‌ عموم ما نادر طالب‌زاده را با برنامه «عصر » و «راز» می‌شناسیم؛ اما او در خلق بسیاری از تولیدات هنری و رسانه‌ای موثر بود؛ از کارگردانی و تهیه‌کنندگی و مستندسازی گرفته تا مجری‌گری. از تأسیس روزنامه انگلیسی‌زبان تهران تایمز پس از چند روز از پیروزی انقلاب اسلامی گرفته تا تأسیس و مدیریت کنفرانس بین‌المللی افق نو که بر مسأله بیداری اسلامی تمرکز داشت. او برای بخش مهمی از جوانان جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی که سودای فعالیت در فضای هنر و رسانه را داشتند، نقش پدر و آموزگاری حرفه‌ای و اندیشمند را داشت. سال‌ها به کار آموزش جوانان در حوزه‌های موردنیاز رسانه مشغول بود و در کنار آن با دبیری جشنواره مردمی فیلم «عمار» بستری ساخت تا برخی از آن جوانان، جسارت تولید و نمایش آثار و اندیشه‌های خود را پیدا کنند. اگر ما مسأله‌ هنر انقلاب را با اندیشه سیدمرتضی آوینی شناختیم، مسأله رسانه انقلاب را هم با اندیشه نادر طالب‌زاده می‌شناسیم. این دو شخصیت بزرگ، تکمیل کننده مسیر اندیشه انقلاب‌ اسلامی در ساحت هنر و رسانه هستند. سال گذشته بود که بعد از راهپیمایی روز قدس، اخبار سراسری ساعت ۲۱، خبر درگذشت این عزیز دل هنر انقلاب را داد. برای بسیاری از ما، غم از دست دادن او خیلی سنگین بود و است. بسیاری از اهل هنر از جمله شاعران نیز در برابر این داغ، واکنش نشان دادند. در این فرسته، گزیده‌ای از اشعاری که به مناسبت درگذشت نادر طالب‌‌زاده سروده شده را همراه با چند عکس گرد آورده‌ایم. پی‌نوشت: عکس استفاده شده در جلد این فرسته توسط «وهب رامزی» ثبت شده است. تیتر هم از شعر «علیرضا قزوه» وام گرفته شده است که برای نادر طالب‌زاده سروده بود.

‌ 🔹گذر از سودای هالیوود شدن نحوه مواجهه نادر طالب‌زاده با سینما چگونه بود؟ #سینما 🔺رسانه بافتار 🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35

‌ 🔹هالیوود یک صنعت است. صنعتی است که بودجۀ آن از همۀ بودجۀ نفت ایران بیشتر است. ما نباید چنین توقعی داشته باشیم. ما که به دنبال اینترتیمنت یا در پی سرگرمی نبوده‌ایم. ما می‌خواستیم حقیقت را حفظ کنیم. اگر توانستیم این کار را کنیم برایمان بس است. ما هنرمان جنگ سی‌و‌سه روزه است. مهم نیست که سینمای ما در این مسیر گام برنمی‌دارد. سینمای ما زمانی می‌تواند به این مرحله برسد که رشد فکری و فنی و هنری ما ارتقا یابد. ولی از این مهم‌تر سطح آگاهی است. انقلاب اسلامی یک واقعه جهانی است و منحصر به ایران و لبنان هم نیست. هرکسی با این کاروان همراه شد و کمک کرد تکلیفش روشن است. نگران نباشید که چرا هالیوود نداریم. (...) 🔹هنر ما همین شماها هستید. همین شمای جوانی که آمده‌ای و این فیلم را به من معرفی کرده‌ای و یقۀ مرا برای تحلیل و بررسی آن گرفته‌ای. قرار نیست ما دنیا را با چیزهای مصنوعی سرگرم کنیم. آن‌ها دارند دنیا را با سم سرگرم می‌کنند. اگر ما به طور طبیعی بتوانیم به جایی برسیم که یک رسانۀ پویای تأثیرگذار داشته باشیم، موفق بوده‌ایم. (برشی از صحبت‌های نادر طالب‌زاده در گفتگو با محمدرضا وحیدزاده و سیدامیر جاوید، منتشر شده در ویژه‌نامه چهلمین روز درگذشت حاج نادر طالب‌زاده_۱۴۰۱)

‌ 🔹 ۵ شباهت آوینی و طالب‌زاده #آوینی 🔺رسانه بافتار 🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35

‌ 🔹برای نخستین بار، همدیگر را به‌صورت تصادفی در یکی از ساختمان‌های جامِ‌جم دیده بودند؛ یک سال بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران. آن زمان، هردو به تولید مستند، یکی از سیل خوزستان و دیگری از تسخیر سفارت آمریکا در ایران مشغول بودند. هنوز آشنایی به اندازه کافی نبود و انگار باید چهار سال سپری می‌شد تا به واسطۀ ساخت مستند «وَالْعَصرِ»، سیّدمرتضی آوینی و نادر طالب‌زاده، یکدیگر را بشناسند و دوستیِ جاودانه‌شان را آغاز کنند؛ گرچه حاج نادر، سید مرتضی را مدّت‌ها پیش، از همان نخستین کارهایش و به‌ویژه «روایت فتح» شناخته بود. یک بار هم اقبال، در این فاصله به او روی آورده بود: پیشنهاد همراهی با سیّد، در آخرین روزهای سال ۱۳۶۲؛ امّا حسرت می‌خورْد که نتوانسته بود به‌خاطر فعّالیت‌هایش در واحد تولید فیلم پشتیبانی جنگ، همکاری را زودتر آغاز کند. 🔹پس از پایان جنگ هشت‌ساله، دوران حسرت به پایان رسید و در ساخت مجموعه‌ مستندهای هفت‌قسمتی «ساعت ۲۵» و ده‌قسمتی «خنجر و شقایق»، یکدیگر را یاری کردند. حاج‌نادر، کارگردانی را به‌عهده می‌گرفت و آقامرتضی، طرح و پیشنهاد ارائه می‌داد یا با نگارش گفتار، روایتگر متن مستند می‌شد. این همراهی را حتی می‌توان در پِلان‌به‌پلانِ‌ گفتگوی آنان با زنده‌یادمصطفی عَقّاد (۱۳۷۱)، کارگردان فیلم «رسالت (محمّد رسول‌الله)» هم به‌روشنی مشاهده کرد. بعد از آن، قیدِ زمانی گفتگو و دیدارهایشان، دیگر نه مقطعی، بلکه مداوم شده بود: تمامِ روزهای حضور در حوزۀ هنری سازمان تبلیغات اسلامی. 🔹نقطه‌های اشتراک، قلب‌ها را به هم نزدیک، ارادت به یکدیگر را بیشتر و آشنایی را به دوستی تبدیل می‌کند. طالب‌زاده، به‌قولِ خودش «هرآنچه در کارهایش گفته و انجام داده بود، از آوینی آموخته بود». آوینی هم «چشمان دریایی‌اش» را نگریسته بود که «چگونگیِ سرزدن خورشید از مغرب را می‌بیند». البته آقامرتضی را بیشتر می‌توان در ساحت تولید ادبیات و اندیشه برای هنر انقلاب دید و حاج‌نادر را در حال تربیت کادر متعهّد، برگزاری رویدادهای جهانی و تهیۀ برنامه‌های تلویزیونی. 🔹از شهادت در ناحیۀ فکۀ خوزستان تا وفات در بیمارستان خاتم‌الأنبیای تهران، بیست‌و‌نُه سال طول کشید تا سرانجام در قطعۀ ۲۹ بزرگ‌ترین گلزار شهدای جهان، دوستان قدیمیْ هم‌جوارِ یکدیگر شدند. حال، به‌مناسبتِ اوّلین سالگرد درگذشت تلخ «سرباز انقلاب اسلامی ایران»، شباهت‌های برگزیدۀ میان این دو دوست را در این فرسته (پست) آورده‌ایم. شما چه همانندی‌های دیگری از زنده‌یاد نادر طالب‌زاده و شهید سیّدمرتضی آوینی سراغ دارید؟

‌ 🔹 هنرگردانی نادر نکاتی درباره زیست حرفه‌ای مرحوم نادر طالب‌زاده #سینما 🔺رسانه بافتار 🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35