📌آیه سوم: الرحمن الرحیم 🔸️تفسیر رحمتِ فراگير الهي (رحمت رحمانيه) و رحمت خاص او (رحمت رحيميّه) در اين آيه‌ي كريمه دو دليل بر انحصار حمد به خداوند است؛ زيرا رحمت فراگير كه مؤمن و كافر را در بر مي گيرد و همچنين رحمت خاص كه ويژه‌ي مؤمن است، در انحصار خداست و چنين رحمتي سبب استحقاقِ حمد است. پس پرورش دهنده‌ي موجودات، خدايي است كه رحمتي فراگير براي همه و رحمتي #ويژه براي مؤمنان دارد و چنين پرورش و پرورنده اي سزاوار ستايش است. این دو صفت که از #مهم_ترین_اوصاف_الهى است در نمازهاى روزانه ما حداقل ۳٠ بار تکرار مى شوند (دو مرتبه در سوره حمد و یک مرتبه در سوره اى بعد از آن مى خوانیم) و به این ترتیب ۶٠ مرتبه خدا را به صفت رحمتش مى ستائیم. این در حقیقت درسى است براى همه انسان ها که خود را در زندگى بیش از هر چیز به این اخلاق الهى متخلق کنند، به علاوه اشاره اى است به این واقعیت که اگر ما خود را عبد و بنده خدا مى دانیم، مبادا رفتار مالکان بى رحم نسبت به بردگانشان در نظرها تداعى شود. خداوند جهان در قرآن کراراً تذکر مى دهد: اگر بندگانم بر خلاف دستورم عمل کردند و پشیمان شدند مى بخشم، مى آمرزم، رحیم و مهربانم آنجا که مى فرماید: قُلْ یا عِبادِیَ الَّذینَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لاتَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللّهِ إِنَّ اللّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمیعاً: اى کسانى که از حریم بندگى سرباز زده اید از رحمت خدا مأیوس نشوید، خداوند همه گناهان را مى آمرزد (توبه کنید و از دریاى بى پایان رحمت خدا بهره مند شوید). بنابراین آوردن رحمان و رحیم بعد از ربّ العالمین اشاره به این نکته است که: ما در عین قدرت، نسبت به بندگان خویش، با مهربانى و لطف رفتار مى کنیم. این بنده نوازى و لطف خدا، بندگان را شیفته او مى سازد که با یک دنیا علاقه بگویند: الرَّحْمنِ الرَّحیمِ . اینجا است که انسان متوجه مى شود، چقدر فاصله است بین رفتار خداوند بزرگ، با بندگان خویش! و #روش_مالکان_با_زیردستان خود. #علمی 🆔 @basijshiraz