2⃣1⃣ روایت از امام صادق علیه‌السلام در فضیلت گریستن بر ابا عبدالله الحسین علیه السلام از این روایات می توان هر شب محرم به عنوان اشاره ای به فضیلت مجالس آل الله استفاده کرد:👇👇👇

روایات امام صادق (علیه السلام) در فضیلت گریستن بر سید الشهدا 1⃣ ابوعماره نوحه سرا گوید: امام صادق (علیه‌السلام) به من فرمود: ‌ای اباعماره؛ شعری در سوگ حسین (علیه‌السلام) برایم بخوان. من خواندم و حضرت گریست. باز خواندم و آن حضرت گریست، و باز خواندم و باز امام گریست. به خدا قسم، پیوسته شعر می‌خواندم [و آن حضرت می‌گریست]، تا آنکه از اندرون خانه صدای گریه شنیدم. در این هنگام امام فرمود: «ای اباعماره؛ هرکس در سوگ حسین شعری بخواند و پنجاه نفر را بگریاند، بهشت پاداش اوست، و هرکس در سوگ حسین شعری بخواند و چهل نفر را بگریاند، بهشت اجر اوست، و هرکس در سوگ حسین شعری بخواند و سی نفر را بگریاند، بهشت برای اوست، و هرکس در سوگ حسین شعری بخواند و بیست تن را بگریاند، بهشت از آن اوست، و هرکس در سوگ حسین شعری بخواند و ده نفر را بگریاند، بهشت برای اوست، و هرکس در سوگ حسین شعری بخواند و یک نفر را بگریاند، بهشت برای اوست، و هرکس در سوگ حسین شعری بخواند و خود بگرید، بهشت از آن اوست، و هرکس در عزای حسین شعری بخواند و تباکی کند، بهشت از برای اوست». (عن ابی عمارة المنشد، عن ابی عبدالله قال: قال لی: یا ابا عمارة انشدنی فی الحسین قال: فانشدته، ثم انشدته فبکی، قال فوالله ما زلت انشده و یبکی حتی سمعت البکاء من الدار، فقال لی: یا ابا عماره! من انشد فی الحسین شعرا فابکی خمسین فله الجنة و من انشد فی الحسین شعرا فابکی اربعین فله الجنة و من انشد فی الحسین شعرا فابکی ثلاثین فلة الجنة و من انشد فی الحسین شعرا فابکی عشرین فله الجنة و من انشد فی الحسین شعرا فابکی عشرة فله الجنة و من انشد فی الحسین شعرا فابکی واحدا فله الجنة و من انشد فی الحسین شعرا فبکی فله الجنة و من انشد فی الحسین شعرا فتباکی فله الجنه) کانال روضه های مکتوب @rozehayemaktoub

خدای متعال به کمتر از بهشت برای او راضی نمی‌شود. روایات امام صادق (علیه السلام) در فضیلت گریستن بر سید الشهدا 2⃣ ابوهارون مکفوف («مکفوف» به معنای نابیناست و چون وی نابینا بوده، به این نام شهرت داشته است.) روایت می‌کند که امام صادق (علیه‌السلام) فرمود: «هرکس که نزد او از حسین (علیه‌السلام) یاد شود و به اندازه بال مگسی از چشمانش اشک جاری شود، ثواب او بر عهده خدای عزوجل است و خدای متعال به کمتر از بهشت برای او راضی نمی‌شود. (... عن ابی هارون المکفوف قال: قال ابو عبدالله فی حدیث طویل له ومن ذکر الحسین عنده فخرج من عینیه من الدموع مقدار جناح ذیاب کان ثوابه علی الله عزوجل و لم یرض له بدون الجنة کانال روضه های مکتوب @rozehayemaktoub

اگر قطره‌ای از آن در جهنم بیفتد، گرمای جهنم را از بین می‌برد تا آنجا که دیگر برای آن حرارتی باقی نمی‌ماند.... روایات امام صادق (علیه السلام) در فضیلت گریستن بر سید الشهدا 3⃣ روایت مسمع بن عبدالملک [[|مسمع بن عبدالملک بصری]] روایت می‌کند که امام صادق (علیه‌السلام) فرمود: «(ای مسمع) آیا مصائب حسین را یاد می‌کنی»؟ عرض کردم: «آری». فرمود: «آیا بیتابی (و گریه) می‌کنی؟ عرض کردم: «بلی به خدا قسم طوری گریه می‌کنیم که اهل و عیالم اثر آن را در [سیمای] من مشاهده می‌کنند، و از خوراک امتناع می‌کنم؛ چندان که اثر گرسنگی در صورتم مشاهده می‌شود. حضرت فرمود: «رحمت خداوند بر اشک‌های تو؛ آگاه باش که تو از گریه کنندگان بر ما محسوب می‌شوی و از کسانی هستی که در شادی ما شاد، و در حزن ما محزون، و در هنگام ترس ما ترسان، و در زمان ایمنی ما، ایمن هستند. هنگام مرگ خواهی دید که پدران من نزد تو حاضر شده، سفارش تو را به ملک الموت می‌کنند و ] از این بالاتر آنکه [ تو را [به بهشت] بشارت می‌دهند و ملک‌الموت از هر مادر مهربان بیشتر به تو مهربانی کند. [تا آنکه فرمود:] هیچ کس به خاطر دلسوزی به ما و به سبب مصائبی که بر ما وارد شده، گریه نمی‌کند، مگر آنکه قبل از آمدن اشک از چشمش، خدا او را رحمت می‌کند. پس وقتی اشکها بر گونه اش جاری شد، اگر قطره‌ای از آن در جهنم بیفتد، گرمای جهنم را از بین می‌برد تا آنجا که دیگر برای آن حرارتی باقی نمی‌ماند.... هیچ چشمی برای ما گریه نمی‌کند، مگر آنکه از نعمت نظر کردن به [حوض] کوثر بهره مند می‌شود و با کسانی که ما را دوست دارند، از آن سیراب می‌شود. (عن مسمع بن عبد الملک کردین البصری (فی حدیث)، قال: قال لی آبو عبدالله : افما تذکر ما صنع به [یعنی بالحسین] ؟ قلت: نعم، قال: فتجزع؟ قلت: ‌ای والله، واستعبر لذلک حتی یری اهلی اثر ذلک علی فامتنع من الطعام حتی یستبین ذلک فی وجهی، قال: رحم الله دمعتک، اما انک من الذین یعدون من اهل الجزع لنا والذین یفرحون لفرحنا ویحزنون لحزننا ویخافون لخوفنا و یامنون اذا امنا، اما انک ستری عند موتک خضور آبائی لک و وصیتهم ملک الموت بک و مایلقونک به من البشارة افضل وملک الموت ارق علیک واشد رحمة لک من الام الشفیقة علی ولدها [الی ان قال:] ما بکی احد رحمة لنا ولما لقینا الا رحمة الله قبل ان تخرج الدمعة من عینه، فاذا سالت دموعه علی خده، فلو ان قطرة من دموعه سقطت فی جهنم لاطفات خرها حتی لایوجد لها حر.) کانال روضه های مکتوب @rozehayemaktoub

به راستی حسین (علیه‌السلام) کسی را که برای او گریه می‌کند، میبیند و از روی رحمت و دلسوزی برایش طلب آمرزش می‌کند. روایات امام صادق (علیه السلام) در فضیلت گریستن بر سید الشهدا 4⃣ امام صادق (علیه‌السلام) در حدیثی طولانی فرمود: «به راستی حسین (علیه‌السلام) کسی را که برای او گریه می‌کند، میبیند و از روی رحمت و دلسوزی برایش طلب آمرزش می‌کند. (قال الصادق انه لینظر من یبکیه فیستغفر له رحمة له) امام صادق فرمود: «هر کسی که نزد او یادی از ما شود و اشک چشمانش جاریگردد، خدا آتش جهنم را بر صورتش حرام می‌کند». (عن فضیل بن فضاله عن ابی عبدالله قال: من ذکرنا عنده قفاضت عیناه حرم الله وجهه علی النار) کانال روضه های مکتوب @rozehayemaktoub

ای جعفر؛ به خدا سوگند، ملائکه مقرب خدا حاضر بودند و سخن تو را درباره حسین می‌شنیدند، و همچون ما، بلکه بیشتر از ما گریستند. روایات امام صادق (علیه السلام) در فضیلت گریستن بر سید الشهدا 5⃣ زید شحام می‌گوید: امام صادق (علیه‌السلام) به جعفر بن عفان طائی فرمود: ‌ای جعفر، به من خبر رسیده که تو در مرثیه حسین (علیه‌السلام) به نیکو شعر می‌گویی، عرض کرد: آری، خدا مرا فدای شما گرداند. فرمود: شعری بخوان. پس او شعری خواند. آن حضرت و کسانی که گرد او بودند، گریستند و اشک بر صورت و محاسن آن حضرت جاری شد. آنگاه فرمود: ‌ای جعفر؛ به خدا سوگند، ملائکه مقرب خدا حاضر بودند و سخن تو را درباره حسین می‌شنیدند، و همچون ما، بلکه بیشتر از ما گریستند. خداوند در این ساعت تمام [نعمت‌های] بهشت را بر تو واجب گردانید و تو را آمرزید. ‌ای جعفر، آیا بیش از این بگویم؟ عرض کرد: آری‌ای سرور من، فرمود: هرکس درباره حسین شعری بگوید و بگرید و بگریاند، خداوند بهشت را بر او واجب گرداند و او را بیامرزد؛ (.... عن زید الشحام [فی حدیث، ان ابا عبدالله قال لجعفر بن عفان الطائی]؛ یا جعفر، قال لبیک جعلنی الله فداک، قال بلغنی انک تقول الشعرفی الحسین و تجید، فقال له: نعم جعلنی الله فداک، قال: قل فانشده، [فبکی هو] و من حوله، حتی صارت له الدموع علی وجهه و لحیته، ثم قال: یا جعفر والله لقد شهدک ملائکة الله المقربون، هاهنا یسمعون قولک فی الحسین و لقد بکرا کما بکینااو اکثر، ولقد اوجب الله تعالی لک یا جعفر فی ساعته الجنه باسرها و غفرالله لک. فقال: یا جعفر الا ازیدک! قال نعم یا سیدی، قال: ما من احد قال فی الحسین شعرا فبکی و ابکی به الا اوجب الله له الجنة و غفر له) روایت 6⃣ تا 2⃣1⃣ را در این آدرس ببینید: https://eitaa.com/rozehayemaktoubb/571 برای دیدن احادیث بیشتر دراین باره می توانید سایت ویکی فقه را ببینید کانال روضه های مکتوب @rozehayemaktoub

6⃣🔰ای ابو بصیر! آیا می خواهی از کسانی باشی که [در ناله برحسین] به فاطمه کمک کنی؟ "کامل الزیاره: ابو بصیر می‌گوید: من در حضور حضرت امام جعفر صادق علیه السّلام مشغول گفتگو بودم که پسرش نزد آن حضرت وارد شد. امام صادق علیه السّلام او را در بر گرفت و بوسید و فرمود: خدا حقیر کند آن کسی را که شما را حقیر کند و انتقام بگیرد از آن کسی که در حق شما ستم کند و خوار نماید آن کسی را که شما را خوار می‌کند. خدا لعنت کند آن افرادی را که شما را به قتل می‌رسانند. خدا برای شما ولی و حافظ و ناصر است. گریه زنان، پیامبران، صدیقین، شهیدان و ملائکه آسمان طولانی شد. سپس حضرت صادق علیه السّلام گریان شد و فرمود: ای ابو بصیر! هر گاه می‌بینم یکی از فرزندان امام حسین علیه السّلام نزد من می‌آید، من برای آن مصیبتی که دچار پدرشان و خودشان شد نمی توانم خودداری نمایم. ای ابو بصیر! فاطمه علیها السّلام برای حسین علیه السّلام گریه و فریاد می‌کند. جهنم برای مظلومیت حسین علیه السّلام چنان نعره ای می‌زند که کاش موکلین صدای آن را نمی شنیدند، در صورتی که برای آن آماده شده اند. از خوف این که گردنی از آن خارج شود یا دود آن خارج گردد و اهل زمین بسوزند. ملائکه، جهنم را مادامی که گریان است لگام می‌کنند و آن را زجر می‌دهند و درهای آن را به علت خوف اهل زمین استوار می‌نمایند. جهنم مادامی که صوت فاطمه علیها السّلام آرام نگیرد، آرام نخواهد شد. نزدیک است که دریاها شکافته و داخل یکدیگر شوند. هیچ قطره ای از آب دریاها نیست، مگر این که یک ملک به آن موکل است. هنگامی که آن ملک صوت دریا را می‌شنود، هیجان آن را به وسیله بال‌های خود آرام می‌کند و بعضی را بر بعضی دیگر حبس می‌نماید. این عمل را برای خوف دنیا و هر کسی که در آن و در روی زمین است انجام می‌دهد. ملائکه دائما مهربانی می‌کنند و به علت گریه فاطمه علیها السّلام گریه می‌نمایند، دعا می‌کنند و به سوی خدا تضرع و زاری می‌کنند. اهل عرش و اطراف آن نیز همین عمل را انجام می‌دهند. به علت خوف اهل زمین، صداهایی از ملائکه برای تقدیس خدا بلند می‌شود. اگر یکی از صداهای آنان به زمین برسد، اهل زمین بی هوش می‌گردند و کوه‌ها از جای خود کنده می‌شوند و زمین به وسیله زلزله، اهل خود را فرو خواهد برد. گفتم: فدایت شوم! این امر بزرگی است. فرمود: غیر این امر از این بزرگ تر است، مادامی که آن را نشنیده باشی. سپس حضرت صادق علیه السّلام به من فرمود: ای ابو بصیر! آیا دوست داری از افرادی باشی که فاطمه علیها السّلام را یاری می‌کنند؟

متن عربی روایت بالا [کامل الزیارات] مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِیهِ عَنْ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَمَّادٍ الْبَصْرِیِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْأَصَمِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُسْکَانَ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ قَالَ: کُنْتُ عِنْدَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام وَ أُحَدِّثُهُ فَدَخَلَ عَلَیْهِ ابْنُهُ فَقَالَ لَهُ مَرْحَباً وَ ضَمَّهُ وَ قَبَّلَهُ وَ قَالَ حَقَّرَ اللَّهُ مَنْ حَقَّرَکُمْ وَ انْتَقَمَ مِمَّنْ وَتَرَکُمْ وَ خَذَلَ اللَّهُ مَنْ خَذَلَکُمْ وَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ قَتَلَکُمْ وَ کَانَ اللَّهُ لَکُمْ وَلِیّاً وَ حَافِظاً وَ نَاصِراً فَقَدْ طَالَ بُکَاءُ النِّسَاءِ وَ بُکَاءُ الْأَنْبِیَاءِ وَ الصِّدِّیقِینَ وَ الشُّهَدَاءِ وَ مَلَائِکَةِ السَّمَاءِ ثُمَّ بَکَی وَ قَالَ یَا أَبَا بَصِیرٍ إِذَا نَظَرْتُ إِلَی وُلْدِ الْحُسَیْنِ أَتَانِی مَا لَا أَمْلِکُهُ بِمَا أَتَی إِلَی أَبِیهِمْ وَ إِلَیْهِمْ یَا أَبَا بَصِیرٍ إِنَّ فَاطِمَةَ لَتَبْکِیهِ وَ تَشْهَقُ فَتَزْفِرُ جَهَنَّمُ زَفْرَةً لَوْ لَا أَنَّ الْخَزَنَةَ یَسْمَعُونَ بُکَاءَهَا وَ قَدِ اسْتَعَدُّوا لِذَلِکَ مَخَافَةَ أَنْ یَخْرُجَ مِنْهَا عُنُقٌ أَوْ یَشْرُدَ دُخَانُهَا فَیُحْرِقَ أَهْلَ الْأَرْضِ فَیَکْبَحُونَهَا مَا دَامَتْ بَاکِیَةً وَ یَزْجُرُونَهَا وَ یُوثِقُونَ مِنْ أَبْوَابِهَا مَخَافَةً عَلَی أَهْلِ الْأَرْضِ فَلَا تَسْکُنُ حَتَّی یَسْکُنَ صَوْتُ فَاطِمَةَ وَ إِنَّ الْبِحَارَ تَکَادُ أَنْ تَنْفَتِقَ فَیَدْخُلَ بَعْضُهَا عَلَی بَعْضٍ وَ مَا مِنْهَا قَطْرَةٌ إِلَّا بِهَا مَلَکٌ مُوَکَّلٌ فَإِذَا سَمِعَ الْمَلَکُ صَوْتَهَا أَطْفَأَ نَارَهَا [۱] بِأَجْنِحَتِهِ وَ حَبَسَ بَعْضَهَا عَلَی بَعْضٍ مَخَافَةً عَلَی الدُّنْیَا وَ مَنْ فِیهَا وَ مَنْ عَلَی الْأَرْضِ فَلَا تَزَالُ الْمَلَائِکَةُ مُشْفِقِینَ یَبْکُونَ لِبُکَائِهَا وَ یَدْعُونَ اللَّهَ وَ یَتَضَرَّعُونَ إِلَیْهِ وَ یَتَضَرَّعُ أَهْلُ الْعَرْشِ وَ مَنْ حَوْلَهُ وَ تَرْتَفِعُ أَصْوَاتٌ مِنَ الْمَلَائِکَةِ بِالتَّقْدِیسِ لِلَّهِ مَخَافَةً عَلَی أَهْلِ الْأَرْضِ وَ لَوْ أَنَّ صَوْتاً مِنْ أَصْوَاتِهِمْ یَصِلُ إِلَی الْأَرْضِ لَصَعِقَ أَهْلُ الْأَرْضِ وَ تَقَلَّعَتِ الْجِبَالُ وَ زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ بِأَهْلِهَا قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ إِنَّ هَذَا الْأَمْرَ عَظِیمٌ قَالَ غَیْرُهُ أَعْظَمُ مِنْهُ مَا لَمْ تَسْمَعْهُ ثُمَّ قَالَ یَا بَا بَصِیرٍ أَ مَا تُحِبُّ أَنْ تَکُونَ فِیمَنْ یُسْعِدُ فَاطِمَةَ ---------- [۱]: ۱. یقال: نأرت النائرة نارا: هاجت، و المراد ثوران الماء و غلیانها، و لذلک عبر بقوله« أطفأ».

7⃣🔰حالات امام صادق علیه السلام در روز عاشورا شیخ در کتاب مصباح از عبداللَّه بن سنان نقل می‌کند که گفت: من در روز عاشورا به حضور حضرت امام جعفر صادق علیه السّلام مشرف شدم و آن بزرگوار را دیدم که رنگش تغییر نموده و اشک هایش نظیر لؤلؤ از چشمان مقدسش فرو می‌ریزد. پرسیدم: یا بن رسول اللَّه! برای چه گریانی؟ خدا چشمان تو را گریان نکند! در جوابم فرمود: مگر تو غافلی! آیا نمی دانی که حسین بن علی علیه السّلام در یک چنین روزی دچار مصیبت گردید؟ رَوَی الشَّیْخُ فِی الْمِصْبَاحِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَی سَیِّدِی أَبِی عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ علیهما السلام فِی یَوْمِ عَاشُورَاءَ فَأَلْفَیْتُهُ کَاسِفَ اللَّوْنِ ظَاهِرَ الْحُزْنِ وَ دُمُوعُهُ تَنْحَدِرُ مِنْ عَیْنَیْهِ کَاللُّؤْلُؤِ الْمُتَسَاقِطِ فَقُلْتُ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ مِمَّ بُکَاؤُکَ لَا أَبْکَی اللَّهُ عَیْنَیْکَ فَقَالَ لِی أَ وَ فِی غَفْلَةٍ أَنْتَ أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیٍّ علیهما السلام أُصِیبَ فِی مِثْلِ هَذَا الْیَوْمِ

8⃣ گریه امام صادق علیه السلام هنگام ذکر نام اباعبدالله علیه السلام: هارون بن‏ خارجه، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام نقل كرده وى گفت: محضر مبارك امام صادق عليه السّلام بوديم، پس نام امام حسين عليه السّلام و على قاتله لعنة اللَّه را برديم، حضرت گريستند و ما نيز گريستيم. راوى مى‏گويد: امام عليه السّلام سر مباركشان را بلند كرده و فرمودند: حضرت امام حسين عليه السّلام فرمودند: من كشته اشك هستم، ياد نمى‏كند من را هيچ مؤمنى مگر آنكه مى‏گريد... محمّد بن الحسن، عن محمّد بن الحسن الصّفّار، عن أحمد بن محمّد بن عيسى، عن محمّد بن خالد البرقيِّ، عن أبان الأحمر، عن محمّد بن الحسين الخزَّاز، عن هارون بن خارجة، عن أبي عبدالله عليه‌السلام « قال: كنّا عنده فذكرنا الحسين عليه‌السلام [وعلى قاتله لعنة الله] فبكى أبو عبدالله عليه‌السلام وبكينا، قال: ثمَّ رفع رأسَه فقال: قال الحسين عليه‌السلام: أنا قتيل العَبرَة، لا يذكرني مؤمن إلاّ بكى ـ وذكر الحديث ـ ». جعفر بن محمد بن قولويه، الوفاة: 367 کامل الزيارات، ج: 1ص117، تحقيق: بهراد الجعفري، الناشر:مكتبة الصدوق

9⃣ گریه حضرت امام صادق علیه السلام بر ابا عبدالله سلام الله علیه هنگام نوشیدن آب: داود رقّى، وى مى‏گويد: در محضر مبارك امام صادق عليه السّلام بودم، حضرت آب طلبيدند و زمانى كه آب را نوشيدند ديدم در حضرت حالت گريه پيدا شد و دو چشم آن حضرت غرق اشك شد سپس به من فرمودند: اى داود خدا قاتل حسين عليه السّلام را لعنت كند، بنده‏اى نيست كه آب نوشيده و حسين عليه السّلام را ياد نموده و كشنده‏اش را لعنت كند مگر آنكه خداوند منّان صد هزار حسنه براى او منظور مى‏كند و صد هزار گناه از او محو كرده و صد هزار درجه مقامش را بالا برده و گويا صد هزار بنده آزاد كرده و روز قيامت حق تعالى او را با قلبى آرام و مطمئن محشورش مى‏كند. مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ جَعْفَرٍ، عَمَّنْ ذَكَرَهُ، عَنِ الْخَشَّابِ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَسَّانِ، عَنْ عَبْدِ الرَّحْمنِ بْنِ كَثِيرٍ، عَنْ دَاوُدَ الرَّقِّيِّ، قَالَ: كُنْتُ عِنْدَ أَبِي عَبْدِ اللهِ عليه‌السلام إِذَااسْتَسْقَى الْمَاءَ، فَلَمَّا شَرِبَهُ رَأَيْتُهُ قَدِ اسْتَعْبَرَ، وَاغْرَوْرَقَتْ عَيْنَاهُ بِدُمُوعِهِ، ثُمَّ قَالَ لِي: « يَا دَاوُدُ، لَعَنَ اللهُ قَاتِلَ الْحُسَيْنِصَلَواتُ اللهِ عَلَيْهِ، وَمَامِنْ عَبْدٍ شَرِبَ الْمَاءَ، فَذَكَرَ الْحُسَيْنَ عليه‌السلام وَأَهْلَ بَيْتِهِوَلَعَنَ قَاتِلَهُ إِلاَّ كَتَبَ اللهُ ـ عَزَّ وَجَلَّ ـ لَهُ مِائَةَ أَلْفِ حَسَنَةٍ، وَحَطَّ عَنْهُ مِائَةَ أَلْفِ سَيِّئَةٍ، وَرَفَعَلَهُ مِائَةَ أَلْفِ دَرَجَةٍ، وَكَأَنَّمَا أَعْتَقَ مِائَةَ أَلْفِ نَسَمَةٍ، وَحَشَرَهُ اللهُ ـ عَزَّ وَجَلَّ ـ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ثَلِجَ الْفُؤَادِ الشيخ الكليني، الوفاة:329،الکافی ج: 12 ص: 658، تحقيق: قسم احياء التراث مرکز بحوث دار الحديث، الناشر: دارالحديث قم تاريخ انتشار: 1387 کانال روضه های مکتوب @rozehayemaktoub

🔟 نگاه امام حسین به گریه کنندگان و استغفار حضرت برای ایشان: امام صادق علیه السلام فرمود: و نيز آن جناب (امام حسین علیه السلام) به گريه‏كننده‏گانش نظر فرموده و براى آنها طلب آمرزش نموده و از پدر بزرگوارش درخواست استغفار براى ايشان مى‏نمايد و خطاب به كسانى كه برايش گريه مى‏كنند كرده و مى‏فرمايد: اى كسى كه گريه مى‏كنى اگر بدانى چه خدا برايت آماده نموده مسلّما سرور و شادى تو بيشتر از حزن و اندوهت مى‏گردد و اين حتمى است كه حقتعالى تمام گناهان و لغزشهاى تو را بواسطه اين اشگى كه ريخته‏اى مى‏آمرزد. متن عربی حدیث: وأنّه لينظر إلى مَن يبكيه فيستغفر له ويسأل أباه الاستغفار له، ويقول: أيّها الباكي لَو عَلِمتَ ما أعدّ اللهُ لك لَفَرِحْتَ أكثر ممّا حَزِنْتَ، وإنّه ليستغفر له مِن كلِّ ذنبٍ وخطيئةٍ کانال روضه های مکتوب @rozehayemaktoub

1⃣1⃣ هر وقت نزد امام صادق علیه السلام نام حسین برده می شد آن روز کسی ا لبخند بر لب ایشان نمی دید. و ایشان پیوسته می فرمود: حسین گریه هر مومن است. بالسند المتصل إلى الشيخ أبي القاسم جعفر بن قولويه بسنده عن أبي عمارة المنشد قال: ما ذكر الحسين (عليه السلام) عند أبي عبد اللّه (عليه السلام) في‌ يوم قط فرأي أبو عبد اللّه (عليه السلام) متبسما في ذلك اليوم إلى الليل، و كان أبو عبد اللّه (عليه السلام) يقول: الحسين عبرة كل مؤمن‌ کانال روضه های مکتوب @rozehayemaktoub

2⃣1⃣🔰مجالس شما را دوست می دارم! از ازدی نقل می‌کند که امام جعفر صادق علیه السّلام به فضیل فرمود: شما می‌نشینید و گفتگو می‌کنید؟ گفت: آری فدایت شوم. فرمود: این گونه مجالس را دوست دارم، ای فضیل! امر دین ما را زنده کنید. ای فضیل! هر کسی نام ما را ببرد یا نام ما نزد او برده شود و به اندازه بال مگسی اشک از چشمش خارج شود خدا گناهان او را می‌آمرزد، و لو اینکه به اندازه کف دریا باشد و بسندي المتصل الى الشيخ الجليل علي بن إبراهيم القمي عن أبيه عن ابن محبوب عن العلا عن محمد عن أبي جعفر (عليه السلام) قال: كان علي بن الحسين (عليه السلام) يقول: أيما مؤمن دمعت عيناه لقتل الحسين (عليه السلام) دمعة حتى تسيل على خده بوأه اللّه بها في الجنة غرفا يسكنها أحقابا، و أيما مؤمن دمعت عيناه دمعا حتى يسيل على خده لأذى مسنا من عدونا في الدنيا بوأه اللّه مبوأ صدق في الجنة، و أي مؤمن مسه أذى فينا فدمعت عيناه حتى يسيل دمعه على خديه من مضاضة [2] ما أوذي فينا صرف اللّه عن وجهه الأذى و آمنه يوم القيامة من سخطه و النار [3]. کانال روضه های مکتوب @rozehayemaktoub

برخی از این ۱۲ روایت را به زبان محاوره هم در کانال قرار داده ایم👇👇👇

بازخوانی روایت مسمع: امام صادق علیه السلام به مسمع کردین فرمود: از حسین علیه‌السلام یاد می کنی؟ عرض کرد بله آقا فرمود بی تابی هم می کنی؟ گفت: بله آقا به خدا قسم طوری گریه می‌کنیم که اهل و عیالم اثر آن را در من مشاهده می‌کنند، و از غذا خوردن می افتم! فرمود: رحمت خدا بر اشک های تو، تو گریه کن واقعی هستی! بعد فرمود: مسمع! لحظه مرگ میبینی پدران من میان به بالینت! [یعنی پیغمبر میاد امیرالمومنین میاد] و سفارش تو رو به ملک الموت می کنند ... . کانال روضه های مکتوب @rozehayemaktoub

در روایت دیگه فرمود: خود ابی عبدالله به گریه کنانش نگاه می کنه رحمت واسعه خدا جوشش می کنه میگه خدایا گناهان این گریه کن ما رو ببخش!

جعفر بن عفان اومد خدمت آقا امام صادق علیه السلام آقا فرمودند شنیدم تو شعر های خوبی در مرثیه ابا عبدالله می خوانی شروع کرد به خواندن دیدن اشک امام صادق و حضار جاری شد طوری که قطرات اشک روی صورت حضرت و محاسن مبارک رو گرفت فرمود: جعفر والله ملائکه مقرب خدا اینجا حاضر بودن و روضه تو رو می شنیدن اونها هم مثل ما یا بیش از ما گریه می کردند ...

راوی میگه تو مجلس امام صادق علیه السلام بودیم اسم ابی عبدالله رو بردیم دیدیم گریه امام صادق شروع شد ما هم به گریه افتادیم قدری که گذشت سر مبارک رو بلند کرد فرمود خود ابی عبدالله فرموده انا قتیل العبره هیچ مومنی یاد من نمیافته مگر اینکه اشکش جاری میشه ...

داوود رقی میگه پیش امام صادق بودم آقا تشنه شد آب طلب کرد آب آوردن برای آقا تا از آب نوشید دیدم یاد تشنگی جد غریبش افتاد چشماش پر اشک شد فرمود داود! لعنت خدا بر قاتلین حسین! هر بنده ای که آبی بنوشه یاد تشنگی حسین ما کنه قاتلین رو لعنت کنه خدای متعال صدهزار حسنه براش می نویسه صد هزار گناهشو پاک می کنه صد هزار بار درجه شو بالاتر می بره ...

هر وقت نزد امام صادق علیه السلام نام حسین برده می شد آن روز کسی لبخند بر لب ایشان نمی دید ...

امام صادق علیه السلام به فضیل فرمود من این مجالس شما رو دوست دارم ...

🔰چند پرده از عشق امام صادق علیه السلام به سیدالشهدا علیه السلام 1⃣بازخوانی روایت مسمع: امام صادق علیه السلام به مسمع کردین فرمود: از حسین علیه‌السلام یاد می کنی؟ عرض کرد بله آقا فرمود بی تابی هم می کنی؟ گفت: بله آقا به خدا قسم طوری گریه می‌کنیم که اهل و عیالم اثر آن را در من مشاهده می‌کنند، و از غذا خوردن می افتم! فرمود: رحمت خدا بر اشک های تو، تو گریه کن واقعی هستی! بعد فرمود: مسمع! لحظه مرگ میبینی پدران من میان به بالینت! [یعنی پیغمبر میاد امیرالمومنین میاد] و سفارش تو رو به ملک الموت می کنند ... . 2⃣در روایت دیگه فرمود: خود ابی عبدالله به گریه کنانش نگاه می کنه رحمت واسعه خدا جوشش می کنه میگه خدایا گناهان این گریه کن ما رو ببخش! 3⃣جعفر بن عفان اومد خدمت آقا امام صادق علیه السلام آقا فرمودند شنیدم تو شعر های خوبی در مرثیه ابا عبدالله می خوانی شروع کرد به خواندن دیدن اشک امام صادق و حضار جاری شد طوری که قطرات اشک روی صورت حضرت و محاسن مبارک رو گرفت فرمود: جعفر والله ملائکه مقرب خدا اینجا حاضر بودن و روضه تو رو می شنیدن اونها هم مثل ما یا بیش از ما گریه می کردند ... 4⃣راوی میگه تو مجلس امام صادق علیه السلام بودیم اسم ابی عبدالله رو بردیم دیدیم گریه امام صادق شروع شد ما هم به گریه افتادیم قدری که گذشت سر مبارک رو بلند کرد فرمود خود ابی عبدالله فرموده انا قتیل العبره هیچ مومنی یاد من نمیافته مگر اینکه اشکش جاری میشه ... 5⃣داوود رقی میگه پیش امام صادق بودم آقا تشنه شد آب طلب کرد آب آوردن برای آقا تا از آب نوشید دیدم یاد تشنگی جد غریبش افتاد چشماش پر اشک شد فرمود داود! لعنت خدا بر قاتلین حسین! هر بنده ای که آبی بنوشه یاد تشنگی حسین ما کنه قاتلین رو لعنت کنه خدای متعال صدهزار حسنه براش می نویسه صد هزار گناهشو پاک می کنه صد هزار بار درجه شو بالاتر می بره ... 6⃣ ابن قولویه نقل می کنه ابو عماره مرثیه خوان میگه: هر وقت نزد امام صادق علیه السلام نام حسین برده می شد آن روز کسی لبخند بر لب ایشان نمی دید ... 9⃣ امام صادق علیه السلام به فضیل فرمود من این مجالس شما رو دوست دارم ... برای دیدن منابع این روایات به این آدرس و پیام های بعد رجوع کنید: https://eitaa.com/rozehayemaktoubb/311 کانال روضه های مکتوب @rozehayemaktoub

🔸رویکردهای مختلف به مرثیه سرایی آل الله صفحه ۱ از ۲ مدت زیادی است که در پی نوشتن کلماتی در این باب هستم و منتظر مجالی که ظاهرا حاصل نمی شود! با مطالعه دفتر نخست کتاب عاشورا پژوهی دیدم الحمدلله مولف گرامی بحث بسیار خوبی در این باب داشته اند که می تواند محل مناسبی برای تکمیل مباحث در این باره باشد و از افراط و تفریط در این باره جلوگیری کند. در ادامه رویکردهای مختلفی درباره مرثیه سرایی اهل بیت (علیهم السلام) ذکر می شود که باید دید چطور می توان به مسلک صحیحی در این باب دست پیدا کرد؟ ۱. رویکرد غرض ورزانه معاندان طبعا کسانی که با اصل دین یا انقلاب عناد دارند درپی نفی تمام گزاره ها در این باب هستند. اینان که نه در گزاره های معرفتی خود (در باب اعتقادات) و نه در سبک زندگی خود (مانند فیلم، رمان و امثال آن حتی نمایشنامه های تاریخی) اتکایی به متون دینی یا حتی اسناد تاریخی ندارند، در باب مرثیه سرایی به اصطلاح کاسه داغ تر از آش، و کاتولیک تر از پاپ می شوند و در پی (سند روضه) می گردند. برخی از این افراد نیز از آنجا که سهم مداحان در پیشبرد اهداف انقلاب را می بینند ناجوانمردانه اصل مساله را از بین می برند یا محل تردید قرار می دهند. ۲. رویکرد جاعلانه این نقطه مقابل رویکرد گذشته است. برخی از افراد از پیش خود یک داستان خیالی می سازند و آن را به عنوان مقتل نقل می کنند و جالب اینکه اگر کسی هم داستانی بسازد سریعا (کپی و اجرا) می کنند. البته جعل داستان با زبان حال تفاوت دارد که در جای دیگر باید مورد توجه قرار گیرد. ۳. رویکرد روشنفکر مآبانه اين رویکرد با هر چیزی که به سبک تفکر یا سبک زندگی او نسازد نگاه سلبی دارد. البته این رویکرد روشنفکرانه را می توان به دو قسم مارکسیستی و لیبرالیستی تقسیم کرد. با این توضیح که برخی از اینها رویکرد مبارزاتی دارند و مثلا با روضه هایی مانند آب طلب کردن رابطه برقرار نمی کنند و برخی بر عکس سعی در ترویج یک چهره صلح کل و غیر انقلابی از امام حسین دارند و به زعم خودشان می خواهند خشونت را نفی کنند. البته هر دو از این تفکر در یک نگاه با هم اتفاق دارند و آن نفی جنبه های ماورایی ماجرای عاشورا است. این گروه طبعا روضه هایی مانند نزول ملائكه و ... را بر نمی تابند. همچنین اینان به مانند گروه اول سخت گیری های عجیب سندی در روضه ها دارند در حالیکه پیوسته دل به تخیلات رمان نویسان و نمایشنامه نویسان و بلکه متفکران غربی داده اند اما از آنها سندی برای اثبات سخنانشان طلب نمی کنند. ۴. رویکرد چاپ محورانه! برخی اگرچه نگران جعل هستند اما هر مطلبی که در هر کتاب آمده باشد را به مثابه یک سند می پندارند. ۵. رویکرد قهرمان محورانه! اینان می پندارند از ماجرای عاشورا فقط باید قهرمانی ها را ذکر کرد و مظلومیت اهل بیت را نعوذ بالله به مثابه (ذلت) می انگارند. حال آنکه مظلومیت اگر در میدان نبرد باشد نه نقطه ضعف بلکه افتخار است. نقل این مظلومیت ها هم فواید مختلفی برای فرد و اجتماع دارد که در جای خود مورد بحث خواهد بود ۶. رویکرد مصیبت محورانه اینان جنبه های حماسی و سیاسی عاشورا را فراموش کرده و گمان می کنند نباید از عاشورا عبرت گرفت و آن را الگوی زندگی امروز قرار داد. اینان شمر زمان و حبیب بن مظاهر زمان خویش را نمی شناسند. ۷. رویکرد محتوا گرایانه اینان بدون توجه به وجود اسناد تاریخی بر برخی وقایع، ماجرا را با عقل خود می سنجند و نفی و اثبات می کنند. به عنوان مثال وقتی ماجرای آب خواستن علی اکبر (علیه صلوات الله) را از سید الشهدا نقل می کنی، می پرسند چگونه ممکن است حضرت در چنین شرایطی آب طلب کند؟ در حالیکه میان عاشق و معشوق رموزی است که اهل محبت به نیکی آن را در می یابند. علاوه بر اینکه وقتی اسناد مقتل گویای یک اتفاق هستند که با عقل و شرع منافاتی ندارد چه جای انکارهای بی دلیل است؟ ۸. رویکرد سند محورانه بدون توجه به محتوا برخی هر روایتی را در کتب دیدند نقل می کنند غافل از اینکه در صحت یک روایت صرفا داشتن سند کافی نیست بلکه محتوای آن باید با مسلمات دینی یا تاریخی سازگار باشد. ۹. رویکرد فقهی رجالی سخت گیرانه برخی از عالمان بزرگوار با همان روشی که روایات فقهی یا عقیدتی را مورد بحث قرار می دهند روایات مقتل را مورد سنجش قرار می دهند. غافل از آنکه روش سنجش متون دینی یا بلکه هر متنی در باب معارف حقیقی یا دستورات عملی یا ابحاث تاریخی متفاوت است. در ابحاث حقیقی ما درپی واقع هستیم به عنوان مثال می خواهیم حقیقت معاد را بشناسیم برای رسیدن به حقیقت باید به قطع رسید. در باب دستورات عملی ما نیاز به تعبد داریم. 🔸ادامه در صفحه بعد کانال روضه های مکتوب https://eitaa.com/rozehayemaktoub

🔸رویکردهای مختلف به مرثیه سرایی آل الله صفحه ۲ از ۲ اما در ابحاث تاریخی و بسیاری از مباحث دیگر می توان با جمع قراین به یک نظریه رسید. همچنین می توان بنابر روایات من بلغ یا تسامح در ادله سنن در این ابحاث وارد شد. اصولا در باب مرثیه سرایی ما نه می خواهیم خدا را دوتا کنیم نه می خواهیم پیغمبر بیاوریم. بلکه ذکر مصایب آل الله یک ضرورت مکتبی سیاسی و حتی یک ضرورت در باب محبت آل الله است که ما در مقتل شناسی در پی مصادیق مصایب هستیم. روش تحقیق در چنین مبحثی متفاوت با مباحث مرتبط با معارف واقعی یا دستورات عملی است. لذا می توان از روایات، اسناد تاریخی، اعترافات دشمنان، اشعار شاعران صدر شهادت حضرت و حتی شهودات و مکاشفات یا نقل قول عالمان مذهب اهل بیت استفاده کرد. همچنین این اسناد را می توان در یک قالب هنری همراه با زبان حال همراه کرد که البته در همه اینها باید مصالح اسلام، تشیع، جامعه و حتی مصالح مجالس اهل بیت و مخاطبان را در نقل و کیفیت نقل رعایت کرد. علاوه بر اینکه مبانی فقهی رجالی که برخی مسلم می انگارند الزاما اجماعی نیست و چه بسا تفاوت هایی که در روش رجالی امام ، آیت الله خویی و آیت الله بهجت (رضوان الله علیهم) و دیگران وجود دارد. ۱۰. رویکرد عالمانه با توجه به توضیحات بالا می توان به رویکرد صحیح رسید که ویژگی های آن را می توان این چنین فهرست کرد： ا. در این روش متون دینی با گزاره های مارکسیستی یا لیبرالی یا به تعبیری مادی گرایی تحریف نمی شود. ب. برای نقل داستان به منابع مورد اعتماد مراجعه می شود. ج. مطالب مستندی که با مسلمات معارف سازگار نباشد نقل نمی شود و البته هر مطلبی به سادگی و دلایل واهی (از قبیل سازگار نبودن با اوهام و افکار شخصی یا قومی و ...) کنار گذاشته نمی شود. د. در این نگاه، قهرمانی شهدای کربلا همراه با مظلومیت و غربت آنان و نیز عواطف آنان همراه با حماسه و سیاست و عرفان، توامان دیده می شوند. ه. در این رویکرد با شناخت درست از صورت مساله در سنجش سند های روایت ها به اندازه لازم در مقام اکتفا می شود که در بالا اشاره ای به آن شد. البته این نوشته را در سطح یک ابراز دغدغه ببینید که عجالتا خدمتتان تقدیم شد و انشاالله عالمان بزرگوار بدون افراط و تفریط این مباحث را پیگیری بفرمایند. کانال روضه های مکتوب https://eitaa.com/rozehayemaktoub