❤️‍🔥🖌 📗 📙#مثنوی«#خاطرهٔ #بدقول»💔 💗یادباد آن روزگاران یاد باد گرچه شادان است‌و گر ناشاد باد 📙بشنو اینک خاطری زان یادها قصهٔ شیرین این فرهاد را 🖌قصّه‌ای از خاطرات خفته‌ام آنچه را در کنج دل بنهفته‌‌ام 🍋خاطرات خسته این«نی‌نوا» کز بیانش جان برافروزد تو را 💔خاطرات تلخ وشیرین وفگار که یکی خونبار ودیگر خنده‌دار 📘خاطراتی راکه دارم در سرم چون نویسم خون چکد بر دفترم 🖌گرچه رفت آنچه که دوران یاد داد غم گذشت وشادیش برباد داد 🍋شد هرآنچه بایدم بود ونبود پس تأسف خوردنش مارا چه سود؟ 💖 از عبر گویم یکیشان؛ در قدیم قریهٔ«گلچشمه»می‌بودم مقیم 📗آن‌زمان بچگی‌های خودم شیطنت‌هایی که کردم دم‌بدم 🖌رفت آن ایّام خوب کودکی که دلم خوش بود وبی‌غم الکی 🍋اغلب خویشان که بودندم پناه رفته‌اند ومانده‌ام بی‌تکیه‌گاه 🖤رفته‌اند وآرمیده زیر خاک مانده چندتایی ازآن یاران پاک 📙رحمت وغفران حق بررفتگان ماندگان را عمر وعزت همچنان 🖌گرچه ما هم میرویم با شوق وشور یک یکان گم میشویم درخاک گور 🍋جسممان فانی وجان اندر بقا دستمان خالی‌و دلها بینوا 🤍آن‌چنانکه گوئیا نابوده‌ایم از غم دنیای دون آسوده‌ایم 📕وای اگر باکیفر اعمالمان حق بگیرد باز آنجا حالمان 🖌بگذریم! و بازگردم بر سخن تانگیرد حال تو از قال من 🍋نک شنو این خاطره زان روزها که بوَد طنزی عجین باسوزها 💜گفتمت؛ گلچشمه بودم پیش ازاین که چنان بودیم وشد اینک چنین 📓یک‌هزار وسیصدوپنجاه بود روزگار تیره‌گون شاه بود 🖌مردم اغلب خسته وبیمار وزار یا به کار سخت، یا بیکار وخوار 🍋بی‌نوا وبی‌لباس وبی‌لحاف سفره‌ها خالی ز نان‌و آب صاف 💙نه کتابی بودشان، نی دفتری نه سواد‌و مشق‌و عشق دلبری 📔دلخوشان بوده به قُوْت لایموت اغلب خلق خدا علاف‌و شوت 🖌دلخوشان بودند با نان تهی در زمان شوکت شاهنشهی! 🍋غالبا در یک اتاق فسقلی بی‌دماغ ودل به دور منقلی 💚مسکن ما بود هم‌ درآن‌ زمان خانه‌ای میراثی اجدادمان 📒خانه‌ای روشن ز آب وآفتاب بس بزرگ وسبز، جنب جوب آب 🖌بر سر یک کوچه باغی پر صدا ساده اما گرم از مهرخدا 🍋در کنار مسجدو حمام‌و راه قرب قبرستان واستخری سیاه ❤️ماکه حاجی‌زاده بودیم هفت جدّ زندگیمان بود بهتر باز چند 📙دور از چشم رقیبان حسود البته ما زندگیمان بد نبود 🖌وای اما بر معاش آن‌کسان که نه سامان بودشان ونی توان 🍋مردمی‌که غالبا بودند فقیر یک شکم، یکشب نخوابیدند سیر 💜آن‌زمان من کودکی بودم جهول شرّ و شیطون وکمی هم بوالفضول 📘کودکی چالاک وچست وتخس‌و خام بودم اغلب سر درخت‌و پشت بام 🖌می‌پریدم هرکجا چونان پلنگ از در ودیوار وبام وتخته سنگ 🍋الغرض! یکروز نزدیک نهار رفتم اندر کوچه تا گیرم‌ قرار 🧡اول پاییز بود ومهر ماه باد سردی میوزیدم گاه‌گاه 📕جمعه بودو عدّه‌ای از بچه‌ها گرم بازی درمیان کوچه‌ها 🖌همکلاسی داشتم منگ وشمل سر رسیدش با کتابی در بغل 🍋تا بدیدم آن کتاب خوب را بازی خودرا یهو کردم رها 💝گفتم؛ آنرا میدهی یک لحظه‌ای؟ تابخوانم زان کتابت صفحه‌ای؟ 📙گفت؛ باشه! میدهم، آنرا اگر؛ دانه‌ای«به» چینیم زآن شاخ‌تر 🖌زان درخت«به»که در خانهٔ شماست بر«بهش» به‌به! بیاید گفت راست 🍋آن درخت پیر«به» کز پشت بام میدرخشد میوه‌اش خورشیدفام 💚زآن درخت عاطر وسبزه قبا بهترین«به»را بچینی بهرما 📒گر بچینییم«بهی»ترد ودرشت این کتابم را گذارم توی مشت 🖌چون کنی تو چاق مارا این چپق این کتابم را دهم من مُشتلُق 🍋چون نخوردم«به» به‌جان مادرم! گر خورم«به» به شود درد سرم 💖گفتمش برچشم! باش! ای نیکبخت تا بچینم بهر تو «به»زآن درخت 📘آمدیم در خانه‌مان باآن پسر تا بچینم آن«به» مدّ نظر 🖌«ننه‌قایم» بود در زیر درخت پشم می‌ریسید وگرم کار، سخت 🍋تامرا دیدم به‌روی شاخه‌ها که به‌سرعت می‌جهم چون گربه‌ها 💙گفت بّپا! که نیفتی ننه‌جون شاخه‌ها لیزندو نازک در خزون 📙تا بگفتم-ناگهان این شوربخت از قضا افتاد از اوج درخت 🖌از قضا پایین فتادم جفت پا برنشسته روبروی«ننه‌آقا» 🍋تا بدیدم، زد ز دل جیغ بنفش که ز ترسش درشدم بی لنگه کفش 💔مادرم آمد سراسیمه برون میزد از وحشت به‌سر دل گشته‌خون 📕من ز ترس مادرم اندر فرار او ز ترس لطمهٔ من بی‌قرار 🖌آن پسر هم در رسید‌و «به»ربود قول خود را زیرپا، بنهاد زود 🍋لیک هنگام پرش از نهر آب کلّه پا شد با«به» وباآن کتاب 💚آب بردش آن کتاب معتبر با تحسّر رفت دنبالش به‌سر 📘زیر پل شدغایب آن«به»با«کتاب» گم شدند از چشم،در نهر گِل‌آب 🖌مَخلصش را گفتمت ای هوشیار گر تو اهل عبرتی، الاعتبار! 🍋تا بگیری عبرت ازاین ماجرا نشکنی قولی که بستی ای فتیٰ 🖤گر تو چاهی را برای کس زنی گور خود را زودتر زآن می‌کنَی 📙گفت آن پیغمبرعالی‌تبار: باش برعهدی که بستی استوار 🖌گرمسلمانست یا کافر به کیش باش بر عهدی که با وی بسته پیش 🍋باش برقول وقرارت برقرار گر سرت هم‌ رفت مانا ماندگار 🖤#ابوالفضل‌فیروزی_نی‌نوا 🗒۱۴۰۳/۱۱/۴ 🆔@banavayeneynava 🦋