⛔️ شبهه ‼️ فرض کنید در یک بیابان رها شده‌اید و دو ظرف آب در کنار شماست یکی آب کر می‌باشد و دیگری آب قلیل. حال اگر سگی به سمت این دو ظرف آمده و از ظرف آب قلیل مقداری آب بنوشد، آن آب نجس شده و خوردن آب نجس حرام است. همچنین فرض کنید آن سگ مقداری در ظرف آب کر ادرار می‌کند، تا زمانی که رنگ، بو یا طعم آن تغییر نکند، آن آب پاک بوده و خوردن آن حلال است. طبق این فرض یک مسلمان باید از ظرف دوم که نجس نشده آب بنوشد و خوردن ظرف آب قلیلی که سگ از آن آب خورده، حرام است؛ در حالی که هیچ عاقلی ظرفی که سگ در آن ادرار کرده بر ظرفی که سگ از آن آب نوشیده، ترجیح نمی‌دهد و این حکم اسلام به طور کامل خلاف عقل و برای انسان مضر است. 🔰 پاسخ 🔹 در پاسخ به این شبهه می‌گوییم؛ اسلام هرگز مسلمانان را به کاری که باعث ضرر رساندن به آنان می‌شود، امر نمی‌کند. در این فرض اگر خوردن آب کر باعث آسیب رسیدن به بدن می‌شود، نوشیدن آن حرام است و خداوند به انسان اجازه داده است که بین انجام عمل حرام و انجام کار مضر، کار حرام را انتخاب کند. 🔸 در اینجا خوردن آب قلیل به خاطر نجاست حرام و خوردن آب کر مضر است. بر مسلمان واجب است که از آب نجس بنوشد، هر چند خوردن آب نجس حرام باشد. چرا که در اسلام هیچ حکم ضرری وجود ندارد و در شرایط اضطرار انسان می‌تواند برای حفظ جان و عدم رساندن ضرر سنگین به خود، مرتکب عمل حرام شود و در حقیقت حکم حرمت از فعل حرام، تبدیل به حکم جایز می‌شود. 🔹 البته باید توجه کنیم ضرری که در اینجا مقصود است ضرر جدی و قابل اعتنا می‌باشد. گاهی فرد با کوچکترین آسیبی، می‌تواند از انجام فعل حرام دوری کند؛ اما اگر ضرر، متوجه جان انسان باشد یا به شخص آسیب جدی وارد شود مثلا یکی از اعضای بدن او قطع شود یا به صورت جدی مسموم و بیمار شود، در این فروض، اجتناب از آن ضرر واجب است. 🌐 جهت مطالعه‌ی بیشتر، کلیک کنید: https://btid.org/fa/news/210446 📎 #اعتقادات 📎 #کلام 📎 #احکام_اسلام 🔰 معاونت تبلیغ و امور فرهنگی حوزه های علمیه 🌐 btid.org