#یادداشت_دانشجویی هوالمومن ... 🔸 انسان همیشه با داشتن‌قوه ی #تخیل خود از بدو تاریخ تا کنون کارهای خارق العاده ای انجام داده است، از سفر به اعماق زمین تا درنوردیدن کهکشان ها! و‌ همه ی این ها را مدیون این قدرت بی کران خیال و‌ اوهام خود است. 🔸جهان های موازی زاده ذهن انسان بود نه چیز دیگر، اما در قرن ۲۰ با انقلاب عظیم علوم بویژه فیزیک، و با آمدن دنیای #کوانتومی انسان به ساختن دنیای موازی خود نزدیک تر شد و‌ بالاخره در نیمه دوم این قرن تلاش ها نتیجه داد و با گسترش تکنولوژی و‌ علم ارتباطات،‌ فضای مجازی پا به عرصه وجود نهاد! 🔸فضای مجازی دقیقا آن چیزی بود که اوهام بشر را به حقیقت تبدیل می کرد، آن دنیایی که انسان به‌وسیله آن سوار بر امواج الکترو مغناطیس از اعماق زمین تا درون سیاه چاله ها را کاوش می کرد و می توانست از هزاران کیلومتر دور تر از اوضاع و احوال خانواده و مردمان دیگر بلاد خبر داشته باشد. 🔸فضای مجازی همان #دنیای_موازی بود که پدیده هایی که قوانین متافیزیک قادر به توجیه آن نبود! در آن توجیه می شد. دنیای موازی که انسان، آرزوی ساختن آن را داشت تا بتواند قدرتش را به خالق خود‌‌‌ نشان دهد و‌ فلسفه ی غیر توحیدی و انسان محور خود را به رخ بکشاند. 🔸اما انسان نمی دانست که ساختن دنیایی جدید چه چالش هایی به دنیای قدیم خودش وارد می کند و‌ نمی توانست با قوانین معیوب دنیای قدیم، آن آرمان شهر مک لوهان را در این دنیای جدید بسازد! و فضای مجازی رفته رفته از مومی در دستان انسان تبدیل به آن ماهی لغزانی شد که نمی توانست آن را کنترل کند. و‌ فضای مجازی به بزرگترین #چالش قرن ۲۱ انسان ها تبدیل گشت. فضای مجازی انسان را به دنیای موازی خویش برد، و در آن هویت جدید به او‌ داد، نه تنها با او‌ بلکه با همه ی انسان ها و کسانی که می شناخت نیز همین کار را کرد، هویت جدید، امکانات و‌اختیارات جدید و در نهایت قوانین جدید! و انسان وقتی قدم در این دنیا گذاشت فهمید که باید با هویت جدید به جستجوی آن آرزوها و ساختن #انسان_آرمانی خویش برود و دنیا خود را آنگونه ببیند که‌می خواست و آنگونه بسازد که آرزویش را داشت! نه آنگونه که در توان خود هست . آری او شخصیت آرمانی خود را در آنجا ساخت نه شخصیت حقیقی خود را... و این شد که امروزه ما با چنین پدیده ای روبه رو هستیم که هیچ جامعه شناس، روان شناس و عالم متعهدی نمی تواند ادعا کند‌ که همه ی ابعاد این دنیای بی کران را می شناسد و چالش های آن را پیش بینی و یا راه حلی ارائه کند! 🔸شخصیت انسان های فضای مجازی متفاوت با شخصیت آن ها در دنیای واقعیست، در واقع ما در دنیای مجازی یک ویترین از خودمان را در حال‌نمایش هستیم نه خود حقیقی مان. برای همین گاهی فک می کنیم که ما در‌واقع همان انسان هایی هستیم که در دنیای مجازی به دیگران می نمایانیم. همان ویترین هایی که ما را به داخل فروشگاه می کشاند و ما بعد از ورود به فروشگاه متوجه تفاوت واقعیت و‌ مجاز در آن فروشگاه می شویم. 🔸انسان ها‌ در دنیای موازی می توانند بدون دانستن فلسفه، فیلسوف شوند، بدون دانستن حقوق، قاضی شوند، بدون اطلاعات سیاسی، تحلیل گر سیاسی و امنیتی بشوند و از همه مهمتر بدون #دانستن حرف بزنند! 🔸آری، امروزه بزرگترین چالش بشر، این #ابر_انسان های مجازی می باشد، کسانی که گاه فرسنگ ها با خود حقیقی شان فاصله دارند و خود نیز باور‌کرده اند که آن انسان آرمانی خود شده اند. آری امروز بزرگترین ضعف بشر #ندانستنِ_ندانستن خویش است. 🔸در واقع دنیای موازی، انسان را هر چه بیشتر به سمت #تحمیق خویش سوق داده است و او‌را تبدیل به یک موجود بی اراده و تکراری و دروغین کرده که از درون پوسیده و نابه هنجار است. در‌واقع قدرت خلاقیت و #استعداد انسان را از او گرفته و او را تبدیل به یک موجود تقلید گر و #بی_هویت کرده است. و این چالش اکنون از دنیای مجازی به دنیای واقعی ما رسیده است... 🔸اصولا دنیای مجازی میل قیاس را در انسان به نهایت رسانده و حس نارضایتی را در ما تقویت کرده است. دنیای مجازی با جابه جایی ارزش ها، اولویت ها، الگوها و در یک کلام هر آن چیز که #خوب است ما را به یک فرد همیشه سرخورده و‌ ناراضی و ناموفق تبدیل کرده است. 🔸در اطرافیانتان عکس های روتوش شده در اینستا گرام را می بینید، ادبیات متمدنانه در تلگرام را می فهمید، اعلام موضع روشنفکرانه در توییتر را درک می کنید، و حال اگر آن ها را با رفتار و‌ گفتار همان فرد در دنیای حقیقی مقایسه کنید چه می یابید؟! انسانی که حتی خانواده اش از ادبیاتش ناخوشنود است، دوستانش از مواضع و تفکرش متعجب هستند و خودش که از سیرتش متنفر. آری این انسان قرن ۲۱ است. 🔗 ادامه در پست بعدی 💠 @basijajums