‍حسابی گرفتار شده بود. قرض پشت قرض، بدهی روی بدهی، رفت خانه امام زمانش. سفره دلش را باز کرد. امام درددل‌هایش را شنید. آرامش کرد. دلداری‌اش داد. چهارصد دینار طلا هم به او بخشید. گفت: به خدا قسم پول نمی‌خواستم! فقط می‌خواستم دعایم کنید. امام صادق علیه‌السلام فرمود: دعایت هم می‌کنم؛ اما نگذار مردم همه چیزت را بدانند. پیش چشمشان سبک می‌شوی! 📚برگرفته از الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏4 ص 21. ما آدم‌ها نباید با هر کسی درددل کنیم. آن شخص، باید رازدار باشد، باید درکمان کند و... وگرنه پشیمان می‌شویم. شاید اگر خوب حساب کتاب کنیم، به این نتیجه برسیم بهترین سنگ صبور آدم، فقط خدا و نماینده خدا امام زمان علیه السلام است.

معرفی کانال برای اعضای جدیدمون. کلیک نمایید ⏏

هم اکنون می‌توانید با کلیک بر روی لینک زیر به #کارگاه تقرب الهی وصل شوید https://eitaa.com/joinchat/607125574Cb86c28edae

معرفی کانال برای اعضای جدیدمون. ⏫ کلیک نمایید ⏏

#شبنشینی_بامقام_معظم_رهبری رهبر انقلاب: حرکت آقای #رئیسی در دو سال اخیر در قوه قضائیه مصداق حرکت جهادی شبانه‌روزی بود لازم است یک خدا قوّتی به جناب آقای رئیسی عرض بکنیم. ایشان در این دو سال و چند ماهی که مسئولیت قوه‌ی قضائیه را داشتند حقاً زحمت کشیدند، تلاش کردند، کارهای خوبی انجام گرفت در این قوه و حرکت جناب آقای رئیسی در قوه‌ی قضائیه مصداق همان چیزی بود که ما همیشه تکرار میکنیم؛[یعنی]حرکت جهادی، حرکت جهادی؛ یعنی جدی، شبانه‌روزی، پرتلاش، پرانگیزه، یک حرکت این‌جوری بود بحمداللّه. آثار خوبی هم داشت و مهمترین اثر این حرکت همین بود که امید مردم به قوه‌ی قضائیه را زنده کرد، احیاء کرد، مردم را به قوه‌ی قضائیه خوش بین کرد. ما شکایتهای مردم را از دستگاههای مختلف دریافت میکنیم، خیلی تفاوت هست بین آن قبل از این دو سال و اندی با بعد از این دو سال و اندی در نظرات مردم. خیلی تفاوت هست. امید و اطمینان به قوه را زنده کرد. این سرمایه‌ی اجتماعی است، این اعتماد مردم به دستگاههای فعال در جمهوری اسلامی یک سرمایه‌ی بزرگ اجتماعی است. #سلامتی_فرمانده_صلوات

ثـواب وضــوی قبل از خــواب : رسول خدا (ص) فرمودند؛ «هر کس به هنگام خواب با:وضـو به رختخواب رود، تا زمانی که از خواب برخیزد،ثواب شب زنده داری و مناجات به او می دهند». همچنین فرمودند: «کسی که با وضو بخوابد گویا شب تا صبح بیدار (و به عبادت مشغول بوده) است.» وسائل الشیعه، ج۱ ص۲۶۶