🌊 شستشوئى کن و آنگه به خرابات خرام 🔸 لازم میدانم برادران و خواهران عزیز را، مخصوصاً جوانها را توجه بدهم به اهمیت ماه رجب. از این مناسبتها و از این خصوصیاتِ مربوط به ایام و شهور نمیشود به‌آسانى صرفنظر کرد. 🔹 بزرگان و اهل معنا و اهل سلوک، ماه رجب را مقدمه‌ى ماه رمضان دانسته‌اند. ماه رجب، ماه شعبان، یک آمادگاهى است براى اینکه انسان در ماه مبارک رمضان - که ماه ضیافت الهى است - بتواند با آمادگى وارد شود. 🔸 آمادگى به چیست؟ در درجه‌ى اول، آمادگى به توجه و حضور قلب است؛ خود را در محضر علم الهى دانستن، در محضر خدا دانستن «سبحان من احصى کلّ شى‌ء علمه» همه‌ى حالات خود را، حرکات خود را، نیّات خود را، خطورات قلبى خود را در معرض و محضر علم الهى دانستن؛ در درجه‌ى اول، این مهم است؛ و اگر این حاصل شد، آن وقت توجه ما به کارهایمان، به حرفهایمان، به رفت‌وآمدهایمان، به سکوتمان، به گفتنمان، بیشتر خواهد شد؛ توجه میکنیم که چه میگوئیم، کجا میرویم، چه اقدامى میکنیم، علیه چه‌کسى حرف میزنیم، به نفع چه‌کسى حرف میزنیم. 🔹 وقتى انسان خود را در محضر الهى دانست، بیشتر متوجه کارها و حرکات و رفتار خود میشود. عمده‌ى اشکالات ما به خاطر غفلتى است که از رفتار و اعمالِ خودمان میکنیم. وقتى انسان از حال غفلت خارج شود، توجه کند که دارد دیده میشود، محاسبه میشود «انّا کنّا نستنسخ ما کنتم تعملون» همه‌ى حرکات او، کارهاى او در محضر پروردگار است، طبعاً مراعات میکند. 🔻 با این حالت، با یک طهارتى، با یک نزاهت و پاکیزگى‌اى، انسان وارد ماه رمضان شود - «شستشوئى کن و آنگه به خرابات خرام»؛ شستشوکرده وارد ماه رمضان شود - آن وقت در محضر ضیافت الهى حداکثر بهره را خواهد برد. ماه رجب را با این چشم نگاه کنید. 🔺 🗓️ بیانات در دیدار اقشار مختلف مردم‌ ۱۳۹۲/۰۲/۲۵ #رهبر_نویسندگان #نویسنده_متعهد 📝بهانش | بهانه‌اے براے نوشتن✿ ✏️@bahanesh

🌱 عشق به دیگری، ضرورت نیست، حادثه است. عشق به وطن، ضرورت است، نه حادثه. عشق به خدا، ترکیبی‌ست از ضرورت و حادثه. ✍🏻 نادر ابراهیمی 📕 یک عاشقانه آرام #متن_کوتاه #معرفی_کتاب 📝بهانش | بهانه‌اے براے نوشتن✿ ✏️@bahanesh

#ریل 📜 اگر تلاش حضرت هادی علیه‌السلام نبود این معارف منحصر به فرد در زیارت جامعه کبیره را نداشتیم. 🏴 شهادت جانسوز امام علی‌النقی‌ الهادی (علیه‌السلام) تسلیت باد. 🗓️ ۱۴۰۳/۱۰/۱۵ #رهبر_نویسندگان 📝بهانش | بهانه‌اے براے نوشتن✿ ✏️@bahanesh

🎒 نویسنده، مُرده‌ی سفر است ✅ سفر، دست‌کم دو حسن دارد. اول، احتمال برخورد با تجاربی جدید و دوم، پاره‌گی چُرت عادت‌های روزمره. این دو حسن تضمین‌شده‌ی هر سفری هستند. فارغ از مبدا و مقصد و کیفیت.... ☝🏻 باورم نمی‌شود که داستان‌نویسی اهل سفر نباشد. و اهل کافی نیست. من اسمش را دقیق‌تر میگویم. باورم نمیشود که داستان‌نویسی مرده‌ی سفر نباشد. ◽ و تا واعظ غیر متعظ نباشم، بگذار همین حالا یکی دو تکه از دفتر خاطراتم را به لطف کنترل+سی اضافه کنم: 📍 خسته و کوفته رسیده‌ایم تهران. کم از ده روز و چهار‌هزار و پانصد کیلومتر راننده‌گی... با تصاویری که مطمئنم روزی در مغزم منفجر خواهند شد..... تقریباً همه‌ی جاده‌هایی را که در این سفر پیمودیم، پیش‌تر را‌نده بوده‌ام. به جز تکه‌ی چابهار به جاسک، از بریده‌گی کنارک به بعد که می‌خورد در دل کویر و جایی بود که هیچ زمانی پایم به آن جا نرسیده بود. با این همه در هیچ کدام از تکه‌های مسیر، کسالتِ تکرار نداشتم. سفر، یعنی از میان بردنِ روزمره‌گی... 🏜️ مثلا یادم می‌آید که پانزده سال پیش از میانه‌ی کویر شبی رسیدیم به جیرفت و چه قدر کیف کردیم از این هندوستان ایران با آن بوی بهار نارنج‌هایش. و این بار ساعتِ دو بعد از ظهر از میناب رفتیم جیرفت و کماکان منتظر بودیم همان قدر لذت ببریم که نشد! کاملا به خلاف ایران‌شهر که دو سال پیش در سفری رسمی به آن شهر رفته بودم و نپسندیده بودمش و این بار وقتی بعد از چهارصد کیلومتر راندن در کویر -بعد از بم- رسیدیم به ایرانشهر خیال میکردیم که به بهشت رسیده‌ایم.... 📕 #سر‌لوحه‌ها صفحه ۲۴۴ ✍🏻 #رضا_امیرخانی ✿📝بهانش | بهانه‌اے براے نوشتن✿ ✏️@bahanesh