پدر به علی اکبر گفت:پیش رویم,مقابل چشمانم راه برو!و او راه رفت.چه می گویم؟راه نرفت.ماه را دیده ای که در آسمان چگونه راه می رود؟چطور بگویم؟طاووس خیلی کم دارد.اصلا گمان کن که سرو,پای راه رفتن داشته باشد!نه,پای راه رفتن نه,قصد خرامیدن داشته باشد...و حسین سر به آسمان بلند کرد و گفت:شاهد باشد خدای من!جوانی را به میدان می فرستم که شبیه ترین خلق به پیامبر توست در صورت,در سیرت,در کردار,در گفتار و حتی در گامهای رفتار.تو شاهدی خدای من که ما هر بار برای پیامبر دلتنگ می شدیم,هربار دلمان سرشار از مهر پیامبر می شد,هر بار جای خالی پیامبر جانمان را به لب می رساند,هر بار آتش عشق پیامبر,خرمن دلمان را به آتش می کشید,به او نگاه می کردیم.به این جوان که اکنون پیش روی تو راه می رود و در بستر نگاه تو راهی میدان می شود اما نه,گمان نمی کنم که حسین توانسته بود دست دل از او بشوید. #پدر_عشق_و_پسر #سید_مهدی_شجاعی 🔖کانال کتابخانه بانو امین اصفهان @banooaminlib