حکایت: "نشانه ی بهشت و جهنم" یک روز پیرمرد عارف مسلکی لب جویی نشسته بود؛پس از مدتی یک سرباز نزد وی آمده و از او درخواست میکند که ای درویش نشانه و علامت بهشت و جهنم را به من نشان بده.پیرمرد لبخندی میزند و چند ثانیه به سرباز نگاه میکند.سرباز از این کار پیرمرد و اینکه جوابی به اون نداد بسیار عصبانی می شود و شمشیر خود را از غلاف بیرون می کشد و بر روی درویش بلند می کند.درویش ناگهان می گوید:نشانه ی جهنم خشم و غضب و شمشیر توست. سرباز از اینکه پیر مرد به سوال وی جواب داد خرسند شد و شمشیر وی را در غلاف گذاشت و لبخندی زد. پیرمرد گفت:این لبخند و خوش برخوردی تو نشانه ی بهشت است. از این حکایت نتیجه میگیریم که غضب و خشم صفت و نشانه ی اهالی جهنم و حسن خلق و محبت نشانه ی اهالی بهشت است و این محبتی که بین ما وجود دارد رحمت خداوند است.  امام على عليه السلام :رُبَّ عَزيزٍ اَذَ لَّهُ خُلْقُهُ وَ ذَليلٍ اَعَزَّهُ خُلْقُهُ؛ چه بسا عزيزى كه اخلاق بدش او را ذليل و چه بسا ذليلى كه اخلاق خوبش او راعزيز كرد. #حکایت #اخلاق #بسیج #بسیج_دانش_آموزی