حسین تو را می خواند. خوب گوش کن. صدای پای جابر است؟ نه! قدری آرامتر، صدای پاهای خسته‌ی زینبِ حسین است که زائر اربعین شده؟ نه! شاید هم رباب، مادر شاهزاده‌ی حسین را می‌گویم، اوست که در پیِ شیوَن طفلش بازگشته تا شاید سیرابش کند؟ نه! این طنین گام‌های خود توست! خوب گوش کن. کسی می‌گوید: بیا. تو خوب این صدا را میشناسی. صدای حسین را که هنوز از پس قرن‌ها بی‌وقفه فریاد میزند: بیا و تو راه افتاده‌ای. خسته و شکسته، گاهی می‌نشینی، گاهی به آمدنت شک می‌کنی، اما راه افتاده‌ای و قافله سالار، حسین زمان، مهدی فاطمه است. پس برخیز! احرام ببند تا شاید مَحرمِ غمِ حسین شوی و در اربعین حضرت ارباب برسی به خیمه امن امام زمان و آخرین قافله سالار از تبار حسین.

اگه قصد سفر دارید... اگه آماده‌ی زیارت کربلا هستید... اگه دل‌تون لَک زده برای پیاده‌روی... بسم‌الله!

آن‌چنان که به قلب اهل کویر، سایه سرد باغ می‌چسبدبعد یک‌ماه چایی روضه، چای تلخ عراق می‌چسبد...

گردیده روان، سیلی از عشّاق به سویت من هم به قدم‌های دل خویش روانم! .