تشییع غریبانه در تهران، برای علامه ای که همیشه #غریب بود، حتی در میان هم لباس ها، سوالات زیادی را رقم می زند، اما در جایگاه یک فعال تشکیلاتی، این سوال محوری هست که ما به عنوان یک حلقه میانی، در قبل تمرکز اندیشه نخبگان جامعه، حول محور یک #نظریه_پرداز_ولایتمدار_عامل چه‌میزان کنشگری داریم؟ برای تاثیر گذاری در نقاط شاخص و جریان ساز در فضای طلاب و اجتماع ما کمتر گزینه ای مانند حضرت علامه داریم، «علامه مصباح» اعلی الله مقامه، از دنیا می روند، ایا ما در امتداد بخشی به سیره ایشان، برنامه ای جدی داریم؟ چرا باید وزنه ای مثل علامه، در غربت در تهران تشییع شوند؟ تمرکز ما برای اثرگذاری و جریان سازی و کنشگری در افراد شاخص ، نباید متشتت گردد و گرنه .... حدودا دو هفته است ایشان در بستر بیماری اند و در غربت در تهران، وداع می شوند، چرا؟ آیا #جریان_سازی های ایشان در دانشگاه و حوزه، برای ما جز سکوت، وظیفه ای در بر ندارد؟ چرا رهبری صریح بارها بر لزوم تمرکز بر اندیشه ایشان در حوزه و دانشگاه، برای نخبه حوزه و دانشگاه، تاکید دارند؟ شاید نقطه مهمی که باید روی آن، بیشتر کار کنیم همین وظیفه «تبیین گری» است. افزودن قدرت حل مساله بر مبنای منطق #امامین_نهضت، اگر آرمان ماست، باید بتوانیم، در برابر این #تراث_انقلاب، کنشگری فعالانه تری داشته باشیم. تبیین از اصول ولایت مداری، همان اتفاقی که سالهاست انقلاب به آن نیازمند است، محوریترین اثر #علامه_مصباح است و نباید در نبود ایشان، غفلت از اندیشه نورانی این عالم، محرومیت درک نظام فکری اسلام انقلابی را بیشتر کند. https://eitaa.com/joinchat/1242038283C53201e044e