🔴 مگر عالِم دین می تواند نسبت به حکومت بی اعتنا باشد؟؟! 🔴 💠 امروز اگر روحانیت در قبال حکومت، بی اعتنا و بی مبالات باشد، هم خودش ضایع خواهد شد و هم حکومت اسلامی تضعیف میشود. ♨️ حکومت اسلامی، حکومت #قرآن و حکومت #فقه و #فقیه و حکومت #علم و #عدل است. حکومت برای گسترش #آرمانهای_اسلامی است. تشکیل حکومت اسلامی، #آرزوی همه اولیاءالله در طول تاریخ بوده‌است. هر فرد مؤمنی وظیفه دارد از آن دستگاه سیاسی که اسلام را ترویج و احکام آن را پیاده میکند، حمایت کند. 💢 مگر عالِم دین میتواند نسبت به حکومت اسلامی بی اعتنا بماند؟! افراد کافر به اسلام، در مقابل حکومت طاغوتی بی اعتنا میمانند. «طاغوت» یعنی کسی که در مقابل خدا، دستگاهی برپا میکند: اندادالله، شرکاءالله. کسانی که خود را بنده مطیع خدا میدانند، برای تحقّق اهداف خدایی تلاش میکنند و صبح و شام در مقابل پروردگار پیشانی خضوع به خاک میسایند که به آنها توفیق دهد #خدمتگزار_دین او باشند. اگر اینها در کشور، زمام قدرت را به دست گیرند، همه وظیفه دارند که مانند یک #عبادت، از آنان حمایت کنند. 🔴 در گوشه و کنار، شاید افرادی هستند که خیال میکنند این نشانه #زهد و #علم آنان است که از کار کنار بکشند و کاری با حکومت نداشته باشند. مگر چنین چیزی امکان دارد؟! البته چون میخواهیم نسبت به مسائل، حُسن ظن داشته باشیم، میگوییم: «این، نشانه #بیخبری و #غفلت آنان است.» والّا اگر غفلت و بیخبری نباشد، نشانه چیزهای خیلی بدی خواهد بود. 🔆۱۳۷۴/۰۹/۱۶ #امام_خامنه_ای #حوزه #حکومت_اسلامی #حمایت https://eitaa.com/Basir_MN

💞 #امیرالمؤمنین علی (عليه السلام): ‌ 👈 "#دنیا دو روزه، یه روزش به سودِت، یه روزش به ضررت. وقتی به سودِت بود شاد و جَوگیر نشو، 😐 وقتی که به ضررت بود، غمت نباشه." 😊 ‌ 💞 #امام_علی (عليه السلام): ‌ 👈 "تمام زهد و #پارسایی، در دو جمله از قرآن [گرد آمده] است: خداوند سبحان فرموده است: «...بر آنچه از دست شما رفته، افسوس نخوريد و براى آنچه به شما داده است، شادمان نشويد». ‌ 👈 كسى كه بر گذشته افسوس نخورد ❌ و براى آنچه به دستش مى رسد، شاد نشود، هر دو جانب #زهد (زهد كامل) را گرفته است." ❤️ ‌ 📖 نهج البلاغة، حکمت 439 https://eitaa.com/Basir_MN

#امام_مجتبی #زهد ▫️زاهدترین مردمان 🖤 امام مجتبی(علیه السلام) 25 بار پیاده راه حج را پیمود درحالی‌که شترانش از پیش روی آن حضرت حرکت می‌کردند. گاه برای آن‌که مردمان او را نشناسند از بی‌راهه می‌رفت تا بتواند در پیشگاه خدا کاملاً فروتنی پیشه کند. هرگاه خدای را یاد می‌کرد، می‌گریست. اگر در حضورش از قبر و قیامت و صراط سخن می‌رفت، اشک می‌ریخت و چون در محضرش از حضور مردمان در پیشگاه خداوند مقتدر حرفی به میان می‌آمد و این‌که هرکس در آن وادی هولناک به کار و نیاز خویش مشغول است، از هراس فریادی می‌کشید و از شدت بیم از هوش می‌رفت. زهد آن حضرت چنان بود که حتی برخی از نخستین نویسندگان هم‌چون محمدبن‌علی‌بن‌حسین بن بابویه، کتابی مستقل دراین‌باره نوشت. 🏴🍃🏴🍃🏴🍃🏴🍃 https://eitaa.com/Basir_MN