مه فشاند نور و سگ عو عو کند هر کسی بر طینت خود می‌تند چون تو خفاشان بسی بینند خواب کاین جهان ماند یتیم از آفتاب؟ کی شود دریا ز پوز سگ نجس کی شود خورشید از پف منطمس شمع حق را پف کنی تو ای عجوز هم تو سوزی هم سرت ای گنده‌پوز هر که بر شمع خدا آرد پف او شمع کی میرد بسوزد پوز او در شب مهتاب مه را بر سماک از سگان و عوعو وی چه باک ای بریده آن لب و حلق و دهان که کند تف سوی ماه آسمان خس، خسانه می‌رود بر روی آب آب صافی می‌رود بی اضطراب مصطفی مه می‌شکافد نیمه شب ژاژ می‌خاید ز کینه بو لهب آن مسیحا مرده زنده می‌کند آن جهود از خشم سبلت می‌کند #من_محمد_را_دوست_دارم #لبیک_یا_رسول_الله #ابلیس_پاریس @shajartooba 🌿