﷽ 📍 دعا یک نوع پناه بردن است❗️ 📌انسان در زندگی، حاجات مختلف مادّی و معنوی دارد. حاجات مادّی هم اقسام خاصّی دارد و به تبع گرفتاری‎های مختلف، برای انسان حاجاتی پیدا می‌شود. به طور کلّی دعا یک نوع پناه بردن است. وقتی انسان گرفتاری پیدا می‎کند و می‎بیند که تدبیرهایش کارساز نیست، دنبال کسی می‎گردد که بتواند این گره‌ها را باز کند؛ لذا متناسب با گره و مشکلش، شخص مناسبی را برای حل آن پیدا می‏کند. مثال‎های ساده می‌زنم تا مطلب روشن شود؛ مثلاً اگر گرفتاری مالی دارد، دنبال کسی می‎رود که بتواند گره مالی‌اش را باز کند؛ نمی‎رود دنبال طبیبی که متخصّص طب باشد؛ زیرا تناسب با گرۀ مالی‌اش ندارد. این کار یک نوع پناه بردن و درخواست است. دعا درخواست است، پناه بردن و درخواست کردن از موجودی است که کارگشا و گره‏گشا است. 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 #مجموعه_حقیقت_بندگی #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی ✳️ @bahjat_alabd

﷽ 📍 در تمامی حاجات، پناهگاه، «ربّ» است❗️ 📌صفتی که در آن لحاظ داعی شده و در آیه هم هست، مربوط به من و تو است، و آن، «ربّ»؛ یعنی پرورش‏دهنده است. «ربوبیّت» یک امر اضافی است؛ یعنی مضافٌ‏الیه می‎خواهد. وقتی گفتی «ربّ»، پای «مربوب» به میان می‏آید. اینجاست که پای من و تو به میان می‏آید. این را هم بدان که احتیاج من و تو به ربوبیّت، تنها در یک بُعد نیست؛ بلکه ما در تمام ابعاد وجودی، چه مادّی و چه معنوی محتاج به ربوبیّت او هستیم؛ لذا وقتی به‏طور مطلق گفتیم: «ربّ»، این تنها در یک بُعد نیست؛ بلکه پرورش دهنده در جمیعِ ابعادِ وجودیِ ما است. «ربّ» هم مثل همان «الله» در باب حاجات، فراگیر می‎شود؛ زیرا سراپای ما احتیاج است. باید کسی را صدا بزنیم و به او پناه ببریم. حالا به چه کسی پناه ببریم؟ به کسی که همه چیز ما در یدِ قدرت اوست، و او همهٔ امور ما را اداره می‎کند؛ به او پناه ببریم و از او بخواهیم. 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 #مجموعه_حقیقت_بندگی #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی ✳️ @bahjat_alabd

﷽ 📍 شب قدر تمام درب های آسمان گشوده و هیچ حجابی بین عبد و رب نیست❗️ 📌پیرامون شب قدر، پیغمبر اکرم(ص) می‏فرمایند: «تُفَتَّحُ ابوابُ السَّماءِ فِی لَیلَۀِ القَدرِ»؛1️⃣ تمام در‎بهای آسمان در شب قدر گشوده می‎شود؛ یعنی تمام حجاب‎ها برطرف می‎شود. در شب قدر هیچ حجابی بین عبد و ربّش نیست. البته این رفع حجاب از ناحیهٔ ربّ است؛ به این معنا که از طرف پروردگار، هیچ مانعی وجود ندارد؛ بنابراین از خصوصیّات لیالی قدر این است که هیچ حجابی در کار نیست، و اگر بنده بخواهد با پروردگارش سخن بگوید، هیچ مانعی وجود ندارد؛ لذا عبد در شب قدر باید در راز و نیاز کوشش کند و دردها و مشکلاتش را با ربّش مطرح کند و از او هم بخواهد که مشکلاتش را حل کند. شب نوزدهم، شب تقاضای ترمیم گذشته است. امشب از خدا چه بخواهیم؟ ابتدا ترمیم بخواهیم و پس از آن، ترسیم بخواهیم. از خدا بخواهیم که سال آیندهٔ‎مان خوب باشد. ائمهٔ معصومین(ع) در ادعیه مأثوره به ما آموخته‎اند که خدا را خطاب کن و بگو: «عَادَتُكَ الْإِحْسَانُ إِلَى الْمُسِيئِين»؛2️⃣ نه تنها خطاکاران را عقوبت نمی‎کنی، بلکه به ایشان احسان هم می‏کنی. 1️⃣وسائل الشیعه، ج8، ص 21 2️⃣بحارالانوار، ج 95، ص 389- زاد المعاد، ص16- مفاتیح الجنان 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 #مجموعه_حقیقت_بندگی #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی ✳️ @bahjat_alabd

﷽ 📍 دعا در خواست فقیر از غنی است ❗️ 📌جهت این است که دعا «درخواست» است؛ دعا «پناه‏بردن» است. در قالب اصطلاح، درخواستِ فاقد از واجد؛ فقیر از غنی و نادار از دارا است. ما باید این معنا را در نظر بگیریم. که نسبت عبد با پروردگارش چه نسبتی‎ است. آیهٔ شریفه می فرماید: «يا أَيُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَراءُ إِلَى اللَّهِ وَ اللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَميد». ای مردم! همه بدانید! رابطهٔ‎تان با خدا رابطۀ ندار با دارا است؛ رابطهٔ فاقد با واجد است؛ رابطهٔ تهی‏دست با غنی است. این خطاب قرآن به همه است: «يا أَيُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَراءُ إِلَى اللَّهِ وَ اللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَميد». چه بسا این کلام ‏که مخلوق، فقیر است، مسامحه باشد؛ چرا که مخلوق، «فقر محض» است. سراپای من و تو هیچ است. هرچه هست از او است. سراپای من و تو فقر است؛ نه اینکه من خودم یک چیزی هستم و خدا یک چیزی و من فقیرهستم و او غنی؛ خیر، همین که گفتی من کسی هستم، همین‏جا اشتباه کردی. تو کسی نیستی. اصلاً هستیِ تو برای اوست. به تعبیر معروف، قرآن خیلی به ما احترام گذاشته که فرموده است. 1️⃣سورهٔ مبارکۀ فاطر، آیهٔ 15 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 #مجموعه_حقیقت_بندگی #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی ✳️ @bahjat_alabd

﷽ 📍 خطاب خداوند به حضرت موسی(ع): من نمی‌خواهم بندۀ من از کسی خجالت بکشد❗️ 📌حضرت موسی(ع) در راه طور سینا بود. در بین راه کسی پیش او التماس کرد و چنین گفت: من، گناه بدی کرده‏ام؛ از خدا بخواه که از من بگذرد. سپس گناهی را که مرتکب شده بود به حضرت موسی(ع) گفت. حضرت موسی(ع) به خداوند گفت : این بنده از تو پوزش می‎طلبد؛ او را مشمول رحمت و مغفرتت قرار بده! خطاب رسید که من او را بخشیدم؛ ولی به او بگو که از تو یک گلایه دارم؛ چرا این مطلب را به تو گفت که تو مطلع شوی و هر وقت تو را ببیند، از تو خجالت بکشد. من نمی‎خواهم بندهٔ من از کسی خجالت بکشد. در وسائل‏الشیعه، ابان بن‏تغلب از امام صادق(ع) نقل می‎کند: «سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ يَقُولُ مَا مِنْ عَبْدٍ أَذْنَبَ ذَنْباً فَنَدِمَ عَلَيْهِ إِلَّا غَفَرَ اللَّهُ لَهُ قَبْلَ أَنْ يَسْتَغْفِرَ». از امام صادق(ع) شنیدم هیچ بنده‎ای نیست که گناهی کرده و بعد پشیمان شده باشد، مگر این‏که خدا او را قبل از آنکه بگوید «أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ رَبِّي وَ أَتُوبُ إِلَيْه»1️⃣، می‎آمرزد؛ بنابراین ما پروردگارمان را نشناخته‏ایم. از نظر ظاهر هم این‏گونه است که خداوند فرشتگان مقرّب خود را می‎گمارد که برای ما استغفار کنند. 1️⃣الکافی، ج 2، ص 427- وسائل‏الشيعة، ج 16، ص 62- بحارالأنوار، ج 85، ص36 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 #مجموعه_حقیقت_بندگی #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی ✳️ @bahjat_alabd

﷽ 📍 دروغگو طعم ایمان را نمی‌چشد ❗️ 📌امام علی(ع) فرمودند: «لَا يَجِدُ عَبْدٌ طَعْمَ‏ الْإِيمَانِ حَتَّى يَتْرُكَ الْكَذِبَ هَزْلَهُ وَ جِدَّهُ»1️⃣؛ بنده،‏ طعم ایمان را نمی‎چشد، مگر اینکه عمل دروغ را چه شوخی،‏ چه جدّی‏ ترک کند. توجّه کنید که آنچه برای ایمان مضرّ است، تعلقات دنیویّه است و آنچه برای ایمان از نظر نفسانی مضرّ است، طمع است. در اعمال جوارحی اش هم دروغ گفتن به ایمانش ضرر می رساند. بنابراین انسان باید سراغ اموری برود که ایمان را تقویت می‏کند و آن طرف هم اموری را که ضربه به ایمان می‎زند، ترک کند. سرآمد اموری که ضربه به ایمان می زند، همۀ این‏ موارد نقش تخریبی نسبت به ایمان دارند. 1️⃣وسائل‌الشیعه، ج 12، ص250- بحارالأنوار، ج69، ص249 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 #مجموعه_حقیقت_بندگی #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی ✳️ @bahjat_alabd

📍 صلاح خود را به خداوند یاد ندهیم❗️ 📌در دعایت مصلحت‏اندیشی نکن. امام علی(ع) می‏فرمایند: «قَالَ اللَّهُ تَعَالَى مِنْ فَوْقِ عَرْشِهِ يَا عِبَادِي اعْبُدُونِي فِيمَا أَمَرْتُكُمْ وَ لَا تُعَلِّمُونِّي مَا يُصْلِحُكُمْ فَإِنِّي أَعْلَمُ بِهِ وَ لَا أَبْخَلُ عَلَيْكُمْ بِمَصَالِحِكُمْ» خداوند از بالای عرش می‏فرماید: ای بندگان من! مرا در چیزهایی که به شما امر کردم، پرستش کنید و صلاح خود را به من یاد ندهید.من به مصالح شما داناتر هستم و در آنچه به مصلحت شماست، بخل نمی‎ورزم. در روایت گفته شده که از خدا آنچه از امور مادّی را که به خیر و صلاح است، بخواه تا آن را بدهد. حالا ممکن است این اشکال مطرح شود که اگر ما از خدا کفاف بخواهیم، مصلحت‏اندیشی کرده‏ایم. اگر کفاف خواستیم؛ یعنی تعیین تکلیف برای خدا کردیم. پاسخ این اشکال روشن است. در این اشکال از یک مورد غفلت شده و آن، این است که آیا ما از نزد خودمان کفاف و بلاغ را خواستیم؟ خیر؛ این مسئله را اولیای خدا از ناحیه خدا به ما آموخته‏اند. بحارالأنوار، ج 68، ص 184 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 #مجموعه_حقیقت_بندگی #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی ✳️ @bahjat_alabd

﷽ 📍 نصیحت لقمان به فرزندش ❗️ 📌امام صادق(ع) فرمودند: «قَالَ لُقمَانُ لإبنِهِ»؛ لقمان به فرزندش چنین نصیحت کرد. معلوم می‎شود که امام صادق(ع) این حرف را قبول داشتند که نقل می‎کنند. «وَ خُذْ مِنَ الدُّنْيَا بَلَاغاً»؛ از دنیا و امور مادّی به مقدار بلاغ برگیر. بلاغ در لغت، به معنای کفایت و بسندگی آمده است. البته دنیای بلاغ؛ یعنی دنیایی که من را به اهداف معنوی‎ام برساند. امّا اینجا بلاغ به معنای کفایت است . در ادامه می‏فرماید: «وَ لَا تَرْفُضْهَا فَتَكُونَ عِيَالًا عَلَى النَّاسِ»؛ از آن ‎طرف هم، دنیا را آن‏طور رها نکن که محتاج دیگران شوی؛ یعنی طوری نباش که سربارِ دیگران شوی. «عِيَالًا عَلَى النَّاسِ»1️⃣، به این معنا است. سپس فرمود: «وَ لَا تَدْخُلْ فِيهَا دُخُولًا يُضِرُّ بِآخِرَتِك»؛ آن‏گونه داخل در امور دنیا نشو که به امر آخرتت ضربه بخورد. 1️⃣بحارالأنوار، ج 13، ص411- مستدرک الوسائل، ح13 ، ص1 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 #مجموعه_حقیقت_بندگی #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی ✳️ @bahjat_alabd