از مستحبات مؤکّد روز جمعه، نماز جعفر طیّار است بهترین وقت خواندن نماز جعفر، ظهر روز جمعه است، ولی در هر روز و هر ساعتی از شبانه روز می‌شود آن‌را خواند.  

نماز جعفر طیار را می توان به نیابت برای مردگان و شهدا خواند و هم چنین می تواند بدون نیابت ثوابش را هدیه کرد. هدیه کردن ثواب نماز به روح اموات و شهدا، هم درجات آنها را زیادتر می کند و هم اجر خود انسان را بیشتر می گرداند و هر چه هدیه شونده مقامش بالاتر باشد، اجر هدیه کننده بیشتر می شود. این نماز را به حساب نوافل شبانه روزی می توان گذارد، یعنی نافله را به این طریق می توان به جا آورد

مرحوم آیت الله محمّد تقی موسوی اصفهانی(متوفّی 1348 ه ق) در کتاب سراج القبور می‌نویسد: اگر فردی کار تعجیلی دارد، جایز است که اصل نماز (جعفر) را بی‌تسبیحات بخواند، و بعد از نماز تسبیحات را بخواند اگر چه در حال راه رفتن باشد .[ سراج القبور ، فصل11]

یک قسمِ مختصر و آسان این نماز آن است که 4 رکعت به دو سلام خوانده شود، و بعد از چهار رکعت، سی‌صد مرتبه بگویند: «سُبْحَانَ اللهِ ، وَ الْحَمْدُ لِلهِ ، وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ ، وَ اللهُ أَكْبَر».

همان اوایل مفاتیح، آداب روز جمعه... با دوستانمان قرار گذاشته‌ایم که یادمان نرود، حتماً بخوانیم. مضامین زیبایی دارد. یک نفر آدم کار درست هم جمعه‌ها که به عصر دلگیری‌اش نزدیک می‌شود پیامک می‌زند که یادتان نرود. شما هم همین کنید. یک نفر، دو نفر، سه نفر، .... قرار بگذارید. این صلوات را بخوانید. به خاندان رسول الله صلی الله علیه و آله صلوات بفرستید. برای فرج مولا دعا کنید. خدا را چه دیدی؟ شاید دعای یک نفر این وسط رفت تا به نقطه‌ی اجابت رسید. خدا را چه دیدی؟ شاید یک دعا رفت و لبخندی به لب‌های مولا نشاند. خدا را چه دیدی؟ شاید یکی دیگر دعایش رفت تا حاجات امام زمان علیه السلام را به اجابت رساند؟ یک نفرتان هم بشود مسئول پیامک که یادآوری کند که: "یادتان نرود" کجا بودیم؟ آهان اول مفاتیح، "صلوات ابوالحسن ضراب اصفهاني"... يادتان نرود.

جمعه‌ها رنگ امام زمان دارد… به خصوص نزدیکی‌های غروب جمعه که می‌شود و چشم نگران منتظران به خورشیدی که پشت کوه‌ها در حال پنهان شدن است می‌افتد، در دلشان می‌گویند: از ماست که بر ماست! اگر کمی با دل‌های‌مان زندگی می‌کردیم، آه تابیدن خورشید را نمی‌کشیدیم. علی بن مهزیار اهوازی در داستان تشرفش خدمت حضرت ولی عصر می‌گوید: وقتی خدمت حضرت رسیدم، ایشان فرمودند: ای ابوالحسن، ما شب و روز منتظر ورودت بودیم، چرا این قدر دیر نزد ما آمدی؟ عرض کردم: آقای من! تاکنون کسی را نیافته بودم که دلیل و راهنمای من به سوی شما باشد… حضرت فرمودند: آیا کسی را نیافتی که تو را دلالت کند؟!! بعد انگشت مبارک را به روی زمین کشیده، سپس فرمودند: نه … شماها اموالتان را فزونی بخشیدید، و بر بینوانان از مؤمنین سخت گرفته، آنان را سرگردان و بیچاره کردید، و رابطه‌ی خویشاوندی را در بین خود بریدید، دیگر شما چه عذری دارید؟ رسیدگی به فقرای مومن و صله‌ی رحم، شاید باید برای با خورشید بودن، سبک زندگی‌مان را تغییر دهیم.