دلنوشته‌ایی‌از‌دانشجوی‌کارشناسی‌ ورودی‌۹۸ دانشکده علوم قرآنی میبد🎓 پس از ۱۲ سال درس خواندن در محیطی بسیار دوستانه و‌خودمانی در جمع دانش آموزان بالاخره قرار بود به یک پله بالاتر رویم و «آموز» را از دانش حذف و «جو» را به آن اضافه کنیم ، محیطی بزرگ تر و اجتماعی تر... روز های سختی بود نمیتوان انتخاب کرد چه‌ چیزی در انتظار ماست... گذشت... و رسید به مهر سال۹۸ تا چشمم را باز کردم در دانشکده علوم قرانی میبد، رشته علوم قران و حدیث حضور داشتم در آنجا دوستان زیادی بعد از چند روز پیدا کردم، از چیزی که تصور میکردم فوق العاده عالی تر بود، فضای دانشکده، فضای خوابگاه،رفته رفته وقتی با تفریحات، اردوها، استادان خوب،کارهای فرهنگی، یادواره شهدا و...اشنا شدم به خصوص سه شنبه های مهدوی بسیار شوق داشتم که هفت ترم به صورت حضوری از تمام اینها بهره خواهم برد.😊 ترم اول به خوبی تمام شد وقتی وارد ترم دوم شدیم... چند صباحی بیشتر نگذشته بود که...😔 خبر آمد ویروسی در راه است، ما و خوش خیالان، خیال کردیم وجود این ویروس خیلی طول نخواهد کشید نهایت تا اردیبهشت سال ۹۹...و دوباره برمیگردیم به روز های خوب دانشگاه که اولین و آخرین فرصت ما حضور در دانشگاه دوران کارشناسی بود... اما تقدیر جور دیگر رقم خورد و ما ملزم شدیم تا الان که در ترم ۵ هستیم هنوز به صورت مجازی باشیم و روز های زیادی گذشت.. امیدی دارم که لااقل در دو ترم باقی مانده لیاقت حضور در دانشگاه را داشته باشم... ان شاءالله در آخر روز های خیلی خوب دانشجویی رو اگرچه حدودا۸۰ درصدش را از دست دادیم اما با روز های خیلی خوب و جدید مجازی اشنا تر شدیم و کلی چیز های خوب ، تلخ و شیرین یاد گرفتیم یک دانشجو هرگز از اتفاقات از قبل پیش بینی نشده نمیترسد سعی میکند خود را وفق دهد و از فرصت هایش بهترین استفاده را کند. 👌 دانشجو بودن فلسفه بزرگی دارد به خصوص زمانی که شانزده اذر می اید به خود افتخار میکنی که به عنوان یک دانشجو در کشورت علم می اموزی👩‍💻 علم آموزی در درجات بالاتر در عین سخت کوشی و پشتکار فراوان لحظات شیرینی را به دنبال خواهد داشت🌹 #روز_دانشجو‌_مبارک🌸 @basij_oqm