#تاریخ_بدانیم
#آیین_شاهحسینگویان، رفتاری نمادین است که سرمنشأ آن به اقدام حبیب ابن مظاهر و مسلم بن عوسجه (دو دوست دیرین) در شب عاشورا بازمیگردد. زمانی که حبیببنمظاهر در شب عاشورا صدای طبل جنگ را شنیدند و نگرانی حضرت زینب(س) و اهلبیت (ع) دیدند، بیرون چادر فریاد زدند: این شمشیرها سوگند یاد کردهاند در غلاف نروند، مگر اینکه گردن دشمنان را بزنند. حبیب یاران امام را دور هم جمع کرد و با شمشیرها حرکتی مشابه آنچه در این دستههای عزاداری انجام میشود، شکل داد.
رژه عاشورایی شاهحسین گویان ]مراسم شاخسی (شاه حسین )واخسی (وای حسین) [ یکی از مردمیترین سبکهای عزاداری مردم آذربایجان است. این دسته عزاداری از سابقه طولانی برخوردار است عزاداران به شعار و رجزخوانی حماسی میپرداختند.
یکی از معروفترین شعارهای این آیین نیز " هانکی گروهین بله مولاسی وار، شیعهلرین حضرت عباسی وار" (معنی: کدامین گروهی همچنین مولایی دارند/ شیعیان، حضرت عباس دارند.)
تصویر فوق به بیان آقای مجید خلیلزاده محقق محترم ارومیه ای از مراسم شاخسی واخسی در ظهر عاشورای سال 1282 هجری شمسی در میدان توپ خانه (محل کنونی بیمارستان عارفیان و پشت آن ) در ارومیه است.
منابع:
-مرکز اسناد و آرشیو بنیاد ایران شناسی شعبه استان #آذربایجانغربی
-متن اولیه از خبرگزاری همشهری آنلاین و
سایر منابع:
تاریخ طبرى، ج 4، ص 322؛ ارشاد مفید، ج2، ص96؛ موسوعة کلمات الامام الحسین (ع) ، ص502.
تصویر از آرشیو آقای خلیلزاده(با سپاس از ایشان)
https://eitaa.com/basij_Azarbayjanegharbi