‌🔹 «ترن» تا «آوای ایران»؛ طنین حماسه‌ای ملی مرور خاطره‌انگیزترین ترانه انتخاباتی از مجید انتظامی 🔺رسانه بافتار 🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35 ‌

مجموعه‌‌ای از قطعه‌های موسیقایی به مناسبت‌ رویدادهای ملی، به‌ویژه هم‌زمان با انتخابات‌ها و مراسم‌ راه‌پیمایی بزرگداشت پیروزی انقلاب اسلامی ایران از رسانه‌های صوتی و تصویری گوناگون (به‌ویژه شبکه‌های رادیویی و تلویزیونی) پخش می‌شوند. مضمون برخی از این آثار به‌طور کلی بر مضمون ایران‌دوستی تکیه دارند و برخی دیگر به‌صورت اختصاصی برای فراخواندن مردم به مشارکت در چنین رخدادهایی‌ تولید شده‌اند. ازجمله مشهورترین نمونه‌های آن‌ها ترانۀ «آوای ایران» به آهنگ‌سازی مجید انتظامی‌ست که عمدتاً در روزهای نزدیک به انتخابات و راه‌پیمایی‌ها بیشتر شنیده می‌شوند و در حافظۀ شنیداری ایرانیان نیز با این اتفاقات به خاطر می‌آید. در این زمینه، پخش این تک‌قطعه طی نوبت‌های گوناگون در زمان مناسبت‌های یادشده، با اختصاص چنین کاربردی به محتوای آن‌ها چندان بی‌ارتباط نیست؛ اما برای دریافتن دلیل فراگیر شدن این اثر، باید ساختار و محتوای آن نیز را در نظر گرفت. در این فرسته، مروری گذرا بر قصۀ نغمه‌آرایی و کلام‌پردازی ترانۀ «آوای ایران» داشته‌ایم. همچنین لینک دسترسی به موسیقی عنوان‌بندی‌های آغازین و پایانی متن فیلم سینمایی «ترن» و ترانۀ «آوای ایران» در کانال‌های ایتا و تلگرام بافتار، منتشر شده است. پی‌نوشت: عکس طرح جلد ازسوی کاظم قانع (خبرگزاری ایرنا)، ثبت و گزارش ویدئویی به‌نمایش‌درآمده در پردۀ یکم (حضور مردم تهران برای شرکت در انتخابات‌های دوازدهمین دورۀ ریاست‌جمهوری و پنجمین دورۀ انتخابات شورای اسلامی شهر و روستا، بیست و نهم اردیبهشت ۱۳۹۶) ازسوی خبرگزاری فارس، منتشر شده است. 🔺رسانه بافتار 🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35 ‌

|موسیقی متن فیلم سینمایی «ترن»| ترن (عنوان‌بندی آغازین) | بیپ‌تونز / Spotify / Youtube Music / SoundCloud ترن (عنوان‌بندی پایانی) | بیپ‌تونز / Spotify / Youtube Music / SoundCloud

🎼 ترانۀ «آوای ایران» (براساس نغمۀ موسیقی عنوان‌بندی‌های آغازین و پایانی فیلم سینمایی «ترن») آهنگ‌ساز: مجید انتظامی ترانه‌سرا: ساعد باقری خوانندگان: حمیدرضا حامی و گروه هم‌سرایان

‌🔹 علیه وادادگی گزیده‌دیالوگ‌هایی درباره «سازش‌کاری» در «دیدن این فیلم جرم است»، سکانسی هست که امیر با چند مقام رسمی بر سر یک میز نشسته‌اند و دارند درباره آزادی تبعه انگلیسی مذاکره می‌کنند. تبعه انگلیسی، به همسر امیر تعرض کرده و بچه‌ او را، پیش از آنکه به دنیا بیاید، کشته است. امیر شاید عصبانی و به‌هم‌ریخته باشد، که هست، اما متوهم نیست. او تنها کسی است که سر آن میز، دارد بر اساس واقعیات صحبت می‌کند. «مشروب خورده، بدمستی کرده، حالا هم باید تاوانش رو بده». آدم‌های دور آن میز اما حرف امیر را نمی‌فهمند. یکی‌شان می‌خواهد محاکمه را به تاخیر بیندازد، «به‌خاطر منافع ملی». دیگری از «فشار شدید دیپلماتیک» می‌نالد. و آن یکی هم ماجرای شخصی امیر را یک «مسئله ملی» جا می‌زند تا او را مجبور به کوتاه آمدن کند. امیر درنهایت تسلیم می‌شود: «اگه با گذشتن من از حقم این ممکلت گل‌وبلبل میشه، قبول. گذشتم». اما او از حقِ ملی‌اش نمی‌گذرد: «اگه فکر تامین منافع کشورین، بذارین همه بفهمن هر کی وارد این خاک بشه و قدمش رو کج بذاره، یا با پشت ورقلمبیده میره بیرون یا با صورت سرخ». او از مقامات رسمی می‌خواهد تا یک مجازات رسمی، یک سیلی رسمی به مردِ انگلیسی بزنند. مقامات اما حتی قائل به چنین مجازات کوچکی هم نیستند. از نظر آن‌ها، تبعه انگلیس بودن خودش مصونیت است. مصونیتی بالاتر و برتر از هر مجازاتی. در این فرسته، دیالوگ‌هایی از پنج فیلم سینمایی را برگزیده‌ایم که درباره مذاکره و سازش‌کاری هستند. 🔺رسانه بافتار 🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35 ‌