حضرت نفیسه خاتون سلام‌اللّه‌علیها نزد عرب‌ها «سیّده» و «ست نفیسه» که به معناى «خانم» است، خوانده مى‌شود. و در حالات آن مخدّره چنین گفته‌اند: بسیار زاهد و متقى بود و در حال احتضار روزه‌دار بود و جمعى از او خواستند که روزه‌اش را افطار کند، در جواب گفت: سبحان‌اللّه، سى سال است که از خدا مسألت دارم صائم از دنیا بروم، چگونه از آرزوى سى ساله‌ام دست بکشم؟ #سیده_نفیسه #بانوان_بهشتی ┄┄┅┅•➰🍃🌸🍃➰•┅┅┄┄ 🧕@banovanebeheshti ┄┄┅┅•➰🍃🌸🍃➰•┅┄┄

سیده نفیسه از همان ماههای نخستین ولادت، با نوازش های سرشار از عطوفت والدین مأنوس گردید، بتدریج رشد نمود و با اطرافیان ارتباط برقرار کرد، این کودک توانست از مادری پاک سرشت سرمشق بگیرد و از رفتار وی تأثیر پذیرفته و با پرورش های اخلاقی چنان شکوفا شود که دوران با برکت زندگی را با شرافت، سلامت نفس، پرهیزگاری و کرداری شایسته بگذراند، مادر، حسن سلوک، وظیفه شناسی، مهربانی، فداکاری و دلسوزی را به نفیسه آموخت و بذر عفت و تقوا و اخلاص را در اعماق وجودش کاشت، این گوهر گرانبها در کلاس درس مادر یاد گرفت که چگونه در برابر سختی ها مقاومت کند، شکیبایی ورزد، از ناملایمات هراس به دل راه ندهد و با جرأت و شهامت از مظلومان و محرومان دفاع کند و رفتار ستمگران را نکوهش کند. نفوذ سازنده و رشد دهنده پدر را نیز نباید در تربیت این دختر کم اهمّیت تلقی کرد.گویا نفیسه با لبخندهای کودکانه به این واقعیت صحه می نهاد که می تواند بر رفتارهای خوب پدر تکیه کند زیرا او خیلی پر حرارت، رئوف و پرشور بود و نسبت به دخترش عطوفت ویژه ای بروز می داد. #سیده_نفیسه #بانوان_بهشتی ┄┄┅┅•➰🍃🌸🍃➰•┅┅┄┄ 🧕@banovanebeheshti ┄┄┅┅•➰🍃🌸🍃➰•┅┄┄