بِسْمِ ٱللّٰهِ ٱلرَّحْمٰنِ ٱلرَّحیمِ سلام میلاد موفور ٱلسّرور حضرت مولانا جناب خاتم الانبیاء ( عَلَیْهِ وَ عَلیٰ آلِهِ ٱلصَّلوٰةُ وَ ٱلسَّلامُ ) که مقارن است با میلاد با سعادت حضرت مولانا جناب إمام رئیس مکتب جعفری ( سَلامُ ٱللهِ عَلَیْهِ ) بر شما بزرگواران مبارک. در إجراء هیچ أمری، خداوند متعال با مردم شریک نیست. مثلاً هرگز نگفته پروردگار روزه میگیرد پس شما هم روزه بگیرید. مثال از سورهٔ مبارکهٔ بقره: نماز بپا دارید = أَقیمُوا ٱلصَّلوٰةَ ( ۴۳ ) زکات بپردازید = وَ آتُوا ٱلزَّکوٰةَ ( ۴۳ ) حجّ و عمره = وَ أَتِمُّوا ٱلْحَجَّ وَ ٱلْعُمْرَةَ لِلّٰهِ ( ۱۹۶ ) جهاد = کُتِبَ عَلَیْکُمُ ٱلْقِتالُ ( ۲۱۶ ) روزه = کُتِبَ عَلَیْکُمُ ٱلصِّیامُ ( ۱۸۳ ) #فقط در یک أمر است که در إجراء آن خداوند متعال و حضرات ملائکه (عَلَیْهِمُ ٱلسَّلامُ) با مؤمنین شریک هستند و آن صَلَوات بر حضرت مولانا، جناب خاتم الانبیاء ( عَلَیْهِ وَ عَلیٰ آلِهِ ٱلسَّلامُ ) است: إِنَّ ٱللّٰهَ وَ مَلائِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَی ٱلنَّبيّ یا أَیُّهَا ٱلَّذینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلیماً ( أحزاب ۵۶ ) ( صلواتی بفرستیم ) أَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ مقایسه ای مختصر بین دو سورهٔ مبارکهٔ ( سَبَأ ) و ( حَدید ) در نظر است. ألف— حدید: محور کلام در سورهٔ مبارکهٔ ( حَدید ) بر ( علم ) است. علم و إحاطه و بصیر بودن و مراقبهٔ خداوند متعال بر بندگان. ذکر آفرینش آسمانها و زمین، در #سورهٔ #مبارکهٔ #حَدید بیانگر باز کردن و نشر نامهٔ أعمال است تا آنچه که بندگان انجام میدهند در آن ثبت شود. {۱} وَ هُوَ مَعَکُمْ أَیْنَما کُنْتُمْ ( ۴ ) و او با شماست هرجا که باشید. یعنی او مُراقبت دارد و بر تمام رفتارها و گفتارهای ما ناظر است {۲} وَ هُوَ بِکُلِّ شَیْئٍ عَلیمٌ ( ۳ ) مثقال ذرّه ای از علم او مخفی نمی‌ماند و او بر هر چیز عَلیم است. {۳} وَ هُوَ عَلیمٌ بِذاتِ ٱلصُّدُورِ ( ۶ ) و اوست که بر تمامی اندیشه‌ها و تفکرات و آنچه بر قلب آدمی خطور می‌کند، علم دارد. {۵} وَ ٱللّٰهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصیرٌ ( ۴ ) {۵} وَ ٱللّٰهُ بِما تَعْمَلُونَ خَبیرٌ ( ۱۰ ) بهترین دلیل بر اینکه خداوند متعال با شما است هر جا که باشید، همین است که او بر آنچه که انجام می‌دهید بصیر و خبیر است. جالب است که ( بِما تَعْمَلُونَ ) بر ( بَصیرٌ ) و بر ( خَبیرٌ ) مقدّم آمده چون مبنا در این آیات شریفه بر بیان صفات خداوند متعال نیست بلکه سخن از عملکرد إنسانها است. {۶} إِلّا في کتابٍ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَبْرَأَها ( ۲۲ ) هیچ نیافریدیم مگر اینکه قبل از آفریدن به آن علم داشتیم و در لوح محفوظ ثبت شده است. {۷} وَ لِیَعْلَمَ ٱللّٰهُ مَنْ یَنْصُرُهُ وَ رُسُلَهُ بِٱلْغَیْبِ ( ۲۵ ) خلاصه اینکه محوریت کلام بر علم و بصیر و خبیر بودنِ حضرت ذُو الجَلال ( جَلَّ ذِکْرُهُ وَ تَعالیٰ شَأْنُهُ ) استوار است. ب— سَبَأ البته که خداوند متعال به بندگان رحم می‌کند: وَ هُوَ ٱلرَّحیمُ ٱلْغَفُورُ ( ۲ ) رحمت و مغفرت با ( مراقبت ) سازگاری ندارد. ( مراقبت ) یعنی آوردنِ ریزترین رفتارها را به میزان حساب. بدیهی است که بیشترین رحمت و مغفرت در عالم آخرت ظهور پیدا می‌کند اگرچه نوع بشر در عالم دنیا نیز لحظه به لحظه تحت محبت و لطف و مرحمت خداوند متعال هستند ولی #سورهٔ #مبارکهٔ #سَبَأ بر محور عالم آخرت نازل شده است و معلوم است که در آخرت عمل واقع نمی‌شود درنتیجه مراقبت نخواهد بود. الآن اگر زنگ تفریح است، کلاس بعدی زنگ حساب است. ذکر آخرت در #سورهٔ #مبارکهٔ #سَبَأ گویای بستن و جمع کردن نامهٔ أعمال است. وقت حَصاد و درو کردن محصولاتی است که در مزرعهٔ دنیا بذر آنها کاشته شده است. {۱} وَ لَهُ ٱلْحَمْدُ في ٱلْآخِرَةِ ( ۱ ) {۲} وَ قالَ ٱلَّذینَ کَفَرُوا لا تَأْتینَا ٱلسّاعَةُ ( ۳ ) {۳} أُولٰئِکَ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ کَریمٌ ( ۴ ) {۴} أُولٰئِکَ لَهُمْ عَذابٌ مِنْ رِجْزٍ أَلیمٍ ( ۵ ) {۵} ...إِذا مُزِّقْتُمْ کُلَّ مُمَزَّقٍ إِنَّکُمْ لَفي خَلْقٍ جَدیدٍ ( ۷ ) {۶} وَ لا تَنْفَعُ ٱلشَّفاعَةُ عِنْدَهُ إِلّا لِمَنْ أَذِنَ لَهُ ( ۲۳ ) {۷} أُولٰئِکَ في ٱلْعَذابِ مُحْضَرُونَ ( ۱۶ ) و این آیات که سخن از آخرت آورده، در ( سَبَأ ) فراوان است. این موضوع باید در أذهان و در قلوب تثبیت شود که چه در دنیا که خداوند متعال، حيّ است و قَیّوم و ناظر و رقیب و قریب است و چه در آخرت که وقت حساب است، تنها حکمفرما او است و مُلک و مَلَکوت و عزّت و جبروت فقط از آنِ او است. #در_دنیا: وَ لِلّٰهِ مُلْکُ ٱلسَّمٰواتِ وَ ٱلْأَرْضِ ( آل عمران ۱۸۹ ) #در_آخرت: لِمَنِ ٱلْمُلْکُ ٱلْیَوْمَ لِلّٰهِ ٱلْواحِدِ ٱلْقَهّارِ ( غافر ۱۶ ) إلتماس دعاء هفدهم رَبیع ٱلمولود ۱۴۴۶ ألحقیر: مُحَمّد بن ٱلمرحوم عَليٍ ٱلْقَمْصَريّ در محضر قرآن کریم و حضرات معصومین (علیهم السلام)