خاک های نرم کوشک زندگینامه شهیدعبدالحسین برونسی یک قطره اشک #قسمت_صد_و_ده_ 🌴🏴🌴🏴🌴🏴🌴 نه ما می خوایم کارهاشون رو بکنیم که از تهران برن مکه زود رفتم تو و شناسنامه اش را آوردم گرفتند خداحافظی کردند و رفتند. دو روز بعد شناسنامه را آوردند و گفتند: «الحمدالله همه ی کارها جور شد.» یکی شان بسته ای داد به ام «چیه؟» «لباس احرام آقای برونسیه» قضیه ظاهراً جدی شده بود گفتم:«خب ایشون که هنوز جبهه هستن!» «وقتش بشه، خودشون می آن مشهد» وقتی رفتند آمدم تو نفسی تازه نکرده بودم باز زنگ زدند. «دیگه کیه؟!» رفتم دم در، زن همسایه بود. «زود بیا که تلفن داری» «کیه؟» «آقای برونسی» نفهمیدم چطور خودم را رساندم پای تلفن گوشی را برداشتم سلام کرده و نکرده جریان را به اش گفتم:: با صدای بلند خندید گفت:« مکه کجا؟ ما کجا؟» فکر کردم دارد شوخی می کند. کمی بعد فهمیدم نه واقعاً خبر ندارد به خنده گفتم: «شما کجای کار هستین؟ حتى لباس احرام هم براتون خریدن» «نه حاج خانم،ما مکه ای نیستیم» #شادی_روح_شهدا_صلوات ‎‎‌‌‎‎🌹🍃🌹🍃