«یک روز رضا (از دوستان ناصر عبداللهی) پشت فرمون نشسته بود. ناصر هم رو صندلی کناری خوابیده بود؛ ولی چون صندلی تا شده بود، صورتش مشخص نبود. یکی از این بچه‌های دست‌فروش و دوره‌گرد اومد دم پنجره که چیزی به ما بفروشه. رضا شروع کرد باهاش حرف زدن. سی‌دی آهنگ‌های ناصر هم تو ماشین پخش می‌شد. یه دفعه بچه ذوق‌ کرد و گفت: این صدای ناصر عبداللهیه. من دوسش دارم و طرفدارشم و از این حرف‌ها. بعد رضا این دیالوگ رو ادامه داد و گفت: دوست داری ببینیش؟ دیدیش تابحال؟ می‌خوای ببینیش؟ خلاصه، اشاره کرد که ناصر کنار منه. کار به اینجا رسید که بعد چراغ قرمز زدیم بغل و ناصر بلند شد و اون بچه اومد و با ناصر حرف زد و رفتیم‌. ناصر خسته بود رفت یه ساعت خوابید. شب که شد، ناصر زنگ زد یه ماشین بفرستین دنبال بچه‌ها. دوباره زنگ زد و گفت بهترین ماشینو بفرستن. یادم نیست اون موقع بهترین ماشین آژانس مثلاً یه سمند صفر بود فکر کنم. مسئول تاکسی گفت: دیرتر میاد ماشینم. ناصر گفت: به محض اومدنش بفرست. دیگه تا ماشین بره از جاده بهشت زهرا اونارو برداره و بیاره سالن میلاد، طول کشید. هی ناصر چک می‌کرد که جواد اینا اومدن نیومدن، کجا هستن؟ اجراشو چند دقیقه عقب انداخت. یه بیست دقیقه‌ای شد که عقب انداخت. گفت: آقا آنتراکتو حذف کنید، من آنتراکت نمی‌خوام. میرم یکسره می‌خونم. از اون‌ور (آخر اجرا) بیشتر می‌خونم برای مردم؛ از دلشون درمیارم، ولی مهمه اینا برسن. دیگه خلاصه دو سه تا صندلی رو خودش خالی کرد برای اینا با همون لباسای کهنه‌ و مندرس که داشتن. یادمه یکیشون یه چکمه لاستیکی رنگی پاش بود. اومدن ردیف اول، صندلیای وی‌آی‌پی و مبلمان که مثلا از وزارت ارشاد آدم روی آن صندلی‌ها نشسته تا مسئولین شهر و مدیران دولتی و این‌ها. یکسری هم هنرمندان موسیقی و سینما و دوستای ناصر بودن. بعدا ناصر چندبار به ما گفت یکی از بهترین اجراهای زندگی‌اش همان شب بود. بعدها به رضا گفت که من باشم یا نباشم هوای اینارو داشته باشین». نقل از جواد یحیوی (مجری و بازیگر)

‌ 🔹 زبان‌حال خانواده عاشق ۹ قطعه عاشقانه خانواده‌محور با صدای حسین حقیقی‌ #موسیقی 🔺رسانه بافتار 🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35

‌ 🔹حسین حقیقی سال‌هاست در میان خوانندگان پاپ، نوعی دیگر از «بودن» را پیش گرفته و برای مسیر هنری خودش، تمایزات جدی با جریان اصلی موسیقی پاپ کشور قائل است. اولین تصویرِ خوانندگیِ جدی او در ذهن ما، برمی‌گردد به نماهنگ «ایستاده‌ایم تا آخرین قطره خون»؛ اثری حماسی که موجب شناخت صدای حقیقی در موسیقی شد. ورود به جریان موسیقی‌های دینی و خواندن آثاری برای امام زمان و دیگر معصومین هم، خود نشانه‌ای از هویت حسین حقیقی در آثارش دارد. فراگیری گونه پاپ در بین مخاطبین و تعلّق ترانه‌‌های پاپ به مضامین عاشقانه، هر خواننده‌ای را به سراغ این‌گونه می‌کِشانَد؛ اما خواندن عاشقانه‌هایی برای یک خانواده ایرانی که مؤلفه‌هایی از نجابت، حیا، وقار و شمایلی از شخصیت دینی، فرهنگی، اجتماعی و در کل، در شأنِ هویت آنان باشد، نوع دیگری از مضامین عاشقانه را می‌طلبید. 🔹حسین حقیقی در سال ۱۴۰۰ آلبومی با عنوان «تماشایی» منتشر کرد. این آلبوم شامل هشت قطعه با مضامین عاشقانه‌ای‌ «خانواده‌محور» است که پیش‌تر به صورت نماهنگ و یا تک‌قطعه منتشر شده بود؛ اما هدف از گرد هم آمدن این آثار در یک آلبوم واحد، یعنی شناساندن یک سبک «عاشقانه نو» و معرفی کردن خواننده‌ای که آغازگر جریانی تازه در موسیقی پاپ عاشقانه است. 🔹مؤلفه‌‌ای که سبب توفیق حقیقی در موسیقی عاشقانه خانواده‌محور است، داشتن صدا و لحنی متمایز است که می‌تواند لطافت و ظرافت ابراز عشق در عاشقانه‌ها را اجرا کند. در وهله بعد، زاویه‌دید او در انتخاب سوژه‌هاست که به شاعرهای همیارش، امکان می‌دهد تا با همدلی و متناسب با مضمون عاشقانه‌ای که می‌خواهند، ترانه را با دست بازتری برای یک عشق نجیب و باوقار ایرانی بسرایند. این زاویه‌دید، بی‌ارتباط با توانایی حقیقی در نویسندگی و فیلمنامه‌نویسی نیست. 🔹یکی از بسترهایی که امکان تهدید هویت و بنیان خانواده ایرانی را داشت، بلوای ۱۴۰۱ بود. این واقعه، برخی از هنرمندان را می‌توانست به تحرک وادارد تا در برابر تهدیدهای آن برای خانواده ایرانی، با هنر خود صف‌آرایی کنند. حسین حقیقی، یکی از آن دسته هنرمندانی است که باتوجه به تمرکزش در عاشقانه‌های خانوادگی می‌بایست دست به تولید آثاری برای این موضوع مهم می‌زد که متأسفانه این‌گونه نشد. 🔹در پایان گفتنی است که در مضامین این نوع عاشقانه‌ها و ادبیات حاکم بر روابط زوجین، باید مراقبت کرد که به سمت عاشقانه‌های فانتزیِ غیرواقعی و غیراصیل نرود که نجابت و وقار عشق اسلامی را نداشته باشد؛ فانتز‌ی‌های عیان و شیکی که در شبکه‌های مجازی دامن زده می‌شوند و تنها رنگ و لعاب مذهبی به سر و صورتش کشیده‌اند.

‌ 🔹 مدح اهل بیت به بانگ رسا ۹ قطعه از محمدعلی کریمخانی به مناسبت ایام سالگرد فوت استاد #موسیقی 🔺رسانه بافتار 🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35

🔹به‌جرئت می‌توان ادعا کرد که هیچ قطعه‌‌ای به اندازه «قطعه‌ای از بهشت»‌ با مطلع مشهور «آمدم ای شاه پناهم بده»‌ نیست که اکثر مردم آن را شنیده باشند، ابیات آن را از بَر باشند و با آن خاطره‌ها داشته باشند. قطعه‌ای که شانزده سال از تولید آن گذشته اما هنوز بی‌نظیر است. این قطعه، مشهورترین اثر مرحوم کریمخانی است؛ اما شاهکارهای جناب کریمخانی تنها به این قطعه ختم نمی‌شود. 🔹از زمانی که با محمد اصفهانی در سال ۱۳۶۴ به طور تصادفی در مجلس ختمی آشنا شد و سپس در رادیو به کمک مرحوم صبحدل،‌ قطعاتی را می‌خواند تا همین سال گذشته که آخرین قطعه از او با تنظیمی از آریا عظیمی‌نژاد منتشر شد، هرکدام از آن قطعات، رنگ و بوی خاص خود را دارند؛ با این وجود، اگر نام قطعات و آلبوم‌های او را ندانیم، چیز زیادی در جستجوها، دستگیرمان نمی‌شود. حتی نماهنگ‌های تلویزیونی که مدام با صدای استاد پخش می‌شود،کمکی به ما نمی‌کند و دسترسی به قطعه اصلی، سخت است. 🔹عظیمی‌نژاد در مصاحبه‌ای، نکاتی از کریمخانی می‌گوید که حق مطلب را به خوبی ادا می‌کند: «اعتقادش باعث می‌شود شنونده صدای او را باور کند و این باورپذیری در صدایشان کاملاً مشخص است. بعد از اینکه من با آقای کریم‌خانی کار کردم، خیلی‌ها به من گفتند بیا و با هم کار مذهبی انجام دهیم؛ اما وقتی صدایشان را گوش می‌دادم می‌دیدم اصلاً نمی‌توانم. درست است که آقای کریم‌خانی شاید به گوشه‌ها و زوایای موسیقی ایرانی تسلط کافی نداشته باشد ولی توانایی و قدرت بالایی دارد. به قول آقای اصفهانی «خواننده پارتیزانی است». یعنی کارهایی می‌کند که اگر خواننده باشید، روی صندلی خشکتان می‌زند! فکر می‌کنید امکان ندارد از پس این اوج بربیاید. هر خواننده وسعت صدای مشخصی دارد. ایشان یک‌باره از جایی شروع می‌کند و شما می‌گویید بالای این را چگونه می‌خواند و بعد بالایش را می‌خواند و بعد از آن هم بالاتر می‌رود و شما میخکوب می‌شوید». 🔹 کریمخانی باوجود کهولت سنش، در قوت صدا چیزی کم نداشت. صدای او مانند هواپیمایی است که اوج هزاران پایی پرواز می‌کرد. به گفته خودش، حدود یک ربع، بیست دقیقه‌ای طول می‌کشد تا صدایی بتواند باز شود و اینگونه بخواند؛ درست مثل هواپیمایی که بخواهد از باند بلند شود و به اصطلاح تیک‌اف کند. معدود خواننده‌ای پیدا می‌شود که مانند مرحوم مؤذن‌زاده اردبیلی و کریمخانی بتواند بخواند. گفتن از مختصات و جزئیات کامل این نحوه خواندن، از عهده نگارنده این متن برنمی‌آید. عظیمی‌نژاد می‌گوید: «هیچ وقت یادم نمی‌رود. بار اولی که ایشان خواندند (من تا به حال صدایشان را نشنیده بودم)، از ترس از جا پریدم. حس می‌کردم این منبع صوتی از کجاست؟ چون هیچ نیازی به میکروفن نداشت. وقتی برای ضبط به استودیو می‌آمدند، همسایه‌ها فکر می‌کردند وقت اذان شده؛ تا چهار خانه آن‌طرف‌تر، صدایشان می‌رفت». همین صدا بود که وقتی محمدرضا شجریان آن را شنید، گفت: «وقتی او می‌خواند، تمام شیشه‌های اتاق می‌لرزید. در سبک اوج‌خوانی، باید شکلی باشد که شنونده احساس ضعف نکند و این در صدای کریمخانی مشهود است» (نقل از همایون شجریان در مراسم رونمایی از آلبوم «ایران من»). شجریان همچنین خطاب به کریمخانی گفته بود: «صدای شما مثل یک تریلی هجده چرخ است با قدرت مانور یک اتومبیل کورسی. من شما را تبدیل به بهترین خواننده ایران می‌کنم» ولی کریم‌خانی جواب داده بود: «نه، من با صدایم فقط برای امام حسین باید بخوانم». 🔹از این ویژگی صدای رسا و قدرتمند و باشکوه که بگذریم، باید از سبک و سیاق خاص مرحوم کریمخانی هنگام خواندن از اهل بیت‌ (ع) بگوییم. او از آل محمد (ص) به شیوه‌ای قرآنی می‌خواند. اکثر ما با حدیث مهم «ثقلین» و اتفاقاتی در طول تاریخ اسلام از جمله به نیزه‌ کردن قرآن‌ها در صفین آشناییم. اگر کسی بخواهد در موسیقی (به طور خاص در تحریرها، آواز و منحنی‌های اجرایی) شیوه‌ای بخواند که نشانه از «قرآن ناطق» بودن اهل بیت (ع) باشد، این چطور خواندنی می‌تواند باشد. کریمخانی چنین شیوه‌ای دارد. تحریرها و تکنیک‌هایی که او در مداحی و خوانندگی او که بسیار نزدیک به خوانندگی سنتی و هیاتی است، مجموعه‌ای از تداعی‌ها را برای ما تدارک می‌دهد که گویی در حال شنیدن قرآنیم؛ با این تفاوت که او در چنین آثاری، نه ظاهر قرآن را، که باطن قرآن را، یعنی اهل بیت را به ما معرفی می‌کند.

‌ 🔹 گلچینی از اشعار محمدحسین (فراز) ملکیان به مناسبت زادروز او #شعر 🔺رسانه بافتار 🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35