🔶 #اخلاق‌‌_تبلیغ_دین 🔷 #آفات_اخلاق‌_طلبگی 🔴 دنیا گرایی| از جمله آفات ها و آسيب هاي اخلاقي در ميان مبلّغين، مادي گرايي و داشتن نيت هاي مالي از تبليغ است. مبلّغ بايد هدف اصلي خود از تبليغ را بر رساندن پيام ها و آموزه هاي دين قرار دهد و در كنار آن، مي تواند به دغدغه هاي مالي خود نيز توجه داشته باشد اما اينكه هدف اصلي تبليغ، به كسب درآمد تبديل شود از آفت هايي بزرگي است كه متاسفانه دامنگير عده اي نيز شده است. سيره انبياي الهي چنين بود كه از مردم پاداشي در برابر دعوت به حق، مطالبه نمي كردند: «قُل لَّا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا »1. اين روش پيامبر و اصل مهم، تبليغ را از استفاده ابزاري و توجيه اهداف شخصي و سليقه اي باز مي دارد و ناظر بر بي ريايي و صداقت در رفتار و گفتار مبلّغ است. مبلّغ بايد اسوه خود را اميرالمومنين عليه السلام قرار دهد كه خطاب به دنيا فرمود: «اي دنيا! از من دور شو، آيا براي من خودنمايي مي كني؟... تو را سه طلاقه كرده ام تا بازگشتي نباشد. دوران زندگي ات كوتاه، ارزش تو اندك و آرزويت پست است... 2 . امام صادق (عليه السّلام) مي فرمايد: « إِذَا رَأَيْتُمُ الْعَالِمَ مُحِبًّا لِدُنْيَاهُ فَاتَّهِمُوهُ عَلَي دِينِكُمْ ؛ فَإِنَّ كُلَّ مُحِبٍّ لِشَيْءٍ يَحُوطُ مَا أَحَبَّ »3؛ هرگاه ديديد دانشمندي دوستدار دنياست او را بر دين خود متّهم كنيد [و بگوييد: تو عالم و لايق رهبري امت اسلام و نگهبان دين نيستي]؛ زيرا هركه دوستدار چيزي است پيرامون همان مي گردد و در فكر همان است. از حضرت عيسي مسيح عليه السلام نقل شده است كه فرمود: «پول درد دين است و عالم طبيب دين. وقتي ديديد كه عالم درد را به سوي خود مي كشد او را مورد اتهام قرار دهيد و بدانيد كه او نمي تواند ناصح خوبي براي ديگران باشد »4. شهيد مطهري در زمينه دريافت پول در قبال وعظ مي گويد: «چون وعظ نوعي تعليم دين است و اندرز دادن به دين است. اجرت گرفتن در قبال آن از نظر شرعي فوق العاده محل اشكال است؛ يعني وعظ يك عملي است مقدس و شريف، آن شرافت و قداستش اجازه نميدهد كه [همراه با اجرت باشد.] من تو را نصيحت ميكنم، اندرز ميدهم، راجع به خدا بحث ميكنم، راجع به آخرت بحث ميكنم، حال [معنوي] است، ولي اين قدر پول ميگيرم. اصلًا اين خودش با آن تضاد دارد؛ و لهذا اثرش هم از سبيل گوينده بالاتر نميرود »5. امام خميني در سخناني مي فرمايند: «روحانيون بايد ساده زندگي كنند. آن چيزي كه روحانيت را پيش برده تا حالا و حفظ كرده است، اين است كه ساده زندگي كردند. آنهايي كه منشأ آثار بزرگ بودند، در زندگي ساده زندگي كردند. آنهايي كه در بين مردم موجّه بودند كه حرف آنها را مي شنيدند، اينها ساده زندگي كرده اند. »6 كسي كه به منبر و تبليغ به عنوان منبع درآمد بنگرد، در روايات به عنوان «المستاكل بعلمه» مورد نكوهش شديد قرار گرفته است. امام صادق عليه السلام در حديثي، شيعيان را به سه گروه تقسيم كرده اند كه يك دسته: «گروهي اظهار دوستي با ما دارند و سخن مان را مي شنوند و چيزي از كارهاي ما كم نمي گذارند اما هدفشان تامين زندگي دنياست به وسيله ما، كيفر آنان اين است كه خداوند شكم هاي آنان را از آتش پر خواهد كرد... »7 آيت اللّه سيدحسن قوچاني نجفي كه يكي از شاگردان عالم بزرگ آقا سيدمحمد باقر درچه اي ـ استاد آيت اللّه بروجردي ـ و شاهد وضع زندگي او از نزديك بوده است، درباره ي اين مرد بزرگ مي نويسد: «او بسيار زحمت مي كشيد و شب و روز مشغول مطالعه و تفكر علمي بود. در مدرسه ساكن بود و در شهر منزل نداشت و زن و بچه اش در روستا بودند. او پنج شنبه و جمعه را به روستا مي رفت و عصر جمعه نان و ماست يك هفته را به مدرسه مي آورد و تا آخر هفته در مدرسه مانند ساير طلبه ها مي گذراند. سيدمحمد باقر شب زنده دار و شوخ طبع بود و فقيرانه به سر مي برد. »8 پي نوشت: 1.سوره شوري، آيه 23 2.نهج البلاغه، حكمت 77 3.بحارالانوار، ج 42، ص95 4.بحارالانوار، ج2، ص 107 5.فلسفه تاريخ، ج2، ص 225 6.صحيفه امام خميني » جلد ۱۹ » صفحه ۲۵۱ 7.تحف العقول ص 260 8.سيره فرزانگان، ص 239 _______________ 🆔 @balagh_ir