#نهج_البلاغه🌷 🍃خطبه ۱۱۴ شناخت دنیا 🧐 آری! همانا دنیا، خانه‌ی ۱_نابود شدن، ۲_رنج بردن از دگرگونی‌ها ۳_و عبرت گرفتن است. #شرح ۱_از نشانه‌ی #نابودی، آن‌که روزگار، کمان خود را به‌ زِه کرده، تیرش به خطا نمی‌رود. و زخمش بهبودی ندارد. زنده را با تیر مرگ هدف قرار می‌دهد و تندرست را با بیماری از پا در می‌آورند. و نجات یافته را به هلاکت می‌کشاند. 🏹 دنیا خورنده‌ایست که سیری ندارد. و نوشنده‌ایست که سیراب نمی‌شود. و نشانه‌ی رنج دنیا آن‌که آدمی، جمع آوری می‌کند آنچه را که نمی‌خورد. و می‌سازد بنایی که خود در آن مسکن نمی‌کند. بسوی پروردگار خود می‌رود نه مالی برداشته و نه خانه‌ای به همراه برده است. ۲_و نشانه‌ی #دگرگونی دنیا آنکه کسی که دیروز مردم به او ترحّم می‌کردند، امروز حسرتِ او را می‌خورند. و آن‌کس را که حسرت او می‌خورند امروز به او ترحّم می‌کنند. این نیست مگر برای نعمت‌هایی که به سرعت دگرگون می‌شود و بلاهایی که ناگهان نازل می‌گردد. 🌬 ۳_و نشانه #عبرت_انگیز بودنِ دنیا آنکه، آدمی پس از تلاش و انتظار تا می‌رود به آرزوهایش برسد، ناگهان مرگ او فرا رسیده، امیدش را قطع می‌کند. نه به آرزو رسیده و نه آنچه را آرزو داشته باقی می‌ماند. ⭕️ سبحان‌الله! شادی دنیا چه فریبنده و سیراب شدن از آن چه تشنگی زاست! و سایه آن، چه سوزان است! نه زمانِ آمده را می‌شود رد کرد و نه گذشته را می‌توان بازگرداند. 🤦‍♂ پس منزه و پاک است خداوند! چقدر زنده به مرده نزدیک است برای پیوستن به آن. و چه دور است مرده از زنده که از آنان جدا گشته! ترجمه:دشتی کلبه عشاق https://eitaa.com/joinchat/1612055109C9004ffddfc