💢 دموکراسی یا سلبریتی‌کراسی؟! 🔴 شاید مهم‌ترین آفت یک جامعه دین‌مدار، به وجود آمدن الگوهایی دون‌شأن آن جامعه است. الگوهایی که نشأت گرفته از مدل‌های مدنظر #فرهنگ غربی است و #تمدن_غرب سال‌ها تلاش کرده تا این مدل‌ها را به جوامع دیگر معرفی کند. 🔺ایالات متحده آمریکا به عنوان مهد تمدن #لیبرالیسم، جامعه‌ای را پردازش می‌کند که اسطوره‌های آن در سطح خوانندگان یا بازیگران هالیوودی یا به طور کلی استارهای دنیای تصویر و هنر، به عنوان الگوی #تراز و مناسب لایف استایل آمریکایی ارائه شده است. در #سبک_زندگی_آمریکایی، #دموکراسی جای خود را به مفاهیمی مانند سلبریتی‌کراسی و #پورنوکراسی داده است. الگویی که هالیوود مسؤول اجرای آن است تا جامعه‌ی مست آمریکایی را درگیر اصالت لذت (هدونیسم) و در مفهومی جامع‌تر درگیر #اباحه‌گرایی یا همان لیبرالیسم کند. البته شاید در ذات خود این مسأله برای جامعه‌ای مانند آمریکا مسأله‌ای عادی باشد اما پیاده کردن چنین الگویی در یک نظام دینی، موضوعی است که باید آن را به چالش کشید. 🔺در جهان‌بینی اومانیستی، دموکراسی شاید یکی از بهترین مدل‌های اداره‌ی یک کشور باشد. مدلی که هرچند با اشکالات فراوانی همراه است اما توانسته جوامعی که اصالت را به انسان می‌دهند (نه خدا) را تا حدودی راضی نگه دارد. اما آیا سطح خواسته یک جامعه #دین‌_مدار و علی الخصوص اسلامی در این جا خلاصه می‌شود؟ 🎯 مسئله‌ی #سلبریتی سالاری معضل بزرگی است که امروز جامعه‌ی ما با آن روبروست. کشور در یک سراشیبی وحشتناکی قرار دارد که #آریستو‌کراسی (نخبه سالاری) و #مردم_سالاری الهی جای خود را به سلبریتی‌کراسی داده است. بدین‌گونه که الگوی امروز یک جوان مسلمان در جامعه از شهدا و اهل‌بیت به سمت سلبریتی‌هایی گرایش پیدا کرده است که بعضاً حتی سواد سیاسی و دینی و تخصصی را هم ندارند. این‌گونه می‌شود که الگوی یک جوان مملکت می‌شود لیونل مسی! خودش را شبیه بازیکن مورد علاقه‌اش آرایش می‌کند و به آن طرف مرزها می‌رود تا شاید آن ستاره فوتبال او را تحویل بگیرد. اما با بی‌محلی آن بازیکن مواجه می‌شود و آرزوهای خود را بر باد رفته می‌بیند! ♨️ متاسفانه الگوی #جوانان امروز کشور به جای آن‌که سمت و سویی شهدایی و پهلوانی به خودش بگیرد، به سمت بازیگران سینما، بازیکنان فوتبال و ... رفته است. همین می‌شود که سلبریتی‌های بی‌سواد در جامعه تبدیل به بت‌هایی می‌شوند که عده‌ای آن‌ها را به مرحله پرستیدن می‌رسانند. 🔍 ‌با بررسی اندیشه‌های سیاسی جریانات داخلی کشور مشاهده می‌‌شود که بعضی جریانات که دائماً داعیه‌دار دموکراسی‌ خواهی و نخبه سالاری هستند، بیشتر به مفهوم سلبریتی سالاری دامن زده‌اند. آن چیزی که در واقع از این گروه‌های سیاسی در تبلیغات انتخاباتی و در حلقه‌های فکری‌شان مشاهده می‌شود ترویج دین گریزی از طریق به وجود آوردن الگوهایی بعضاً پوچ ولی جذاب برای مردم جامعه است. الگوهایی که به جز وادادگی به تمدن #غرب و دلبستگی به آن جا چیزی از خودشان برای ارائه ندارند. ❓براستی چه کسی مسؤول این فاجعه اجتماعی در جامعه است؟ مسؤولین وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی کشور در کجای این پازل قرار می‌گیرند؟ ❓آیا به جامعه الگوی مناسبی ارائه نشده است؛ یا متولیان فرهنگی، جامعه را به سمت اغوا و بی‌فرهنگی سوق داده‌اند؟ چطور می‌شود که جوانی مانند #شهید حججی الگویش می‌شود سیدالشهدا و می‌رود و با عزت سر از تنش جدا می‌شود برای خاک و ناموس و عقیده و وطن اما جوانانی پیدا می‌شوند که الگوهایشان سلبریتی‌های پوچ و تهی از اندیشه است؟ ⚠️ مراقب باشیم روزی فرا نرسد که همین سلبریتی‌ها، پورنوکراسی را به جای دموکراسی به جامعه غالب کنند و مسؤولین فرهنگی هم در خواب غفلت به سر ببرند.⚡️هیچ‌کس در طول تاریخ بخاطر غفلت ستایش نشده است.