بسم الله الرحمن الرحيم #امیرالمومنین_ع_مدح شاعر: #داود_رحیمی ▶️ اول و آخر علی، عالی علی، اعلی علیست هرچه اوصاف خداوند است را معنا علیست اولین نوری که با ذات خدا میثاق بست آخرین روحی که خالق می‌برد بالا علیست وحی را احمد شنید و مرتضی با چشم دید ظاهر و ناظر به ارسلنا و اوحینا علیست راز و رمزی را خدا فرمود با پیغمبرش آنکه این اسرار در ذاتش بود پیدا علیست ذات حق را در مَثَل می‌شد نمایش داد اگر یک خداوند مثالی در همین دنیا علیست هم هو الله احد هم حیدر کرار احد مثل او یکتا و بی‌مانند و بی‌همتا علیست هم گدایش هستم و هم تابع فرمان او چون اولی‌الامر و ولی‌الله‌ من مولا علیست در شب معراج پیغمبر به چشمش دید که آنکه حتی رد شده از قاب او ادنی علیست یا علی گفتیم و یازهرا شنیدند اهل دل معنی پنهان میان ذکر یازهرا علیست خانه‌ی ما جای خود دارد که حرز خانه‌ی جرج جرداق مسیحی "لا فتی الا علیست" لا فتی الا علی لاسیف الا ذوالفقار مو نمی‌زد تیغ ابروی علی با ذوالفقار هر که هستی باش، سلطان باش، نادر شاه باش تا علی شاه است پس تو عبد این درگاه باش در قیامت که بشر در حیرت و در وحشت است هر که اربابش علی باشد خیالش راحت است در روایات است فرزندان گریزند از پدر من که بابایم علی بوده‌است می‌ترسم مگر؟ اژدها حتی گواهی می‌دهد حق حیدر است سال‌ها هرچند اگر احمق بر این در فیل بست جزو آیات غضب تصویری از خشم خداست رد انگشتی که بر روی ضریح مرتضی‌است بر بلندای قدش هرگز نمی‌ساید نسیم خم نکره سر مگر در پیش طفلان یتیم از خدا پایین‌تر و بالاتر از هر بنده‌است پای تا سر از کمالات خدا آکنده است قبل هر کاری دمادم یاعلی تا گفته‌ایم گفته‌ایم انگار بسم‌الله الرحمن الرحیم نقطه‌ی "باء" است یعنی راز بسم‌الله اوست خطبه‌ی بی‌نقطه یک چشمه از آن راز مگوست پیش خود حس می‌کنم قرآن تلاوت می‌کنم سطری از نهج‌البلاغه تا قرائت می‌کنم خطبه از سمت خداوند است، انشا با علیست از خداوند است مضمون‌ها، الفبا با علیست اشتباه، اما به این تشبیه عادت کرده‌ام در نجف پروردگارم را زیارت کرده‌ام مرتضی زهرا و زهرا مرتضایی دیگر است پس امیرالمومنین هم فاطمه هم حیدر است رو به ایوان نجف می‌ایستم با احترام هم به بابایم علی هم مادرم زهرا سلام از تبار آدمم اهل همین آبادی‌ام دل نخواهم کند، از این خانه‌ی اجدادی‌ام