هیچ شمعی نیست که به امید سپیده ظهور، تا صبح فرج، در شبستان انتظار نسوزد. با تو از کدام دلتنگی خود بگویم؟ از تلخی فراق، یا سختی طعنه هایی که میشنویم و دلخسته از آن میگذریم؟ای همه آرزوهایم! من اگر مشتی گناه و شقاوتم، دلم را چه میکنی؟ با چشمهایم که یک دریا گریسته اند، چه میکنی؟ به ندبه های من که در هر صبح غیبت، از آسمان دلتنگیهایم فرود می آیند، چگونه نگاه خواهی کرد

کو تا هزار سال دیگر؟! اگر می‌دانستیم تا هزار سال دیگر حضرت مهدی ظهور نمی کنند، این خودش موجب رخوت می‌شد؛ حالا کو تا هزار سال دیگر؟ اما همین که نمی دانیم و احتمال می دهیم سال دیگر، ماه دیگر، هفته دیگر باشد، همین انتظار باعث می شود که انسان بیشتر تلاش کند؛ امیدی داشته باشد، نشاطی پیدا کند،. بی جهت نیست که فرموده اند: « أفضلُ أعمالِ اُمّتي انتظارُ الفَرَجِ مِن اللّه ِ عزّ و جلّ؛ برترين اعمال امّت من ، در انتظار فرج از سوى خدا بودن است.» ۱۳۸۳/۰۷/۱۰ (بحار الأنوار ، جلد۵۰، صفحه ۳۱۸) #علامه_محمد_تقی_مصباح_یزدی

#گدای کوی شماییم و حسرتی داریم روا مدار که محروم از آستان برویم... #داستان_توسل ملا باقر بهبهانی به ساحت مقدس حضرت ولیعصر سلام الله علیه و شفا یافتن فرزند او به عنایت مولای عالم.

اعمال روزها و شب های #هفته آداب ، اعمال ، ادعیه ، استعاذه ، تسبیح و نماز روز #شنبه ➡️ 1da.ir/TXfZ6s2I