🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 💗رمان خاطرات یک مجاهد💗 قسمت46 _فکر کنم محتشم موهای ژولیده شو به کله ی کچل ترجیح بده. نه اینکه خودت اوستایی و خوب اصلاح می کنی برا همین نمیاد اینجا! _دارم شاگردی میکنم، ایشالا یاد میگیرمو یه سلمونی میزنم. منیرخانم غرغر کنان می گوید: _باشه! هر موقع سلمونی وا کردی بیا اسم دختر منو ببر. دست ننه ات هم درد نکنه، خداحافظ! منیرخانم در را می بندد و زیر لب چیزهایی می گوید. بعد هم رو به من می گوید: _فکر میکنه ازدواج کردن کشکیه! جوونای امروزی عقل تو کله شون نیست. نمیدونم چی تو اون قیافه و مخش دیده که عاشق گلی شده! گلی ماشالله قیافه ش مثل پنجه آفتابه! دیوونه نشدم بدمش به این پسره ی گلابی! گلی ‌که تا آن موقع چادر جلوی صورتش بود، چادرش را کنار میزند و می گوید: _اینطور نگو مامان! گناه داره! _نگاش کن! تو دیگه طرفداری اون پسره رو نکن که خوشم نمیاد. گلی در گوش مادرش چیز هایی زمزمه می کند که من نمیفهمم. بعد هم دکمه هایی را روی میز می گذارد و می رود. تا غروب پشت چرخ می شینم و زود کار را یاد می گیرم. منیرخانم خیلی از من خوشش آمده چون زود کار ها را بلد می شوم. اذان که می دهند وضو می گیرم و ته مغازه که حالت پَستو مانند دارد؛ روزنامه می اندازم و نماز می خوانم. بعد از نماز منیرخانم می گوید: _آفرین پس اهل دین و ایمونی! کمتر جوونی پیدا میشه که اینطور باشه. لبخندی میزنم که می پرسد: _اهل همین محله ای؟ من خیلی پر حرفی کردم امروز! همان طور که از جا بلند می شوم، می گویم: _آره، چند کوچه بالاتر. نه این چه حرفیه، خوبه یکی حرف بزنه و حوصله ی آدم سر نره. _همه بهم میگن حَرافم! والا خودمم قبول دارم ولی چه کنم؟ درد زندگی رو تو خودم بریزم دیگه دلو دماغم به کار نمیره‌. ماشالله تو هم خیلی زود راه افتادیا! دختر من میره دانشگاه برای همین کمکم نمیاد. به یاد دانشگاه می افتم. با اینکه خیلی اذیت شدم اما درس خواندن برایم لذت بخش تر از این حرف ها بود. سری تکان می دهم و حرف های منیرخانم را تایید می کنم. ساعت شش می شود و از منیرخانم خداحافظی می کنم. هوا تاریک شده و نور تیربرق ها کوچه را از تاریکی در آورده است. قدم زنان به خانه می رسم و در را باز می کنم. دایی در خانه نیست، دلم می خواهد جواب نامه های آقاجان را بدهم برای همین کاغذی در می آورم و می نویسم:" بسم رب الکعبه... سلام میدهم از راه دور در حالی که قلب هایمان همیشه بهم نزدیک است. ببخشید که جواب نامه هایتان را زود تر ندادم چون دیر به دستم رسید. از مادر تشکر میکنم برای چیزهایی که فرستاد و من را خوشحال کرد. برایم دعا کنید! این روزها حس و حال عجیبی دارم. نمیدانم اگر بگویم چه میکنید اما نمیتوانم پنهان کار باشم و می گویم که من از دانشگاه انصراف دادم. آقاجان راست میگفت که با عقاید لیبرالیسمی نمیتوان جامعه شناسی توحیدی را شناخت. آنها میخواستند پا روی عقایدی بگذارم که شما از کودکی به من یاد دادید ولی من این کار را نکردم و عقایدشان را به سخره گرفتم و رسوایشان کردم. اکنون در کلاس های حاج آقا امامی شرکت می کنم و تفسیر قرآن و نهج البلاغه را یاد میگیرم. به تازگی در خیاطی مشغول به کار شدم. دلم نمیخواهد برایم بی تابی کنید و بگوید که برگردم چون به قول آقاجان دارم چیزهای جدیدی کشف می کنم پس نگران نشوید. سعی میکنم تلفن و نامه بدهم تا بی خبر از من نباشید. به آقامحسن، لیلا و محمد سلام برسانید و فاطمه را ببوسید. خداحافظتان... ریحانه." کاغذ را در پاکت می اندازم و از کشو تمبری برمیدارم و رویش می چسبانم. نامه را روی میز می گذارم تا صبح که به مسجد می روم با خود در صندوق بیندازم. شب دایی می آید و با خیال راحت می خوابم. صبح با صدای قوقولی قووی خروش همسایه از خواب می پرم. دایی انگار رفته تا نان بخرد. به آشپزخانه میروم و میبینم چای دم شده و سفره پهن است. انگار دایی رفته! صبحانه را می خورم و نامه را در کیفم می گذارم و از خانه بیرون می روم. سر کوچه ژاله را میبینم و هم را در آغوش می کشیم. ظاهرا برای دیدنم آمده اما می گویم باید به مسجد بروم. ژاله می گوید: _جمعه است! کجا میری؟ می خندم و می گویم: _از کی تاحالا مسجدا جمعه میبندن؟ کلاس دارم باید برم. _فکر کردم وقت داری حالا که دانشگاه نمیای ولی انگار سرتو شلوغ تر کردی! نمی توانستم لب و لوچه ی آویزان شده اش را ببینم و می گویم: _عیبی نداره! بیا باهم بریم. می خواستم تاکسی بگیرم که ژاله گفت که ماشین آورده و با ماشینش می رویم‌. ماشین مدل بالایی داشت و خیلی تر و تمیز بود‌. نمی دانستم اگر خانمهای مسجد من را با این ماشین ببینند چه فکری می کنند‌. بیشتر خانمهایی که توی کلاس حاج آقا امامی بودند از من بزرگتر هستند و فقط یک خانم ۲۵ ساله به من نزدیک تر است‌برای همین بیشتر اوقات کنار مرضیه خانم می نشینم. 🍁نویسنده_مبینار (آیة)🍁 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 💗رمان خاطرات یک مجاهد💗 قسمت47 باهم کتاب هایمان را رد و بدل می کنیم و من نوار های آیت الله خمینی را از او می گیرم. زن مومن و متدینی است، او می گفت که همسرش را ساواک دستگیر کرده اما باز دست از جهاد نمی کشد! واقعا چنین زنی برایم قابل تحسین است. به ژاله می گویم سر کوچه بایستد تا من برگردم. حاج آقا امامی پشت میز کوچکش نشسته است و خانم ها هم نشسته اند. سلام می دهم و کنار مرضیه خانم می نشینم. رو به حاج آقا می گویم: _ببخشید حاج آقا من باید زودتر برم ممکنه مطالب مهم رو بگید؟ حاج آقا عینکش را بالا می دهد و با لبخندی که پس زمینه ی چهره اش است می گوید: _من مطالب رو به خانم حمیدزاده میدم فقط یک اعلامیه هست که باید بگیرید. جلو می روم و اعلامیه را می گیرم. مرضیه خانم با مهربانی در گوشم می گوید: _نگران نباش من مطالبو بهت میرسونم فقط مراقب اون اعلامیه باش. بزارش لایه کتاب یا کیف پولیت. از این که دلسوزم است احساس خوبی دارم و تشکر می کنم. از همه خداحافظی می کنم و از مسجد بیرون می روم. ژاله با ماشینش چراغ می دهد و به طرفش می روم‌. با لبخند کنارش می نشینم که می پرسد: _چرا اینجا میای؟ _کلاسای تفسیر قرآن اینجا برگزار میشه. _آها! خوب خودتو سرگرم کردی! میخندم و می گویم: _آره دیگه، من بیکار نمی شینم. تازه بعد از ظهر یا وقتی که ازینجا میرم باید برم خیاطی. ژاله انگار حرف هایم را نمی شنود و با تردید می پرسد: _ارزششو داشت که دانشگاه رو ول کردی؟ رو به او برمیگردم و کاملا مصمم می گویم: _میشه گفت آره ولی اگه دانشگاه خوب بود هیچی جاشو نمی گرفت. _اینا رو ول کن! امروز کجا بریم؟ _من ساعت ده باید خیاطی باشم‌. _عه چه بد! میخواستم ببرمت سینما ولی خب میریم یه کافه و صبحانه میخوریم. _من صبحانه خوردم. _من نخوردم! معده ام دادش درومده! ژاله ما را به کافه ای می برد و من چای میخورم و او سفارش صبحانه می دهد. تا سفارش ها را بیاورند از او میخواهم در مورد دانشگاه بگوید. او هم تعریف می کند که شهناز برگشته است و کمتر حرف های مرا می زند، انگار حساب کار دستش آمده و آن زمان ها به هوای من حرفی میزده. بعد هم انگار که چیز مهمی یادش آمده باشد می گوید: _راستی! _چی؟ _مرتضی سراغتو ازم گرفت. نمی فهمیدم از چه می گوید و پرسیدم: _مرتضی؟ کی هست؟ گارسون سفارش را آورد، ژاله نتوانست صبر کند تا گارسون برود و بعد حرف بزند برای همین می گوید: _همون پسره که اون روز با تو دیدم. گفتم خبریه تو گفتی نه! کمی به مغزم فشار آوردم و جرقه ای مرا به یاد آن روز انداخت که دفتر و جزوه ام را پس داد. با بی خیالی می گویم: _خب؟ _هیچی منم گفتم تو انصراف دادی البته نگفتم چرا. چای را برمیدارم و زیر لب می گویم: _کار خوبی کردی! ازش خوشم نمیاد. ژاله با شیطنت نگاهم می کند و می گوید: _ولی من فکر میکنم اون به تو حسایی داره! _خب داشته باشه! به من چه. نگاهی به ساعتم می کنم که کمتر از یک ساعت وقت دارم. به ژاله ساعت را گوشزد می کنم و دست می جنباند. از کافه که بیرون می آییم مرا یک راست به خیاطی می برد و از او خداحافظی می کنم. حرف های ژاله مرا به عالم فکر و خیال می برد و نمی توانم کار کنم. منیرخانم چندباری غرغر می کند تا حواسم جمع می شود. سریع کارم را تمام می کنم و به خانه می روم. به سمت یخچال می روم تا آب بنوشم. روی برگه ای دایی نوشته که امشب نمی آید. هنوز ماجرای دو مستشار آمریکایی را از یاد نبرده ام. دلم نمیخواست افکارم را با دایی درمیان بگذارم اما دوباره فکر و خیال به سرم می زند. ظهر خاگینه میخورم و به خیاطی می روم‌. دم خیاطی حسین از گلی خواهش می کرد کمی بایستد تا باهم حرف بزنند‌. گلی با دیدن من تعجب می کند و قبول نمی کند. از کنارشان با خنده رد می شود و وارد خیاطی می شوم‌. منیر خانم باز حرف هایش گل می کند و حرف میزند. من حواسم پی دیگر است و به دایی فکر می کنم، هر چه میگویم دایی بچه نیست! یا اولین بارش نیست که شب نمی آید، به کتم نمی رود! منیرخانم صدایش را بالا می برد می گوید: _حواست هست؟ کجایی؟ سریع سرم را تکان می دهم و می گویم: _ بله! همینجام! نگاه مشکوکی به من می اندازد و می گوید: _نچ اینجا نیستی! پاشو دستو صورتتو آب بزن بیا! به جای آب زدن، وضو میگیرم و مشغول می شوم سعی میکنم دیگر مغزم فعال نباشد و خیال به سرش نزند. یکم بیشتر می مانم تا جبران کنم. ساعت نزدیک هفت می شود و به خانه می روم. یاد نامه می افتم که پستش نکردم! فراموش کاری به خودم می گویم و نامه را توی صندوق می اندازم و بعد به خانه برمی گردم‌. گرسنه ام نیست و روی تخت ولو می شوم. نمیدانم چطور خوابم می برد که با صدای زنگ در بیدار می شوم! از پشت در می پرسم: _کیه؟ صدای مردی می آید که می گوید: _منم کمیل! درو باز کن. شک میکنم چون دوست های دایی هرجا دایی باشند می روند نه اینجا! 🍁نویسنده مبینار (آیه)🍁

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 💗رمان_خاطرات_یک_مجاهد💗 قسمت48 پشیمان می شوم که جواب دادم. غول استرس به جانم می افتد و هر لحظه می خواهد خفه ام کند! ضربان قلبم بالا و بالاتر می رود آنقدر که میخواهد سینه ام را بشکافد و بیرون بپرد! بی تابی قلبم امانم را می برد و با قرص آرامش می کنم. کمی که می گذرد صدای در زدن قطع می شود و به دنبالش آسوده می شوم. سنگ ریزی به شیشه ی نشیمن می خورد و ترسم بیشتر می شود. به حیاط می روم و چوب دستی که دایی برای تکاندن برگ های درخت استفاده می کند را برمی دارم. چشمم به ماه وسط حوض می افتد انگار دارد آب تنی می کند. کنار پنجره می ایستم تا سرکی بکشم که صدای نفس نفس زدن می آید؛ دقیقه ای بعد دو دست روی پنجره ی نیمه باز می نشیند و آن را هل می دهد. پنجره باز می شود و مردی خودش را بالا می کشد و از پنجره داخل می آید. پشت کتابخانه می ایستم تا مرا نبیند. چوب دستی را در دستم محکم می گیرم. وقتی قامتش از پنجره رد می شود پشت به من می ایستد. فرصت خوبی است تا کارش را تمام کنم برای همین چوب را بالا می برم و به پشت گردنش می زنم‌. بیچاره روی زمین پخش می شود و با کله روی فرش می افتد. دست هایم شروع می کنند به لرزیدن، دلم میخواهد از عمق جان داد و فریاد راه بیاندازم و تا میتوانم فرار کنم اما به کجا؟ بعد هم اگر داد بزنم و کسی بیاید مرا به جرم قتل اعدام می کنند! افکار صدمن یه غاز را کنار می گذارم و به فکر چاره می شوم. باید ببینم زنده است یا مرده؟ دلم نمیخواهد به او دست بزنم برای همین با چوب صورتش را هل می دهم و بدن اش را راست می کنم‌. با دیدن چهره اش در عالمی دیگر فرو می روم و روی زمین می افتم. چشمان مشکی و ابروهای کشیده اش هنوز در خاطرم مانده! عصبانی می شوم که چرا به اینجا آمده؟ اصلا دایی را از کجا می شناسد؟ خیال میکنم مرا تعقیب کرده و سر از زندگی ام درآورده! هر چه باشد در تعقیب و گریز مهارت دارد. دستم را به بینی اش نزدیک می کنم، نفس های نامنظم و کوتاهی دارد اما زنده است! طنابی که لباس ها را به آن آویز می کنیم را از دیوار حیاط می کَنَم و با چاقو می بُرم. خیلی با احتیاط دست و پایش را با می بندم و مراقبم دستم به او نخورد. بالای سرش می ایستم و نگهبانی می دهم‌. با خودم می گویم اگر به هوش بیاید و دست و پایش را بسته ببیند حتما برای رهایی تقلا می کند. شاید داد بزن و قیل و قال راه بیاندازد! شاید هم مرا تهدید کند و بترساند! با خود می گویم این طور نمی شود و با چسب دهانش را هم می بندم. دستم به موهایش که میخورد چندشم می شود و ده باری با آب می شویم‌ اما احساس میکنم باز هم خوب نشده! حوله ای که دستم را با آن خشک کرده ام را هم چند بار میشویم! به کل عقلم را باخته ام و نمی دانم چه می کنم. روی پله های حیاط می نشینم و سعی میکنم به کسی که داخل خانه است فکر نکنم، اما غیر ممکن است! ضربان قلبم هم دست بردار نیست! آنقدر کلافه ام که دوست دارم از سینه بیرون بکشمش و زیر پا له کنم! گاهی با نگاهم ماه را در نظر می گیرم که روی دیوار نشسته و در شب پرسه می زند. خدا خدا میکنم دایی زودتر برگردد و شر این مرد را از سرم کم کند. یک ساعتی در عالم خودم سرگردانم و با اضطرابی که در وجودم است فکر می کنم. ناگهان صدای خش خشی از خانه به گوشم می خورد. مثل فنری از جا می پرم و به داخل سرک می کشم. ظاهرا به هوش آمده و سعی دارد به پشتی تکیه دهد. چشمانش دو دو می زند و مثل کاسه ی خون است، نمیدانم نزدیک بروم یا خودم را مخفی کنم. دوراهی سختی است اما اگر بتواند دست هایش را باز کند و من نفهمم چه؟ اگر قایم شوم می آید و حسابم را می رسد! اخم غلیظی بین پیشانی ام می نشانم و چوب به دست وارد خانه می شوم‌. تا من را می بیند چشمانش را مثل توپی باز می کند. نمیدانم الکی تعجب کرده یا واقعی است؟ حدس میزنم میخواهد طبیعی رفتار کند و بگوید چیزی از بودن من در این خانه نمیدانسته. لرزش دستانم را مخفی میکنم و با صدایی که هم می لرزد و هم عصبی است داد می زنم: _تو اینجا چیکار می کنی؟ مرتضی دستانش را بالا می آورد و چیزهایی میگوید که نامفهوم است. چشمانم را ریز می کنم و می گویم:"درست حرف بزن!" با دستانش به دهان بسته اش اشاره می کند و باز چیزهایی می گوید. عصبی می شوم و می گویم: _فکر کردی خیلی زرنگی؟ یا چون با یه دختر طرفی خودتو بالا میگیری؟ دهنتو باز کنم که جار و جنجال به پا کنی؟ نخیر! اگه میخوای همین طوری حرف بزن وگرنه مهم نیست برام حرفات. بیچاره سعی دارد شمرده شمرده چیزی بگوید اما چسب مزاحم است. این را خودم میفهمم ولی چون ابهت لکه دار نشود آن را انکار می کنم‌. توی اتاق میروم و در را قفل می کنم‌. گوشه ی تخت مچاله می شوم و سرم را روی زانوهایم می گذارم. 🍁نویسنده_مبینار (آیة)🍁 🌸 🌸 🌸 🌸 🌸 🌸 🌸 🌸 🌸 🌸

اعمال قبل خواب ♥️ شبتون حسینی 🌸 💠#امام_رضــــا🤍 💠#امام_زمـــان💚 💠#اللّهم_عجِّل_لولیک_الفرج🍀 🕊ــــــــــــــــــ↓بــاب هشتــ🕌↓ــــمــــــــــــــ🕊 @Bab_Hashtom🍃

از زائر می‌پرسند چرا پیراهنت پینه بسته... جوابی که میده شنیدنیه #اربعین #امام_حسین #امام_زمان ⋆Ｃ᭄‌زندگے بــا خدا زیــباستＣ᭄‌⋆ 💠#امام_رضــــا🤍 💠#امام_زمـــان💚 💠#اللّهم_عجِّل_لولیک_الفرج🍀 🕊ــــــــــــــــــ↓بــاب هشتــ🕌↓ــــمــــــــــــــ🕊 @Bab_Hashtom🍃

عاشقانه بی بهانه برلبامه چون ترانه دوست‌دارم‌یااباعبدالله🫀 #امیر‌حسین‌حضرتی 💠#امام_رضــــا🤍 💠#امام_زمـــان💚 💠#اللّهم_عجِّل_لولیک_الفرج🍀 🕊ــــــــــــــــــ↓بــاب هشتــ🕌↓ــــمــــــــــــــ🕊 @Bab_Hashtom🍃

واااای همه ِدارو و ندارم❤️‍🩹 #حسین‌ستوده 💠#امام_رضــــا🤍 💠#امام_زمـــان💚 💠#اللّهم_عجِّل_لولیک_الفرج🍀 🕊ــــــــــــــــــ↓بــاب هشتــ🕌↓ــــمــــــــــــــ🕊 @Bab_Hashtom🍃

عاشق ِروز ِمحشرم . .🫀 #امیرحسین‌حضرتی 💠#امام_رضــــا🤍 💠#امام_زمـــان💚 💠#اللّهم_عجِّل_لولیک_الفرج🍀 🕊ــــــــــــــــــ↓بــاب هشتــ🕌↓ــــمــــــــــــــ🕊 @Bab_Hashtom🍃

▪️من پدر را و برادرم را و هفده نفر از اهل بیتم را باهم از دست دادم در حالی که قطعه قطعه شده بودند. چگونه گریه نکنم و عزاداری را تمام کنم ؟ -امام سجاد علیه السلام #امام_حسین #کربلا 💠#امام_رضــــا🤍 💠#امام_زمـــان💚 💠#اللّهم_عجِّل_لولیک_الفرج🍀 🕊ــــــــــــــــــ↓بــاب هشتــ🕌↓ــــمــــــــــــــ🕊 @Bab_Hashtom🍃

📹 #کربلا آغوشی که تنها پناه خستگان است!💔 #اربعین #امام_حسین 💠#امام_رضــــا🤍 💠#امام_زمـــان💚 💠#اللّهم_عجِّل_لولیک_الفرج🍀 🕊ــــــــــــــــــ↓بــاب هشتــ🕌↓ــــمــــــــــــــ🕊 @Bab_Hashtom🍃

هرگاه اندوه میخواهد مرا بشکند یاد تو می‌افتم و قلبم لبخند میزند(: السلام علیک یابن امیرالمؤمنین🖤✨ 💠#امام_رضــــا🤍 💠#امام_زمـــان💚 💠#اللّهم_عجِّل_لولیک_الفرج🍀 🕊ــــــــــــــــــ↓بــاب هشتــ🕌↓ــــمــــــــــــــ🕊 @Bab_Hashtom🍃

-جانم به قربانت ای دور از نظری که از ما دور نیست🫀:) -دعای‌ندبه🌱 -اللهم‌عجل‌لولیک‌الفرج✨ 💠#امام_رضــــا🤍 💠#امام_زمـــان💚 💠#اللّهم_عجِّل_لولیک_الفرج🍀 🕊ــــــــــــــــــ↓بــاب هشتــ🕌↓ــــمــــــــــــــ🕊 @Bab_Hashtom🍃

عالم رو خبر کنید بابای من اومده🖤 شهادت غریبانه حضرت رقیه سلام‌الله‌علیها تسلیت باد🥀 #شهادت_حضرت_رقیه #حضرت_رقیه 💠#امام_رضــــا🤍 💠#امام_زمـــان💚 💠#اللّهم_عجِّل_لولیک_الفرج🍀 🕊ــــــــــــــــــ↓بــاب هشتــ🕌↓ــــمــــــــــــــ🕊 @Bab_Hashtom🍃

دخترها بابایی نیستند؛ باباها دختری‌اند! این را وقتی حسین علیه‌السلام با سر به دیدن رقیه سلام‌الله‌علیها آمد، فهمیدیم!(:🖤 💠#امام_رضــــا🤍 💠#امام_زمـــان💚 💠#اللّهم_عجِّل_لولیک_الفرج🍀 🕊ــــــــــــــــــ↓بــاب هشتــ🕌↓ــــمــــــــــــــ🕊 @Bab_Hashtom🍃

🎥 #امام_حسین | #کربلا میگن سفر میگم فقط کرب و بلا کرب و بلا #اربعین میخوام ازت کرب و بلا کرب وبلا🥺💔 اللهم الرزقنا کربلا✨ 💠#امام_رضــــا🤍 💠#امام_زمـــان💚 💠#اللّهم_عجِّل_لولیک_الفرج🍀 🕊ــــــــــــــــــ↓بــاب هشتــ🕌↓ــــمــــــــــــــ🕊 @Bab_Hashtom🍃

السلام علیک یا سید شباب اهــلِ الجنة✋🏼🖤 سلام من به تو آقاے بی نظیر خودم سلام و عرض ادب ایهاالامیر خودم اگر چه دورم از آن مضجعت ولی قلباً سلام می‌کنمت ای صبحِ دلپذیر خودم🌤 #امام_حسین #اربعین #کربلا 💠#امام_رضــــا🤍 💠#امام_زمـــان💚 💠#اللّهم_عجِّل_لولیک_الفرج🍀 🕊ــــــــــــــــــ↓بــاب هشتــ🕌↓ــــمــــــــــــــ🕊 @Bab_Hashtom🍃

مَن‌دلم‌خوش‌بودباشوقِ‌وصالِ‌اربعیـن!حال‌باحُزنِ‌فراق‌وداغ‌دل‌بایدچہ‌کرد؟🕊🥀 #فراق #3روز‌تااربعین‌حسینی 💠#امام_رضــــا🤍 💠#امام_زمـــان💚 💠#اللّهم_عجِّل_لولیک_الفرج🍀 🕊ــــــــــــــــــ↓بــاب هشتــ🕌↓ــــمــــــــــــــ🕊 @Bab_Hashtom🍃

#یڪ‌آیہ 🌖 وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ ۖ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ خدا همیشه هست کنار ماست منتظره که لب باز کنیم... |بقره ۱۳۶ صفحه 28 |🍃 💠#امام_رضــــا🤍 💠#امام_زمـــان💚 💠#اللّهم_عجِّل_لولیک_الفرج🍀 🕊ــــــــــــــــــ↓بــاب هشتــ🕌↓ــــمــــــــــــــ🕊 @Bab_Hashtom🍃

🌺 هیچ می دانستید 👌 در مورد مداحی که *ملاباسم کربلایی* برای زائران اربعین خوانده و بسیار زیاد از رسانه های شیعیان جهان پخش میشود.  ماجرایش  چیست؟! آیا میدانید که این شعرش را یکی از مراجع بزرگ نجف خواب دیدن که حضرت امام حسین علیه السلام این شعر را می خوانند برای زوار اربعین 😭  ایشان صبح که از خواب برخواستند همه شعر را به یاد داشته اند و بعداً توسط آقای *باسم کربلایی* مداحی می شود. ترجمه نوحه را در زیر میخوانید تا ان شاءالله زائران در بین راه معنی این نوحه را بدانند: 👇👇👇👇👇👇 *تِزورونی اَعاهِـدکُم* به زیارت من می‌آیید، با شما عهد می‌بندم ▪ *تِـعِـرفـونی شَفیـعِلکُم* می‌دانید که من شفيع شمایم ▪ *أسامیـکُم اَسَـجِّـلْـهِه أسامیکُم* اسامی‌تان را ثبت می‌کنم ▪ *هَلِه بیکُم یا زِوّاری هَلِه بیکُم* خوش آمدید ای زائران من خوش آمدید ▪ *وَ حَـگّ چَفِّ الکَفیل و الجود وَ الرّایه* قسم به دستان ابالفضل و کرامت و پرچم او ▪ *أنا وْ عَبّاسْ وَیّاکُم یَا مَشّایه* من و عباس با شماییم ای که با پای پیاده به سوی من می‌آیید ▪ *یا مَن بِعْتو النُفوسْ و جِئتـو شَرّایه* ای که جان‌هایتان را به بهای زیارت من به کف گرفته‌اید ▪ *عَلَیّ واجِبْ اَوافیکُم یَا وَفّـایه* بر من واجب است تا به شما وفا کنم، ای وفاداران! ▪ *تواسینی شَعائرْکُم* عزاداری‌هایتان به من دلداری می‌دهد ▪ *تْرَوّینی مَدامِعْـکُم* و اشک‌هایتان مرا سیراب می‌کند ▪ *اَواسیکُم أنَـا وْ جَرْحـی أواسیکُم* من و زخم‌هایی که بر تن دارم به شما دلداری می‌دهیم ▪ *هَله بیکُم یا زُوّاری هَلِه بیکُم* خوش آمدید ای زائران من، خوش آمدید ▪ *هَلِه یَلْ ما نِسیْتْ و عَلْ وَعِدْ  تِحْـضَـرْ* خوش آمدید ای که وعده‌تان را فراموش نکرده و بر سر موعد حاضر می‌شوید ▪ *إجِیْـتْ و لا یْـهَـمَّـکْ لا بَرِدْ لا حَرّ* آمدید در حالی که نه گرما برای‌تان مهم بود و نه سرما ▪ *وَ حَـگ دَمْـعِ العَـقیله و طَبرَه الأکبَر* قسم به اشک زینب و فرق شکافته اکبر ▪ *اَحَضْـرَکْ و ما أعوفَکْ ساعـه المَحْـشَرْ* در محشر کنارتان خواهم بود و رهایتان نمی‌کنم ▪ *عَلَی المَـوعِـدْ اَجی یَمکُم و لا اَبْـعَـدْ و اعوفْ عَنْـکُم* در وقت دیدار پیشتان می‌آیم و دور نمی‌شوم و رهایتان نمی‌سازم ▪ *مُحامیکُم وَ حَگ حِیدَرْ مُحامیکُم* پشتیبانتان هستم به حقّ حیدر پشتیبانتان هستم ▪ *هَله بیکُم یا زُوّاری هَلِه بیکُم* آمدید ای زائرانِ من، خوش آمدید ▪ *یَـا هَـلْـشایِلْ رایه وْ جایْ گاصِدنی* ای آنکه پرچم به دست قصد دیدار مرا کرده‌اید ▪ *تِـعْـرُف رایَتَـکْ بی مَن تُذَکِّـرْنی؟* می‌دانی که پرچمت مرا به یاد چه کسی می‌اندازد؟ ▪ *بِلـکطَعو چْفوفه وْ صاحْ اِدْرِکْـنی* به یاد آن دست بریده‌ای که فریاد زد: مرا دریاب ▪ *صِحِتْ وَیلاه یا اخویه وْ ظَهَرْ مِحْنی* و با شنیدن آن صدا، آشکارا فریاد زدم که بی‌برادر شدم و اندوهم بر من آشکار شد ▪ *کِسَرْ ظَهری سَهَمْ هَجْـرَکْ* تیر هجرت کمرم را شکست *نِفَدْ صَبری بَعَدْ عُمـرَکْ* بعد از شهادتت صبرم به پایان رسید ▪ *اُوَصّیکُمْ عَلَی الرّایِه اُوَصّیکُمْ* سفارش این پرچم را به شما می‌کنم ▪ *هَـله بیکُم یا زُوّاری هَلِه بیکُم* خوش آمدید ای زائران من، خوش آمدید ▪ *یَا مَنْ گاصِدْ إلَیَّ و دَمْـعِه تِجْـریـهْ* ای که با چشمان اشکبار قصد زیارت مرا کرده‌اید ▪ *اَعرُفْ حاجِتَکْ مو داعی تِحْـچیـهِ* حاجت‌تان را می‌دانم، نیازی به گفتن نیست ▪ *وَ حَـگ نَحـْـرِ الرِّضیع اِلـحاجِه اَگضیهِ* قسم به گلوی شیرخواره، حاجت‌تان را برآورده می‌کنم ▪ *یَا زائرْ عاهَدِتْ کِلْ عِلّه اَشْـفیهِ* زائران من، عهده کرده‌ام که هر بیماری را شفا دهم ▪ *اَخو زینب فَرَحْ بیکُمْ* برادر زینب به خاطرتان شاد شد ▪ *هَله وْ مَرحَبْ یُنادیکُم* خوش آمدید صدایتان می‌زند ▪ *یُحَیّیـکُم اَبو الغیـره یْحَیّیـکُم* مرد غیرتمند به شما درود می‌گوید ▪ *هَله بیکُم یا زُوّاری هَلِه بیکُم* خوش آمدید ای زائرانِ من، خوش آمدید ▪ *زینبْ  مَنْ تُشاهِدکُم  تِزورونی* زینب هنگامی که شما را می‌بیند که زیارتم می‌کنید، می‌گوید: ▪ *تُنادیکُم لِوَنْ بِالطَّفّ تحضُرونی!* کاش در جنگ حاضر می‌شدید *ما اَمْـشی یِسْره وْ لا یَسلِبونی* که مرا به اسیری نمی‌بردند و مرا غارت نمی‌کردند *و لا بسیاطهم غَدَر یْضرِبونی* با تازیانه‌های خیانت نمی‌زدند *تُنادینی: أنَا الجیره وْ صَد عَنّی أبو الغیره* صدایم می‌زند که من در بندم و سرور غیرتمندان از دستم رفت *اَبَچّیکُم عَلی مْصابه اَبَچّیکُم* شما را بر این مصیبت می‌گریانم *هَله بیکُم یا زُوّاری هَلِه بیکُم* خوش آمدید ای زائران من،‌خوش آمدید. این متن رو برای همه کسانی که میدانید زائر اباعبدالله علیه السلام در اربعین میباشند ارسال کنید🌸 💠#امام_رضــــا🤍 💠#امام_زمـــان💚 💠#اللّهم_عجِّل_لولیک_الفرج🍀 🕊ــــــــــــــــــ↓بــاب هشتــ🕌↓ــــمــــــــــــــ🕊 @Bab_Hashtom🍃

▪️گلایه‌ی امام زمان علیه‌السلام از زائران کربلا #نَشـــــــر=صَــــدَقِہ جاریِہ ┄┄┅┅┅❅❁❅┅┅┅┄┄ 💠#امام_رضــــا🤍 💠#امام_زمـــان💚 💠#اللّهم_عجِّل_لولیک_الفرج🍀 🕊ــــــــــــــــــ↓بــاب هشتــ🕌↓ــــمــــــــــــــ🕊 @Bab_Hashtom🍃

خَلِصنا مِن دوری کرب و بلا یا رب... #اربعین #نَشـــــــر=صَــــدَقِہ جاریِہ ┄┄┅┅┅❅❁❅┅┅┅┄┄ 💠#امام_رضــــا🤍 💠#امام_زمـــان💚 💠#اللّهم_عجِّل_لولیک_الفرج🍀 🕊ــــــــــــــــــ↓بــاب هشتــ🕌↓ــــمــــــــــــــ🕊 @Bab_Hashtom🍃

شب جمعه‌ست ادب پیشه کنید مادری دست به پهلو به حرم می آید.💔 #شب_جمعه #کربلا #اربعین 💠#امام_رضــــا🤍 💠#امام_زمـــان💚 💠#اللّهم_عجِّل_لولیک_الفرج🍀 🕊ــــــــــــــــــ↓بــاب هشتــ🕌↓ــــمــــــــــــــ🕊 @Bab_Hashtom🍃

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 💗رمان_خاطرات_یک_مجاهد💗 قسمت49 باز هم صداهای نامفهومی از نشیمن به گوشم می خورد اما واکنشی نشان نمی دهم. خوابم می برد و خیلی زود بیدار می شوم. صدای اذان صبح بلند می شود و میروم تا وضو بگیرم. نمازم که تمام می شود به فکر نماز او می افتم. نمیدانم چطور اجازه نماز به او بدهم! با خودم فکر می کنم اما منکه شمر نیستم که نگذارم کسی حتی به دروغ هم که شده نماز نخواند‌. با همان چادر به سمتش می روم و می گویم: _ببین من بهت اعتماد ندارم! نمیتونم دستو پاتو باز کنم اما فقط دهنتو باز می کنم. عاقل باش و صدایی ازت در نیاد. سرش را مدام تکان می دهد و حرفم را تایید می کند. چشمانم را می بندم تا نبینم دستم را به طرفش می برم. یکهو صدایی میکند که باعث می شود چشمانم را باز کنم. فکر کنم می گوید با چشمان باز میشود بهتر می شود دستم به او نخورد. چسبش را باز می کنم که صدای آخش به هوا می رود و می گوید: _یواشتر! کچلم کردی! کمی گوشه فرش را بالا می گیرم و می گویم: _تیمم کن! متعجب نگاهم می کند و می گوید: _بابا من آدم بدی نیستم به خدا! اینجوری با من رفتار نکنین! _هیسس! فعلا حوصله قصه بافتیتو ندارم. تیمم کن! با تردید نگاهم می کند و زیر لب می گوید: _حالا نمازم درسته؟ _برای حفظ جوونم بله! اینکار واجبه. دوباره می خواهد خودش را توجیح کند و می گوید: _ای بابا! مگه من قاتلو جانیم که اینطوری میگید؟ مثلا عصبی میشوم و سرش داد می زنم: _ساکت! دهنتو میبیندما! ساکت می شود و تیمم می گیرد. مهر ای برایش می آورم و می گوید: _باید پاهامو هم باز کنین چون این طوری نمیتونم بایستم. فکری می کنم و می گویم: _زرنگ بازی درنیار! نشسته بخون! _ای بابا آخه نمازم درست نیست! این چه نمازیه دیگه؟ _اصلا معلوم نیست نماز میخونی یا نه بعد احکام شناس شدی؟ بدبخت با ناله می گوید: _من نماز میخونم خانم! مگه تو دانشگاه ندیدین؟ نمیدانم چرا این حرف را زدم‌، یعنی از دهنم پرید و گفتم: _شمر هم نماز میخوند! چشمانش گرد می شود و با غیض می گوید: _دستم دردنکنه! منو با شمر مقایسه میکنین؟ پشیمون میشید با این کاراتون! به اتاق می روم تا دیگر حرفی با او نزنم. کم کم خورشید بالا می آید و نورش خانه را روشن می کند. رو به رویش نشسته ام و حرفی نمی زنیم. هر موقع میخواهد چیزی بگوید یا "هیس" می گویم یا "ساکت". چند باری که با او صحبت کردم فهمیدم دروغ و راست را قاطی می کند و تحویلت می دهد، آن وقت می مانی که باور کنی یا نه! صدای در بلند می شود و می پرسم:"کیه؟" با شنیدن صدای دایی خوشحال می شوم و سریع در را باز میکنم. به دایی می گویم: _یه آقای غریبه ای اومده! من فکر میکنم آدم درستی نیستو گرفتمش! دایی میخندد و انگار باور نمی کند. تا وارد خانه می شود چشمانش گرد می ماند و سریع به طرف مرتضی می رود و دستانش را باز می کند. به طرفش می روم و می گویم: _دایی این آدم خوبی نیست! دستشو باز نکنین! دایی می خندد و گیج است. مرتضی به من پوزخندی می زند و به دایی می گوید: _خوب شد اومدی کمیل! از دیشب دستو پامو بسته، انگار دزد گرفته! دایی مدام عذرخواهی می کند و نمی تواند جلوی خنده اش را بگیرد. اخرین گره هم که باز می شود، مرتضی سریع به طرف دستشویی می رود. گیجه گیج هستم! نمیدانم دور و برم چه می گذرد. _دایی اینو میشناسین؟ دایی سر تکان می دهد و می گوید: _مرتضی رو میگی؟ آره! خیلی پسر خوبیه! چرا اینجوری بستیش؟ _از پنجره اومد تو خونه! منم گفتم آدم بدیه. مرتضی که دارد دست هایش را می شوید، داد می زند: _خیلی در زدم ولی کسی درو باز نکرد. مجبور شدم از پنجره بیام. من هم کم نمی آورم و می گویم: _شما خودتون معرفی نکردین که بفهمم کی هستین! فکر کردم بازم... نمی گذارد حرفم را کامل کنم و طلبکارانه می گوید: _مگه شما گذاشتین؟ همون اول چماغ زدین بهم! _توقع نباید داشته باشین که وقتی کسی از پنجره میاد با چایی ازش پذیرایی کنم! دایی میان صحبت هایمان می آید و می خندد: _بس کنین! هردوتاتون مقصر هستین. مرتضی از دستشویی بیرون می آید و قیافه ی مظلومی به خود میگیرد و می گوید: _خواهر زادتون نزاشت یه نماز بخونم! دایی با تعجب رو به من می کند و می گوید: _آره ریحانه سادات؟ اخم میکنم و با پرویی می گویم: _گذاشتم! ولی چون شک داشتم بهش تیمم کرد و نشسته خوند. دایی باز می خندد و برای اینکه بحث را عوض کند، می گوید: _بریم صبحونه بخوریم، شام نخوردم. میروم تا چای دم کنم. دایی و مرتضی پچ پچ می کنند؛ گوش هایم را تیز می‌کنم تا سر از صحبت هایشان درآورم. مرتضی می گوید خانه تیمی شان را لو دادن و بچه ها گم و گور شدن. او هم جایی نداشته و به اینجا آمده. دایی نچ نچی می کند و می گوید: _امان از خیانت! تا هر وقت خواستی بمون تا آبا از آسیاب بیوفته. 🍁نویسنده_مبینار (آیة)🍁 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸