کل مسلم تعلمه و حفظه. . از شرح بی نهایت https://eitaa.com/azsharhebinahayat

مواعظی از امام مجتبی علیه السلام روایتی زیبا در بیان چند صفت یکی از دوستان اهل بیت رضایت به قضای الهی موعظه ای بسیار جامع که امام فرمود: وظیفه هر مسلمانی یادگیری آن است از شرح بی نهایت https://eitaa.com/azsharhebinahayat