🔰 شــــــیرمردی از خط شــــــیر #قسمت_دهم بازگشت قهرمان از میان آتش و گلوله؛ حاج قاسم: باور نداشتیم این سه نفر، هیچ یک بتوانند به عقب برگردند. 🌷 رزمندگان اسلام در این نبرد بزرگ (کربلای ۵) با بیش از ۱۴۰ تیپ زرهی و مکانیزه دشمن درگیر شدند و در تمام لحظات آن روزهای سخت، علی آقا چون یک بسیجی خط شکن، در کنار شهیدان #خرازی و #کاظمی حماسه آفرینی کرد. 🔹 برای من اینگونه تعریف می‌کرد: «وقتی دشمن میخواست کانال ماهی را پس بگیرد، #آقا_محسن به من و حسین خرازی گفت برویم کمک #حاج_قاسم؛ رفتیم. آن قدر آتش دشمن سنگین بود که قابل بیان نیست. باید چند کیلومتر و از میان گل و لای پیاده می رفتیم. حسین می توانست تند برود ولی من لنگ لنگان و آهسته راه می‌رفتم. وقت برگشتن، تنها می‌آمدم و عراقی ها مرا هدف قرار می‌دادند و تیری به من نمی خورد. من آن مسیر دو، سه کیلومتری را در حالی که حسین و قاسم نگران بودند که من چگونه تکه پاره می‌شوم، طی کردم و سالم به دیگران رسیدم. » 🔸 #حاج_قاسم این صحنه را این گونه روایت می‌کند: «روی پل غلغله ای بود از آتش؛ تمام پل، غرق آتش بود. شاید بشود گفت نزدیک به صد قبضه توپ عراقی بسیج شده بود روی همین تکه پل، که هیچ چیزی نتواند از آن عبور کند. قفل کرده بودند این پل را. آقا محسن فرستاده بودشان که بیایند کمک. آن قدر حجم آتش زیاد بود که برای پذیرش مسئولیت که لشکر دیگری بیاید به ما کمک کند، هیچ جایگاهی وجود نداشت. ما باور نداشتیم که این سه نفر، هیچ کدام شان بتوانند به عقب برگردند. احساس می‌کردیم که هر سه تای شان شهید می‌شوند. تقریبا هفت روز شدیدترین پاتک ها را دشمن انجام داد. » ✍🏻 #دلنوشته برادر خانم شهید بسیار حماسی و قهرمانانه‌ست. خصوصا ً آن بخش لنگان لنگان از قول شهید، برای خانواده بسیار سوزناک است. 🌷 حقیقتاً انگار بخشی از یک فیلم جنگی را می‌خوانیم، حال آنکه شهید ما این لحظه‌ها را زندگی کرده و داغی این گلوله‌ها را در کنار بدن رنجور خود حس کرده است. او نه در قاب سینما، بلکه در محضر حضرت الله، نقش خود را به زیباترین طریق ممکن ایفا کرده است. ای جانم!! حاج علی آقای قهرمان ... و آآآآه از اینکه این رشادت ها را اکنون می‌شنویم که دیگر افتخار حضور وجود گرم و نورانی شما را در دنیای خود نداریم ... 🥀 و چقدر مرده‌ایم از زمانی که شما از دنیای‌مان رفتید، چون جسمی که روح پاک از آن بیرون می رود و آن جسم پس از او مرداری بیش نخواهد بود. دلتنگ شماییم علی آقا! و بیان این دلتنگی در قامت هیچ واژه ای نمی گنجد ... ⏪ ان شاء الله ادامه دارد... ✍🏻 برگرفته از #ماهنامه_فکه 📿 شادی روح شهدا صلوات الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ و عَجّل فَرَجَهم #طریق_القدس #سردارشهید_زاهدی ‌ https://eitaa.com/joinchat/1613365268C0868f4d580

#دست_تقدیر ۱۰ #قسمت_دهم🎬: رقیه نگاهش را به صورت زیبای دخترش که بی شباهت به او نبود، دوخت و گفت: جاسم چه پسر خوبی ست! قلبی به صافی آینه دارد، می خواستم به طرفش بروم که با اشاره دست به من فهماند از او رد شوم. من هم راه حرم امام حسین ع را در پیش گرفتم و او هم خودش را به من رساند و وقتی مطمئن شد که کسی در تعقیب من نیست، کنارم آمد و پرده از نقشه شوم عمویت و ابو معروف برداشت. باورت میشود، آن اتومبیل و راننده اش از آن ابومعروف هستند و آن راننده مأمور است بعد از زیارت و هنگامی که ما قصد سفر به ایران را کردیم، ما را به روستایی که ابومعروف در آنجا مال و املاک و خدم و حشم دارد ببرد و در آنجا تو را به عقد ابومعروف و من هم به عقد عمویت درآورند. محیا آهی کشید و دستش را جلوی دهانش گرفت و گفت: اوه خدای من! چه نقشه دقیق و حساب شده ای! حالا چاره چیست؟! چگونه از چنگ این دو آدم مکار بگریزیم و بعد ناگهان فکری به ذهنش رسید و گفت: نکند...نکند جاسم هم مأمور پدرش باشد؟! رقیه سرش را به دو طرف تکان داد و گفت: جاسم با هر حرفی که میزد خون خودش را می خورد، او تو را بیشتر از آنچه که فکرش را می کنی دوست دارد و حالا از تو دل بریده چون میداند پدرش نخواهد گذاشت این وصلت صورت گیرد، او گفت من می خواهم به شما کمک کنم تا ثابت شود هنوز مرد و مردانگی در عراق نمرده است. محیا که کمی احساساتی شده بود گفت: من که لیاقت جاسم را ندارم اما از الان به حال همسرش غبطه می خورم، گرچه مهدی هم دست کمی از جاسم ندارد، او هم مردی بی نظیر است که هرکسی لایق وصل او‌ نمیشود و ناگهان متوجه شد نام مهدی را آورده و ناخوداگاه مادرش هم از علاقه او به مهدی باخبر شده، چهره اش از شرم سرخ شد و با حالتی دستپاچه گفت: نگفتید، جاسم چگونه می خواهد به ما کمک کند؟ رقیه نفسش را آرام بیرون داد و گفت: قرار شد طی امشب و فردا، مقداری از وسائلی که مورد نیازمان هست را زیر چادر به حرم مطهر امام منتقل کنیم تا راننده و احیانا فرد دیگری که مأمور به پاییدن ماست، متوجه قصدمان نشود یعنی بعد از ما چمدانی خالی بر جای خواهد ماند وبس... فردا هم به طریقی که جاسم نقشه اش را کشیده از حرم امام به حرم حضرت عباس می رویم و از آنجا گویا راه دررویی در پشت ساختمان حرم وجود دارد و از آنجا فرار خواهیم کرد، تا دست تقدیر ما را به کجا کشاند... رقیه فکر می کرد گریز از عراق به همین راحتی است اما نمی دانست چه بازی هایی روزگار برایش رقم زده ان شاءالله ادامه دارد... 📝به قلم:ط_حسینی