زمانی که در جبهه بیکار بودیم دور هم می نشستیم و با هم گفتگو می کردیم یکبار یکی از بچه ها پرسید : بعد از جنگ میخواید چیکار کنید هر کس یک چیزی می گفت اما حسین همچنان ساکت بود دوست داشتم بدانم حسین چه برنامه ای دارد حدس میزدم برنامه اش متفاوت باشد از او پرسیدم و گفت : در حال حاضر یک برنامه بیشتر ندارم این که شهید بشم ! من با خودم حساب کردم منم بالاخره دیر یا زود میرم حالا یه روز زودتر یا دیرتر ته تهش منم مثل پدربزرگم می میرم من فکر کردم این فرصتیه که توی کشورم جنگه فرمانده من هم یک مجتهد جامع الشرایطو نائب امام زمان هست من الان اگه تو این شرایط کشته بشم شهید میشم اگر این فرصت از دستم رفت دیگه معلوم نیست دوباره گیرم بیاد یا نه شاید ظهور امام زمان که اونم معلوم نیست من باشم یا نباشم و یا توفیقش رو داشته باشم پس با حساب سرانگشتی میشه شهادتو انتخاب کرد . #شهید_حسین_بیدخ 🌸 راوی : علیرضا زمانی برگرفته از کتاب فروردین 61 🥀🥀🥀🥀🥀 🕊 @baShoohada 🕊

بخشی از وصیت نامه شهید حسین بیدخ بسم الله الرحمن الرحیم آنان که به هزاران دلیل زندگی می کنند نمی توانند به یک دلیل بمیرند و آنان که به یک دلیل زندگی می کنند با همان دلیل میمیرند بعد از یک عمر گناه حال باید در یک آزمایش الهی آماده سفر شوی بعد از یک عمر معصیت حال باید افسوس یک عمر خطا را بخوری عجیب است حال انسان هایی که می دانند میمیرند و میدانند پای میز محاکمه به بند کشیده خواهند شد اما باز نشسته اند دست روی دست می گذراند میخندند و آسوده و بیخیال میخوابند بعد از یک عمر حساب نکردن حال باید حساب پس دهی دیگر چاره ای نیست جز گریه به حال خویش و افسوس بر گذشته هایی که دیگر هرگز به عقب بر نمی گردند هیچ چاره ای نیست جز دعا ! که خداوندا با عدلت با من رفتار نکن که جز آتش نصیبم نیست با عفوت از من گذر که جز عفو تو امیدی ندارم خدایا ای مهربان ترین مهربان ها ای عزیزترین عزیزانم ای زیباترین زیبارویان در نزدم ای پاکترین پاک ها ای نوید دهنده ای برپا کننده ای همیشه زنده ای میراننده ای سریع الرضا ای کاشف البلا ای گذرنده به هر گونه می خواهی ببریم ببرم اگر به یک بار مرگم راضی نیستی هر بار بکشم حاضرم راضیم فقط یک چیز از تو می خواهم ای عزیز از من بگذر گناهانم را محو کن آتش جهنم را یار من نکن حسین بیدخ 1360/12/21 پادگان دوکوهه 🥀🥀🥀🥀🥀 🕊 @baShoohada 🕊

#معرفی شهید 🌹 #رفتن به اولین پارت ✨ https://eitaa.com/baShoohada/6422

عیدانه امروز باچندتا خاطره طنز در خدمتتون هستیم

هوا خیلی سرد بود. از بلندگو اعلام کردند جمع شوید جلوی تدارکات و پتو بگیرید. فرمانده گردان با صدای بلند گفت: «کی سردشه؟» همه جواب دادند: «دشمن» فرمانده گفت: «احسنت، احسنت. معلوم می‌شود هیچکدام سردتان نیست. بفرمایید بروید دنبال کارهایتان. پتویی نداریم که به شما بدهیم» داد همه رفت به آسمان. البته شوخی بود. 😂😂😂😂😂

صحبت از شهادت و جدایی بود و اینکه بعضی جنازه‌ها زیر آتش می‌مانند و یا به نحوی شهید می‌شوند که قابل شناسایی نیستند. هر کس از خود نشانه‌ای می‌داد تا شناسایی جنازه ممکن باشد. یکی می‌گفت: «دست راست من این انگشتری است.» دیگری می‌گفت: «من تسبیحم را دور گردنم می‌اندازم.» نشانه‌ای که یکی از بچه‌ها داد برای ما بسیار جالب بود. او می‌گفت: «من در خواب خُر و پُف می‌کنم، پس اگر شهیدی را دیدید که خُر و پُف می‌کند، شک نکنید که خودم هست.» 😂😂😂

گاهی می‌شد که آهی در بساط نداشتیم، حتی قند برای چای خوردن. شب پنیر،‌ صبح پنیر، ظهر چند خرما... در چنین شرایطی طبع شوخی بچه‌ها گل می‌کرد و هر کس چیزی نثار شهر دارِِِِِِِِ ِ آن روز می‌کرد. اتفاقا یک روز که من شهردار بودم و گرسنگی به آنها فشار آورده بود، یکی گفت: «ای که دستت می‌رسد کاری بکن!» من هم بی درنگ مثل خودشان جواب دادم: «می رسد دستم ولیکن نیست کار... کف دست که مو ندارد، اگه خودمو می‌خورید بار بندازم!» 😜😜😜

همیشه خدا توی تدارکات خدمت می‌کرد. کمی هم گوش هایش سنگین بود. منتظر بود تا کسی درخواستی داشته باشد، فورا برایش تهیه می‌کرد. یک روز عصر، که از سنگر تدارکات می‌آمدیم، عراقی‌ها شروع کردن به ریختن آتش روی سر ما. من خودم را سریع انداختم روی زمین و به هر جان کندنی بود خودم را رساندم به گودال یک خمپاره. در همین لحظه دیدم که که حاجی هنوز سیخ سیخ راه می‌رفت. فریاد زدم: «حاجی سنگر بگیر!» اما او دست چپش را پشت گوشش گرفته بود و می‌گفت: «چی؟ سنگک؟» من دوباره فریاد زدم: «سنگک چیه بابا، سنگر، سنگر بگیر...!!» سوت خمپاره‌ای حرفم را قطع کرد، سرم را دزدیدم. ولی وقتی باز نگاه کردم دیدم هنوز دارد می‌گوید: «سنگک؟» زدم زیر خنده. حاجی همیشه همینطور بود از همه کلمات فقط خوردنی‌هایش را می‌فهمید. 😁😁😁

آوازه اش در مخ کار گرفتن صفر کیلومتر‌ها به گوش ما رسیده بود. بنده خدایی تازه به جبهه آمده بود و فکر می‌کرد هر کدام از ما برای خودمان یک پا عارف و زاهد و دست از جان کشیده ایم. راستش همه ما برای دفاع از میهن مان دل از خانواده کنده بودیم اما هیچکدام از ما اهل ظاهر سازی و جانماز آب کشیدن نبودیم. می‌دانستیم که این امر برای او که خبرنگار یکی از روزنامه‌های کشور است باورنکردنی است. شنیده بودیم که خیلی‌ها حاضر به مصاحبه نشده‌اند و دارد به سراغ ما می‌آید. نشستیم و فکرهایمان رایک کاسه کردیم و بعد مثل نو عروسان بدقلق «بله» را گفتیم. طفلک کلی ذوق کرد که لابد ماها مثل بچه آدم دو زانو می‌نشینیم و به سوالات او پاسخ می‌دهیم. از سمت راست شروع کرد که از شانس بد او «یعقوب بحثی» بود که استاد وراجی و بحث کردن بود. پرسید: «برادر هدف شما از آمدن به جبهه چیست؟» گفت: «والله شما که غریبه نیستید، از بی خرجی مونده بودیم. این زمستونی هم که کار پیدا نمیشه. گفتیم کی به کیه، می‌رویم جبهه و می‌گیم به خاطر خدا و پیغمبر آمدیم بجنگیم. شاید هم شکم مان سیر شد هم دو زار واسه خانواده بردیم!» نفر دوم «احمد کاتیوشا» بود که با قیافه معصومانه و شرمگین گفت: «عالم و آدم میدونن که مرا به زور آوردن جبهه. چون من غیر از این که کف پام صافه و کفیل مادر و یک مشت بچه یتیم هم هستم، دریچه قلبم گشاده، خیلی از دعوا و مرافه می‌ترسم! تو محله مان هر وقت بچه‌های محل با هم یکی به دو می‌کردند من فشارم پایین می‌آمد و غش می‌کردم. حالا از شما عاجزانه می‌خواهم که حرف هایم را تو روزنامه تان چاپ کنید. شاید مسئولین دلشان سوخت و مرا به شهرمان منتقل کنند!» خبرنگار که تند تند می‌نوشت متوجه خنده‌های بی صدای بچه‌ها نشد. «مش علی» که سن و سالی داشت، گفت: «روم نمی‌شود بگم، اما حقیقتش اینه که مرا زنم از خونه بیرون کرد. گفت، گردن کلفت که نگه نمی‌دارم. اگر نری جبهه یا زود برگردی خودم چادرم را می‌بندم دور گردنم و اول یک فصل کتکت می‌زنم و بعد میرم جبهه و آبرو برات نمی‌گذارم. منم از ترس جان و آبرو از اینجا سر درآوردم.» خبرنگار کم کم داشت بو می‌برد. چون مثل اول دیگر تند تند نمی‌نوشت. نوبت من شد. گفتم: «از شما چه پنهون من می‌خواستم زن بگیرم اما هیچ کس حاضر نشد دخترش را بدبخت کند و به من بدهد. آمدم این جا تا ان شاءالله تقی به توقی بخورد و من شهید بشوم و داماد خدا بشوم. خدا کریمه! نمی‌گذارد من آرزو به دل و ناکام بمانم!» خبرنگار دست از نوشتن برداشت. بغل دستی ام گفت: «راستش من کمبود شخصیت داشتم. هیچ کس به حرفم نمی‌خندید. تو خونه هم آدم حسابم نمی‌کردند چه رسد به محله. آمدم اینجا شهید بشم شاید همه تحویلم بگیرند و برام دلتنگی کنند.» دیگر کسی نتوانست خودش را نگه دارد و خنده مثل نارنجک تو چادرمان ترکید. ترکش این نارنجک خبرنگار را هم بی نصیب نگذاشت. 😄😄😄😁😁

‍ *بازگشت شهید پس از ۴ سال*🕊️ *شهید جواد الله کرم*🌹 تاریخ تولد: ۲ / ۴ / ۱۳۶۰ تاریخ شهادت: ۱۹ / ۲ / ۱۳۹۵ محل تولد: تهران محل شهادت: خان طومان / سوریه 🥀🥀🥀🥀🥀 🕊 @baShoohada 🕊

دو فرزند که از شهید به یادگار ماندند 🌹 علي اكبر متولد بهمن 89 و زهرا متولد بهمن 93

🌷🌿 اگر شهید شدی خوشبحالت ولی اگر نشدی تمام سعیت رو بکن که شهید زندگی کنی اون وقت که میخرنت و شهید میشی، باید شهید بود تا شهید شد. 🌟 شهید جواد الله کرم 🌟 🍃🌺🌸✨🍃🌺🌸✨🍃🌺🌸✨

#لحظه‌ای_با_شهدا 🍃🌸 ⭕️ وقتی یادِ من افتادی، برای امام زمان دعا کن! 🔹 ذکر و یاد امام مهدی در رفتارهای او تاثیر فوق العاده‌ای داشت. دعای فرج و دعا برای سلامتی امام عصر، همیشه وِرد زبانش بود. امکان نداشت بدون دعای فرج، شروع به خواندن دعا، قرآن یا زیارت عاشورا کند؛ انگار احساس می‌کرد که بدون دعای فرج، اعمالش مقبول نیست. 🔸 دعا برای تعجیل فرج، در رأس همه حاجات و دعاهایش بود. هر وقت قرار بود کسی به زیارت برود، یا در التماس دعا گفتن‌های مرسوم، می‌گفت: «برای امام زمان خیلی دعا کنید!» اگر قرار بود دوستی به زیارت برود، نشانه‌ای می‌داد تا به یاد او بیفتد و بعد تأکید می‌کرد: «وقتی یاد من افتادی، برای امام زمان دعا کن!» هیچ وقت نشنیدم که برای خودش دعایی بخواهد. 🔺 بعد از شهادتش، یکی از دوستان، صحنه‌ی عاشورا را در خواب دیده بود و اینکه شهدای وطنمان نیز، در میدان جنگ در حال یاری امام حسین بودند. آن بنده‌ی خدا در بین شهدا، آقا جواد را دیده بود که جلو آمده و به او گفته بود: «ما در حال یاری کردن امام حسین هستیم، خیلی کار داریم. شما هم باید برای ظهور آماده شوید. چندان دور نیست. خودتان را برای ظهور آماده کنید تا بتوانید امام را یاری کنید. 📢 سیره مهدوی شهید جواد الله کرم از زبان همسرش برای ظهور کار کنیم... #شهید_جواد_الله_کرم

🌺﷽🌺 <<شب بود، همه جمع نشسته بودیم و داشتیم شوخی می‌کردیم، جواد گفت: بچه‌ها امشب کمتر شوخی کنید. تعجب کردم، به شوخی گفتم: «جواد نکنه داری شهید می‌شی» گفت: «آره نزدیکه» هاج و واج مانده بودیم چه بگوییم. همه لحظه‌ای سکوت کردند. یکی از بچه‌ها دوربین آورد و گفت: «بگذار چند تا عکس بگیریم» قبول کرد، نشستیم چند تا عکس مجلسی انداختیم، فردا جواد شهید شد.>> #شهید_جواد_الله_کرم 🌱 #خاطره 🎞

🌷برگرد تنها یک بغل بابای من باش* می‌گفت: « چرا بابا نمیاد منو بغل کنه؟» حالا بابایش آمده با چه آرامشی بغل بابا خوابیده.🌷 شادی روح مطهر فرمانده شهید مدافع حرم جواد الله کرم صلوات🕊

#معرفی شهید 🌹 #رفتن به اولین پارت ✨ https://eitaa.com/baShoohada/6470