راز پیراهن قسمت شصت و یک: ون مشکی رنگ با سرعت به پیش میرفت و از پیچ و خم خیابان های شهر می گذشت، تکان تکان های ماشین باعث شد که حلما بهوش بیاید، آرام چشمانش را باز کرد و خیره به سقف خاکستری رنگ ماشین شد و زیر لب تکرار کرد ژینوووس... ژینوس آرام سرش را برگرداند و متوجه مرد کناری اش شد، اندکی جا خورد و کمی خودش را بهم کشید و صاف سرجایش نشست و با تعجب و ترس اطرافش را دوباره برانداز کرد و گفت: اینجا کجاست؟م...م.. من اینجا چکار می کنم؟! زری سرش را از بین صندلی ها بیرون آورد به طوریکه حلما به راحتی او را میدید و با نیشخندی گفت: فعلا که توی ماشین ما هستید، نترس جای بدی نمیبریمت، بهت خوش میگذره و با قهقه سرش را برگرداند. حلما که بدنش از ترس به رعشه افتاده بود با لکنت گفت: ش... ش.. شما!!! زری خانم!! وااای خدای من! ژینوس.... قلب حلما مانند گنجشککی ترس خود را محکم به قفس تنش می کوبید، ذهن حلما هنگ کرده بود، اندکی تمرکز لازم داشت. او می خواست اتفاقات اخیر را پشت سر هم بچیند تا به نتیجه برسد.. جلسه احضار روح.... گم شدن ژینوس... و بعد از مدتها پیدا شدن جسم بی جان ژینوس..... و حالا هم خودش در ماشینی ناشناس به همراه زری... این نشانه خوبی نبود و حسی ناشناخته به حلما تلنگر میزد که خطری بزرگ در کمین اوست، خطری که بی شک جان ژینوس را گرفته... حلما گیج بود و ناگهان یاد وحید افتاد... نور امیدی در دلش پیدا شد، تا اونجایی که یادش می آمد وحید همراهش بود، پس حتما وحید میدونه که اون الان اینجاست.. ناگهان با فکری بدنش یخ کرد، نکنه.. نکنه... نکنه بلایی سر وحید آوردن.. ادامه دارد... @ bartaren 🌺🌿🌺🌿🌺🌿🌺🌿

باز دوباره صبح جمعه ای دیگر رسید دلم دل دل می کند برای ندبه ای دیگر... دلم لک زده برا گفتن متی ترانا و نراک؟! و چه بی معرفتیم ما !! انگار که مهدی زهرا برای اکثر ما فقط مختص جمعه هاست و الغوث الغوث گفتنمان فقط جمعه تا جمعه است . تمام هفته به کار و دنیای خویش سرگرمیم و غافل از ان ماهیم که مضطر ظهور است ... و خود را سینه چاک حضرتش می دانیم ،در صورتیکه راه و رسم عاشقی برنمی تابیم و همانا عاشق آن است که لحظه ای بی یاد معشوق به سر نکند و ما ان نیستیم... مولایم.... عزیز دلم... صاحب امرم... ای عشق بی پایان این عالم خلقت... به خدا دوستت داریم ... نگاه به غفلتمان نکن.... نگاه به بی معرفتیمان نکن... نگاه به مظلومی شیعیان کن... نگاه به خوبانی که رفتند و با قطره قطره خونشان به ما درس زندگی دادند نما ، برای ما نه.... برای این خون های پاک برگرد... ما هیچیم ...برای من و ما نه... برای رهبری که تنهاست و علم انتظار بردوش دارد برگرد... برای ما نه.... برای مظلومانی که بی پدر مانده اند ... برای شیعیانی که چشم به در مانده اند... برای مؤمنانی که در کوچه پس کوچه های این دنیا درمانده اند....برگرد.... مولای من.... این رفتن جمعه جمعه ها پیرمان کرد... این بودن و نیامدنت ، این چشم انتظاری...زمین گیرمان کرد😭 عزیز دلم دلم خوش است به دعای عهدی که می خوانم... دلم خوش است که نامم را در سیاهی لشکر دوستدارانت ثبت کرده ای و نام شیعه را یدک می کشم... دلم خوش است به تو ای مولای غریبان.... تو را به جان اولین مظلوم و مظلومهٔ عالم که دنیا بر مدار وجودشان می گردد تو را به جان مولایم علی و مادرمان زهرا.... تو را به مادری پهلو شکسته، که این روزها پشت دری نیم سوخته مانده، تو را به دستان بسته ی مردی که او را کشان کشان به سمت مسجد میبرند، تو را به کودک گریانی که چشم به میخ خونین در دارد و پرپر زدن مادر را میبیند، بیا..... و بستان انتقام این زخم های سر به مهر را... مولای مهربانم از گرد راه برگرد....و تو خود دعا برای ظهورت نما که دعای من اثر نمیکند ...انگار بار گناهانم آنچنان است که.... اللهم عجل لولیک الفرج #بداهه حسینی... 💦🌧💦🌧💦🌧 @bartaren

راز پیراهن قسمت شصت و دو: حلما با هر نگاهی که به اطرافیانش می انداخت، دلش بی قرار و بی قرارتر میشد، مردان سیاه پوش داخل ماشین هیبتی ترسناک داشتند و خاطره ی بدی که از زری و مرگ ژینوس به جا مانده بود بر این ترس می افزود. زری داخل آینه نگاهی به پشت سر کرد و با اشاره به راننده گفت: مراقب باش کسی تعقیبمون نکنه... راننده نگاهی به بیرون کرد و گفت: نه خیالتون راحت خانم، کسی تعقیبمون نکرد. چند تا خیابان که طی کردند، زری اشاره ای به کمی دورتر کرد و گفت: کنار اون ساختمان قرمز رنگ نگه دار، نرسیده به ساختمان ماشین نقره ای رنگی توقف کرد و به محض ایستادن ون مشکی، درب ماشین باز شد و زری با اشاره به یکی از مردان پشت سرش، به او فهماند که حلما را سوار بر ماشین نقره ای کند و خودش زودتر پیاده شد و با چشمان تیزش، اطراف را از نظر گذراند تا مطمئن شود کسی متوجه آنها نیست و وقتی خیالش راحت شد، درب عقب را باز کرد و نشست و در همین هنگام حلما مانند اسیری در بند، با اشاره مرد پشت سرش در کنار زری سوار ماشین شد و ماشین حرکت کرد. حلما از داخل ماشین نگاهی به پشت سرش کرد تا ببیند آیا روزنه امیدی هست یا نه؟! و متوجه شد که خبری از آن ون مشکی رنگ هم نیست، انگار آب شده بود و به زمین رفته بود. ماشین حرکت کرد، اینبار با سه سرنشین، حلما که کمی هوشیار شده بود، دنبال راهی برای نجات خود بود و متوجه شد، ماشینی که سوارش است، راه خروج از شهر را در پیش گرفته... مغز حلما هنگ کرده بود، تنها راهی که به نظرش میرسید این بود که در یک لحظه از غفلت زری استفاده کند و خود را به بیرون از ماشین پرتاب کند و با خود می گفت: با این کار یا نجات پیدا می کنم و یا نهایتا میمیرم، در هر صورت بهتر از آن است که در چنگ این اهریمنان شیطانی گرفتار شوم و بلایی که سر ژینوس آمد به سر او هم بیاید. زری با نیشخندی به حلما چشم دوخت و گفت: فکر فرار به سرت نزنه، ماشین قفل مرکزی داره، محاله بتونی فرار کنی، مانند بچه خوب و حرف گوش کن، هر چی ازت خواستن انجام بده، به نفع خودته... حلما با این حرف زری، ترسش بیشتر شد و آرام گفت: یا حضرت زهرا سلام الله، اینها میتونن ذهن را بخونن و متوجه شد رنگ زری کمی سرخ شد، سرخی که میتوانست ناشی از عصبانیت باشد. حلما کاری نکرده بود، پس ترسش بیشتر شد و با خود نذر کرد و به آرامی گفت: یا مولا علی، یا مشکل گشای دو عالم به فریادم برس و آرام تر زمزمه کرد: یا صاحب الزمان الغوث الامان... و ناگهان متوجه شد... ادامه دارد... 📝به قلم: ط_حسینی @bartaren 🌺🌿🌺🌿🌺🌿🌺🌿🌺