eitaa logo
پایگاه بسیج شهید آوینی خواهران
548 دنبال‌کننده
4.4هزار عکس
1.1هزار ویدیو
34 فایل
بسیج لشکر مخلص خداست ارتباط با ادمین : @basijshahidaviniiadmin
مشاهده در ایتا
دانلود
تردید نکن... انسان هرچه برای باسواد شدن فرزندش خرج می‌کند، باید برای دیندار شدن او هم خرج کند. اگر دین‌داری خرج داشت، تردید نکن. اگر شما می‌خواهید هزینه کنید و هزینه مدرسه‌ای که بچه در آن‌جا نمازخوان می‌شود و آدم درستی می‌شود، دوبرابر هزینه مدرسه دیگر است، باید این هزینه را بدهید. 📚 راه رشد - جلد چهارم
فرزندتان اگر اهل ایمان شد، شما را فراموش نمی‌کند و در زمان بزرگی‌اش، از مجالست با شما عار ندارد. میرزا ابوالقاسم قمی که از علمای اخلاق بود عادتش این بود که کوزه مادرش را خودش به سقاخانه می‌برد و آب می‌کرد. هرچه به این عالم بزرگ می‌گفتند که دیگران این کار را به‌جای شما انجام می‌دهند، می‌فرمود: «این کوزه مربوط به مادرم است و من شخصاً باید این کوزه را آب کنم». از خانه می‌آمد، از کوچه و بازار می‌گذشت و به سقاخانه می‌رفت، از پله‌ها پایین می‌رفت، کوزه را پر از آب می‌کرد و بر شانه خودش می‌گذاشت و بالا می‌آورد؛ برای این‌که مادر از او راضی شود، خستگی و نفس زدن او را ببیند، عرق ریختن او را ببیند و بر او ترحم کند، تفضل کند، برای او دعا کند و از خدا بخواهد که او را ببخشد و حقش را به او حلال کند. اگر میرزا ابوالقاسم قمی عالم اخلاقی و بزرگوار، به یاد خدا نبود، این‌چنین نسبت به پدر و مادر متواضع نمی‌شد. پدران و مادرانی که از فرزندانشان درشتی می‌بینند، خشونت می‌بینند، هتک حرمت می‌بینند، به یاد بیاورند که اگر در طفولیت، طفل را با یاد خدا مأنوس می‌کردند و او با یاد خدا بزرگ می‌شد، در بزرگی خدا را فراموش نمی‌کرد و پدر و مادر را هم از یاد نمی‌برد. 📚 راه رشد - جلد دوم
من همیشه به افراد می‌گویم که آن بچه‌ای که وقتی با او قلدری می‌کنی، مقابل شما می‌ایستد، یک چیزی می‌شود؛ اما آن کسی که وقتی فحشش می‌دهی، می‌گوید: چشم، از عاقبتش بترس. تصور مردم عکس این است؛ آن بچه‌ای که وقتی گوشش را می‌گیری، کله‌اش را بلند می‌کند، می‌گویند: خوب است، و آن بچه دیگر را می‌گویند: تُخس است؛ گستاخ است؛ عاقبتش چطور می‌شود. تمام صلحا از همین تُخس‌ها به‌دست آمده‌اند! علتش این است که تا وقتی مقابل ظالم، یاغی نشود، مطیع خدا نمی‌شود؛ حالا چه پدرش ظالم باشد، چه مادرش و چه هر کس دیگری. البته یک حدودی را برای پدر و مادر رعایت می‌کند؛ اما در ظلمشان مشارکت نمی‌کند. بچه‌هایی که آینده دارند، یک حریمی برای پدر و مادر قائل می‌شوند؛ اما نان ظلم را نمی‌خورند و حرفشان را می‌زنند. گاهی دیده‌اید که وقتی به بچه برمی‌خورد، بغض می‌کند و بی‌اعتنایی می‌کند؟ تمام آن‌چه که در بزرگی اوست، جوانه‌اش را در بچگی می‌بینید. پس اخلاق این است که او را با کرامت بزرگ کنید. 📚 راه رشد - جلد سوم
خانواده خدا سالار.... در یک ازدواج، زن ومرد، می بایست همچون دو دست چپ وراست باشند. از خود،رأیی نداشته باشند، بلکه تابع مافوق خود باشند؛ همانطور که اراده انسان ،مافوق دو دست راست و چپ اوست، اراده خدا و حکم خدا و فرمان او، باید برتر از حرف زن وحرف شوهر باشد. کَلِمَهُ اَللهِ هَیَ اَلعلیاء؛کلمه خدا باید بالاتر باشد. اگر مرد یک حرفی بزند وشما به او بگویید که خدا این طور گفته است، باید بگوید : اگر خدا این طور گفته باشد من دیگر حرفی ندارم، روی حرف خدا حرفی نمی زنم وحرف خدا بالای حرف من است. اگر زن هم یک حرفی بزند و به او بگویند: خدا این چنین نگفته است، خدا جور دیگری می گوید. زن باید بگوید: اگر خدا طور دیگری می گوید ،من هم همان را می گویم.
انسان‌ها حامل فطرت هستند. باید این فطرت بیدار شود تا خودش ناظر بر خودش و واعظ خودش باشد. اگر بخواهد دیگری را مراقب و مواظب خودش بداند، این مسئله‌ای را حل نمی‌کند. شما هرچه قفل و بند پول‌هایتان را در خانه بیشتر کنید، بچه‌هایتان بیشتر دزد می‌شوند؛ اما هرچه‌‌ بیشتر پول را دمِ دست بگذارید و بگویید: هرچه‌‌ احتیاج داشتی بردار؛ او هم بردارد و بگوید: این مقدار برداشتم‌؛ چشم‌ و دل‌ سیرتر و امانت‌دارتر می‌شود. 📚 راه رشد، جلد یکم، صفحه ٢٠۶ "دوتا کافی نیست"| عضو شوید👇 https://eitaa.com/dotakafinist https://eitaa.com/dotakafinist
قضاوت مردم را برای بچه‌ها پررنگ نکنیم. ما شخصیت بچه‌هایمان را طوری بار می‌آوریم که مردم معبودشان هستند؛ می‌گوییم: جلوی مردم بد است، جلوی مردم زشت است، مردم بد می‌گویند، پیش مردم آبرویت می‌رود؛ اصلاً خدا مطرح نیست. هر وقت هم کسی می‌خواهد به کسی نصیحت کند، ده تا از مردم می‌گوید و یک بار کلامش را با ((بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ)) شروع می‌کند. اینکه می‌گویند: کارهایتان با بسم الله شروع کنید، به این معنا نیست که فقط بگویید: بسم الله؛ یعنی با نیت خدایی کار کنید؛ یعنی از خوف خدا بگو، از امید به خدا بگو، از دین بگو، نه از مردم؛ کاری کن که خوف از خدا برای طرف مطرح باشد؛ این می‌شود ((قولوا لا اله الا الله تفلحوا)). لا اله الا الله یعنی من حساب و کتابم با خداست، حالا اینکه مردم چیزی گفتند یا نگفتند، پذیرفتند یا نپذیرفتند، پسندیدند یا نپسندیدند، مهم نیست. 📚 راه رشد، جلد چهار، صفحه ۴۵
بعد از اینکه به فرزندانتان پول توجیبی می‌دهید، به آن فرزندی که پولش را بی‌خود خرج نکرده، جایزه هم بدهید؛ یعنی نگاه کنید که با این پول چه خریده‌اند و به آن بچه‌ای که درست خرج کرده، جایزه بدهید. به بقیه هم بگویید: از اول به شما گفتم که اگر پول را حرام کنید و برای عیاشی مصرف کنید، جریمه می‌کنم و از شهریه‌تان کم می‌کنم؛ اما اگر پول را بجا خرج کردید و با آن، ضرورت‌های زندگی و مدرسه و چیزهای ماندنی خریدید، پورسانت هم می‌دهم و ماه دیگر، ده درصد اضافه می‌کنم. 📚 راه رشد، جلد چهار، صفحه‌ ۲۰۵ "دوتا کافی نیست"| عضو شوید👇 https://eitaa.com/dotakafinist https://eitaa.com/dotakafinist
رزق های اندک بابرکت... بعضی از شاگردان اهل بیت(ع) صراف بودند و به‌صورت حق‌العملی کار می‌کردند. اسحاق بن عمّار، صرّاف است. راوی‌ای می‌گوید: من رفتم به مغازۀ اسحاق بن عمار. وقتی رفتم، آخر وقت بود و او مغازه‌اش را بسته بود و می‌خواست برود. یک مشتری آمد و می‌خواست پول خرد کند. اسحاق، دوباره درِ مغازه را باز کرد، پول را درآورد و شمرد و به او داد و حق‌العمل خودش را برای خرد کردن پول، برداشت. به او گفتم: [گاهی برای تو، یک میلیون درهم با کشتی می‌آورند]، اما تو برای این سود کوچک، دوباره مغازه را باز می‌کنی؟!! اسحاق گفت: این کار را به خاطر علاقه به سودش انجام ندادم؛ بلکه به این خاطر بود که از امام صادق (ع) شنیدم که فرمودند: «مَنِ اِسْتَقَلَّ قَلِيلَ اَلرِّزْقِ حُرِمَ اَلْكَثِيرَ»: هر کس رزق اندک را دست‌‌کم بگیرد، از رزق کثیر محروم می‌شود. مثلاً کسی یک مقدار غذا که مانده است را می‌اندازد در آشغالی. همین فقر می‌آورد. یا یک تکه نان باقی مانده؛ ضایعش می‌کند. @haerishirazi
اساس تربیت... چیزی‌که اساس تربیت است اینست که بچه را به خودش بسپارند، تا خودش، خودش را تربیت کند. به این می‌گویند «خودکفایی». یعنی مادر و پدر باید بدانند که دیر یا زود این بچه خودش تشکیل خانواده می‌دهد و مستقل می‌شود، پس باید عادتش بدهند که خودش مواظب خودش باشد نه اینکه دیگری مواظبش باشد. به‌تدریج خودشان را کنار بکشند تا بچه روی پای خودش بایستد. همان‌طور که شما اول دستش را می‌گیرید تا راه برود، بعد دستش را رها می‌کنید تا خودش راه‌رو شود، در فکر کردن و تصمیم گرفتن هم باید به‌تدریج دست بچه را ول کرد تا خودش راه برود. اگر بچه را تا ١۵سالگی همراه خودتان از این طرف خیابان به آن‌طرف خیابان ببرید، تا آخر همین‌طور خواهد بود. همیشه منتطر است کسی دستش را بگیرد و از این طرف به آن طرف ببرد. باید آهسته‌آهسته سایۀ پدر از زندگی او دور شود و بچه خودش از این‌طرف خیابان به آن طرف برود. این کار باید به‌تدریج انجام بشود. 📚 راه رشد، جلد چهارم، صفحه ١۶٨
عیدی حسابی... پدرها جوری نسبت به عید غدیر ارادت به خرج بدهند که بچه‌ها از یک ماه، دو ماه قبل چشم‌ انتظار عید غدیر باشند! حتی اگر لازم شد، قرض کنید و یک عیدی حسابی -به اندازه‌ای که به علی ارادت دارید- به بچه‌ها بدهید. نگویید: «باز من باید یک چیزی خرج کنم!» نه! مقروض می‌شوی، خب بشو! تو که برای چیزهای دیگر قرض کرده ای، یک بار هم برای حضرت علی مقروض شو.
ستون های تربیت... تربیت بر این چهار پایه استوار است. به پدرها و مادرها یادآور می‌شوم که این چهار تا پایه، سقف خانۀ ما را نگه می‌دارد. شما چهار تا ستون دارید و تربیت بر این چهار ستون استوار است: ستون اول، «آگاهی دادن به بچه»؛ ستون دوم، «احترام گذاشتن به بچه»؛ ستون سوم، «محبت کردن به بچه»؛ یعنی در چشم پدر و مادر عزیز باشد؛ ستون چهارم، «اینکه به بچه اعتماد کنند و قبولش داشته باشند و از او مسئولیت بخواهند». اینها عناصر تربیت صحیح فرزند است. 📖 راه رشد، جلد یک، صفحه ٢۴۴
باید ازدواج کنی.... گاهی بعضی ها به آدم حرفی می زنند که خدا آن را حواله کرده. من تا سی و چهار سالگی ازدواج نکرده بودم. معمولاً از وجوه شرعی کم مصرف می کردم. کار زراعت و این ها داشتم. خب آن هم کفاف نمی داد. یک شاگرد داشتم که پیش من درس می خواند. سنّش هم شاید از من کوچک تر بود اما او ازدواج کرده بود. یک دفعه به من گفت: آقای حائری! پیر شدی! باید زودتر ازدواج کنی. گفتم: من واقعاً آمادگی ندارم. چیزی هم اندوخته نکرده ام. گفت: «تو نشسته ای خدا غنی ات کند، بعد ازدواج کنی؛ خدا هم گفته ازدواج کن تا احتیاجت را رفع کنم». تو به او تعارف می کنی و او هم به تو تعارف می کند! مگر خدا نگفته که «إِن يَكُونُوا فُقَرَاءَ يُغْنِهِمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ»؟ (اگر فقیر باشند، خدا غنی شان می کند).