_

مثل نفسام دوست دارم،همونقد بی اختیار.

خدا جبران میکنه اون روزایی رو که صبر کردن اصلا آسون نبود ولی تو صبر کردی.

میخوام برم ولی نمیدونم کجا .

نمی‌دونم از این روزها در آینده چطور یاد می‌کنم! اصلاً به آینده‌ای دور می‌رسه یا نه! ولی طوری پیش می‌ره که در نمی‌دونم‌ترین حالت ممکنم.

:)

مگه جز صبر چاره دیگه ای هم دارم؟ تمامِ زندگیمو برای رسیدن به خواسته هام صبر کردم، اینم روش! از همون بچگی یاد گرفته بودم صبر واسه تموم شدن درسا و بازی با بچه‌های همسایه، صبر واسه تموم شدنِ زنگ ریاضی، صبر واسه تحویل سال و عیدی گرفتن، صبر واسه دیدن دوباره‌ی دوستام، صبر واسه بزرگ شدن، صبر واسه تموم شدن مدرسه، صبر واسه به نتیجه رسوندن یه چیزی، و حالا صبر واسه تو! ولی خب تو فرق میکنی اونا همش از روی بچگی بوده، تا قبل رسیدن بهشون هم کلی غر میزدم و خسته میشدم ولی دوست داشتنِ تو هیچوقت خسته کننده نیست شیرینه،همیشه شیرینه همینه که ، صبر میکنم برات آرامِ جانم..

صبر آدمو سبز میکنه حتی بیشتر از اونکه فکرشو کنی قشنگیِ قلبِ آدما به همین صبرشونه:) لازمه قوی شدن صبرِ درد داره، میشکنی، تمومِ سلولایِ تنت میخان داد بکشن بابت سختی که دارن تحمل میکنن ولی چون میدونی تهش قشنگه صبوری میکنیو میرسی به آغوشِ خدا:) امیدوارم همه توشه ی صبرشونو بگیرن و حسِ بغلِ خوبِ خدا نصیبشون بشه🌱

بنظرم این همه 'نشدن' برای یه زندگی عادی نیست.

روز معلم رو به اون دسته از آدمایی که بهم یاد دادن که به هیچکس اعتماد نکنم هم تبریک میگم.

آدم فقط به نفس کشیدن ادامه می دهد!

اشک عزیزم، وقتی موضوع جدیه و من دارم به شدت بحث میکنم و عصبانی‌ام و حق با منه و باید محکم باشم، گوله گوله نریز، نریز عزیزم، داری گند میزنی به همه چی.