🔴 #آیت_الله_حائری_شیرازی 💠 من یادم هست وقتی که بچه بودم، در خانواده وقتی همه به #خواب می‌رفتند، آخر شب می‌آمدم خدمت پدر. پدرم این قصه‌های پیغمبران را در همان طفولیت برای من نقل می‌کرد و گاهی مثلاً یک قصه چندین شب طول می‌کشید و همین‌طور مقید بودم و گوش می‌کردم. وقتی این برنامه‌اش مصادف شد به ایام محرم، پدرم جریان #عاشورا و جریان مسافرت حضرت، جریان بیعت گرفتن از امام حسین در مدینه، جریانی که از این ماه رجب شروع شده است، به تفصیل، شب به شب نقل می‌کرد. 🔺اینها کارهای موثری است. یعنی پدر و مادر یکی از خدمات بزرگی که به #فرزند می‌کنند همین است که سرگذشت اینها را برای طفل بیان کنند. این در وجود طفل از همان طفولیت اثر می‌گذارد. در اخلاقش، کردارش، رفتارش، در عبادتش، نمازش، روزه اش اثر می‌گذارد و همهٔ اینها را اصلاح می‌کند. @basiratekhanevadeh

🔰 شیوه برخورد با رفتارهای ناپسند کودک 🔹آیت الله حائری شیرازی فرض کنید شما ظرفی پر از شیر، از مغازه ای گرفته و می خواهید به منزل ببرید. چون این ظرف پر می باشد، بسیار آهسته و با احتیاط کامل حرکت می کنید، تا چیزی از شیر بر زمین نریزد. اما اگر در این حال کسی آمد و به شما تنه زد، و نصف ظرف شیر بر زمین ریخت، در این هنگام، دیگر شما در حرکت، احتیاط نمی کنید و آهسته نمی روید؛ بلکه بدون هیچ هراسی، می توانید به سرعت حرکت کنید؛ چون دیگر خوف ریختن شیر وجود ندارد. دربارۀ کودکانِ خود نیز سعی کنید کودک شما خیال کند که ظرف حیثیت و حرمت او پر می باشد و باید با احتیاط کامل رفتار کند، و تلاش کند کسی به او تنه نزند؛ امّا اگر شما آمدید و به او تنه زدید، دیگر ظرف حرمت و شخصیت او تقلیل خواهد یافت، و طبعاً دیگر نباید توقع داشته باشید که این کودک رفتارش با شما مثل سابق باشد. پس، این نکتۀ مهم را فراموش نکنید که گاهی «تغافل» لازم است، به این معنا که شما از عیوب فرزندانتان آگاه باشید، اما کودک شما اطلاع نداشته باشد که شما از عیوب او آگاه هستید. آگاه بودن شما از عیوب فرزندانتان خوب است، اما آگاه بودن ایشان از این که شما عیوب وی را می دانید، خوب و به صلاح نیست. #آیت_الله_حائری_شیرازی #تربیت_فرزند @basiratekhanevadeh

🎥 تا #قدر آن حضرت آشکار نشود، آشکار شدن #شخص آن حضرت، مشکلی را حل نمی‌کند. ⭕️ نور امام زمان علیه‌السلام قبل از ظهور بر عقول انسانها طلوع می‌کند. 🔰 #آیت_الله_حائری_شیرازی 🆔@basiratekhanevadeh

🖊 #آیت_الله_حائری_شیرازی نقل می‌کنند: 🔹برای خرید نان در نانوایی سنگکی ایستاده بودم. نوبتم که شد، یکی دیگر آمد و نانوا هم به او زودتر داد. 🔸من به او اعتراض کردم، اعتراض محترمانه‌ای هم کردم، اما یک جواب سربالا و تندی به من داد. دلم از او رنجید. 🔹نان نگرفتم و از مغازه بیرون آمدم. در راه که می‌آمدم، دلم از دست او آتش گرفته بود. 🔸در همین آشفتگی می‌خواستم نفرینی به او کنم. یک دفعه سرم را بلند کردم و چشمم افتاد به گنبد طلایی حضرت معصومه سلام‌الله‌علیها. 🔹گفتم نانوا از شیعیان حضرت است. من اگر نفرین کنم، از چشم این‌ها می‌افتد. اهل بیت خوششان می‌آید که من دعایش کنم. دعایش کردم و گفتم: «خدایا این آدم را صالح کن». 🔸وقتی دعا کردم، آتشی که در دلم بود خنک شد. خدا را شکر کردم. بعد دیدم هر وقت کسی اذیتم می‌کند، اگر دعایش کنم دلم خنک می‌شود. 🔹 به شما هم توصیه می‌کنم هر وقت کسی اذیتتان کرد، به او دعا کنید. اینها شیعه هستند. چقدر «یا حسین» «یا علی» می‌گویند. به تمام کسانی که به شما ظلم کردند دعا کنید؛ فقط به خاطر اینکه شیعه هستند. 🔸مثل مادری که به بچه‌اش دعا می‌کند و از حقش می‌گذرد. وقتی شما از این طرف بخشیدی و سختگیری نکردی، دل دیگران به شما نرم می‌شود و آنها هم برای شما طلب مغفرت می‌کنند؛ دل به دل راه دارد. 🔹حق دارانِ شما هم از شما صرف نظر می‌کنند. وقتی حق داران صرف نظر کردند راهت باز می‌شود. ‎‎‌‌‎‎‌‌‎‎‌‍‎‌‌‎‌‌‎‌‌‎ @basiratekhanevadeh

#آیت_الله_حائری_شیرازی خانم‌ها به شوهرشان بگویند، نانی که سر سفره می آوری، اگر کم باشد و حلال، بهتر است که حرام باشد و زیاد. رزق مختصر و حلال، همان جاده تنگی است که منتهی به پل میشود، که آخرش سلامتی است. سفره اگر رنگین باشد و حرام، آن جاده پهنی است که ماشین میتواند به سرعت در آن بتازد، اما پل ندارد و به دره سقوط میکند. ای مرد! این را خوب دریاب که تو راننده ماشین هستی و اهل و عیال تو مسافرانت. مبادا وسوسه ات کنند که «چرا در این جاده ی سنگلاخ و تنگ آمده ای؟ ما یک ساعت در ماشین فلانی نشسته بودیم، چقدر کیف داشت، جاده اش صاف بود و نرم ». راه تقوی راهی است که سرازیری و سربالایی، سنگلاخ و گردنه، تنگنا و معبر دارد، اما آخرش «پل» دارد اما جاده ی دنیا اتوبانی است که هرچه سریعتر بروند، زودتر به ته جاده که پلی در کار نیست می‌رسند و به دره پرت میشوند. گاهی یک عابر، لنگ لنگان میگذرد، نه تنها ماشین ندارد و پیاده است، که لنگ هم میزند، اما او در راه نجات است، با نظر حقارت در او منگر. @basiratekhanevadeh

تشویق و تنبیه باید حساب شده باشد 👨‍👩‍👧‍👦 باید روشن شود آیا بچه بازیچه و وسیله است که گاهی برای تسکین غیظ و گاهی برای تسکین عاطفه بکار رود یا انسان است و مربی باید با او برخورد کاملاً جدی داشته باشد؟ مثلاً بوسیدنش روی حساب باشد که به فکر بیفتد چه عمل خوب یا کار بزرگ و مهمی از او سرزده که مربی نوازشش می کند؟ 🎁 #تشویق و نوازش، جایزه ی #فرزند است. پدر نباید محبت خودش را مجانی به فرزند بدهد. باید خرده خرده به درجه ی محبت بیفزاید تا فرزند احساس کند کسب محبت نیاز به لیاقت بیشتر دارد و هرچه بیشتر از خودش لیاقت نشان دهد، می تواند از آن دستِ عاطفه، چیز بیشتری کسب کند. ⛔️ پدر و مادر باید در تشویق طفل #بخیل باشند تا او رشد کند. گاهی انسان بچه اش را نگاه می کند و عاطفه اش تحریک می‌شود و او را نوازش می‌کند. این برخوردی حیوانی است و تاثیر سوء دارد. چرا؟ چون کارِ عکس العملی است و تحت تحریک نفسانیات است. بچه را می بیند که سالم است و خوب راه می‌رود، تحریک می‌شود و او را می بوسد. در آینده، این طفل انسانی نامطلوب میشود! ✅ اما اگر لبخند، نگاه، نوازش، صحبت، تفریح و همبازی شدن با بچه، روی حساب باشد، او ساخته می شود و احساس شخصیت می کند. 📗 برشی از کتاب #تربیت_دینی_کودک ✍ اثر مرحوم #آیت_الله_حائری_شیرازی @basiratekhanevadeh