📖 یک‌دقیقـه‌مطالعـه راهبے بودایی را پرسیدند؛ استاد شما همیشــه‌یک‌لبخنــدروی‌لبـت‌است و به نظــر ما خیلـی آرام و خشنـود به نظر مےرسی، لطفاًبه‌مابگو که‌رازخشنودی شما چیست؟🙂 استاد گفت: بسیار ساده! من زمانےکه دراز مےکشم، دراز مےکشم. زمانی که راه مےروم، راه مےروم. زمانی که غذا مےخورم، غذا مےخورم😊 پرسش کنندگان ناراحت شدند و گمان کردند استاد آنها را جدی نگرفته است. به او گفتند؛ که تمام این کارها را ما هم انجام‌مےدهیم، پس‌چراخشنودنیستیم و آرامش نداریم؟🤔 استاد به آنها گفت: زیرا زمانی که شما دراز مےکشیدبه‌این‌فکر مےکنید که باید بلند شوید، زمانی که بلند شدید به این فکر مےکنید که باید کجا بروید، زمانےکه‌داریدمےروید به این فکرمےکنید که چه غذایـے بخورید. فکر شما همیشه در جای دیگر است و نه در آنجایی که شما هستید!😌 لحظه‌ی حال، تقاطع زمان گذشته‌وآینده است‌وشما در این تقاطع نیستید بلکه در گذشته‌ویاآینده‌هستید به‌این‌علت است که‌ازلحظه‌هایتان، لذت واقعی نمےبرید زیرا همیشه در جای دیگر سیر مےکنید و حس مےکنید زندگے نکرده‌ايد☺️ 💖از زندگےخود درلحظه‌لذت‌ببرید #نوروز_مبارک #مشاوره @barnamerizi1