شنیدن+شنیدن+ گفتگو امروز صبح در حین رفتن به یکی از دبیرستان های دخترانه و گفتگو پیرامون حوادث اخیر یکی از دوستان پیام داد؛ بزرگواران دغدغه مند عفاف و حجاب در حال طراحی حماسه ای دیگر جهت ترویج حجابند. می گفت موضوع جلسه در خصوص چگونگی لشکر کشی خیابانی زنان با حجاب برای تقابل با اتفاقات اخیر است و من در بهت این خبر بودم با خودم می گفتم این به اصطلاح دلسوزان انقلابی، چرا بر طبل این تفرقه ها همچون رسانه های معارض اینقدر محکم می کوبند؟! مگر این تصمیمات نتیجه ای جز افزایش تفرقه و دودستگی میان مردم داشته است؟! به مترو شریعتی رسیدم نوشته روی دکه شارژ من کارت (از ارائه خدمات به افراد فاقد حجاب معذوریم) مجدد من را در بهت فرو برد.امیدوار بودم اتفاقات اخیر به متولیان امر یادآوری کرده باشد راهکار حل مسئله را باید در تعامل با این نسل و حل مسئله های کلان اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی باید دید و نه در ایجاد شکاف بیشتر! وارد مدرسه که می شوم رقص بنر رتبه های دو رقمی کنکوری های این مدرسه حکایت از این داشت که ادعای علمی بودن این مدرسه نمونه دولتی بیراه نیست از صحبت های مدیر می فهمم ترس این را دارد آتش اعتراض دختران معترض که کمی فیتیله آن پایین آمده با صحبت های من مجدد شعله ور شود. حق دارد مدیر مدرسه. درست فهمیده که این دختران آتش زیر خاکستر هستند که کمی نابخردی در مواجه با آنها صداهای خاموش را مجدد روشن می کند . در حین رفتن به کلاس مربی پرورشی چندین بار به سمت دخترانی که مقنعه از سر درآورده اند می رود و می گوید مقنعه ات را سر کن، بماند که در قبال سئوال دختران که می گفتند: خانم مگه اینجا مرده که مقنعه بپوشم؟! جوابی به آنها نداد. وارد کلاس که می شوم در بدو ورود به کلاس مجدد دبیر پژوهشی همین تذکر را به دختران کلاس می دهد و کلاس را ترک می کند. من می مانم با 20 دختر نوجوان. اینقدر با این دختران برخورد داشته ام که می توانم به راحتی حدس بزنم که معترضین و رهبرانشان در کلاس چه کسانی هستند. همیشه سر کلاس دختران نوجوان از پاکی، صداقت و حتی نگاه های شرارت بار و سرزنش آمیزشان لذت می برم. می دانم همین اعتراضشان، که برخی به چشم تهدید به آن نگاه می کنند، اگر درست فهمیده شود، رشد سرمایه اجتماعی انقلاب اسلامی است. موضوع گفتگو را خودشان انتخاب کردند؛ در مورد نگاه اسلام به زن صحبت کنیم و برای من مطالعات زنانی چه فرصتی و چه موضوعی بهتر از این. صحبت که به میانه راه می رسد کلاس یکدست سکوت است و گوش. باور کنیم که کار با این نسل سخت نیست ولی راه دارد و روش. من هر چه بیشتر با این نسل صحبت می کنم بیشتر نقش کم کاری نهاد خانواده، آموزش و پرورش و دستگاه های فرهنگی را میبینم و البته ماهی گیری رسانه ها و بدخواهان این کشور را صدای پر از خشم، نفرت و گاهی ترس این دختران بعد از مدتی تبدیل به درد و دل می شود و من تمام تلاشم را می کنم که به آنها بگویم راه اصلاح از خیابان نیست بلکه از مطالبه قانونی است. به آنها می گویم بنویسید چه مطالبه ای دارید؟ طبق معمول می نویسند آزادی پوشش! می گویم: در یک جمله قانونی این مفهوم را مشخص کنید. تازه اینجاست که دعواها بین معترضین آغاز می شود و بدون هیچ جمع بندی می گویند باید بیشتر در موردش فکر کنیم. برای من همین جمله کافی است. خیلی هم کافی است. ما به گفتگوهایی نیازمندیم که به فکر کردن ختم شوند. از لشکر کشی خیابانی هیچ پاسخ و گفتگویی در نمی آید. وقت کلاس به اتمام می رسد، دختران می پرسند؛ این کلاس ادامه داره؟! باز شما را میبینیم؟ شماره تماسم را به آنها می دهم و می گویم هر وقت مطالبه تان را جمع بندی کردید به من زنگ بزنید تا به ملاقات نمایندگان مجلس برویم. دختران قلم به دست شماره ام را یادداشت می کنند. چقدر این دختران، سرمایه های کشورم امید بخش هستند. ✍ زهرا عباس پور #بانونگاررسانه_بانوان_انقلاب_اسلامی @Banou_negar