بسْم اللّٰه الرَّحْمٰن الرَّحیم #تفسیر_قرآن_جلسه_۴۱ نام سوره: یونس شماره آیه:《۴۱》 وَ إِن كَذَّبُوكَ فَقُل لِّي عَمَلِي وَلَكُمْ عَمَلُكُمْ ۖ أَنتُم بَرِيئُونَ مِمَّا أَعْمَلُ وَ أَنَا بَرِيءٌ مِّمَّا تَعْمَلُونَ و اگر تو را تکذیب کردند، بگو: «عمل من براى من، و عمل شما براى شماست. شما از آنچه من انجام مى دهم بیزارید و من (نیز) از آنچه شما انجام مى دهید بیزارم.» #تفسیر_آیه کوران و کَران در این آیه و آیات بعد، بحثى که در آیات گذشته در زمینه انکار و تکذیب لجوجانه مشرکان گذشت، همچنان دنبال مى‌شود: در این آیه، طریق جدیدى براى مبارزه به پیامبر(صلى الله علیه وآله)تعلیم داده، مى‌فرماید: اگر آنها تو را تکذیب کنند به آنان بگو: عمل من براى من و عمل شما براى خودتان باشد(وَ إِنْ کَذَّبُوکَ فَقُلْ لی عَمَلی وَ لَکُمْ عَمَلُکُمْ). شما از آنچه من انجام مى‌دهم بیزارید، و من هم از اعمال شما بیزارم (أَنْتُمْ بَریئُونَ مِمّا أَعْمَلُ وَ أَنَا بَریءٌ مِمّا تَعْمَلُونَ). این اعلام بیزارى و بى اعتنائى، که توأم با اعتماد و ایمان قاطع به مکتب خویشتن است، اثر روانى خاصى، مخصوصاً در منکران لجوج دارد، و به آنها مى‌فهماند هیچ اصرار و اجبارى در مورد قبول و پذیرش آنها نیست، آنها با عدم تسلیم در مقابل حق، خود را به محرومیت مى‌کشانند، و تنها به خویشتن زیان مى‌رسانند. نظیر این تعبیر در آیات دیگر قرآن نیز آمده است، همان گونه که در سوره کافرون مى خوانیم: لَکُمْ دِیْنُکُمْ وَلِىَ دِیْنِ: آئین شما براى خودتان آئین من هم براى خودم. از این بیان روشن مى‌شود: محتواى این گونه آیات، هیچ گونه منافاتى با دستور تبلیغ یا جهاد در برابر مشرکان ندارد، تا بخواهیم این آیات را منسوخ بدانیم، بلکه همان گونه که گفته شد، این یک نوع مبارزهٔ منطقى، از طریق بى اعتنائى در برابر افراد لجوج و کینه توز است. ✍تهیه و تنظیم : عاشوری

بسْم اللّٰه الرَّحْمٰن الرَّحیم #تفسیر_قرآن_جلسه_۴۳ نام سوره: یونس شماره آیه:《۴۳》 وَ مِنْهُم مَّن يَنظُرُ إِلَيْكَ ۚ أَفَأَنتَ تَهْدِي الْعُمْيَ وَ لَوْ كَانُوا لَا يُبْصِرُونَ و گروهى از آنان، به سوى تو مى نگرند (امّا گویى هیچ نمى بینند)! آیا تو مى توانى کوران را هدایت کنى، هرچند نبینند؟! #تفسیر_آیه در این آیه ، اشاره به دلیل انحراف، و عدم تسلیم آنها در برابر حق مى کند و مى گوید: براى هدایت یک انسان، تنها تعلیمات صحیح و آیات تکان دهنده، اعجازآمیز و دلائل روشن کافى نیست، بلکه آمادگى و استعداد پذیرش و شایستگى براى قبول حق نیز لازم است، همان گونه که براى پرورش سبزه و گل، تنها بذر آماده کافى نمى باشد، زمین مستعد نیز لازم است. لذا نخست مى فرماید: گروهى از آنها به سوى تو گوش فرا مى دهند اما گوئى کَرَند (وَ مِنْهُمْ مَنْ یَسْتَمِعُونَ إِلَیْکَ). با این حال که آنها گوش شنوائى ندارند، آیا تو مى توانى صداى خود را به گوش کَران برسانى، هر چند درک نکنند ؟ (أَ فَأَنْتَ تُسْمِعُ الصُّمَّ وَ لَوْ کانُوا لایَعْقِلُونَ). ✍تهیه و تنظیم : عاشوری

بسْم اللّٰه الرَّحْمٰن الرَّحیم #تفسیر_قرآن_جلسه_۴۴ نام سوره: یونس شماره آیه:《۴۴》 إِنَّ اللَّهَ لَا يَظْلِمُ النَّاسَ شَيْئًا وَلَٰكِنَّ النَّاسَ أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ خداوندهیچ به مردم ستم نمى کند. ولى این مردمند که به خویشتن ستم مى کنند. #تفسیر_آیه ولى بِدان، و آنها نیز باید بدانند: این نارسائى فکر، و عدم بصیرت، و نابینائى از دیدن چهره حق، و ناشنوائى در برابر گفتار خدا، چیزى نیست که با خود از مادر به این جهان آورده باشند، و خداوند به آنها ستمى کرده باشد; بلکه این خود آنها بوده اند که با اعمال نادرستشان، و دشمنى و عصیان در برابر حق، روح خود را تاریک، و چشم بصیرت و گوش شنوایشان را از کار انداختند; چرا که: خداوند به هیچ کس از مردم هیچ ستمى روا نمى دارد، بلکه این مردمند که به خویشتن ستم روا مى دارند (إِنَّ اللّهَ لایَظْلِمُ النّاسَ شَیْئاً وَ لکِنَّ النّاسَ أَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ). ✍تهیه و تنظیم : عاشوری

بسْم اللّٰه الرَّحْمٰن الرَّحیم #تفسیر_قرآن_جلسه_۴۵ نام سوره: یونس شماره آیه:《۴۵》 وَ يَوْمَ يَحْشُرُهُمْ كَأَن لَّمْ يَلْبَثُوا إِلَّا سَاعَةً مِّنَ النَّهَارِ يَتَعَارَفُونَ بَيْنَهُمْ ۚ قَدْ خَسِرَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِلِقَاءِ اللَّهِ وَ مَا كَانُوا مُهْتَدِينَ (به یاد آور) روزى را که (خداوند) آنها را جمع خواهد کرد. آنچنان که (احساس مى کنند) گویى جز ساعتى از روز، (در دنیا) توقّف نکردند. به آن مقدار که یکدیگر را (ببینند و) بشناسند. به یقین آنها که لقاى خداوند (و روز رستاخیز) را تکذیب کردند، زیان بردند وهدایت نیافتند. #تفسیر_آیه زیانکاران به دنبال شرح بعضى از صفات مشرکان در آیات گذشته، در اینجا اشاره به وضع دردناکشان در قیامت کرده مى فرماید: به خاطر بیاور آن روز را، که خداوند همه آنها را محشور و جمع مى کند، در حالى که چنان احساس مى کنند که تمام عمرشان در این دنیا بیش از ساعتى از یک روز نبوده، به همان مقدار که یکدیگر را ببینند و بشناسند (وَ یَوْمَ یَحْشُرُهُمْ کَأَنْ لَمْ یَلْبَثُوا إِلاّ ساعَةً مِنَ النَّهارِ یَتَعارَفُونَ بَیْنَهُمْ). این احساس کم بودنِ مقدار اقامت در دنیا، یا به خاطر آن است که; اصولاً زندگى دنیا در برابر زندگى جاویدان قیامت، به مقدار ساعتى بیش نیست. یا به خاطر آن است که; این دنیاى ناپایدار چنان با سرعت بر آنها گذشته، که گوئى یک ساعت بیش نبوده است. و یا این که به خاطر عدم استفاده صحیح از عمر خود، چنین مى پندارند که: همه عمرشان بیش از یک ساعت ارزش نداشته است! بنا بر آنچه در تفسیر فوق گفتیم، جمله: یَتَعارَفُونَ بَیْنَهُمْ: یکدیگر را مى شناسند ، اشاره به مقدار درنگ آنها در دنیا است، یعنى: آن چنان عمر را کوتاه احساس مى کنند که، گویا تنها به مقدارى بوده که دو نفر یکدیگر را ببینند و معارفه اى در میان آنها انجام گردد و از همدیگر جدا شوند. این احتمال نیز در تفسیر آیه داده شده است که: منظور احساس کوتاهى زمان دوران برزخ است، یعنى آنها در دوران برزخ در حالتى شبیه به خواب فرو مى روند، که گذشت سال ها و قرون و اعصار را احساس نمى کنند، به طورى که به هنگام رستاخیز فکر مى کنند، دوران برزخشان ـ که شاید هزاران و یا ده ها هزار سال بوده ـ بیش از ساعتى نبوده است. شاهد این تفسیر، آیات ۵۵ و ۵۶ سوره روم است که مى گوید: وَ یَوْمَ تَقُومُ السّاعَةُ یُقْسِمُ الْمُجْرِمُونَ ما لَبِثُوا غَیْرَ ساعَة کَذلِکَ کانُوا یُؤْفَکُونَ * وَ قالَ الَّذِیْنَ أُوتُوا الْعِلْمَ وَ الإِیْمانَ لَقَدْ لَبِثْتُمْ فِى کِتابِ اللّهِ إِلى یَوْمِ الْبَعْثِ فَهذا یَوْمُ الْبَعْثِ وَ لکِنَّکُمْ کُنْتُمْ لاتَعْلَمُونَ و روزى که قیامت بر پا شود، مجرمان سوگند یاد مى کنند که جز ساعتى (در عالم برزخ) درنگ نکردند! این چنین از درک حقیقت بازگردانده مى شوند * ولى کسانى که علم و ایمان به آنان داده شده مى گویند: شمابه فرمان خدا تا روز قیامت (در عالم برزخ) درنگ کردید، و اکنون روز رستاخیز است، اما شما نمى دانستید ! از این دو آیه استفاده مى شود: گروهى از مجرمان به هنگامى که قیامت بر پا مى شود، سوگند یاد مى کنند که دوران برزخشان ساعتى بیش نبوده است، ولى مؤمنان به آنها مى گویند: دورانى طولانى بوده، و هم اکنون قیامت بر پا شده است و شما نمى دانید! (و مى دانیم برزخ براى همه یکسان نیست، که شرح آن را ذیل آیات مناسب خواهیم داد). مطابق این تفسیر، معنى جمله یَتَعارَفُونَ بَیْنَهُمْ چنین خواهد بود که: آنها به قدرى زمان برزخ را کوتاه احساس مى کنند، که هیچ مطلبى از دنیا را فراموش نکرده اند، و یکدیگر را به خوبى مى شناسند . و یا این که: اعمال زشت یکدیگر را در آنجا مى بینند و باطن یکدیگر را مى شناسند و این خود یک رسوائى بزرگ براى آنها است. آنگاه اضافه مى کند: در آن روز به همه آنها ثابت مى شود: افرادى که روز رستاخیز و ملاقات پروردگار را تکذیب کردند، زیان بردند (قَدْ خَسِرَ الَّذینَ کَذَّبُوا بِلِقاءِ اللّهِ)، و تمام سرمایه هاى وجود خود را از دست دادند، بى آن که نتیجه اى بگیرند. و اینها به خاطر این تکذیب و انکار و اصرار بر گناه و لجاجت، آمادگى هدایت نداشتند (وَ ما کانُوا مُهْتَدینَ). چرا که قلبشان تاریک، و روحشان ظلمانى بود. ✍تهیه و تنظیم : عاشوری

بسْم اللّٰه الرَّحْمٰن الرَّحیم #تفسیر_قرآن_جلسه_۴۶ نام سوره: یونس شماره آیه:《۴۶》 وَ إِمَّا نُرِيَنَّكَ بَعْضَ الَّذِي نَعِدُهُمْ أَوْ نَتَوَفَّيَنَّكَ فَإِلَيْنَا مَرْجِعُهُمْ ثُمَّ اللَّهُ شَهِيدٌ عَلَىٰ مَا يَفْعَلُونَ اگر ما، پاره اى از مجازاتهایى را که به آنها وعده مى دهیم، به تو نشان دهیم، و یا (پیش از آن که گرفتار عذاب شوند،) تو را از دنیا ببریم، در هر حال، بازگشتشان به سوى ماست. و خداوند بر آنچه آنها انجام مى دادند گواه است. #تفسیر_آیه در آیه بعد به عنوان تهدید کفار، و تسلّى خاطر پیامبر(صلى الله علیه وآله) چنین مى فرماید: اگر ما قسمتى از مجازات هائى را که به آنها وعده داده ایم به تو نشان دهیم، و در زمان حیات خود، عذاب و مجازات آنها را ببینى، و یا اگر پیش از آن که به چنین سرنوشتى گرفتار شوند تو را از این دنیا ببریم، به هر حال بازگشتشان به سوى ما است، و خداوند شاهد و گواه اعمالى است که انجام مى دادند (وَ إِمّا نُرِیَنَّکَ بَعْضَ الَّذی نَعِدُهُمْ أَوْ نَتَوَفَّیَنَّکَ فَإِلَیْنا مَرْجِعُهُمْ ثُمَّ اللّهُ شَهیدٌ عَلى ما یَفْعَلُونَ). ✍تهیه و تنظیم : عاشوری

بسْم اللّٰه الرَّحْمٰن الرَّحیم #تفسیر_قرآن_جلسه_۴۷ نام سوره: یونس شماره آیه:《۴۷》 وَ لِكُلِّ أُمَّةٍ رَّسُولٌ ۖ فَإِذَا جَاءَ رَسُولُهُمْ قُضِيَ بَيْنَهُم بِالْقِسْطِ وَ هُمْ لَا يُظْلَمُونَ براى هر امّتى، پیامبرى است. هنگامى که پیامبرشان به سوى آنان بیاید، بعدالت در میان آنها داورى مى شود. و ستمى به آنها نخواهد شد. #تفسیر_آیه در این آیه، یک قانون کلّى درباره همه پیامبران، و از جمله پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله)، و همه امت ها، از جمله امتى که در عصر پیامبر(صلى الله علیه وآله)مى‌زیسته‌اند بیان کرده، مى‌گوید: هر امتى رسول و فرستاده‌اى از طرف خدا دارد(وَ لِکُلِّ أُمَّة رَسُولٌ). و مى‌افزاید: هنگامى که فرستاده آنها آمد و ابلاغ رسالت کرد،(و گروهى در برابر حق تسلیم شدند و پذیرفتند، و گروهى به مخالفت و تکذیب برخاستند)، با عدالتش در میان آنها داورى مى‌شود، و هیچ کدام از آنها مورد ستم واقع نمى‌شوند(فَإِذا جاءَ رَسُولُهُمْ قُضِیَ بَیْنَهُمْ بِالْقِسْطِ وَ هُمْ لایُظْلَمُونَ) مؤمنان و نیکان باقى مى‌مانند، و بدان و مخالفان یا نابود مى‌شوند و یا محکوم به شکست. همان گونه که درباره پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله)و امت معاصرش چنین شد، مخالفان دعوتش یا در جنگ‌ها از میان رفتند، و یا سرانجام شکست خورده، از صحنه اجتماع طرد شدند، و مؤمنان زمام امور را به دست گرفتند. بنابراین، قضاوت و داورى که در این آیه به آن اشاره شده، همان قضاوت تکوینى و اجرائى در این دنیا است، و اما این که بعضى از مفسران احتمال داده اند: اشاره به داورى خدا در قیامت باشد، خلاف ظاهر است. ✍تهیه و تنظیم : عاشوری

بسْم اللّٰه الرَّحْمٰن الرَّحیم #تفسیر_قرآن_جلسه_۴۸ نام سوره: یونس شماره آیه:《۴۸》 وَ يَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا الْوَعْدُ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ و مى گویند: «اگر راست مى گویید، این وعده (مجازات) کى خواهد بود؟» #تفسیر_آیه مجازات الهى در دست من نیست به دنبال تهدیداتی که در آیات سابق راجع به عذاب و مجازات منکران حق ذکر شد، در این آیات پیش رو، نخست از قول آنها چنین نقل مى‌کند: آنها از روى استهزاء و مسخره و انکار مى‌گویند: این وعده اى که در مورد نزول عذاب مى‌دهى، اگر راست مى‌گوئى چه موقع است؟!(وَ یَقُولُونَ مَتى هذَا الْوَعْدُ إِنْ کُنْتُمْ صادِقینَ). این سخن، مسلماً از ناحیه مشرکان عصر پیامبر اسلام بوده; زیرا آیات بعد که متضمن پاسخ پیامبر(صلى الله علیه وآله)است، شاهد گویاى این مطلب مى‌باشد. آنها با این تعبیر مى‌خواستند، هم بى‌اعتنائى کامل خود را به تهدیدهاى پیامبر(صلى الله علیه وآله)نشان دهند. و هم براى افرادى که از این تهدیدها متزلزل گشته بودند، مایه قوت قلب و آرامش فکر شوند. ✍تهیه و تنظیم : عاشوری

بسْم اللّٰه الرَّحْمٰن الرَّحیم #تفسیر_قرآن_جلسه_۴۹ نام سوره: یونس شماره آیه:《۴۹》 قُل لَّا أَمْلِكُ لِنَفْسِي ضَرًّا وَلَا نَفْعًا إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ ۗ لِكُلِّ أُمَّةٍ أَجَلٌ ۚ إِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ فَلَا يَسْتَأْخِرُونَ سَاعَةً ۖ وَلَا يَسْتَقْدِمُونَ بگو: «من (حتّى) براى خودم، مالک زیان و سودى نیستم، (تا چه رسد براى شما.) مگر آنچه خدا بخواهد. (این مقدار مى دانم که) براى هر قومى، اجلى (معین) است. هنگامى که اجل آنها فرا رسد، (و فرمان مجازات یا مرگشان صادر شود،) نه ساعتى تأخیر مى کنند، و نه پیشى مى گیرند. #تفسیر_آیه در برابر این سؤال و استهزاء، خداوند به پیامبرش دستور مى‌دهد از چند راه به آنها پاسخ گوید: نخست اینکه: به آنها بگو وقت و موعد این کار در اختیار من نیست، من مالک سود و زیانى براى خود نیستم، چه رسد براى شما، مگر آنچه خدا بخواهد و اراده کند(قُلْ لاأَمْلِکُ لِنَفْسی ضَرّاً وَ لا نَفْعاً إِلاّ ما شاءَ اللّهُ). من تنها پیامبر و فرستاده اویم، تعیین موعد نزول عذاب، تنها به دست او است، وقتى که من درباره خودم مالک سود و زیان نباشم، به طریق اولى در مورد شما مالک چیزى نخواهم بود. این جمله، در حقیقت اشاره به توحید افعالى است، که در این عالم همه چیز به خدا باز مى‌گردد، و هر کار از ناحیه او است. او است که با حکمتش مؤمنان را پیروزى مى‌دهد. و او است که با عدالتش منحرفان را مجازات مى‌کند. بدیهى است، این منافات با آن ندارد که، خداوند به ما نیروها و قدرت‌هائى داده که به وسیله آن مالک قسمتى از سود و زیان خویش هستیم و مى‌توانیم درباره سرنوشت خویش تصمیم بگیریم. و به تعبیر دیگر: این آیه نفى مالکیت بالذات را مى‌کند نه بالغیر را، و جمله إِلاّ ماشاءَاللّهُ قرینه روشنى بر این موضوع است. پس از آن قرآن، به پاسخ دیگر پرداخته مى‌فرماید: هر قوم و جمعیتى زمان و اجل معینى دارند، به هنگامى که اجل آنها فرا رسد، نه ساعتى از آن تأخیر خواهند کرد، و نه ساعتى پیشى خواهند گرفت(لِکُلِّ أُمَّة أَجَلٌ إِذا جاءَ أَجَلُهُمْ فَلایَسْتَأْخِرُونَ ساعَةً وَ لایَسْتَقْدِمُونَ). و به تعبیر دیگر: هیچ قوم و ملتى به هنگام انحراف از مسیر حق، در مقابل مجازات هاى الهى که نتیجه اعمال خودشان است مصونیت ندارند، هنگامى که در چنین مسیرهائى گام بگذارند، و از قوانین قطعى آفرینش منحرف شوند، امکانات خود را از دست داده و سرانجام سقوط مى‌کنند، که تاریخ جهان، نمونه‌هاى فراوانى را از آن به خاطر دارد. در واقع قرآن، به مشرکانى که در مورد آمدن عذاب الهى تعجیل مى‌کردند اخطار مى‌کند: بى جهت عجله نکنند، به هنگامى که زمان آنها فرا برسد، لحظه‌اى این عذاب تأخیر و تقدیم نخواهد داشت. ضمناً باید توجه داشت: ساعت گاهى به معنى لحظه، و گاهى به معنى مقدار کمى از زمان است، هر چند امروز معنى معروفش یک بیست و چهارم شبانه روز مى باشد. ✍تهیه و تنظیم : عاشوری

بسْم اللّٰه الرَّحْمٰن الرَّحیم #تفسیر_قرآن_جلسه_۵۰ نام سوره: یونس شماره آیه:《۵۰》 قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَتَاكُمْ عَذَابُهُ بَيَاتًا أَوْ نَهَارًا مَّاذَا يَسْتَعْجِلُ مِنْهُ الْمُجْرِمُونَ بگو: «به من خبر بدهید اگر مجازات او، شب هنگام یا در روز به سراغ شما آید (، آیا مى توانید آن را از خود دفع کنید؟!)» پس مجرمان براى چه چیزى عجله مى کنند؟! #تفسیر_آیه در این آیه ، سومین پاسخ را مطرح کرده، مى فرماید: به آنها بگو: اگر عذاب پروردگار شب هنگام، یا در روز به سراغ شما بیاید امر غیر ممکنى نیست، آیا شما مى توانید این عذاب ناگهانى را از خود دفع کنید؟ (قُلْ أَ رَأَیْتُمْ إِنْ أَتاکُمْ عَذابُهُ بَیاتاً أَوْ نَهاراً). با این حال مجرمان و گنهکاران، در برابر چه چیز عجله مى کنند (ما ذا یَسْتَعْجِلُ مِنْهُ الْمُجْرِمُونَ). به عبارت دیگر: این مجرمان جسور، اگر یقین به نزول عذاب ندارند، حداقل باید احتمال این را بدهند که ناگهان به سراغشان بیاید، آنها چه تأمین، تضمین و دلیلى در این باره دارند، که تهدیدهاى پیامبر(صلى الله علیه وآله)هرگز به وقوع نخواهد پیوست؟ انسان عاقل در برابر چنین احتمال ضررى، باید لااقل احتیاط را رعایت کند و از آن بر حذر باشد. نظیر این معنى، در آیات دیگر قرآن با تعبیرهاى دیگرى آمده است مانند: أَ فَأَمِنْتُمْ أَنْ یَخْسِفَ بِکُمْ جانِبَ الْبَرِّ أَوْ یُرْسِلَ عَلَیْکُمْ حاصِباً ثُمَّ لاتَجِدُوا لَکُمْ وَکِیلاً: آیا شما ایمن هستید از این که خداوند در گوشه اى از زمین شما را فرو ببرد، یا سنگریزه اى از آسمان بر شما ببارد، و سپس نگهبانى براى خود نیابید ؟ و این همان چیزى است که: در علم کلام و اصول، از آن به عنوان قاعده لزوم دفع ضرر محتمل تعبیر مى شود 😊تهیه و تنظیم : عاشوری

بسْم اللّٰه الرَّحْمٰن الرَّحیم #تفسیر_قرآن_جلسه_۵۱ نام سوره: یونس شماره آیه:《۵۱》 أَثُمَّ إِذَا مَا وَقَعَ آمَنتُم بِهِ ۚ آلْآنَ وَقَدْ كُنتُم بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ آیا پس از آنکه (عذاب) واقع شد، آنگاه به آن ایمان مى آورید؟! (به شما گفته مى شود:)، حالا (چه سودى دارد)؟! در حالى که قبلاً براى آن عجله مى کردید! #تفسیر_آیه در این آیه، پاسخ را بدین گونه مى گوید: اگر شما گمان مى کنید به هنگام نزول عذاب ایمان بیاورید و ایمان شما پذیرفته شود، این خیال باطلى است (أَ ثُمَّ إِذا ما وَقَعَ آمَنْتُمْ بِهِ). چرا که پس از نزول عذاب، درهاى توبه به روى شما بسته مى شود، و ایمان، کمترین اثرى ندارد، بلکه: به شما گفته مى شود حالا ایمان مى آورید؟ در حالى که قبلاً از روى استهزاء و انکار تعجیل عذاب را مى خواستید ؟ (آلآنَ وَ قَدْ کُنْتُمْ بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ). ✍تهیه و تنظیم : عاشوری

بسْم اللّٰه الرَّحْمٰن الرَّحیم #تفسیر_قرآن_جلسه_۵۲ نام سوره: یونس شماره آیه:《۵۲》 ثُمَّ قِيلَ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذُوقُوا عَذَابَ الْخُلْدِ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلَّا بِمَا كُنتُمْ تَكْسِبُونَ سپس به کسانى که ستم کردند گفته مى شود: «عذاب ابدى رابچشید! آیا جز به آنچه انجام مى دادید کیفر داده مى شوید؟!» #تفسیر_آیه و در این آیه اشاره مى کند که این مجازات دنیاى آنها است، سپس در روز رستاخیز، به کسانى که ستم کردند گفته مى شود: بچشید عذاب ابدى را ! (ثُمَّ قیلَ لِلَّذینَ ظَلَمُوا ذُوقُوا عَذابَ الْخُلْدِ). آیا جز به آنچه انجام دادید، کیفر داده مى شوید ؟ (هَلْ تُجْزَوْنَ إِلاّ بِما کُنْتُمْ تَکْسِبُونَ). این در واقع اعمال خود شما است که دامانتان را گرفته است، همانها است که در برابرتان مجسّم شده، و شما را براى همیشه آزار مى دهد. ✍تهیه و تنظیم : عاشوری

بسْم اللّٰه الرَّحْمٰن الرَّحیم #تفسیر_قرآن_جلسه_۵۳ نام سوره: یونس شماره آیه:《۵۳》 وَ يَسْتَنبِئُونَكَ أَحَقٌّ هُوَ ۖ قُلْ إِي وَ رَبِّي إِنَّهُ لَحَقٌّ ۖ وَ مَا أَنتُم بِمُعْجِزِينَ از تو مى پرسند: «آیا آن (وعده مجازات الهى) حقّ است؟» بگو: «آرى، به پروردگارم سوگند، قطعاً حق است. و شما نمى توانید (از مجازات الهى) فرار کنید. #تفسیر_آیه در مجازات الهى تردید نکنید در آیات گذشته، سخن از کیفر، مجازات و عذاب مجرمان در این جهان و جهان دیگر بود، آیات مورد بحث نیز، این موضوع را دنبال مى کند . نخست مى فرماید: مجرمان و مشرکان از روى تعجب و استفهام از تو سؤال مى کنند: آیا این وعده مجازات الهى در این جهان و جهان دیگر حق است ؟ (وَ یَسْتَنْبِئُونَکَ أَ حَقٌّ هُوَ). حقّ در اینجا در مقابل باطل نیست، بلکه منظور این است: آیا این مجازات و کیفر واقعیت دارد و تحقق مى یابد؟ زیرا حق و تحقق هر دو از یک ماده اند، البته حق در مقابل باطل، اگر به معنى وسیع کلمه تفسیر شود، شامل هر واقعیت موجود مى گردد، و نقطه مقابل آن معدوم و باطل است. در برابر این سؤال، خداوند به پیامبرش دستور مى دهد: با تأکید هر چه بیشتر بگو: آرى، به پروردگارم سوگند! این یک واقعیت است و هیچ شک و تردیدى در آن نیست (قُلْ إی وَ رَبِّی إِنَّهُ لَحَقٌّ). و اگر فکر مى کنید، مى توانید از چنگال مجازات الهى فرار کنید، اشتباه بزرگى کرده اید; زیرا هرگز شما نمى توانید از آن جلوگیرى کنید، و او را با قدرت خود ناتوان سازید (وَ ما أَنْتُمْ بِمُعْجِزینَ). در واقع این جمله با جمله فوق، از قبیل بیان مقتضى و مانع است، در جمله اوّل مى گوید: مجازات مجرمان یک واقعیت است. و در جمله دوم اضافه مى کند: هیچ قدرتى نمى تواند جلو آن را بگیرد، درست مانند آیات ۷ و ۸ سوره طور که مى فرماید: إِنَّ عَذابَ رَبِّکَ لَواقِعٌ * ما لَهُ مِنْ دافِع: عذاب پروردگارت واقع شدنى است * و هیچ چیز نمى تواند مانع آن شود . تأکیدهائى که در آیه به چشم مى خورد قابل توجه است: 1⃣از یکسو سوگند . 2⃣و از سوى دیگر کلمه انّ و لام تأکید . 3⃣و از سوى سوم جمله وَ ما أَنْتُمْ بِمُعْجِزینَ. همه اینها تأکید مى کند که: به هنگام ارتکاب جرم هاى سنگین، مجازات الهى حتمى است و تخطّى ناپذیر! ✍تهیه و تنظیم : عاشوری