سلام دوستان
مهمون امروزمون برادر علی هست🥰✋
*خواب صادقه*🌙
*تکاور شهید علی جوکار*🌹
تاریخ تولد: ۱ / ۱ / ۱۳۶۴
تاریخ شهادت: ۱۶ / ۱۱ / ۱۳۹۴
محل تولد: کازرون،اسلام‌آباد،فارس
محل شهادت: سوریه
*🌹همسرش← یک روز صبح علی از خواب بیدار شد و گفت: دیشب خواب دیدم به زیارت شهدا رفته ام.🌷صدای گریه یک نفر را شنیدم، صدا زدم و پرسیدم که چه کسی دارد گریه می کند؟⁉️در جواب گفت: من محمد احمدی هستم (شماره مزارش را هم گفت)💫 به من گفت: از خانواده ام حلالیت بطلب و به مادرم بگو من را حلال کند من در دوران کودکیم خیلی شیطنت کرده ام ...»🥀همان روز به گلزار شهدا رفتیم تا از صحت خواب مطمئن شویم.‼️به همان آدرسی که گفته بود رفتیم. کاملا درست بود.🌙به علت مشغله‌ای و ماموریتی که داشت نتوانست به خانواده شهید سر بزند🥀ولی به من سفارش کرد که حتما به دیدار خانواده بروم و حلالیت بطلبم.🍃آدرس خانواده شهید را پیدا کردم و پیغام شهید را به آنها دادم.🌙گفتند مادرش به علت بیماری که دارد سه سال است به گلزار شهدا نرفته، شاید دلیلش این بوده.»🥀علی همیشه دخترمان شادی رو نفس و عشق بابا صدا می‌کرد💞 و شایان هم استامینوفون بابا👑یک روز همراه دخترم به سید محمد (گلزار) رفتیم.🌷شادی رو به من گفت: مامان نگاه ، عکس بابا!!! هر چه نگاه کردم چیزی ندیدم‼️وقتی برگشتم علی زنگ زد و جریان را تعریف کردم.📞علی خندید و گفت: واقعا دخترم دیده درست داره میگه من جام توی گلزار شهداست..🌙ده روز بعد خبر شهادتش را آوردند.🥀ایشان داوطلبانه به سوریه رفت و در دومین اعزام به شهادت رسید..*🕊️🕋
*تکاور شهید علی جوکار*
*شادی روحش صلوات*🌹💙
*zeynab_roos3
هدایت شده از آرامش حس حضور خداست
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
#نشرحداکثری
این #استاد انقلابی چقدر شیرین و جذاب پشت پرده فیلم شیطانی عنکبوت مقدس را افشا میکنه............... حتما بین مردم منتشر کنید تا بدانند دشمنان چه نقشه هایی برای ملت مسلمان ایران کشیدن!!!
🍃
🦋🍃 @takhooda ✨
پدرم برای همه ما تکیه‌گاهی مطمئن بود و همه، حرفش را بی‌چون و چرا می‌پذیرفتیم، می‌دانستیم که رفتار‌ها و تصمیماتش بر روی منطقی استوار است، بارها برای تشویق و قدردانی، کتاب به ما هدیه می‌داد، حتی جالب اینکه تا زمانی که من و خواهرم چادر نخواسته بودیم، ما را مجبور به چادر به‌سر‌کردن نکرد، بسیاری از مواقع اگر رفتاری ناصحیح می‌دید، موضوعی را تعریف می‌کرد یا کتابی متناسب آن موضوع می‌خرید و به آن فرد هدیه می‌داد.
هیچ وقت مستقیماً اشتباهات و خطاها را گوشزد نمی‌کرد، این موضوع در مورد نماز هم برایمان اتفاق افتاد، اگر پدرم می‌دید که در نماز اول وقت قدری سستی می‌کنیم، می‌گفت: «نماز مثل لیمو شیرینه! باید زود ادا شه؛ چون اگر وقتش بگذره، تلخ می‌شه.» همین جمله‌اش ما را راغب می‌کرد که نماز اول وقت بخوانیم اما هیچوقت نمی‌گفت "بلند شوید الان نماز اول وقت بخوانید"، در زمان ناراحتی مدتی را خارج از خانه می‌گذراند تا راه بهتری پیدا کند و وقتی نهایت ناراحتی در او موج میزد، قرآن می‌خواند و واقعا آرام می‌شد.
#شهید داوود مرادخانی
🥀🕊🥀🕊🥀🕊🥀
@baShoohada
رفاقت با شهدا
🔅🔅🔅 #بسم رب الشهدا 🕊 🔸قسمت ششم 🔸اینک شوکران 1(منوچهر مدق به روایت همسر شهید) اول، دوم مهر بود. سر س
🔅🔅🔅
#بسم رب الشهدا
🔸قسمت هفتم
🔸اینک شوکران 1(منوچهر مدق به روایت همسر شهید)
ظهر سوار اتوبوس شدند و رفتند. همه ی این ها یک طرف، تنها برگشتن به خلنه یک طرف. اولین و آخرین باری بود که رفتم بدرقه ی منوچهر. تحمل این که تنها برگردم نداشتم. با مریم برگشتیم. مریم زار می زد. من سعی می کردم بی صدا گریه کنم. می ریختم توی خودم. وقتی رسیدیم خانه، انگار یک مشت سوزن ریخته باشند به پاهام، گزگز می کردند. از حال رفتم. فکر می کردم منوچهر مال من نیست. دیگر رفت. از این می ترسیدم.
🌹🕊
منوچهر شش ماه نیامد. من سال چهارم بودم. مدرسه نمی رفتم. فقط امتحان ها را می دادم. سرم به بسیج و امدادگری گرم بود. با دوستانم می رفتیم بیمارستان خانواده، مجروح ها را می آوردند آن جا. یک بار مجروحی را آوردند که پهلویش ترکش خورده بود و استخوان دستش فرو رفته بود به پهلوش. به دوستم گفتم: من الان دارم این را می بینم. حالا کی منوچهر را می بیند؟ روحیه ام را باختم آن روز. دیگر نرفتم بیمارستان.
🌹🕊
منوچهر کجا بود؟ حالش چطور بود؟ چشمش افتاد به گل های نرگس که بین دست های پیرمرد شاداب بودند. پارسال همین موقع ها بود که دو تایی از آن جا می گذشتند. پیرمرد بین ماشین ها، که پشت چراغ قرمز مانده بودند، می گشت و گل ها را می فروخت. گل ها چشم فرشته را گرفته بود. منوچهر چند بار فرشته را صدا زده بود و او نشنیده بود. فهمیده بود گل های نرگس هوش و حواسش را برده اند. همه ی گل ها را برای فرشته خریده بود. چقدر گل نرگس برایش می آورد. هر بار می دید، می خرید. می شد که روزی چند دسته برایش می آورد. می گفت: مثل خودت سرما را دوست دارند. اما سرمای آن سال گزنده بود. همه چیز به نظرش دل گیر می آمد. سپیده می زد، دلش تنگ می شد. دم غروب، دلش تنگ می شد. هوا ابری می شد، دلش تنگ می شد. عید نزدیک بود، اما دل و دماغی برای عید نداشت.
🌹🕊
اسفند و فروردین را دوست دارم، چون همه چیز نو می شود. در من هم تحول ایجاد می شود. توی خانه ی ما که کودتا می شد انگار. ولی آن سال با این که اولین سالی بود که خانه ی خودم بودم، هیچ کاری نکرده بودم. مادر و خواهرهایم با مادر و خواهر منوچهر آمدند خانه ی ما و افتادیم به خانه تکانی.
🥀🕊
شب سال تحویل هر کس می خواست من را ببرد خانه ی خودش. نرفتم. نگذاشتم کسی هم بماند. سفره انداختم و نشستم کنار سفره. قرآن خواندم و آلبوم عکس هایمان را نگاه کردم. همان جا کنار سفره خوابم برد. ساعت سه و نیم بیدار شدم. یکی می زد به شیشه ی پنجره ی اتاق. رفتم دم در، در را که باز کردم، یک عروسک پشمالو آمد توی صورتم. یک خرس سفید بود که بین دست هایش یک دسته گل بود. منوچهر آمده بود. اما با چه سر و وضعی. آن قدر خاکی بود که صورت و موهایش زرد شده بود. یک راست چپاندمش توی حمام. منوچهر خیلی تمیز بود. توی این شش ماه چند بار بیش تر حمام نکرده بود. یک ساعت سرش را می شستم که خاک ها از لای موهاش پاک شود. یک ساعت و نیم بعد از حمام آمد بیرون و نشستیم سر سفره. در کیفش را باز کرد و سوغاتی هایی که برایم آورده بود را در آورد. یک عالم سنگ پیدا کرده بود به شکل های مختلف. با سوهان و سمباده صاف شان کرده بود. رویشان شعر نوشته بود، یا اسم من و خودش را کنده بود. چند تا نامه که نفرستاده بود هنوز توی ساکش بود. گفت: وقتی نیستم، بخوان.
🔸ادامه دارد ......
#شادے ارواح طیبہ شهدا صلوات
🥀🕊🥀🕊🥀🕊🥀
@baShoohada
رفاقت با شهدا
🔅🔅🔅 #بسم رب الشهدا 🔸قسمت هفتم 🔸اینک شوکران 1(منوچهر مدق به روایت همسر شهید) ظهر سوار اتوبوس شدند و
🔅🔅🔅
#بسم رب الشهدا
🔸قسمت هشتم
🔸اینک شوکران 1(منوچهر مدق به روایت همسر شهید)
حرف هایی را که روش نمی شد به خودم بگوید، برایم می نوشت. اما من همین که خودش را می دیدم، بیش تر ذوق زده بودم. دلم می خواست از کنارش تکان نخورم. حواسم نبود چقدر خسته است، لااقل برایش چایی درست کنم. گفت: برات چایی دم کنم؟
گفتم: نه، چایی نمی خورم.
گفت: من که می خورم.
گفتم: ولش کن حالا نشسته ایم.
گفت: دوتایی برویم درست کنیم؟ سماور را روشن کردیم. دو تا نیمرو درست کردیم. نشستیم پای سفره تا سال تحویل. مادرم زنگ زد. گفت: "من باید زنگ بزنم عید را تبریک بگویم؟ گفتم: حوصله نداشتم. شما پیش شوهرتان هستید، خیال تان راحت است. حالا منوچهر کنارم نشسته بود. گوشی را از دستم گرفت و با مادر سلام و احوال پرسی کرد. صبح همه آمدند خانه ی ما. ناهار خانه ی پدر منوچهر بودیم. از آن جا ماشین بابا را برداشتیم رفتیم ولی عصر خرید عید.
🥀🕊
به نظرش شلوار لی به منوچهر خیلی می آمد. سر تا پایش را ورانداز کرد و «مبارک باشد»ی گفت. برایش عیدی، شلوار لی خریده بود. اما منوچهر معذب بود. می گفت: فرشته، باور کن نمی توانم تحملش کنم. چه فرق هایی داشتند! منوچهر شلوار لی نمی پوشید. ادکلن نمی زد. فرشته یواشکی لباس های او را ادکلنی می کرد. دست به ریشش نمی زد. همیشه کوتاه و آنکادر شده بود، اما حاضر نبود با تیغ بزند. انگشتر طلایی را که پدر فرشته سر عقد هدیه داده بود دستش نمی کرد. حتی حاضر نشد شب عروسی کراوات بزند. اما فرشته این چیزها را دوست داشت.
🥀🕊
مادر گفت: الهی بمیرم برای منوچهر که گیر تو افتاده. و دایی حرفش را تایید کرد. فرشته از این که منوچهر این همه در دل مادر و بقیه ی فامیل جا باز کرده بود، قند در دلش آب شد. اما به ظاهر اخم کرد و به منوچهر چشم غره رفت و گفت: وقتی من را اذیت می کند که نیستید ببینید.
🌹🕊
هفته ی اول عید به همه گفتم قرار است برویم مسافرت. تلفن را از پریز کشیدم. آن هفته را خودمان بودیم؛ دور از همه. بعد از عید، منوچهر رفت توی سپاه. و رسما سپاهی شد. من بی حال و بی حوصله امتحانات نهایی می دادم. احساس می کردم سرما خورده ام. استخوان هایم درد می کرد. امتحان آخر را داده بودم و آمده بودم. منوچهر از سر کار، یک سر رفته بود خانه ی پدرم. مادرم قورمه سبزی برایمان پخته بود، داده بود منوچهر آورده بود. سفره را آورد. زیر چشمی نگاهم می کرد و می خندید. گفتم: چیه؟ خنده دارد؟بخند تا تو هم مریض شوی.
گفت: من از این مریضی ها نمی گیرم.
گفتم: فکر می کند تافته ی جدا بافته است.
گفت: به هر حال، من خوش حالم، چون قرار است بابا شوم و تو مامان. نمی فهمیدم چه می گوید. گفت: شرط می بندم. بعد از ظهر وقت گرفته ام برویم دکتر. خودش با دکتر حرف زده بود، حالت های من را گفته بود. دکتر احتمال داده بود باردار باشم. زدم زیر گریه. اصلا خوش حال نشدم. فکر می کردم بین من و منوچهر فاصله می اندازد. منوچهر گفت: به خاطر تو رفتم، نه به خاطر بچه. چون خوابش را دیده ام.
🔸ادامه دارد ......
#شادے ارواح طیبہ شهدا صلوات
🥀🕊🥀🕊🥀🕊🥀
@baShoohada
سلام دوستان
مهمون امروزمون برادر جواد هست🥰✋
*کراماتِ شهید*🌙
*شهید سید جواد موسوی*🌹
تاریخ تولد: ۱۳۴۵
تاریخ شهادت: ۲۵ / ۱۱ / ۱۳۶۴
محل تولد: شنبه بازار،فومن،گیلان
محل شهادت: فاو
*🌹علی بر تخت اتاق عمل آرام گرفته بود و او تنها پسر خانواده بود که بر اثر سانحه تصادف💥پس از عملی سخت پزشکان از سلامتی وی قطع امید کرده بودند🥀او ساکن قزوین بود و خانواده‌اش پس از صحبت با یکی از پرستاران اتاق عمل🩺از زنده ماندن وی نا امید شده و قرار بود پس از پزشک قانونی...🥀اما ساعتی نگذشت که پرستاری با تعجب فریاد زد آقای دکتر بیاید مریض به هوش آمد‼️بعد از وصل کردن اکسیژن دقایقی بعد علی حرف زد: مادر جان وقتی از هوش رفتم حس کردم روحم قصد جدا شدن از بدنم دارد💫بسیار پریشان شدم که ناگهان جوان زیبا رو و نورانی که نشانی سبز بر گردن داشت را دیدم🍃که بر بالینم ایستاده و می‌گفت: علی جان نگران نباش.🌙من از دردم با او می‌گفتم🥀و او مرا دلداری داده و می‌گفت: علی جان نگران نباش تو شفا پیدا کردی💫 در کمال صحت و سلامتی زندگی خواهی کرد.»🌙از او سوال کردم شما کیستید ؟⁉️با مهربانی پاسخ داد من سید جواد موسوی هستم...🌙و برای شفایت آمده‌ام.»💫هنگامی که چشمهایم را باز کردم در کنارم نبود او مرا شفا داد مادر.»🍃این خانواده بعد از این موضوع مزار و آدرس شهید را در گیلان پیدا🌙و برای قدردانی از مقام شهید در منزل ایشان حاضر شدند🌷شهید سید جواد موسوی خط‌شکن و نیروی غواص از لشکر ۲۵ کربلا بود🕊️و عاقبت آن طرف اروند با اصابت ترکش خمپاره از ناحیه پهلو و صورت و دست🥀به شهادت رسیده بود*🕊️🕋
*شهید سید جواد موسوی فومنی*
#کوخ نشینان کُرد
دمدمای غروب یک مرد کُرد با زن و بچه اش مانده بودند وسط یه کوره راه. من و علی هم با تویوتا داشتیم از منطقه برمی گشتیم به شهر.
چشمش که به قیافه ی لرزان زن و بچه ی کُرد افتاد، زد رو ترمز و رفت طرف اونا.
پرسید: «کجا می رین؟»
مرد کُرد گفت: «کرمانشاه»
– رانندگی بلدی؟
– کُرد متعجب گفت: «بله بلدم!»
علی دمِ گوشم گفت: «سعید بریم عقب.»
مرد کُرد با زن و بچه اش نشستند جلو و ما هم عقب تویوتا، توی سرمای زمستان!
باد و سرما می پیچید توی عقب تویوتا؛ هر دوتامون مچاله شده بودیم.
لجم گرفت و گفتم: «آخه این آدم رو می شناسی که این جوری بهش اعتماد کردی؟»
اون هم مثل من می لرزید، اما توی تاریکی خنده اش را پنهان نکرد و گفت:
«آره می شناسمش، اینا دو – سه تا از اون کوخ نشینانی هستند که امام فرمود به تمام کاخ نشین ها شرف دارن. تمام سختی های ما توی جبهه به خاطر ایناس....
#شهید_علی_چیت_سازیان
🥀🕊🥀🕊🥀🕊🥀
@baShoohada
هدایت شده از آرامش حس حضور خداست
4_5823646877924461080.mp3
15.1M
🔊 سخنرانی استاد رائفی‌‌پور
📑 «پاسخ به حواشی اخیر پیرامون سلبریتی‌ها»
از انتقاد به فيلم موهن عنکبوت مقدس تا بحث افشاگری بازیگران زن بابت تجاوز برخی از مردان این صنف
🗓 ۱۲ خرداد ماه ۱۴۰۱ - مشهد مقدس
🎧 کیفیت 48kbps
🍃
🦋🍃 @takhooda ✨
سلام دوستان
مهمون امروزمون برادر محمدعلی هست🥰✋
*پلیس تازه داماد...*🕊️
*شهید محمد علی بایرامی*🌹
تاریخ تولد: ۱۵ / ۸ / ۱۳۷۶
تاریخ شهادت: ۳۰ / ۱۱ / ۱۳۹۶
محل تولد: تهران
محل شهادت: فتنه دراویش،تهران
*🌹مادرش← پسرم پلیس بود شايد فكر كنيد چون مادرش هستم اينطور تعريف می‌كنم🌙اما پسرم واقعاً به انجام فرايض دينی مثل نماز اول وقت مقيد بود.📿وقتی نماز می‌خواند كتفش را خم می‌كرد و با حالت تضرع خاصی قامت می‌بست.🍃من که مادرش بودم نمی‌توانستم مثل او نماز بخوانم.»🍂فقط 40 روز از نامزدی پسرم می‌گذشت که به حجله شهادت رفت.🎊30 بهمن ماه بود،🌙معمولاً زود به سرکارش می‌رفت و نماز صبحش را يا در مترو می‌خواند يا سركارش،📿 اما آن روز نماز را در خانه خواند. بعد از خوردن صبحانه تا دم درهمراهش رفتم.🌷صبح‌ها پشت سرش آب می‌ريختم. آن روز هم تا دم خانه مشايعتش كردم🌙و چشم از او برنداشتم تا اينكه از خم كوچه پيچيد.»🕊️تا بعد از ظهر سه بار با او تماس گرفتم📞 که بار سوم دم غروب بود که صداهای عجیبی می‌شنیدم💥 پسرم گفت: درگیری شده مادر بعدا زنگ بزنید📞نخواستم مزاحم کارش بشوم و زود قطع کردم،🥀نزدیک به دو ساعت دیگر تماس گرفتیم اما جواب نمیداد🥀دلمان خیلی شور میزد، برای اينكه سرم را گرم كنم تلويزيون تماشا كردم كه ديدم در زيرنويس نوشته شده:‼️سه نفر از مأموران نيروی انتظامی در درگيری با اشرار به شهادت رسيدند.🕊️دلم گواهی داد يكی از آنها پسر من است.»🥀به محل کارش رفتیم هیچکس جواب درستی به ما نمیداد🥀فقط احترام و عزت به ما میکردند🌷تا اینکه با اصرار گفتند: خدا صبرتان بدهد محمدعلی شهید شده*🕊️🕋
*شهید محمد علی بایر
💌#خاطرات_شهدا
🌕شهید مدافع‌حرم #محمدرضا_دهقان
♨️مدافع‌حرمی با موهای اتوکشیده
🌻مادر شهید نقل می‌کند: وقتی می‌خواست به مسجد برود، بهترین لباس‌هایش را می‌پوشید. اگر در آن لحظات، کسی محمدرضا را می‌دید که داشت به موهایش اتو می‌کشید و لباس نو می‌پوشید یا کفشش را واکس میزد، فکر می‌کرد محمدرضا به مراسم عروسی میرود یا جایی دعوت است؛ درحالیکه می‌خواست به مسجد برود، نماز بخواند و برگردد.
❤️حرفش هم این بود که حزب‌اللهی باید شیک و مجلسی باشد. با دو کلمه شیک و مجلسی، همه آن فعالیت‌هایی را که می‌کرد، به طرف مقابلش نشان می‌داد. همیشه می‌گفتم تو می‌خواهی بروی نماز بخوانی و بیایی؛ اتوکشیدن مویت برای چیست؟ برای چی لباست را عوض می‌کنی؟ آخر کفشت نیاز به واکس ندارد! اصلا با دمپایی برو!
🌻می‌گفت من دلم می‌خواهد وقتی به عنوان یک بسیجی وارد مسجد می‌شوم و وقتی از در مسجد بیرون می‌آیم، اگر کسی من را دید، نگوید که حزب‌اللهی‌ها را نگاه کن! همه شلخته‌اند! ببین همه‌شان پیراهن این مدلی دارند و کفششان لخ‌لخ می‌کند.
🥀🕊🥀🕊🥀🕊🥀
@baShoohada
رفاقت با شهدا
🔅🔅🔅 #بسم رب الشهدا 🔸قسمت هشتم 🔸اینک شوکران 1(منوچهر مدق به روایت همسر شهید) حرف هایی را که روش نم
🔅🔅🔅
#بسم رب الشهدا
🔸قسمت نهم
🔸اینک شوکران 1(منوچهر مدق به روایت همسر شهید)
بعد از ظهر رفتیم آزمایش دادیم. منوچهر رفت جواب را بگیرد. من نرفتم. پایین منتظر ماندم.
از پله ها که می آمد پایین، احساس کردم از خوشی روی هوا راه میرود. بیش تر حسودیم شد. ناراحت بودم. منوچهر را کامل برای خودم می خواستم. گفت: بفرمایید، مامان خانم. چشمتان روشن. اخم هایم تا دم دماغم رسیده بود. گفت: دوست نداری مامان شوی؟ دیگر طاقت نیاوردم. گفتم: نه! دلم نمی خواهد چیزی بین من و تو جدایی بیندازد. هیچی حتی بچه مان. تو هنوز بچه نیامده، توی آسمانی. منوچهر جدی شد. گفت: یک صدم درصد هم تصور نکن کسی بتواند اندازه ی سر سوزنی جای تو را در قلبم بگیرد. تو فرشته ی دنیا و آخرت منی.
🌹🌹🌹
واقعا نمی توانستم کسی را بین خودمان ببینم. هنوز هم احساسم فرقی نکرده. اگر کسی بگوید من بیش تر منوچهر را دوست دارم، پکر می شوم. بچه ها می دانند. علی می گوید: ما باید خیلی بدویم تا مثل بابا توی دل مامان جا بشویم.
🌹🌹🌹
علی روز تولد حضرت رسول (صلوات الله علیه) به دنیا آمد. دعا کرده بودم آن قدر استخوانی باشد که استخوان هایش را زیر دستم حس کنم.
همین طور بود. وقتی بغلش کردم، احساس خاصی نداشتم. با انگشت هایش بازی کردم.
انگشت گذاشتم روی پوستش، روی چشمش. باور نمی کردم بچه ی من است. دستم را گذاشتم جلوی دهانش. می خواست بخوردش.
آن لحظه تازه فهمیدم عشق به بچه یعنی چه. گوشه ی دستش را بوسیدم.
🌹🌹🌹
منوچهر آمد، با یک سبد بزرگ گل کوکب لیمویی. از بس گریه کرده بود چشم هایش خون افتاده بود. تا فرشته را دید، دوباره اشک هاش ریخت. گفت: فکر نمی کردم زنده ببینمت، از خودم متنفر شده بودم.
علی را بغل گرفت و چشم هایش را بوسید.
همان شکلی بود که توی خواب دیده بودش. پسری با چشم های مشکی درشت و مژه های بلند. علی را داد دست فرشته. روزنامه انداخت کف اتاق و دو رکعت نماز خواند. نشست، علی را بغل گرفت و توی گوشش اذان و اقامه گفت.
بعد بین دست هایش گرفت و خوب نگاهش کرد.
گفت: چشم هاش مثل توست. هی توی چشم آدم خیره می شود. آدم را تسلیم می کند.
تا صبح پای تخت فرشته بیدار ماند. از چند روز پیش هم که از پشت در اتاق بیمارستان تکان نخورده بود. چشم هایش باز نمی شد.
🌹🌹🌹
از دو هفته بعد، زمزمه هایش شروع شد. به روی خودم نمی آوردم. هیچ وقت به منوچهر نگفتم برو، هیچ وقت هم نگفتم نرو. علی چهارده روزه بود. خواب و بیدار بودم. منوچهر سر جانماز سرش به مهر بود و زارزار گریه می کرد. می گفت: خدایا من چی کار کنم؟ خیلی بی غیرتی است که بچه ها آن جا بروند روی مین، من این جا پیش زن و بچه م کیف کنم. چرا توفیق جبهه بودن را ازم گرفته ای؟ عملیات نزدیک بود. امام گفته بودند خرمشهر باید آزاد بشود. منوچهر آرام شده بود، که بلند شدم. پرسیدم: تا حالا من مانعت بودم؟
گفت: نه
گفتم: می خواهی بروی، برو. مگر ما قرار نگذاشته بودیم جلوی هم را نگیریم؟
گفت: آخر تو هنوز کامل خوب نشده ای.
گفتم: نگران من نباش.
🔸ادامه دارد ......
شادے ارواح طیبہ شهدا صلوات
🥀🕊🥀🕊🥀🕊🥀
@baShoohada
رفاقت با شهدا
🔅🔅🔅 #بسم رب الشهدا 🔸قسمت نهم 🔸اینک شوکران 1(منوچهر مدق به روایت همسر شهید) بعد از ظهر رفتیم آزما
🔅🔅🔅
#بسم رب الشهدا
🔸قسمت دهم
🔸اینک شوکران 1(منوچهر مدق به روایت همسر شهید)
فردا صبح رفت. تیپ حضرت رسول تشکیل شده بود. به عنوان آر پی جی زن و مسئول تدارکات گردان حبیب رفت.
🌹🌹🌹
دلواپس بود. چقدر شهید می آوردند. پشت سر هم مارش عملیات می زدند. به عکس قاب شده ی منوچهر روی طاقچه دست کشید. این عکس را خیلی دوست داشت. ریش های منوچهر را خودش آنکادر می کرد. آن روز، از روی شیطنت، یک طرف ریش هاش را با تیغ برده بود تا چانه، و بعد چون چاره ای نبود، همه را از ته زده بود. این عکس را با همه ی اوقات تلخی منوچهر ازش انداخته بود. منوچهر مجبور شد یک ماه مرخصی بگیرد و بماند پیش فرشته. رویش نمی شد با آن سر و وضع برود سپاه، بین بچه ها. اما دیگر نمی شد از این کلک ها سوار کرد. نمی توانست هیچ جوره او را نگه دارد پیش خودش. یک باره دلش کنده شد. دعا کرد برای منوچهر اتفاقی نیفتد. می خواست با او زندگی کند؛ زیاد و برای همیشه. دعا کرد منوچهر بماند. هر چه می خواست بشود، فقط او بماند.
🌹🌹🌹
همان روز ترکش خورده بود. برده بودندش شیراز و بعد هم آورده بودند تهران. خانه ی خاله اش بودیم که زنگ زد. گفتم: کجایی؟ صدات چقدر نزدیک است.
گفت: من همیشه به تو نزدیکم.
گفتم: خانه ای؟
گفت: نمی شود چیزی را از تو قایم کرد.
رفته بود خانه ی پدرم. گوشی را گذاشتم، علی را برداشتم رفتم. منوچهر روی پله ی مرمری کنار باغچه نشسته بود و سیگار می کشید. رنگش زرد بود. علی دوید طرفش. منوچهر سیگار را گذاشت گوشه یلبش و علی را با دست راست بلند کرد. نشستم کنارش روی پله و سیگار را از لبش برداشتم انداختم دم حوض. همین که آمدیم حرف بزنیم، پدرم و عموم با پدر و مادر منوچهر همه آمدند و ریختند دورش. عمو منوچهر را بغل کرد و زد روی بازوش. من فقط دیدم که منوچهر رنگ به روش نماند. سست شد. نشست. همه ترسیدیم که چی شد. زیر بغلش را گرفتیم، بردیم تو. زخمی شده بود. از جای ترکش بازویش خون می آمد و آستینش را خونی می کرد. می دانستم نمی خواهد کسی بفهمد. کاپشنش را انداختم روی دوشش. علی را گذاشتیم آن جا و رفتیم دکتر. کتفش را موج گرفته بود. دستش حرکت نمی کرد. دکتر گفت: دو تا مرد می خواهد که نگهت دارند. آمپول های بزرگی بود که باید می زد به کتفش. منوچهر گفت: نه، هیچ کس نباشد. فقط فرشته بماند، کافی است. پیراهنش را در آورد و گفت شروع کند.
دستش توی دستم بود. دکتر آمپول می زد و من و منوچهر چشم دوخته بودیم به چشم های هم. من که تحمل یک تب منوچهر را نداشتم، باید چه می دیدم. منوچهر یک آخ نگفت. فقط صورتش پر از دانه های عرق شده بود. دکتر کارش تمام شد. نشست. گفت: تو دیگر کی هستی؟ یک داد بزن من آرام شوم. واقعا دردت نیامد؟ گفت: چرا فقط اقرار نمی خواستید. عین اتاق شکنجه بود. دستش را بست و آمدیم خانه. ده روزی پیش ما ماند.
🔸ادامه دارد ......
#شادے ارواح طیبہ شهدا صلوات
🥀🕊🥀🕊🥀🕊🥀
@baShoohada