تصویر منتشر شده از تلسکوپ جیمز وب و عظمت و عمق و ابهام موجود در آن را نگاه می‌کنم و با خودم فکر می‌کنم این‌همه کهکشان و اینهمه سیاره و اینهمه سیاه‌چاله و ستاره و سحابی و منظومه و اینهمه اجرام و فضاهای ناشناخته! چطور امکان دارد ما تنها باشیم؟ ما گذشته‌ی جهانِ چه موجوداتی را می‌بینیم و در کدام کهکشان به تماشای گذشته‌ی ما نشسته‌اند میلیاردها سال بعد؟ موجودات دیگر کجای این تصویرند و در کدام سیاره زیست می‌کنند؟ چطور باهم ارتباط می‌گیرند و چه احساساتی نسبت به‌ هم دارند و چه اهدافی را دنبال می‌کنند؟ یعنی می‌دانند مهربانی و شادی و اندوه چیست؟ عشق چیست؟ آغوش چیست؟ یعنی در جهان آن‌ها هم خورشید طلوع می‌کند؟ آن‌ها هم صبح‌ها بیدار می‌شوند، می‌روند بیرون و شب‌ها، غمگین و خسته بر می‌گردند خانه؟ یعنی آن‌ها هم سفر دوست دارند و با تماشای دریا و جنگل و آبشار و آسمان مست می‌شوند؟ یعنی آن‌ها هم می‌دانند دلخوشی چیست و سعی می‌کنند همدیگر را خوشحال کنند؟ یعنی موجودات کهکشان‌ها و سیاره‌های دیگر هم تلسکوپ‌های پیشرفته ساخته‌اند و دارند با اشتیاق از آن اعماق، کهکشان ما را رصد می‌کنند و جز نور و رنگ و زیبایی و ابهام، چیز دیگری نمی‌بینند؟ یعنی آن‌ها هم خسته‌اند از خیلی چیزها و دنبال سفینه‌ی نجات می‌گردند؟ #نرگس_صرافیان_طوفان‌ ❖ 🎀 @BakLasBashim 🎀

🎀 @BakLasBashim 🎀 بپذیر که هر حرفی ارزشِ شنیدن ندارد و هر قضاوتی ارزشِ بحث کردن ... بپذیر که گاهی آدم ها به قدری لبریز امواج و صفت های منفی اند که همان بهتر که به روی خودت نیاوری ! تو قادر به تغییر خصلت های آزاردهنده ی آدم ها نیستی ، چون تو جای آن ها نیستی و تاریخچه ی دردهایشان را نمی دانی و نمی دانی از کجا و چه زخم هایی خورده اند که حالا به هرکس که می رسند ؛ زخم می زنند ! تو باید آنقدر قوی و بی تفاوت باشی که بی آنکه حتی خم به ابرو بیاوری ، از کنار آدم های منفی ، عبور کنی و دغدغه ی مقصدت را داشته باشی ، نه حرف ها و کنایه هایی که فقط مانع خوشبختی و آرامش تو می شوند ... بی تفاوت باش و رها ؛ درست مانند دریایی که با پرتاب هیچ خرده سنگی ، متلاطم نمی شود درست مانند رودخانه ای که بخاطر هیچ سنگریزه ای ، تغییر مسیر نمی دهد ! آدم ها برای پی بردن به عمق دریاچه ، سنگ می اندازند ، تو دریا باش و عمیق ، تو رودخانه باش و بی انتها ... بزرگ باش و در پیِ اثبات خودت به ذهن های کوچک ، نباش ! که برای بعضی ها ، همان بهتر که ناشناخته بمانی ... #نرگس_صرافیان_طوفان‌ 🎀 @BakLasBashim 🎀

از خودت تشکر کن بابت قاطعیتی که در عین لطافتش به خرج داده و در عین شکنندگی، کاملا جسورانه در بزنگاه‌های بسیاری دوام آورده. از خودت تشکر کن که قوی بوده و کم نیاورده و تا رساندن تو به مقصدی امن، ادامه داده و با تمام سختی و درد، روی پا ایستاده، چون این را فقط تو می‌دانی. فقط تویی که می‌دانی این مسیر تا چه اندازه دشوار بوده و چند بار تو را تا مرز رها کردن و ادامه ندادن کشانده و چند بار خودت به خودت امید داده‌ای که «چیزی تا پایان مسیر نمانده دیوانه! بلند شو.» و بلند شده‌ای. فقط تو می‌دانی حد فاصل خواستن تا توانستن، چه استیصال عمیقی اتفاق می‌افتد و فقط تو می‌دانی چقدر برای داشته‌های بدیهی امروزت رنج کشیده‌ای. از خودت قدردانی کن و خودت را محکم در آغوش بگیر و به خودت افتخار کن, بابت اینکه بدون هم‌رزم جنگیده و بدون مشوق ادامه داده و بدون حمایت پیروز شده. از خودت قدر دانی کن که قوی بوده و قوی مانده و بگو هر کجای جهان که خسته شد، به او حق می‌دهی و پا به پاش کنار می‌زنی و بگو که هر آدمی حق دارد گاهی خسته و گاهی خشمگین و گاهی اندوهگین باشد. #نرگس_صرافیان_طوفان‌ ❖ 🎀 @BakLasBashim 🎀

این افتضاح است که آدم هیچ‌کس را برای پناه بردن و هیچ شانه‌ای را برای گریستن و هیچ آغوشی را برای قرار یافتن نداشته‌باشد. این افتضاح است که در بدترین شرایط روحی، هرچقدر جستجو کند و هرچقدر دنبال حجم امن حضور کسی بگردد، تنهایی‌اش عمیق‌تر شود. این افتضاح است که کسی باشد که در این جهان دراندشت جسما شاید... اما روحا هیچ‌کس را نداشته‌باشد! این افتضاح است که آدم برای بیان مصیبت‌هاش هم به خودش رجوع کند، از خودش کمک بخواهد، با خودش حرف بزند، خودش را در آغوش بگیرد و تکیه‌گاه خودش باشد. این افتضاح است... #نرگس_صرافیان_طوفان‌ ❖ 🎀 @BakLasBashim 🎀

به خودت می‌آیی و می‌بینی دیگر هیچ‌چیز برایت مهم نیست. نه آن‌ها که رفته‌اند، نه آن‌ها که با تو بد کردند، نه آن‌ها که زمینت زدند و نه آن‌ها که دلت را بی‌انصافانه شکستند. به خودت می‌آیی و می‌بینی بعد از سیل اتفاقات سهمگینی که پشت سرگذاشتی، آرام‌تر از همیشه‌ای و در کمال ناباوری، به یک پذیرش عمیق و صلح درونی رسیده‌ای. به خودت می‌آیی و می‌بینی دیدگاهت نسبت به جهان و آدم‌ها و اتفاقات، تغییر کرده و توقعی از هیچ‌چیز و هیچ‌کس نداری و بیش از این‌که کنش‌گری مدام باشی، تماشاگری و تا جایی که واقعا لازم ندانی، اقدامی نمی‌کنی و واکنشی نمی‌دهی و انرژی و زمانت را تلف نمی‌کنی و اجازه می‌دهی که جهان سیر طبیعی خودش را طی کند و تو خونسردانه زندگی‌ات را بکنی. به خودت می‌آیی و می‌بینی در دل التهابات و بحران‌هایی که همه از آن‌ها گلایه می‌کنند، خونسرد ایستاده‌ای و داری نگاه می‌کنی، چرا که دریافته‌ای اصالت جهان به همین پستی‌ها و بلندی‌ها و نامرادی‌هاست، خصوصا در جغرافیایی که تو در آن زیست می‌کنی. به خودت می‌آیی و می‌بینی که در عین جسارت و تجربه، انتخاب کرده‌ای که آرام و ملو زندگی‌ات را بکنی و از هیاهوی بی‌نتیجه پرهیز کنی و آسمان کوتاه و خسته‌ی جهانت را صاف و بدون تشویش نگه داری. به خودت می‌آیی و می‌بینی دیگر حوصله‌ی تغییر و جنگیدن برای تحول‌های شگرف را نداری و قانعی به همان چیزهای اندکی که داری و میان همان‌ها دنبال خوشبختی و صلح می‌گردی. به خودت می‌آیی و می‌بینی دیگر زیاد حرف نمی‌زنی و هرچیزی را نمی‌شنوی و چیزی را ثابت نمی‌کنی و به دل نمی‌گیری و درگیر نمی‌شوی و دل نمی‌بندی و از تمام تنش‌ها و اضطراب‌ها و هیجانات، فاصله می‌گیری. #نرگس_صرافیان_طوفان‌ ❖ 🎀 @BakLasBashim 🎀

آرزو می‌کنم که برای خودت کافی باشی و با آدم‌های اشتباه معاشرت نکنی و به آدم‌های اشتباه دل نبندی. آرزو می‌کنم ناامید نشوی و دلسرد نشوی و در هر شرایطی جنگیدن و ادامه‌دادن را بلد باشی. آرزو می‌کنم غم‌های بزرگی نداشته‌باشی و غم‌های کوچکت، با چند اتفاق زیبا فراموش شوند. آرزو می‌کنم انگیزه و دلخوشی‌های زیادی داشته‌باشی و آدم‌های خوب زیادی اطراف تو باشند و دلایل زیادی برای لبخند زدن و آرام بودن داشته‌باشی. آرزو می‌کنم بلندپرواز باشی و همیشه هدف‌های بزرگی انتخاب کنی و برای تمام سختی‌های مسیر، آماده باشی. آرزو می‌کنم دائما آرزو کنی و دائما به آرزوهات برسی و هیچ حسرتی برای خوردن و هیچ بغضی برای گریستن نداشته‌باشی. #نرگس_صرافیان_طوفان‌ ❖ 🎀 @BakLasBashim 🎀

ما برای نجاتِ هم، طنابی داشتیم، به استحکام مهربانی، به ضخامت همدلی و به طول شعور. ما گاه‌ به گاه و بی‌آنکه آگاه باشیم به اینکه داریم چه می‌کنیم؛ همدیگر را نجات می‌دادیم. ما نمی‌دانستیم یک مهربانی کوچک، چه تاثیر عمیقی دارد بر روزگار آدم‌ها، ما نمی‌دانستیم گاهی یک لبخند ساده، آدمی را نجات می‌دهد، ما نمی‌دانستیم گاهی یک ستایش، یک قدردانی، یک آغوش و یک همدردی، چه رنگی می‌پاشد به جهان سیاه و سفید آدم‌ها و لبخند زدیم و مهربانی کردیم و ستودیم و قدردان بودیم و به آغوش کشیدیم و غریق‌نجاتانی شدیم که نجات دادند، بی‌آنکه تن به آب زده‌باشند... آدم‌ها هر کدام در گوشه‌ای از جهانشان، در محاصره‌ی مشکلات و دردهایی ناگزیر، دست و پا می‌زدند. کافی‌ بود کمی بیشتر مهربان باشیم تا آن‌ها را از عمیق‌ترین اقیانوس‌های اندوه بیرون بکشیم. #نرگس_صرافیان_طوفان‌ ❖ 🎀 @BakLasBashim 🎀

به کیهان بدون خودت فکر کن، به کهکشان بدون خودت فکر کن، به این سیاره بدون خودت فکر کن، به این قاره بدون خودت فکر کن، به این کشور بدون خودت فکر کن، به این شهر بدون خودت... می‌بینی؟ ما آنقدرها هم بخش اعظمی از این جهان هستی نیستیم که نبودنمان به چشم بیاید و کار دنیا لنگ بماند بدون حضور ما. غصه‌ی چی را می‌خوری؟ تا هستی و وجود داری لذت ببر و زندگی کن و رویاهات را محقق کن و آرام باش و به بعدش فکر نکن، به بعدِ هیچ چیز... تو دوبار متولد نمی‌شوی و دوبار روی این سیاره پا نمی‌گذاری که اگر یادت رفت این‌بار را زندگی کنی، فرصت دیگری داشته‌باشی. تا هستی و برای زیستن و دیدن و بوییدن و شنیدن و داشتن «هیجان» داری، زندگی کن... این تنها کار عاقلانه و نخستین رسالتی‌ست که باید روی شانه‌های خودت احساس کنی. بی‌شک آنان که درست زندگی نکرده‌اند، نمی‌توانند برای جهان هم کاری از پیش ببرند. درست زندگی کن و از زندگی‌ات، لذت ببر و در کنار آن، آدم خوبی برای این سیاره باش و اگر قرار نیست نبودنت دنیا را تکان بدهد، بگذار تا هستی، بودنت احساس شود و حضورت حال چند نفر را بهتر کند. #نرگس_صرافیان_طوفان‌ ❖ 🎀 @BakLasBashim 🎀

چقدر گریه نکردم و چقدر این قوی بودن دارد از درون مرا می‌جود. مثل ماشینی که تمام شب و تمام روز را یکسره در حرکت بوده، نیاز دارم بزنم کناری و بی‌هوا و بی‌آن‌که فکر کنم چرا، گریه کنم. نیاز دارم وسط یک برهوت، تنهای تنها بایستم و با تمام توانم فریاد بزنم، جیغ بکشم، زار بزنم و از این‌همه احساس اندوهی که نمی‌دانم از کدامین اتفاق ها، در وجودم رسوب کرده، خالی شوم. نمی‌دانم دقیقا برای چه غمگینم اما می‌دانم که غمگینم و نمی‌دانم برای چه حادثه‌ای، اما نیاز دارم گریه کنم. روان آدم‌ها مانند ظرفی‌ست که با هر دلخوری، هر اندوه، هر زخم و هربار دوست داشته نشدن، لبریز تر می‌شود و جایی از مسیر، می‌رسد به نقطه‌ی «یک اتفاقِ کوچکِ ناخوشایند مانده به سر ریز» ... و آن اتفاق کوچک ناخوشایند می‌افتد و آدمی ناگهان و فراتر از حد انتظار، فرو می‌پاشد از درون و من دقیقا همان‌جام. حواستان به ظرف وجودتان باشد و گاه‌گاهی بزنید کناری و قبل از سرریز و انهدام، ظرف وجودتان را خالی کنید و با روانی سبک، آسوده و آرام، به مسیرتان ادامه بدهید. به هرحال چشم را گذاشته‌اند برای نگاه کردن و برای خواندن و برای ذوق کردن و برای گریستن و آرام شدن ... از چشمانتان درست استفاده کنید. #نرگس_صرافیان_طوفان‌ ❖ 🎀 @BakLasBashim 🎀

این را برای تویی می‌نویسم که نیاز داری بخوانی، که نیاز داری کسی تو را بفهمد و به تو حق بدهد. تویی که مهم نیست چقدر آدم اطراف خودت داری، اما احساس تنهایی می‌کنی، احساس می‌کنی آن‌طور که باید، دیده نمی‌شوی، از تو قدردانی نمی‌شود، دوست داشته نمی‌شوی. این کلمات را برای تو می‌نویسم، برای تویی که این لحظه نیاز داری کسی با تو حرف بزند: عزیزم! حق داری خسته باشی، چون زیاد تلاش کرده‌ای و در شرایط سختی دوام آورده‌ای و هیچ‌کس را برای همراهی نداشتی. اما فراموش نکن که آدم‌های جهانت بد نیستند، آن‌ها هم دغدغه‌های خودشان را دارند، گاهی خسته‌اند، گاهی بی‌حوصله، گاهی دورند، گاهی غمگین. و اینکه احساس می‌کنی آن‌طور که باید دوست داشته‌ نمی‌شوی را پای این بگذار که آنان یا بلد نیستند درست ابراز کنند، یا فرصتش نبوده یا اشتباه برداشت کرده‌ای یا اصلا به درک که زیاد دوستت ندارند و حواسشان جای دیگری‌ست، تو کار خودت را بکن، خودت را دوست داشته باش و هیچ مرحله‌ای از زندگی‌ات را معطلِ دوست‌داشتن‌ها و قدردانی‌ها و ابرازها نکن و بی‌وقفه به پیش برو، مرحله به مرحله ادامه بده و قله‌های محال جهان خودت را فتح کن. ببین! به هیچ اتفاق و هیچ رفتاری زیاد دقت نکن! اینطوری خودت اذیت می‌شوی و خودت از همه چیز عقب می‌مانی. سعی کن خونسرد، آرام و منطقی، به رشد و تعالی خودت فکر کنی و تمام افکار سطحی و بی‌اهمیت را از ذهنت بیرون بریزی که تفاوت آدم‌های موفق، از ذهنشان آغاز می‌شود. آدم‌های موفق، به اینکه کی چی گفت و کی چه‌کار کرد و کی چرا گفت و کی چرا رفت، فکر نمی‌کنند. #نرگس_صرافیان_طوفان‌ ❖ 🎀 @BakLasBashim 🎀

تویی که داری این کلمات را می‌خوانی، تویی که رفیقِ منی، عزیزِ منی و مهربان‌ترینی به من؛ خوشحالم که هستی و می‌شناسمت، خوشحالم که کسی شبیه به تو در این جهان هست که از من برای من دلسوزتر باشد، کسی در این جهان هست که با او راحت از خودم حرف بزنم و نگران هیچ قضاوتی نباشم، کسی در این جهان هست که لایق باشد برای اینهمه دوست داشته‌شدن و اینهمه اعتماد داشتن و اینهمه خواسته‌شدن و عزیز بودن. به راستی آدمی چگونه مصائب جهان را تاب می‌آورد اگر رفیقی نداشت؟ چگونه در نهایت بحران، به حالِ خوب می‌رسید و چگونه در نهایت تیرگی‌هاش به نور؟ آدمی اگر آغوش دوست را نداشت، اندوهش را میان کدامین آغوش، لبخند می‌کرد؟ کدامین دست را می‌گرفت و دلش گرم می‌شد؟ با کدام آدم امنی حرف می‌زد و آرام می‌گرفت؟ چقدر خوشحالم که در جهان من حضور داری و چقدر نیاز دارم به حضور تو، همانگونه که آسمان شب به ماه و گیاه پژمرده به باران. آدمی باید لااقل یک دوست خوب برای خودش داشته‌باشد، چرا که در نهایت شادمانی یا اندوه، فقط آغوش کسانی تو را عمیقا آرام خواهد کرد که نه به واسطه‌ی نسبت‌های خونی، که تو را به‌خاطر خودت پذیرفته‌اند و دوست دارند. من تو را برای خودم و حضور امن و آرام یک دوستِ خوب را برای تمام آدم‌ها توصیه می‌کنم ... #نرگس_صرافیان_طوفان‌ ❖ 🎀 @BakLasBashim 🎀

آرامش از کجا شروع می‌شود؟ همین‌که ببینی و بشنوی پشت سرت چه می‌گویند و اهمیت ندهی، همین‌که قضاوتت کنند و بگذری، همین که دلخورت کنند و به حال خودشان بگذاری و متوقف نشوی و عبور کنی... آرامش از کجا شروع می‌شود؟ همین که به دنبال اهدافت بروی، اما خودت را آزار ندهی، گاهی بایستی و نفسی تازه کنی و دوباره به سمت هدف‌هات حرکت کنی. همین که بی‌توقع دوست بداری و بی‌توقع مهربان باشی و بی چشم‌داشتی خوبی کنی، همین که انتظاری از هیچ‌کسی جز خودت نداشته‌باشی و فقط برای آرامش روانت کنار آدم‌ها باشی... آرامش از کجا شروع می‌شود؟ همین که سنجیده تصمیم بگیری و در تصمیماتت قاطع باشی و به هر بادی نچرخی و به هر کلامی مردد نشوی و تغییر مسیر ندهی، همین که برای خوب بودن حالت و برای موفق شدنت مصمم باشی و در هر تصمیم و رفتار و اظهار نظری، قبل از هرچیزی، آرامش خودت را در نظر بگیری... آدم‌های آرام، تلاش می‌کنند و موفق می‌شوند، اما هر کجای مسیر که خسته شدند، بدون در نظر گرفتن زمان و مکان و نگاه‌ها، می‌زنند کناری و خستگی در می‌کنند. آدم‌های آرام شاید دیرتر برسند، اما همیشه و در هر حالی، از زندگی‌ لذت می‌برند. آرامش از کجا شروع می‌شود؟ از همان‌جا که هیچ چیز را سخت نمی‌گیری و راحت لبخند می‌زنی و راحت می‌بخشی و راحت عبور می‌کنی. آرامش از کجا شروع می‌شود؟ از همین‌جا که تو تصمیم می‌گیری بعد از این، هرچیز هم که پیش آمد، آرام باشی و در کمال خونسردی، زندگی‌ات را بکنی. #نرگس_صرافیان_طوفان‌ ❖ 🎀 @BakLasBashim 🎀