مثل کبریت کشیدن در باد زندگی دشوار است من خلاف جهت آب شنا کردن را، مثل یک معجزه باور دارم. آخرین دانه کبریتم را میکشم در این باد. هرچه بادا باد. #سهراب_سپهری @banoomousavi

من پر از فانوسم من پر از نورم و شن و پر از دار و درخت پرم از راه، از پل، از رود، از موج، پرم از سایه برگی در آب، چه درونم تنهاست! #سهراب_سپهری @banoomousavi

صبح ها باید بلند شد در امتداد وقت قدم زد گل را نگاه کرد ابهام را شنید و دوید تا تهِ بودن، باید از نور تا خدا رسید ... #سهراب_سپهری #امید @banoomousavi

#شاعرانه نرسیده به درخت، کوچه باغی‌ست که از خواب خدا سبزتر است، و در آن عشق به اندازه‌ی پَرهای صداقت آبی‌ست ...! #سهراب_سپهری ‌‌‎‎‌‌‎‎‎‎‎ ‌‌ @banoomousavi

#شاعرانه من به سیبی خوشنودم و به بوییدن یک بوته‌ی بابونه‌. #سهراب_سپهری ‌ @banoomousavi

#شاعرانه صدا کن مرا. صدای تو خوب است. صدای تو سبزینه آن گیاه عجیبی است که در انتهای صمیمیت حزن میروید در ابعاد این عصر خاموش من از طعم تصنیف در متن ادراک یک کوچه تنهاترم بیا تا برایت بگویم چه اندازه تنهایی من بزرگ است. و تنهایی من شبیخون حجم تو را پیش بینی نمی کرد. و خاصیت عشق این است. کسی نیست، بیا زندگی را بدزدیم، آن وقت میان دو دیدار قسمت کنیم. بیا با هم از حالت سنگ چیزی بفهمیم بیا زودتر چیزها را ببینیم بیا آب شو مثل یک واژه در سطر خاموشیام. بیا ذوب کن در کف دست من جرم نورانی عشق را مرا گرم کن و یک بار هم در بیابان کاشان هوا ابر شد و باران تندی گرفت و سردم شد آن وقت در پشت یک سنگ اجاق شقایق مرا گرم کرد در این کوچه هایی که تاریک هستند من از حاصل ضرب تردید و کبریت میترسم من از سطح سیمانی قرن میترسم بیا تا نترسم من از شهرهایی که خاک سیاشان چراگاه جرثقیل است. مرا باز کن مثل یک در به روی هبوط گلابی در این عصر معراج پولاد. مرا خواب کن زیر یک شاخه دور از شب اصطکاک فلزات. اگر کاشف معدن صبح آمد، صدا کن مرا. #سهراب_سپهری ۱۴ مهرماه زادروز سهراب سپهری @banoomousavi

#شاعرانه پرده را برداریم: بگذاریم که احساس هوایی بخورد #سهراب_سپهری @banoomousavi