حجاب، امر شخصی یا اجتماعی؟

از روزی که خدا انسان را آفرید همراه با نیاز فطری به پوشش آفرید و آن را جزء غریزه او قرار داد.

از لحظه‌ای که آدم و همسرش حوا در پی اغوای شیطان نافرمانی خدا را کردند و از درخت ممنوعه تناول نمودند

مهمترین و نخستین کیفر آنان از سوی خداوند این شد که لباس‌های آنان از تن آنان فرو ریخت و بدن و عورت آنان آشکار گردید

و خود آنان نیز به‌دلیل غریزی بودن حجاب، در پی این کشف حجاب، بی‌تفاوت نماندند، بلکه با اصرار می‌کوشیدند تا بدن و عورت خود را با برگ‌های گل‌ها و درختان بپوشانند

درواکنش حضرتِ آدم و حوا ثابت می‌شود که میل به‌پوشش و حجاب یک امر فطری، غریزی و ذاتی است. وقتی خود را عریان دیدند، بی‌هیچ درنگی برای پنهان کردن بدن خود تلاش ورزیدند که دستِکم با برگ درختان چنین کردند.

شما فرض بفرمایید، که زن درجامعه بصورت برهنه باشند، چه اتفاقی می‌افتد؟

کمترین اتفاق همین است که شهوت مردان را به‌جوش و غلیان می‌آورند.

چه‌طور ممکن است که به‌صورتِ لخت در خیابان راه بروید و ادعا کنید که این حق شخصی من است!