🔸انگشتر تقوا
گاهی برای دانستن معنای واژهای باید در لغتنامهها، فرهنگلغتها و گاهی در موتورهای جستوجو رفتوآمدی کرد؛ اینگونه میتوان به معنای کلمهای پی برد.
مثلاً کلمه تقوا؛ در فرهنگستان فارسی به معنی پرهیزکاری و ترس از خدا معنا میشود؛ به عبارت دقیقتر، در کتاب ده گفتار استاد مطهری پیرامون تحلیل معنای تقوا چنین مضمونی آمده است؛ تقوا در اصل به معنی خودنگهداری است نه ترس یا پرهیزکاری؛ هرچند که لازمه خودنگهداری و ضبط نفس، پرهیز کردن و لازمه پرهیز کردن نیز ترس است؛ پس میتوان گفت در اکثر ترجمهها تقوا به لازمه خود معنا شده نه به اصل خود.
اما آیا معناهایی که برای کلمات ارائه میشود، گویایِ معنای حقیقی و واقعی تمام کلمات است؟ صرف تورق در فرهنگ لغت و یافتن معنایی، نمیتواند تمام زیبایی، شأن و حقِ کلمهای را ادا کرده باشد؛ بلکه برخی معناها در برخی موارد بر ابهام کلمات افزودهاند.
اینکه حقیقت همه واژهها، با واژهها دستیافتنی است، فقط یک ادعایِ نگارشی میتواند باشد، نه یک ادعای حقیقی و ناطق؛ لغتنامهها معنای صامتاند اما معنای ناطق جای دیگری است.
در مورد همین کلمه تقوا باید به معنای ناطق مراجعه کرد نه معنای صامت؛ معنای ناطق آن است که «ضَربَتُهُ یَومَ الخَندَقِ اَفضَلُ مِن عِبادَةِ الثّقلین» ضربِ شمشیرش برتر از عبادت تمام جن و انس است؛ معنای ناطق آن است که شبهنگام برای نجات خاتم پیامبران از جان عزیزش دریغی ندارد؛ آن است که برای حفظ امت اسلام در مقابل دشمنان منافق سکوت مینماید و تقوا وقتی معنا مییابد که در نماز انگشتر را به نیازمند بدهی؛ حتی نان شبت را هنگام افطار.
تقوا از آن تکواژههایی است که کتابها و لغتنامهها از معنای آن عاجز ماندهاند و نهایت زورشان نشان دادن کلمهای در مقابل کلمهای برای رفع ابهام باشد.
بهراستی کلمهای مانند تقوا با آن همه عمقِ معنایی را چگونه میتوان با یک کلمه معنا کرد؟! آن زمان که لغتنامه مینویسد: تقوا یعنی ترس؛ اما نمیداند که نترسیدن و در بستر خوابیدن، عین ترس از خداست.
بنابراین لغتنامه حقیقی در معنای تقوا، عرصه خارجی و واقعی است؛ زین پس فرهنگنامهها نباید جرأت بر معنای کلمهای یابند که یارایِ تبیین آن را ندارند.
در برابر کلمه تقوا باید یک کلمه نوشت؛ تقوا همان «علی» است.
✍ علی کردانی
#امیرالمؤمنین_علیهالسلام
#تقوای_حقیقی
https://eitaa.com/joinchat/2705195117Cd4879425c9
🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸