#سوره_واقعه_همراه_با_ترجمه
بِسْمِ ﭐللهِ ﭐلرَّحْمَنِ ﭐلرَّحِيمِ
به نام خدا که رحمتش بى اندازه استو مهربانى اش همیشگى.
إِذَا وَقَعَتِ ﭐلْوَاقِعَةُ ﴿۱﴾
هنگامى که واقعه [بسیار عظیم قیامت] واقع شود، «۱»
لَیْسَ لِوَقْعَتِهَا کَاذِبَةٌ ﴿۲﴾
که در واقع شدنش دروغى [در کار] نیست، «۲»
خَافِضَةٌ رَّافِعَةٌ ﴿۳﴾
پست کننده [کافران] و رفعت دهنده [مؤمنان] است. «۳»
إِذَا رُجَّتِ ﭐلْأَرْضُ رَجّاً ﴿۴﴾
هنگامى که زمین را به شدت بلرزانند، «۴»
وَبُسَّتِ ﭐلْجِبَالُ بَسّاً ﴿۵﴾
و کوه ها درهم کوبیده و ریز ریز شوند. «۵»
فَکَانَتْ هَبَاءً مُّنبَثّاً ﴿۶﴾
در نتیجه غبارى پراکنده گردد، «۶»
وَکُنتُمْ أَزْوَاجاً ثَلَاثَةً ﴿۷﴾
و شما سه گروه شوید: «۷»
فَأَصْحَابُ ﭐلْمَیْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ ﭐلْمَیْمَنَةِ ﴿۸﴾
سعادتمندان، چه بلند مرتبه اند سعادتمندان! «۸»
وَأَصْحَابُ ﭐلْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ ﭐلْمَشْأَمَةِ ﴿۹﴾
و شقاوتمندان، چه دون پایه اند شقاوتمندان! «۹»
وَﭐلسَّابِقُونَ ﭐلسَّابِقُونَ ﴿۱۰﴾
و پیشى گیرندگان [به اعمال نیک] که پیشى گیرندگان [به رحمت و آمرزش]اند، «۱۰»
أُوْلَـٰئِکَ ﭐلْمُقَرَّبُونَ ﴿۱۱﴾
اینان مقرباناند، «۱۱»
فِی جَنَّاتِ ﭐلنَّعِیمِ ﴿۱۲﴾
در بهشتهاى پر نعمتاند. «۱۲»
ثُلَّةٌ مِّنَ ﭐلْأَوَّلِینَ ﴿۱۳﴾
گروهى بسیار از پیشینیان، «۱۳»
وَقَلِیلٌ مِّنَ ﭐلْئَاخِرِینَ ﴿۱۴﴾
و اندکى از پسینیان، «۱۴»
عَلَىٰ سُرُرٍ مَّوْضُونَةٍ ﴿۱۵﴾
بر تختهایى زربافت، «۱۵»
مُتَّکِئِینَ عَلَیْهَا مُتَقَابِلِینَ ﴿۱۶﴾
در حالى که روبروى یکدیگر بر آنها تکیه دارند. «۱۶»
یَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُونَ ﴿۱۷﴾
نوجوانانى همیشه نو جوان همواره [براى خدمت] پیرامونشان مى گردند، «۱۷»
بِأَکْوَابٍ وَأَبَارِیقَ وَکَأْسٍ مِّن مَّعِینٍ ﴿۱۸﴾
با قدحها و کوزه ها و جام هایى از باده ناب و پاک، «۱۸»
لَا یُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا یُنزِفُونَ ﴿۱۹﴾
که از نوشیدنش نه سردرد گیرند، و نه مست و بى خرد شوند، «۱۹»
وَفَاکِهَةٍ مِّمَّا یَتَخَیَّرُونَ ﴿۲۰﴾
و میوه ها از هر نوعى که اختیار کنند، «۲۰»
وَلَحْمِ طَیْرٍ مِّمَّا یَشْتَهُونَ ﴿۲۱﴾
و گوشت پرنده از هر گونه اى که بخواهند، «۲۱»
وَحُورٌ عِینٌ ﴿۲۲﴾
و حوریانى چشم درشت، «۲۲»
کَأَمْثَالِ ﭐللُّؤْلُؤِ ﭐلْمَکْنُونِ ﴿۲۳﴾
هم چون مروارید پنهان شده در صدف؛ «۲۳»
جَزَاءً بِمَا کَانُواْ یَعْمَلُونَ ﴿۲۴﴾
پاداشى است در برابر اعمالى که همواره انجام مى دادند. «۲۴»
لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْواً وَلَا تَأْثِیماً ﴿۲۵﴾
در آنجا نه سخن بیهوده اى مى شنوند، نه کلام گناهآلودى، «۲۵»
إِلَّا قِیلاًَ سَلَاماً سَلَاماً ﴿۲۶﴾
مگر سخنى که سلام است و سلام، «۲۶»
وَأَصْحَابُ ﭐلْیَمِینِ مَا أَصْحَابُ ﭐلْیَمِینِ ﴿۲۷﴾
و سعادتمندان چه بلند مرتبه اند سعادتمندان! «۲۷»
فِی سِدْرٍ مَّخْضُودٍ ﴿۲۸﴾
در سایه درخت سدر بى خارند، «۲۸»
وَطَلْحٍ مَّنضُودٍ ﴿۲۹﴾
و درختان موزى که میوه هایش خوشه خوشه روى هم چیده شده است، «۲۹»
وَظِلٍّ مَّمْدُودٍ ﴿۳۰﴾
و سایه اى گسترده و پایدار، «۳۰»
وَمَاءٍ مَّسْکُوبٍ ﴿۳۱﴾
و آبى ریزان، «۳۱»
وَفَاکِهَةٍ کَثِیرَةٍ ﴿۳۲﴾
و میوه اى فراوان، «۳۲»
لَّا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ ﴿۳۳﴾
که پایان نپذیرد و ممنوع نشود، «۳۳»
وَفُرُشٍ مَّرْفُوعَةٍ ﴿۳۴﴾
و همسرانى بلند مرتبه، «۳۴»
إِنَّا أَنشَأْنَاهُنَّ إِنشَاءً ﴿۳۵﴾
که ما آنان را با آفرینشى ویژه آفریدیم؛ «۳۵»
فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْکَاراً ﴿۳۶﴾
پس آنان را همواره دوشیزه قرار داده ایم «۳۶»
عُرُباً أَتْرَاباً ﴿۳۷﴾
عشقورز به شوهران، و هم سن و سال با همسران. «۳۷»
لِّأَصْحَابِ ﭐلْیَمِینِ ﴿۳۸﴾
[همه این نعمت ها [براى سعادتمندان] است.] «۳۸»
ثُلَّةٌ مِّنَ ﭐلْأَوَّلِینَ ﴿۳۹﴾
گروهى بسیار از پیشینیان، «۳۹»
وَثُلَّةٌ مِّنَ ﭐلْئَاخِرِینَ ﴿۴۰﴾
و گروهى بسیار از پسینیان، «۴۰»
وَأَصْحَابُ ﭐلشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ ﭐلشِّمَالِ ﴿۴۱﴾
و شقاوتمندان، چه دون پایه اند شقاوتمندان! «۴۱»
فِی سَمُومٍ وَحَمِیمٍ ﴿۴۲﴾
در میان بادى سوزان و آبى جوشان [قرار دارند،] «۴۲»
وَظِلٍّ مِّن یَحْمُومٍ ﴿۴۳﴾
و سایه اى از دودهاى بسیار غلیظ و سیاه، «۴۳»
لَّا بَارِدٍ وَلَا کَرِیمٍ ﴿۴۴﴾
نه خنک است و نه آرام بخش، «۴۴»
إِنَّهُمْ کَانُواْ قَبْلَ ذَ ٰلِکَ مُتْرَفِینَ ﴿۴۵﴾
اینان پیش از این از نازپروردگان خود کامه و سرکش بودند، «۴۵»
وَکَانُواْ یُصِرُّونَ عَلَى ﭐلْحِنثِ ﭐلْعَظِیمِ ﴿۴۶﴾
و همواره بر گناهان بزرگ پافشارى داشتند، «۴۶»
وَکَانُواْ یَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَاباً وَعِظَاماً أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿۴۷﴾
و پیوسته مى گفتند: آیا هنگامى که مردیم و خاک و استخوان شدیم، آیا به راستى برانگیخته مى شویم؟! «۴۷»
أَوَ ءَابَاؤُنَا ﭐلْأَوَّلُونَ ﴿۴۸﴾
و آیا پدران گذشته ما نیز برانگیخته مى شوند؟! «۴۸»
#سوره_واقعه_همراه_با_ترجمه
بِسْمِ ﭐللهِ ﭐلرَّحْمَنِ ﭐلرَّحِيمِ
به نام خدا که رحمتش بى اندازه استو مهربانى اش همیشگى.
إِذَا وَقَعَتِ ﭐلْوَاقِعَةُ ﴿۱﴾
هنگامى که واقعه [بسیار عظیم قیامت] واقع شود، «۱»
لَیْسَ لِوَقْعَتِهَا کَاذِبَةٌ ﴿۲﴾
که در واقع شدنش دروغى [در کار] نیست، «۲»
خَافِضَةٌ رَّافِعَةٌ ﴿۳﴾
پست کننده [کافران] و رفعت دهنده [مؤمنان] است. «۳»
إِذَا رُجَّتِ ﭐلْأَرْضُ رَجّاً ﴿۴﴾
هنگامى که زمین را به شدت بلرزانند، «۴»
وَبُسَّتِ ﭐلْجِبَالُ بَسّاً ﴿۵﴾
و کوه ها درهم کوبیده و ریز ریز شوند. «۵»
فَکَانَتْ هَبَاءً مُّنبَثّاً ﴿۶﴾
در نتیجه غبارى پراکنده گردد، «۶»
وَکُنتُمْ أَزْوَاجاً ثَلَاثَةً ﴿۷﴾
و شما سه گروه شوید: «۷»
فَأَصْحَابُ ﭐلْمَیْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ ﭐلْمَیْمَنَةِ ﴿۸﴾
سعادتمندان، چه بلند مرتبه اند سعادتمندان! «۸»
وَأَصْحَابُ ﭐلْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ ﭐلْمَشْأَمَةِ ﴿۹﴾
و شقاوتمندان، چه دون پایه اند شقاوتمندان! «۹»
وَﭐلسَّابِقُونَ ﭐلسَّابِقُونَ ﴿۱۰﴾
و پیشى گیرندگان [به اعمال نیک] که پیشى گیرندگان [به رحمت و آمرزش]اند، «۱۰»
أُوْلَـٰئِکَ ﭐلْمُقَرَّبُونَ ﴿۱۱﴾
اینان مقرباناند، «۱۱»
فِی جَنَّاتِ ﭐلنَّعِیمِ ﴿۱۲﴾
در بهشتهاى پر نعمتاند. «۱۲»
ثُلَّةٌ مِّنَ ﭐلْأَوَّلِینَ ﴿۱۳﴾
گروهى بسیار از پیشینیان، «۱۳»
وَقَلِیلٌ مِّنَ ﭐلْئَاخِرِینَ ﴿۱۴﴾
و اندکى از پسینیان، «۱۴»
عَلَىٰ سُرُرٍ مَّوْضُونَةٍ ﴿۱۵﴾
بر تختهایى زربافت، «۱۵»
مُتَّکِئِینَ عَلَیْهَا مُتَقَابِلِینَ ﴿۱۶﴾
در حالى که روبروى یکدیگر بر آنها تکیه دارند. «۱۶»
یَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُونَ ﴿۱۷﴾
نوجوانانى همیشه نو جوان همواره [براى خدمت] پیرامونشان مى گردند، «۱۷»
بِأَکْوَابٍ وَأَبَارِیقَ وَکَأْسٍ مِّن مَّعِینٍ ﴿۱۸﴾
با قدحها و کوزه ها و جام هایى از باده ناب و پاک، «۱۸»
لَا یُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا یُنزِفُونَ ﴿۱۹﴾
که از نوشیدنش نه سردرد گیرند، و نه مست و بى خرد شوند، «۱۹»
وَفَاکِهَةٍ مِّمَّا یَتَخَیَّرُونَ ﴿۲۰﴾
و میوه ها از هر نوعى که اختیار کنند، «۲۰»
وَلَحْمِ طَیْرٍ مِّمَّا یَشْتَهُونَ ﴿۲۱﴾
و گوشت پرنده از هر گونه اى که بخواهند، «۲۱»
وَحُورٌ عِینٌ ﴿۲۲﴾
و حوریانى چشم درشت، «۲۲»
کَأَمْثَالِ ﭐللُّؤْلُؤِ ﭐلْمَکْنُونِ ﴿۲۳﴾
هم چون مروارید پنهان شده در صدف؛ «۲۳»
جَزَاءً بِمَا کَانُواْ یَعْمَلُونَ ﴿۲۴﴾
پاداشى است در برابر اعمالى که همواره انجام مى دادند. «۲۴»
لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْواً وَلَا تَأْثِیماً ﴿۲۵﴾
در آنجا نه سخن بیهوده اى مى شنوند، نه کلام گناهآلودى، «۲۵»
إِلَّا قِیلاًَ سَلَاماً سَلَاماً ﴿۲۶﴾
مگر سخنى که سلام است و سلام، «۲۶»
وَأَصْحَابُ ﭐلْیَمِینِ مَا أَصْحَابُ ﭐلْیَمِینِ ﴿۲۷﴾
و سعادتمندان چه بلند مرتبه اند سعادتمندان! «۲۷»
فِی سِدْرٍ مَّخْضُودٍ ﴿۲۸﴾
در سایه درخت سدر بى خارند، «۲۸»
وَطَلْحٍ مَّنضُودٍ ﴿۲۹﴾
و درختان موزى که میوه هایش خوشه خوشه روى هم چیده شده است، «۲۹»
وَظِلٍّ مَّمْدُودٍ ﴿۳۰﴾
و سایه اى گسترده و پایدار، «۳۰»
وَمَاءٍ مَّسْکُوبٍ ﴿۳۱﴾
و آبى ریزان، «۳۱»
وَفَاکِهَةٍ کَثِیرَةٍ ﴿۳۲﴾
و میوه اى فراوان، «۳۲»
لَّا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ ﴿۳۳﴾
که پایان نپذیرد و ممنوع نشود، «۳۳»
وَفُرُشٍ مَّرْفُوعَةٍ ﴿۳۴﴾
و همسرانى بلند مرتبه، «۳۴»
إِنَّا أَنشَأْنَاهُنَّ إِنشَاءً ﴿۳۵﴾
که ما آنان را با آفرینشى ویژه آفریدیم؛ «۳۵»
فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْکَاراً ﴿۳۶﴾
پس آنان را همواره دوشیزه قرار داده ایم «۳۶»
عُرُباً أَتْرَاباً ﴿۳۷﴾
عشقورز به شوهران، و هم سن و سال با همسران. «۳۷»
لِّأَصْحَابِ ﭐلْیَمِینِ ﴿۳۸﴾
[همه این نعمت ها [براى سعادتمندان] است.] «۳۸»
ثُلَّةٌ مِّنَ ﭐلْأَوَّلِینَ ﴿۳۹﴾
گروهى بسیار از پیشینیان، «۳۹»
وَثُلَّةٌ مِّنَ ﭐلْئَاخِرِینَ ﴿۴۰﴾
و گروهى بسیار از پسینیان، «۴۰»
وَأَصْحَابُ ﭐلشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ ﭐلشِّمَالِ ﴿۴۱﴾
و شقاوتمندان، چه دون پایه اند شقاوتمندان! «۴۱»
فِی سَمُومٍ وَحَمِیمٍ ﴿۴۲﴾
در میان بادى سوزان و آبى جوشان [قرار دارند،] «۴۲»
وَظِلٍّ مِّن یَحْمُومٍ ﴿۴۳﴾
و سایه اى از دودهاى بسیار غلیظ و سیاه، «۴۳»
لَّا بَارِدٍ وَلَا کَرِیمٍ ﴿۴۴﴾
نه خنک است و نه آرام بخش، «۴۴»
إِنَّهُمْ کَانُواْ قَبْلَ ذَ ٰلِکَ مُتْرَفِینَ ﴿۴۵﴾
اینان پیش از این از نازپروردگان خود کامه و سرکش بودند، «۴۵»
وَکَانُواْ یُصِرُّونَ عَلَى ﭐلْحِنثِ ﭐلْعَظِیمِ ﴿۴۶﴾
و همواره بر گناهان بزرگ پافشارى داشتند، «۴۶»
وَکَانُواْ یَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَاباً وَعِظَاماً أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿۴۷﴾
و پیوسته مى گفتند: آیا هنگامى که مردیم و خاک و استخوان شدیم، آیا به راستى برانگیخته مى شویم؟! «۴۷»
أَوَ ءَابَاؤُنَا ﭐلْأَوَّلُونَ ﴿۴۸﴾
و آیا پدران گذشته ما نیز برانگیخته مى شوند؟! «۴۸»
#سوره_واقعه_همراه_با_ترجمه
بِسْمِ ﭐللهِ ﭐلرَّحْمَنِ ﭐلرَّحِيمِ
به نام خدا که رحمتش بى اندازه استو مهربانى اش همیشگى.
إِذَا وَقَعَتِ ﭐلْوَاقِعَةُ ﴿۱﴾
هنگامى که واقعه [بسیار عظیم قیامت] واقع شود، «۱»
لَیْسَ لِوَقْعَتِهَا کَاذِبَةٌ ﴿۲﴾
که در واقع شدنش دروغى [در کار] نیست، «۲»
خَافِضَةٌ رَّافِعَةٌ ﴿۳﴾
پست کننده [کافران] و رفعت دهنده [مؤمنان] است. «۳»
إِذَا رُجَّتِ ﭐلْأَرْضُ رَجّاً ﴿۴﴾
هنگامى که زمین را به شدت بلرزانند، «۴»
وَبُسَّتِ ﭐلْجِبَالُ بَسّاً ﴿۵﴾
و کوه ها درهم کوبیده و ریز ریز شوند. «۵»
فَکَانَتْ هَبَاءً مُّنبَثّاً ﴿۶﴾
در نتیجه غبارى پراکنده گردد، «۶»
وَکُنتُمْ أَزْوَاجاً ثَلَاثَةً ﴿۷﴾
و شما سه گروه شوید: «۷»
فَأَصْحَابُ ﭐلْمَیْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ ﭐلْمَیْمَنَةِ ﴿۸﴾
سعادتمندان، چه بلند مرتبه اند سعادتمندان! «۸»
وَأَصْحَابُ ﭐلْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ ﭐلْمَشْأَمَةِ ﴿۹﴾
و شقاوتمندان، چه دون پایه اند شقاوتمندان! «۹»
وَﭐلسَّابِقُونَ ﭐلسَّابِقُونَ ﴿۱۰﴾
و پیشى گیرندگان [به اعمال نیک] که پیشى گیرندگان [به رحمت و آمرزش]اند، «۱۰»
أُوْلَـٰئِکَ ﭐلْمُقَرَّبُونَ ﴿۱۱﴾
اینان مقرباناند، «۱۱»
فِی جَنَّاتِ ﭐلنَّعِیمِ ﴿۱۲﴾
در بهشتهاى پر نعمتاند. «۱۲»
ثُلَّةٌ مِّنَ ﭐلْأَوَّلِینَ ﴿۱۳﴾
گروهى بسیار از پیشینیان، «۱۳»
وَقَلِیلٌ مِّنَ ﭐلْئَاخِرِینَ ﴿۱۴﴾
و اندکى از پسینیان، «۱۴»
عَلَىٰ سُرُرٍ مَّوْضُونَةٍ ﴿۱۵﴾
بر تختهایى زربافت، «۱۵»
مُتَّکِئِینَ عَلَیْهَا مُتَقَابِلِینَ ﴿۱۶﴾
در حالى که روبروى یکدیگر بر آنها تکیه دارند. «۱۶»
یَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُونَ ﴿۱۷﴾
نوجوانانى همیشه نو جوان همواره [براى خدمت] پیرامونشان مى گردند، «۱۷»
بِأَکْوَابٍ وَأَبَارِیقَ وَکَأْسٍ مِّن مَّعِینٍ ﴿۱۸﴾
با قدحها و کوزه ها و جام هایى از باده ناب و پاک، «۱۸»
لَا یُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا یُنزِفُونَ ﴿۱۹﴾
که از نوشیدنش نه سردرد گیرند، و نه مست و بى خرد شوند، «۱۹»
وَفَاکِهَةٍ مِّمَّا یَتَخَیَّرُونَ ﴿۲۰﴾
و میوه ها از هر نوعى که اختیار کنند، «۲۰»
وَلَحْمِ طَیْرٍ مِّمَّا یَشْتَهُونَ ﴿۲۱﴾
و گوشت پرنده از هر گونه اى که بخواهند، «۲۱»
وَحُورٌ عِینٌ ﴿۲۲﴾
و حوریانى چشم درشت، «۲۲»
کَأَمْثَالِ ﭐللُّؤْلُؤِ ﭐلْمَکْنُونِ ﴿۲۳﴾
هم چون مروارید پنهان شده در صدف؛ «۲۳»
جَزَاءً بِمَا کَانُواْ یَعْمَلُونَ ﴿۲۴﴾
پاداشى است در برابر اعمالى که همواره انجام مى دادند. «۲۴»
لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْواً وَلَا تَأْثِیماً ﴿۲۵﴾
در آنجا نه سخن بیهوده اى مى شنوند، نه کلام گناهآلودى، «۲۵»
إِلَّا قِیلاًَ سَلَاماً سَلَاماً ﴿۲۶﴾
مگر سخنى که سلام است و سلام، «۲۶»
وَأَصْحَابُ ﭐلْیَمِینِ مَا أَصْحَابُ ﭐلْیَمِینِ ﴿۲۷﴾
و سعادتمندان چه بلند مرتبه اند سعادتمندان! «۲۷»
فِی سِدْرٍ مَّخْضُودٍ ﴿۲۸﴾
در سایه درخت سدر بى خارند، «۲۸»
وَطَلْحٍ مَّنضُودٍ ﴿۲۹﴾
و درختان موزى که میوه هایش خوشه خوشه روى هم چیده شده است، «۲۹»
وَظِلٍّ مَّمْدُودٍ ﴿۳۰﴾
و سایه اى گسترده و پایدار، «۳۰»
وَمَاءٍ مَّسْکُوبٍ ﴿۳۱﴾
و آبى ریزان، «۳۱»
وَفَاکِهَةٍ کَثِیرَةٍ ﴿۳۲﴾
و میوه اى فراوان، «۳۲»
لَّا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ ﴿۳۳﴾
که پایان نپذیرد و ممنوع نشود، «۳۳»
وَفُرُشٍ مَّرْفُوعَةٍ ﴿۳۴﴾
و همسرانى بلند مرتبه، «۳۴»
إِنَّا أَنشَأْنَاهُنَّ إِنشَاءً ﴿۳۵﴾
که ما آنان را با آفرینشى ویژه آفریدیم؛ «۳۵»
فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْکَاراً ﴿۳۶﴾
پس آنان را همواره دوشیزه قرار داده ایم «۳۶»
عُرُباً أَتْرَاباً ﴿۳۷﴾
عشقورز به شوهران، و هم سن و سال با همسران. «۳۷»
لِّأَصْحَابِ ﭐلْیَمِینِ ﴿۳۸﴾
[همه این نعمت ها [براى سعادتمندان] است.] «۳۸»
ثُلَّةٌ مِّنَ ﭐلْأَوَّلِینَ ﴿۳۹﴾
گروهى بسیار از پیشینیان، «۳۹»
وَثُلَّةٌ مِّنَ ﭐلْئَاخِرِینَ ﴿۴۰﴾
و گروهى بسیار از پسینیان، «۴۰»
وَأَصْحَابُ ﭐلشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ ﭐلشِّمَالِ ﴿۴۱﴾
و شقاوتمندان، چه دون پایه اند شقاوتمندان! «۴۱»
فِی سَمُومٍ وَحَمِیمٍ ﴿۴۲﴾
در میان بادى سوزان و آبى جوشان [قرار دارند،] «۴۲»
وَظِلٍّ مِّن یَحْمُومٍ ﴿۴۳﴾
و سایه اى از دودهاى بسیار غلیظ و سیاه، «۴۳»
لَّا بَارِدٍ وَلَا کَرِیمٍ ﴿۴۴﴾
نه خنک است و نه آرام بخش، «۴۴»
إِنَّهُمْ کَانُواْ قَبْلَ ذَ ٰلِکَ مُتْرَفِینَ ﴿۴۵﴾
اینان پیش از این از نازپروردگان خود کامه و سرکش بودند، «۴۵»
وَکَانُواْ یُصِرُّونَ عَلَى ﭐلْحِنثِ ﭐلْعَظِیمِ ﴿۴۶﴾
و همواره بر گناهان بزرگ پافشارى داشتند، «۴۶»
وَکَانُواْ یَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَاباً وَعِظَاماً أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿۴۷﴾
و پیوسته مى گفتند: آیا هنگامى که مردیم و خاک و استخوان شدیم، آیا به راستى برانگیخته مى شویم؟! «۴۷»
أَوَ ءَابَاؤُنَا ﭐلْأَوَّلُونَ ﴿۴۸﴾
و آیا پدران گذشته ما نیز برانگیخته مى شوند؟! «۴۸»