🍃💐🌾🍂🌺🍃💐 🌾🍂🌺🍃💐 🍃💐🌾 🍂🌺 🍃 🌺بسم رب الشهدا والصدیقین🌺 #شاهرخ_ضرغام_حر_انقلاب #قسمت_سیزدهم 3⃣1⃣ صبح فردا نيروی كمكی ازراه رســيد. شــاهرخ نيروهــارا توجيه كرد. حالاديگريك فرمانده تمام عيار شده بود. عمليات آغاز شد. بادستگيری بيست نفر و كشته شدن چند نفراز سران ضد انقلاب سقزهم پاكسازی شد. شــهيد چمران هم كه ازماجرا خبردار شــده بودبه ديدن ماآمد. ازرشادت بچه ها به خصوص شاهرخ تجليل كرد. ماهم به تهران برگشتيم. تلويزيون همان شــب فيلمی را از سقزپخش کرد. خيلی ازبچه ها شاهرخ رادرتلويزيون ديده بودند. اين برنامه نشان می داد نيروهای انقلابی در شهرمستقر شده اند. در جريان عمليات سقز شاهرخ ازناحيه پا مجروح شد. مدتی درتهران بستری بود. بعد از آن دوباره مشغول فعاليتهای کميته شد. شــرکت درماموريتهای کميته،آموزش نظامی، تشــکيل بســيج مســجد، از فعاليتهای شاهرخ درآن سال بود. اما اتفاق مهمی كه درهمان سال افتادماجرای لاهيجان بود. نماز را در مســجد احمديه خوانديم. با شاهرخ مشغول صحبت بودم. مسئول كميته شــرق تهران هم آنجا بود. من و شاهرخ در حال خروج از مسجد بوديم كه مسئول كميته، ما را صدا كرد. وقتــي همه ازاطرافش رفتند روبه ما كردو گفــت: امام جمعه لاهيجان با ما تمــاس گرفته. مثل اينكه ســران حزب توده و چريكهــای فدائی خلق ازتهران به لاهيجان رفته اند. مردم انقلابی ومومن اين شــهرهم ازدســت آنها آسايش ندارند. بعد ادمه داد: من شنيدم كه شما با بچه های كميته رفته بوديد كردستان. تجربه خوبي هم در مبارزه با ضدانقلاب داريد. براي همين از شــما ميخوام كه يك ســفربه لاهيجان برويد. ماهم قبول كرديم وقرار شــد فــردا برای دريافت دو دستگاه اتوبوس و امكانات برويم مقر كميته مركز وقتي صحبت ها تمام شــد. مســئول كميته نگاهی كردوبا تعجب گفت: آقا شاهرخ، شما قبل از انقلاب چيكار ميكرديد! شــاهرخ لبخندي زدو گفت: بهتره نپرسيد، من وامثال من روامام آدم كرد. ما گذشته خوبی نداشتيم. ايشــان ادامه داد: آخه از طرف دادســتانی آمده بودند برای دســتگيری شما، حتي من عكسی كه آورده بودند را ديدم. تصوير خود شما بود. ميگفتند: اين از گنده لاتهای قديمه. تو جلســه ساواك هم حضورداشته. قراره دستگيروبه احتمال زياد اعدام بشه. من هم توضيح دادم كه اين آقا الان ازبهترين نيروهای كميته است. گذشته هر چی بوده تموم شده. اما الان آدم فوق العاده درستيه ادامه دارد..... 🥀🥀🥀🥀🥀 🕊 @baShoohada 🕊

🌺بسم رب الشهدا والصدیقین🌺 #نیمه_پنهان_ماه #قسمت_سیزدهم 3⃣1⃣ دوست داشتم به او بگويم: «پس حالا ميفهمی من چه ميكشم»، اما دلم نيامد. ميدانستم نگران و ناراحت ميشود.به دو هفته ای كه بعد از اين در دزفول ماندم، دوست ندارم فكر كنم. از آن روزها بدم می آيد. بعدها روزهای خيلی سخت تری به ما گذشت، اما در ذهن من آن دو هفته، زيبا نيست. ما جايی برای اسكان نداشتيم و رفتيم منزل يكی از برادرهای بسيج. خب، زمان جنگ بود، هر كس هنر ميكرد زندگی خودش را ميتوانست جمع و جور كند. من احساس ميكردم مزاحم اين خانواده هستيم. يك روز رفتم طبقه ی بالا ديدم اتاقی روی پشت بام هست كه صاحب خانه آن را مرغ داری كرده. چون منطقه را دائم بمباران ميكردند و معمولا كسی از طبقه ی بالا استفاده نمیکرد من كف آن مرغ دانی را آب انداختم و با چاقو زمينش را تراشيدم. حاجی هم يك ملحفه ی سفيد آورد با پونز پرده زديم كه بشود دو تا اتاق. بعد هم با پول تو جيبيم كمی خرت و پرت خريدم؛ دوتا بشقاب، دوتا قاشق، دوتا كاسه و يك سفره ی كوچك. يك پتو هم از پتوهای سپاه آورديم. يادم هست حتی چراغ خوراك پزی نداشتيم، يعنی نتونستیم بخریم. تو اون مدت اصلا غذای پختنی نخورديم. اين شروع زندگی ما بود و سخت گذشت.من ناراحتی ريه پيدا كردم، چون آن اتاق آلوده بود. مدام سرفه ميكردم. صاحب خانه هم همين كه نزديك عمليات شد، گذاشت و رفت . من در آن ساختمان بزرگ تنها ماندم. شهر را درست بلد نبودم و حاجی گاهی دو، سه روز ميگذشت و نمی آمد. نگاهش رفت روی ساعت؛ دو ساعت از نيمه شب رفته بود. هول برم داشت. پرسيد م«كيه؟» صدای حاجی را شناختم. اما وقتی در را باز كرد م و ديدم كسی بيرون نيست، ترسيدم. با دودلی پايم را گذاشتم داخل كوچه و با پای ديگرم در را نگه داشتم تا در بسته نشود. حاجی خودش را چسبانده بود سينه ی ديوار، انگار قايم شده بود . پرسيدم «چرا تو نمی آييد؟» حاجی گفت: «خجالت ميكشم. بعد از چند روز كه نيامده ام حالا با اين وضع...» و آمد زير نور ايستاد. پوتين هايش را كه از گل سنگين بود، چند بار كوبيد زمين و گناه كارانه سر تا پای خودش را ورانداز كرد؛ پر از خاك بود. نگاهم را از حاجی گرفتم، گفتم: «عيبي نداره. حالا بياييد...» و بقيه ی حرفم را خوردم. در قلبم آن قدر غرور، محبت و غم بود كه ترسيد م اگر يك كلمه ی ديگر بگويم اشكم سرازير شود. ادامه دارد...... 🥀🥀🥀🥀🥀 🕊 @baShoohada 🕊