🔻(150) جهاد مقدّس (1)🔺 " يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا إِذا لَقيتُمْ فِئَةً فَاثْبُتُوا وَ اذْكُرُوا اللَّهَ كَثيراً لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُون‏." 🚨 ملّت بزرگ و برگزیده ایران؛ سجده شکر کنید که خداوند شرافت جهاد با پست ترین فرزندان ابلیس، صهیونیست کثیف را به شما ارزانی داشته است. ✅ اگر همین کرامت الهی را درک کنیم فارغ از نتیجه که ان شاء الله به نصرت الهی، با ما و برای ماست، دیگر نسبت به آینده و هر آنچه تقدیر شود، آرام خواهیم شد. 🔹 قصد دارم در نوشته هایی پیرامون نگاه های قرآنی ضروری برای ایّام جهاد نکاتی را تقدیم و تبیین کنم. 📝 در این نوشتار می خواهم از منظر آیه 45 سوره انفال به یکی از ضرورت ها و ملزومات قطعی جهاد در قرآن اشاره کنم که عبارت است از "ذکر الله" که هم سلاح است و هم دارو؛ هم پناهگاه است و هم قدرت. 🔰 ابتدا مختصری ذکر الله را معنا کنیم؛ یاد خدا به چه معناست و برای چیست؟ بعد از آن به این بپردازیم که ما از چه جهاتی در جهاد به ذکر الله نیاز داریم؟ 👈 یاد خدا یعنی توجه به بزرگترین واقعیت هستی و تلاش برای وارد کردن آن حقیقت در اندیشه و دل. 👈 مثلاً وقتی رازق بودن خداوند را یاد می کنیم، داریم تلاش می کنیم این حقیقت را در خود به عنوان یک نرم افزار نصب کنیم که آن چه به عنوان روزی به ما می رسد از ناحیه خداوند است. ورای همه دست ها و راه ها و چاه ها، حقیقت عظیمی هست که چینش عرصه آفرینش و روابط دنیای ما تا این که چیزی به ما برسد به دست اوست. 👈 اگر این نرم افزار در ما به صورت واقعی بنشیند و وارد قلب شود، دیگر انسان در مقوله روزی و فعالیت و کسب و کار حال دیگری پیدا می کند؛ ترسهایی از او ریخته می شود، امیدهایی در او جوانه می زند، نحوه فعالیتش دگرگون می شود و... . 📖 در این آیه شریفه خداوند به مؤمنین دستور می دهد که وقتی با گروهی از دشمنان برخورد کردید ایستادگی کنید و خداوند را زیاد یاد کنید. ذکر خداوند در جهاد چه نقشی دارد و چگونه سلاح و پناه و کهف مؤمن می شود؟ 💠 علامه طباطبائی می فرمایند منظور از ذکر خداوند در هنگام جهاد این است که معارف الهی مرتبط با این مقام را به یاد بیاوریم. 🔸 مؤمن در عرصه جهاد در معرض ناملایمات فراوانی است. حیات او در معرض تهدید است و هر لحظه ممکن است بین او و آنچه دوست می دارد فاصله بیفتد. از طرفی می خواهد در دشمن غلبه کند و در صحنه ای قرار گرفته که از هر سو با یک تکانه شدید مواجه است. 🔹 هر کدام از این تکانه ها ممکن است قدم او را بلغزاند و دچار خطای محاسباتی شود. از حکومت حقایق بزرگ هستی بر این عرصه غفلت کند؛ سست شود یا بترسد یا خسته شده و سختی جهاد را در آستانه پیروزی بزرگ پس زده و از نصر و نصرت الهی محروم شود. 👈 اما اگر خدا و جایگاه او در هستی و این عرصه جهاد را در خود زنده کند، بداند که یا با شهادت به سعادت ابدی و جوار مقرّبین می رسد یا به مطلوب خود که فتح است می رسد و فضایی مناسب و امن برای حرکت به سوی سعادت در زیر پرچم برافراشته دین مهیّا می شود. ♦️ این ذکر باید کثیر هم باشد؛ زیرا مؤمن در این عرصه هر لحظه با امواج سهمگینی از وسوسه های شیطان و تبلیغات دنیا و جاذبه های کاذب دنیایی روبروست. رسانه ها به او سمّ شبهات و فریب حیات پست دنیوی را تزریق می کنند و پادزهر همه این ها ذکر الله است. 👈 در این صحنه همین که خدا و جایگاه او دیده شود، همه نقشه ها در درون مؤمن نقش بر آب می شود. پس باید خدا را زیاد یاد کند و متناسب با هر تیر و فریب و موجی به جنبه ای از حقیقت عظیم الهی توجه کرده و خود را به آن مسلّح کند. 🤲 امروز در این جهاد مقدّس نیز، نیازمندی اوّل و آخر ما در ظاهر و باطن یاد خداست. این مطلب را در نوشته بعدی بیشتر و از ابعاد دیگری خواهم پرداخت. https://eitaa.com/basmale

🔻(۱۵۱) جهاد مقدّس (۲)🔺 " يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا إِذا لَقيتُمْ فِئَةً فَاثْبُتُوا وَ اذْكُرُوا اللَّهَ كَثيراً لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُون‏." ✍️ در نوشته قبلی به ابعادی از نیازمندی مان به یاد خداوند در عرصه جهاد پرداختیم. در این نوشته به ابعادی دیگر اشاره می کنم. 1️⃣ ما به ذکر الله از آن جهت نیاز داریم که در جهاد، مبدأ و معادمان را فراموش نکنیم. ما برای این دنیا نیستیم؛ ما ز بالاییم و بالا می رویم. این زندگی چند روزه دنیا نیز، عرصه یکتای هنرمندی ماست. 🔸 آمده ایم برای ابدیت خویش، نقشی درخور ایفاء کرده و برای آن افق،قد بکشیم. باید مدام در تلخی ها و مصائب جهاد اینگونه خدا را یاد کنیم : إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُون‏. 🔹 خیلی باید اول و آخر بودن خدا را یاد کنیم تا با این باور در بستر جهاد زیست کنیم که اگر نقش خود را خوب ایفاء کردیم، نتیجه هر چه شد، اسمش سعادت است. ان شاء الله که هر دو نیکی برایمان حاصل شود ولی احدی الحسنیین از آن ماست. 2️⃣ به یاد خدا نیاز داریم تا یاد دنیای فریب کار را در این عرصه دشوار از یاد ببریم. 🔻اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَنْسِهِمْ عِنْدَ لِقَائِهِمُ الْعَدُوَّ ذِكْرَ دُنْيَاهُمُ‏ الْخَدَّاعَةِ الْغَرُور.🔻(دعای 27 صحیفه سجادیه) 👈 یاد دنیا که قلب را بگیرد، رفتار انسان در جهاد وارونه می شود؛ به جای استقامت می گریزد و به جای صبر، بی تاب می شود و به جای حرکت و شتاب، به زمین می چسبد. این یاد بزرگ مالک هستی است که دنیا و جایگاه آن را در قلب تحقیر می کند. 3️⃣ به یاد خدایی که بر همه چیز قادر است و سر رشته همه امور به او منتهی می شود نیاز داریم که صرفاً چاره ها و راه ها را در محدوده محاسبات خویش نبینیم. او بر هر امری تواناست اگرچه آن امر در نظر ما نشدنی یا دور باشد. 🔹 اصلا باید با این دید کار کنیم که آن چه نهایتا کار می کند توانایی اوست؛ اوست که تیر را به هدف می نشاند و اوست که قدرتش هر آن چه مطلوب ما در جهاد است را محقق می کند. 4️⃣ به یاد خدا نیاز داریم تا او را فوق همه قدرت های ظاهری، قاهر و مهمین بر همه ببینیم. خیلی دلم گرفت وقتی کسی امروز مرا از ترامپ و آمریکا ترساند. وَ هُوَ الْقاهِرُ فَوْقَ عِبادِهِ وَ هُوَ الْحَكيمُ الْخَبير. 5️⃣ به یاد خدا نیاز داریم که لشکریان خود را تنها همین عِدّه و عُدّه های روی صحنه ندانیم. 🔸همه آسمان و زمین لشکریان خداوند هستند؛ ما تنها نیستیم. کم در قرآن نخوانده ایم که خداوند فرشتگانش را، یعنی همان قوا و جنودش را به یاری مؤمنین ثابت قدم می فرست تا قلوبشان را محکم کنند و ده برابر شوند و چشم دشمن را پر کنند. خداوند سربازی به نام ترس هم دارد؛ می تواند کاری کند که این ها مانند گذشتگانشان خودشان با دست خودشان خانه های خود را خراب کرده و بگریزند. 🔻و قَذَفَ في‏ قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ يُخْرِبُونَ بُيُوتَهُمْ بِأَيْديهِمْ وَ أَيْدِي الْمُؤْمِنينَ فَاعْتَبِرُوا يا أُولِي الْأَبْصار.🔺 6️⃣ به یاد خدا نیاز داریم که توجه کنیم در این عرصه نمی توان با هر رفتاری پیروز شد. باید در زمین قواعد الهی بازی کنیم که اسم این رفتار تقواست؛ جهاد و جنگ نیز خداترسی و تقوای خود را دارد. 🚨 نکند سست شویم و فریب بخوریم و آن وقت منتظر نزول نصرت الهی باشیم. خدا با ماست و وعده الهی تخلف ناپذیر ولی بشرطها و شروطها. 7️⃣ به یاد خدا نیاز داریم تا در این میدان اسیر خود نباشیم؛ همه چیز را برای خود نخواهیم و خود را سلولی از یک جمع پیوسته ببینیم. یاد خدا و مالکیت اوست که ما را نوع دوست می کند. نکند تنها به فکر تامین خود باشیم و بی خیال دیگران تنها برای خود حرص بزنیم. 🔰 ممکن است کار به جایی برسد که مجبور شویم دیگران را در منزل های خود با آغوش باز بپذیریم و مواسات را تمرین کنیم. این ها با یاد خدا و تذکر جایگاه او در نسبت با هستی آسان می شود؛ البته ملّت ما روسفیدان این عرصه بوده و خواهند بود. 8️⃣ به یاد خدا نیاز داریم تا آرام باشیم؛ مگر جز ذکر الله چیزی می تواند قلب طوفان زده انسان را آرام کند؟ مگر وقتی می بینی در این دنیا تنهایی و همه دشمن تو اند و برایت چنگال تیز کرده اند، جز دیدن جایگاه حق در این عالم و سیطره او و این که او مبدأو معاد است و ....چیزی آرامش زاست؟ خیلی فرق است بین آرامش و اطمینان قلب با تسکین های موقّتی و فراموشی. 🤲 خداوندا ذکر خود را در این عرصه به همه ما الهام نما و قلب ما را آشیانه یاد خود قرار بده؛ هر کسی در این عرصه از رزمندگان منصور و مسئولین و مقامات تا همه آحاد مردم، به گونه ای به یاد دائمی تو نیازمندیم. فَاذْكُرُوني‏ أَذْكُرْكُم‏. https://eitaa.com/basmale

🔻(152) ثار الله (2)🔺 "ظَهَرَ الْفَسَادُ فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِمَا كَسَبَتْ أَيْدِي النَّاسِ لِيُذِيقَهُمْ بَعْضَ الَّذِي عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ." ✍️ در نوشته قبلی که البته مدّت زیادی از نوشتن آن گذشت و توفیق نشد آن را ادامه دهم، گزارشی اجمالی از ظاهر و تاویل آیه 33 سوره مبارکه اسراء ارائه شد و گفتیم که این آیه نگاه قرآن به واقعه عاشورا و بذر زیارت عاشوراست و زیارت عاشورا را نیز می توان تفسیر و امتداد این آیه شریفه و کاملا ناظر به آن دانست. 👈 همچنین به تبیین مفهوم ثارالله نیز پرداختیم و خلاصه اش این شد که ثارالله به معنای کسی است که خداوند ثائر یا خونخواه اوست و می توان بعد از عاشورا را با یک نگاه فلسفه تاریخی، مسیر حرکت تاریخ به سمت خونخواهی سیدالشهداء توسّط امام منصور دانست. 🚨 به نظرم رسید که قبل از ادامه این بحث، اشاره ای به نگاه قرآن به مقابله با امام و کنار زدن او از جایگاه بلندش بیندازیم. ▪️در تعدادی از آیات قرآن به یک فاجعه و ظلم عظیم به نام مقابله با امام اشاره شده است. امام یک انسان معمولی و دارای جایگاه معمولی در عالم نیست که کنار زدن او از این جایگاه نیز امری معمولی و صرفاً یک اتفاق سیاسی ناگوار تلقّی شود. ▪️در واقع می خواهم کمی این عبارت زیارت عاشورا را توضیح دهم تا روشن شود از نگاه خداوند تقابل با امام و ظلم در حقّ او چه تصویری دارد؟ 🔻و لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً دَفَعَتْكُمْ عَنْ مَقَامِكُمْ وَ أَزَالَتْكُمْ عَنْ مَرَاتِبِكُمُ الَّتِي رَتَّبَكُمُ اللَّهُ فِيهَا.🔺 📖 خداوند در قرآن چند جا از فساد در زمین صحبت کرده است؛ وقتی به روایات مراجعه می کنیم می بینیم همه آن ها به نوعی تقابل با امام و ظلم در حقّ او و سلب جایگاه الهی اش تاویل شده است. 1️⃣ در آیه 41 سوره روم می فرماید به سبب اعمال مردم، در خشکی و دریا (یعنی در روی زمین) فساد و تباهی آشکار شده است. در روضه کافی در روایتی صحیح السند امام صادق علیه السلام می فرمایند این آیه مربوط به ماجرای سقیفه و زمانی است که امیرالمؤمنین علیه السلام را کنار زده و انصار به اهل سقیفه گفتند که یک نفر از ما و یک نفر از شما امیر شوند و بر کنار زدن علی علیه السلام اجتماع کردند. 2️⃣ در آیه 56 سوره اعراف نیز می فرماید بعد از این که خداوند زمین را اصلاح کرد دوباره آن را فاسد نکنید. ذیل این آیه نیز در کتاب کافی و همچنین تفسیر عیاشی و قمی از امام صادق علیه السلام نقل شده است که تاویل آیه این است که خداوند زمین را به واسطه نبی اکرم اصلاح نمود ولی مردم با کنار زدن امیرالمؤمنین علیه السلام دوباره آن را فاسد کردند. 3️⃣ در آیه 4 سوره اسراء خداوند خبر می دهد از این که بنی اسرائیل دوبار در زمین فساد خواهند کرد. در روایات این دو فساد در زمین به قتل امیرالمؤمنین علیه السلام و ضربه ای که به امام حسن مجتبی علیه السلام توسط لشکریانش در مدائن از روی خیانت زده شد تاویل شده است. 4️⃣ در آیه 11سوره بقره نیز خداوند از قومی خبر می دهد که وقتی به آن ها گفته شد در زمین افساد نکنید، خود را مصلح معرّفی کردند. در برخی روایات این آیه شریفه نیز به پیمان شکنی نسبت به عهدی که در روز غدیر با مولاعلی علیه السلام بسته شده تاویل شده است. https://eitaa.com/basmale

🔰 امام در این عالم جایگاه و مرتبه ای دارد که یک جایگاه اعتباری نیست؛ خداوند این جایگاه رفیع را برای امام در نظر گرفته است. 👈 در زیارت عاشورا کسانی که امام را از این جایگاه و مقام الهی اش محروم کرده و دیگران را به جای او نشاندند لعنت می کنیم. این یک جا به جایی معمولی نیست که کسی برود و کسی دیگر که فرق چندانی با او ندارد به جایش بنشیند. جا به جایی و تقابلی است که عالم را فاسد می کند. ✅ امام در این عالم جایگاهی دارد که تقابل با آن و مانع شدن از رسیدن او به حقّ و منزلت الهی اش در این عالم، عالم را می گنداند و به فساد می کشد. ✅ مثل این می ماند که بخواهیم قلب یا مغز را درآورده و به جای آن تکه سنگی قرار دهیم؛ روشن است که این پیکر به سمت فساد و مرگ و نابودی می رود. ✅ امام جایگاه و مقامی در این عالم دارد که خداوند برای او در نظام هستی در نظر گرفته و با پیکره هستی گره خورده و هماهنگ است. اگر بخواهیم با این جایگاه تقابل و مبارزه کنیم و نگذاریم افسار هدایت بشر در این عالم و روی زمین به دست امام باشد، از منظر خداوند کاری که کرده ایم این است که عالم را گندانده و به ست فساد و تباهی کشانده ایم. 🔹ممکن است در نگاه ما اتفاق خاصی نیفتاده باشد و صرفاً کسی به جای کسی دیگر خلیفه و حاکم شده باشد، امّا از نگاه خداوند این کار به منزله به فساد و تباهی کشیدن زمین است. 🔸 تا روز قیامت نیز هر فساد و تاریکی ای در زمین به پا شود ریشه در همین دارد یعنی ظلم در حقّ امام و مانع شدن در قرار گرفتن او در آن جایگاه الهی اش. ▪️ این جنایت بزرگ،کل پیکره دنیای ما را از آن تنظیم و سلامت و تعادلش خارج کرد و زمینه را برای گمراهی و تباهی بشر و پر شدن زمین از ظلم و فساد فراهم کرد؛ مانند بدنی که با مغز آن شروع به مبارزه کنی و یا این که بخواهی تکه سنگی را به جای مغز یا قلب در آن قرار دهی. روشن است که این بدن خواهد گندید و به سمت مرگ و تباهی پیش خواهد رفت. https://eitaa.com/basmale

🔻(153) درسی از شهیدی رشید🔺 📝 به شهید غلامعلی رشید علاقه خاصی داشتم؛ خداوند خودش و فرزند رشیدِ شهیدش را غریق رحمت کند. ایشان از ثروت های کشور و از مهمترین شخصیت هایی بود که در این ایّام از دست دادیم. 💔 امروز نامه ای را دیدم که ایشان چند روز پیش از شهادتشان نوشته بودند. قسمتی از این نامه خیلی برایم جالب بود و درس بزرگی داشت. 🔰 خلاصه اش این بود که آهای فرشتگانی که به انسان های هفتاد ساله ای مثل ما خطاب می کنید که دعوت خدای خود را برای رجوع به سمت او اجابت کنید و آماده مرگ باشید ( يا ابناء السّبعين نودى لكم فاجيبوا) !!! 👈 حواستان باشد که ما از نظر کاری در ردیف بیست ساله هایی هستیم که به آن ها خطاب می کنید بکوشید و مجاهدت کنید. 🔹 درست است جسممان پیر شده و هفتاد را پر کرده است، ولی دلِ ما که به ایمان به خدا آباد است، ما را هنوز مثل بیست ساله ها، گرم جدیّت و جهاد نگه داشته است. 🔸 از آن زمانی که فکر می کردیم قبل از سی سالگی شهید می شویم تا الانی که هفتاد را رد کرده ایم، هنوز مثل بیست سالگی مان اهل اجتهادیم. ✍️ در روایات روی دو عنصر به عنوان علامتی برای شیعه بودن و کلیدی برای بهره مندی از حقیقت ولایت تاکید شده است؛ ورع و اجتهاد. ٍ 🔻و اعْلَمُوا أَنَّ وَلَايَتَنَا لَا تُنَالُ إِلَّا بِالْوَرَعِ وَ الِاجتهادِ.🔺 ✅ برایم روشن است که بدون ورع نمی توان اهل اجتهاد شد. لابد این شهید سعید، از مرتبه ی بالایی از ورع نیز برخوردار بوده که به قول خودش هنوز هم مثل بیست سالگی اش خود را مخاطب يا ابناء العشرين جدّوا و اجتهدوا می داند !!! طوبی له. https://eitaa.com/basmale

🔻(۱۵۴) ثارالله (۳)🔺 "فَأَذَّنَ مُؤَذِّنٌ بَيْنَهُمْ أَنْ لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ." 🔸لعن؛ تبلور برائت در ساحت دعا (۱)🔸 ✍️ مفهوم «لعن» یکی از مفاهیم کلیدی در منظومه اندیشه ولایی است. همانگونه که مفاهیمی مانند "ولایت و تولّی، محبّت، قرب و سلام" در یک منظومه معنایی و در ارتباط با هم قرار دارند، مفاهیمی مانند "برائت و تبرّی، بغض، لعن" نیز همینگونه هستند. ⚫️ در نوشته قبل دیدیم که ریشه همه فسادها در زمین، به تقابل با امام و کنار زدن ایشان از جایگاه الهی‌شان بازمی‌گردد. وقتی ما با این معرفت، عمق فاجعه و جنایت بانیان آن را درک می‌کنیم، یک واکنش طبیعی در وجودمان شکل می‌گیرد: بیزاری و گسست و خشم قلبی یا همان «برائت». ✅ «لعن» کردن این جریان و این اشخاص، ترجمان و ابراز همین برائت در قالب دعا به درگاه خداوند است. همانطور که در زیارت عاشورا می‌خوانیم: 🔻و لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً دَفَعَتْكُمْ عَنْ مَقَامِكُمْ.🔺 🔰 مجموعه این واکنش‌های سلبی و قلبی (که پس از شناخت عمق فاجعه به طور طبیعی بروز می‌کند) را «تبرّی» می‌نامیم که دقیقاً نقطه مقابل «تولّی» است. این یک اصل روشن است: نسبت به اولیای خداوند، یکسره محبت، تسلیم و پیوند؛ و نسبت به دشمنان خدا، یکسره بغض، نفرت و بیزاری. 🔰 لعن، تجلّی حقیقت برائت و تبرّی در ساحت دعاست. همانطور که تمام ارادت، سرسپردگی و محبت قلبی خود به امام (تولّی) را در قالب‌هایی مانند «سلام» و دعای «صلوات» ابراز می‌کنیم؛ به همان میزان، تمام بغض، بیزاری و عدوات خود با دشمنان (تبرّی) را نیز در قالب دعای «لعن» به زبان می‌آوریم. (در نوشته شماره 67 با عنوان "تأمّلی پیرامون معنای صلوات"، همین سؤال را در مورد دعای صلوات مطرح کرده و پاسخ دادیم؛ بازخوانی آن نوشته می‌تواند در فهم عمیق‌تر مفهوم لعن مفید باشد.) ♦️ سوالاتی که در نوشته‌های بعدی به آن می‌پردازم این است: ▪️ وقتی با لعن کردن، علیه دشمنان خدا دعا می‌کنیم و می‌گوییم خداوندا آن‌ها را لعنت کن، دقیقاً داریم از خداوند چه می‌خواهیم و معنای این دعا چیست؟ ▪️ چرا برای ابراز وضعیت قلبی در نسبت با دشمنان خداوند، از این مفهوم استفاده می‌کنیم؟ ▪️ فلسفه لعن و آثار فردی و اجتماعی آن چیست و چرا این قدر به آن تأکید شده است؟ 📝 آن مقدار که بنده مطالعه کرده‌ام تا کنون به بحثی کافی و وافی در این خصوص برخورد نکرده‌ام؛ امید که بتوانیم تا حدی به پاسخ این سؤالات برسیم. با این بحث همراه باشید و چنانچه مباحثی از علماء دیدید که می‌تواند به درد این بحث بخورد، بنده را نیز مطلّع کنید. https://eitaa.com/basmale

🔻(۱۵۵) معارف متنی و معارف حاشیه ای🔺 " كِتَابٌ أُحْكِمَتْ آيَاتُهُ ثُمَّ فُصِّلَتْ مِنْ لَدُنْ حَكِيمٍ خَبِيرٍ." 🧭 قطب‌نمای فهم دین | چگونه در مسیر معرفت دینی راه را گم نکنیم؟ 📝 می‌توان معارف مطرح شده در قرآن و احادیث معصومین (ع) را به دو قسم تقسیم کرد؛ توجه به این تقسیم‌بندی و همچنین عدم توجه به آن، هر دو تأثیرات جدی و فراوانی در بهره‌مندی از معارف دینی دارند. 🏛 ۱. معارف متنی: این معارف، استخوان‌بندی، بستر و چارچوب اصلی معارف دینی در موردی خاص هستند. مثلاً وقتی می‌خواهیم مطالب مرتبط با مهدویت و امام زمان (عج) را بررسی کنیم، برخی مفاهیم، متن اصلی و بستر اصلی اندیشه مهدویت را تشکیل می‌دهند که بقیه معارف مهدویت روی این شالوده بنا شده و در این چارچوب جا داده شده‌اند. 👈 اگر بخواهیم نمونه بیاوریم، در معارف مهدوی، توجه دادن به اصل امامت و ضرورت وجود حجت الهی، فلسفه غیبت و انتظار فرج، حتمیت ظهور و اهداف حکومت جهانی ایشان، از معارف متنی هستند. 🍃 ۲. معارف حاشیه‌ای: این معارف، مطالبی هستند که قرار نیست شالوده معرفت در بخشی خاص مثل مهدویت را تشکیل دهند و بقیه معارف روی دوش آن‌ها سوار شوند. این‌ها هم بالاخره معرفت دینی هستند و می‌توانند فوائد معرفتی و عملی زیادی داشته باشند، اما بار اصلی مباحث نباید روی دوش این‌ها سوار شود. 👈 مثلاً در مباحث مهدویت، بحث علائم ظهور را می‌توان از معارف حاشیه‌ای دانست. 💡 ۳. چند مثال دیگر: بگذارید چند مثال دیگر هم برای روشن‌تر شدن بحث بیاورم: 🔸 در حیطه معنویت و سلوک، تلاش برای رسیدن به بینش و نگاه توحیدی، سپس بروز این اندیشه در ساختار ویژگی‌ها و صفات و عملکرد انسان، از معارف متنی است. 👈 همواره به یاد خداوند بودن و با توجه به او و محبت او، قیام به وظائف عبادت و عبودیت کردن، و همچنین توجه دادن به جایگاه ویژه حجت خداوند و لزوم گرایش و تبعیت تام و تمام او، در همه عرصه‌ها نیز از همین معارف متنی هستند. 👈 در همین حیطه معنویت و اخلاق و خودسازی، دستورات و راهکارهای موقتی و خاص، تمرکز بر احوالات خاص معنوی مانند خواب و مشاهدات از معارف حاشیه‌ای به شمار می‌روند. 📌 چند نکته مهم در مورد این تقسیم‌بندی: 1️⃣ در موارد فراوانی دیده ام که یک عالم یا سخنران دینی به صورت کلی ارائه بحث خود در یک حیطه خاص را روی معارف حاشیه ای بسته است. استاد اخلاق و معنویت است ولی بیشتر در حاشیه های معارف معنوی دین فکرش کار می کند و مخاطبین او هم چنین سلیقه ای پیدا می کنند و حاشیه دوست و گاهی متن گریز می شوند. 👈 وقتی به آن ها می گویی این مشکلات برای این است که تا تو کم کم نفست حرکت جوهری کند و مزه توکل و تفویض و تسلیم را بچشد، زیر بار نمی رود ولی وقتی می گویی اگر این چله را بگیری یا فلان ذکر را بگویی مشکلت حل می شود این را سیر و سلوک عرفانی واقعی می داند. 2️⃣ بدون توجه به معارف متنی نمی توان حاشیه ها درست تحلیل کرد؛ مثلاً تا در زمینه مهدویت معارف متنی امامت و ولایت را درست نشناسیم، نمی توانیم به تحلیل و استفاده درستی از علائم ظهور و آخر الزمان که در روایات زیادی بیان شده است برسیم. 3️⃣ متنی و حاشیه‌ای بودن، لزوماً با تعداد مشخص نمی‌شود؛ ممکن است مطلبی کم اشاره شده باشد ولی متنی باشد و به مطلبی مانند علائم ظهور زیاد اشاره شده باشد ولی حاشیه‌ای باشد. 4️⃣ حاشیه‌ای بودن به معنای کم اهمیت بودن نیست و به این معنا نیست که باید به حاشیه رانده شده و مطرح نشوند؛ بحث این است که باید تنه درخت از شاخه‌های فرعی را شناخت و حواشی را در نسبت با متن و ناظر به آن فهمید. 5️⃣ در تبلیغ دین، برای علما و مبلغین ضروری است که در هر بحثی، معرفت متنی و حاشیه‌ای آن را بشناسند و حرکت فکری خود را بر این پایه استوار کنند و سعی کنند با در دست داشتن این نگاه، حیطه‌های مختلف معرفت دینی را شناخته و تبلیغ کنند. 6️⃣ برای کسانی که در مسیر طلبگی و آموختن تخصصی علوم دینی نیستند ولی به معارف علاقه دارند، نیز توجه به این تقسیم پرفائده است؛ اولاً حواسشان باشد آن چه به عنوان معرفت دینی از این و آن می‌آموزند تا چه حد متنی و حاشیه‌ای است و این شخص، خود نیز دنبال رسیدن به چنین فهمی باشد. همین توجه و طلب برای علاقه مندان نیز سودمند است و کم کم فوائد خود را نشان می دهد. ✅ خلاصه کلام: برای فهم عمیق دین، ابتدا باید شالوده‌های متنی را محکم کرد و سپس معارف حاشیه‌ای را در پرتو آن اصول فهمید. مراقب باشیم که حاشیه، جای متن را نگیرد و غافل از متن، در حاشیه ها زندگی نکنیم. https://eitaa.com/basmale

🔻(۱۵۶) ثار الله (۴)🔺 " فَأَذَّنَ مُؤَذِّنٌ بَيْنَهُمْ أَنْ لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ." 🔸مفهوم شناسی زبانی ماده لعن با نگاهی تاریخی-فرهنگی🔸 ✍️ نگاه تطبیقی به ریشه‌های مشترک مفهوم «لعن» در خانواده‌ی زبان‌های سامی نشان می‌دهد که «لعن» فراتر از یک واژه ی در بردارنده نوعی نفرین، یک کنش حقوقی-الهیاتی با پیشینه‌ای کهن است. ✅ نتیجه این پژوهش تطبیقی (که ان شاء الله به زودی مقاله حاصل از این پژوهش را در اختیار علاقه مندان قرار می دهم) این است که «لعن» یک «فعل گفتاری» قدرتمند در سنت های کهن زبان های سامی بوده که کارکرد آن نه توهین، بلکه ترسیم مرز، طرد رسمی و اعلام جدایی یک عنصر نامطلوب از جامعه و از حوزه رحمت و امتیازات خاصی بوده است. اسلام این مفهوم عمیق را به ارث برد و در نظامی الهیاتی به آن معنایی افزوده بخشید. 🔸 فرهنگ‌های معتبر لغت عربی، معنای اصلی ماده «ل-ع-ن» را «طرد» (راندن) و «ابعاد» (دور ساختن) معرفی می‌کنند. این دوری، اغلب «همراه با غضب» و طرد شدن «از خیر و رحمت» است. 🔹 این مفهوم حتی پیش از اسلام نیز در فرهنگ عربی کاربردهای اجتماعی داشت و پیامدهای ناگوارِ اعمال را در قالب طرد و راندنِ یک عنصر نامطلوب از جمعی مانند قبیله به تصویر می‌کشید. با این حال، در چارچوب اسلامی این مفهوم ارتقاء یافت و به ابزاری قدرتمند برای ابراز بیزاری از کسانی تبدیل شد که از مسیر حق منحرف می‌شوند و به مرحله ای خاص از تقابل با آن می رسند. 🔸 در اسلام معنای محوری ماده لعن یعنی طرد و دور ساختن حفظ شد، اما این بار به طرد شدن از رحمت خداوند ارتقاء یافت و به یک عملگر الهیاتی و در ارتباط با خداوند تبدیل شد. 🔰 لعن هنگامی که از جانب خداوند صادر شود، به معنای «طرد کردن از رحمت و لطف خویش» است؛ حقیقتی که در دنیا با قطع توفیق و در آخرت با عذاب و عقوبت آشکار می‌شود. در مقابل، لعن از سوی انسان، یک دعا و درخواست از خداوند برای جاری ساختن همین محرومیت است. 👈 بنابراین، «لعن» اساساً یک عملکرد الهیاتی در قالب دعاست و با انتقام‌جویی یا توهین شخصی تفاوت ماهوی دارد. این همان نکته‌ای است که «لعن» را از «سبّ» (دشنام) جدا می‌سازد. 💠 محدوده گسترده افراد و گروه‌هایی که در قرآن و حدیث مورد لعن قرار گرفته‌اند ،نشان می‌دهد که این مفهوم به عنوان یک نشانگر جامع الهیاتی عمل می‌کند. 👈 «لعن» نه تنها مشخص می‌کند که چه کسانی از دایره حق خارج هستند، بلکه اعمال و عقایدی را که در نظام الهی به طور بنیادی غیرقابل قبول هستند، تعریف می‌نماید. ▪️ پس تا این جا در تبیین مفهوم ماده لعن مشخص شد که وقتی ما کسی را لعن می‌کنیم، این عمل، یک واکنش برآمده از بیزاری قلبی در برابر یک عنصر نامطلوب است. ▪️ ما در قالب این دعا، از آستان خداوند می‌خواهیم که آن شخص را از حیطه رحمت و توجه خویش طرد کرده و محروم سازد؛ چرا که اعمال و عقاید او، وی را به طور بنیادی در مقابل نظام الهی قرار داده است. ♦️ پس از این بحث مفهوم شناسی، در نوشته بعدی کمی پیرامون فلسفه لعن و کارکردهای فردی و اجتماعی آن و اهمّیت و ارزشی که دارد خواهم نوشت؛ ان شاء الله. 🆔 https://eitaa.com/basmale

🔻(۱۵۷) 🕊 عقلِ آزاد یا عقلِ در بند؟ ⛓🔺 "فَإِنْ لَمْ يَسْتَجِيبُوا لَكَ فَاعْلَمْ أَنَّما يَتَّبِعُونَ أَهْواءَهُمْ وَ مَنْ أَضَلُّ مِمَّنِ اتَّبَعَ هَواهُ بِغَيْرِ هُدىً مِنَ اللَّهِ..." ✍️ گاهی می بینیم کسانی در بعضی از امور بسیار روشن و عقل پذیر و دل نشین دینی یا حق و باطل هایی که مثل خورشید روشن است شبهاتی می کنند و نمی توانند یا نمی خواهند آن ها را فهمیده و تصدیق کنند. از واضح‌ترین امور، مثل لزوم ارتباط با خداوند گرفته، تا برخی احکام مسلّم و مترّقی دین. آیا فهمِ این نکته که دین باید برای حراست از حریم جامعه، احکام بازدارنده داشته باشد، واقعاً پیچیده است؟ و یا اینکه اگر کسی دیگری را ظالمانه به قتل رساند، باید قصاص شود تا جان انسان‌ها محفوظ بماند، فهمش دشوار است؟ ❓ ریشه‌ی این کج فهمی ها کجاست؟ عقل انسان موجود عجیبی است. گاهی واضح‌ترین بدیهیات را انکار می‌کند و برایش استدلال هم می‌تراشد. از طرفی، گاهی چنان اوج می‌گیرد که پیچیده‌ترین حقایق را مثل آفتاب، شفاف می‌بیند. ♦️ چه می‌شود که عقل، این‌گونه دوگانه عمل می‌کند؟ به امیرالمؤمنین علیه السلام خبر رسید که شریح قاضی خانه ای بسیار وسیع و گران قیمت خریده؛ حضرت او را به بی رغبتی به دنیا و فانی بودن متاع دنیا نصحیت کرد و کلماتی بلند و عرشی در این باب به او گوشزد شد. در انتها نکته ای طلائی فرمودند که پاسخ سؤال ماست : 💎 «شَهِدَ عَلَى ذَلِكَ الْعَقْلُ إِذَا خَرَجَ مِنْ أَسْرِ الْهَوَىٰ» 💎 یعنی: عقل، آنگاه که از اسارتِ هوای نفس خارج شود، بر درستیِ حقیقت گواهی می‌دهد. 🆔 https://eitaa.com/basmale

✅ عقلِ آزاد در مقابل عقلِ اسیر عقلی که از هوای نفس رَسته باشد، حقایقِ عالم برایش بدیهی و روشن می شود و حقیقت را به‌راحتی بو می‌کشد و می‌شناسد. 🚨 اما امان از روزی که عقل، اسیر هوای نفس شود! در آن حالت، نه‌تنها بدیهیات را تصدیق نمی‌کند، که در روشن‌ترین اصول انسانی و دینی نیز شبهه می‌ کند. چرا؟ چون هوای نفس، ابزارِ اندیشه را در سیطره‌ی خود دگرگون می‌کند و آن را پله‌پله به مرحله «شیطنت» می‌رساند. امام صادق (ع) فرمودند عقل آن است که انسان را به بندگی خدا برساند. وقتی از ایشان درباره هوش و ذکاوت معاویه پرسیدند، فرمودند: «آن عقل نیست، آن شیطنت است.» 🔰عقلی که اسیر هوا شود کم کم شیطان می شود؛ در خدمت پوشیدن لباس استدلال و دانش به قامت باطل در می آید. کسانی که امروزه شغل شریف شیطنت را در عرصه های مختلف علمی و اخلاقی و سیاسی برای خود برگزیده اند، یک شبه از انسانیت به شیطنت نرسیده اند؛ عمری هوای نفس را پرستیده و در چراگاه متعفّن هوای نفس پرسه زده اند تا به این جا رسیده اند. 🎯 چند تلنگر برای امروز ما: 1️⃣ اول: حواسمان به خودمان باشد. اگر دیدیم ذهنمان شبهه‌زا شده و زیر بار حقایقِ روشن نمی‌رود، شاید پای هوای نفس در میان است. نفس دوست دارد راه را برای کام‌جویی‌هایش باز کند و برای این کار، حتی عقل را هم به چنبره خود می‌کشد. این یک شاخص مهم است: ببینیم در برخورد با حق و حقیقت چگونه عقل و اندیشه ای داریم؟ 2️⃣ دوم: فریب دیگران را نخوریم. در برخورد با کسانی که رسماً «شغل شریف شیطنت» را برای خود برگزیده‌اند، فریب ظاهر علمی و ادعاهای دانش مآبانه شان را نخوریم. بسیاری از آنان سربازانِ هوای نفس خود هستند و دردِ حقیقت ندارند؛ دلسوز ما نیستند بلکه ما را برای رسیدن به اهداف نفسانی‌شان می‌خواهند. 3️⃣ در تزکیه نفس از هوا بکوشیم. عقل ما منتظر است ببیند که ما فرمانش را به دست چه کسی می دهیم و مملکتش را به چه حکومتی می سپاریم. راه باز است تا با زدودن هوا و پیشه کردن تقوا، حق بینی و حق فهمی خود را توسعه دهیم تا به لبّ و مغز اندیشه رسیده و از اولوالالباب شویم و به حکمت برسیم. جمله طلائی حضرت امیر علیه السلام را نیز هیچ وقت فراموش نکنیم : ✨ شهِدَ عَلَى ذَلِكَ الْعَقْلُ إِذَا خَرَجَ مِنْ أَسْرِ الْهَوَى‏.✨ 🆔 https://eitaa.com/basmale

🔻(۱۵۸) ثارالله (۵)🔺 " فَأَذَّنَ مُؤَذِّنٌ بَيْنَهُمْ أَنْ لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ." 💎 بیانی پیرامون ارزش، فلسفه و کارکردهای لعن💎 ✍️در نوشته شماره ۱۵۴ گفتیم که لعن، واکنش انسان در قالب دعا بعد از معرفت به عظمت جنایت دشمنان خداست. وقتی فهمید که با کنار زدن اولیای خداوند از آن مراتب و جایگاه الهی‌شان، چه بر سر عالم آمده و چه محرومیت عظیمی را در گستره تاریخ برای بشریت رقم زده‌اند، اولین واکنش انسان در مقام برائت، همین دعای لعن است. ✅ لعن واقعی، نشان‌دهندهٔ سلامت روح در وادی توحید است. نمی‌شود روحی سالم باشد و در مسیر قله‌ی نور در حال حرکت باشد، ولی حالت لعن به دشمنان این مسیر پیدا نکند. ❓این واکنش خشم‌آلود مقدس، چه ارزش و جایگاهی دارد و چه کارکردهایی از نظر فردی و اجتماعی می‌تواند داشته باشد؟ ۱. 🔥 تبلور خشم مقدس اوّلین اثر آن همین بروز دادن است؛ حالات و صفات قلبی وقتی بروز داده شوند عمیق تر و موثّر تر می شوند. همه می دانیم وقتی محبّت از قلب به زبان یا عمل کشیده می شود گرم تر می شود. ▪️خشم مقدّس ما نیز وقتی در قالب این دعا بروز داده می شود و با خداوند در میان گذاشته می شود، شعله ور تر می شود و از یک حالت درونی صرف، انگار به دادگاه عدل الهی کشیده شده و با خداوند در میان گذاشته می شود. گوئی در اثر این خشم برخاسته از معرفت، برخاسته ایم و برای احقاق حقّ، به آستان عدل خداوند شکایت برده ایم. ۲. 🚧 مرزبندی شفاف با جبهه باطل یکی از مهم‌ترین کارکردهای لعن، ترسیم و تثبیت مرزهای عقیدتی و عملی میان جبهه حق و باطل است. لعن، یک اعلام موضع شفاف، قاطع و اساسی است؛ سر سازش و کنار آمدن با باطل نداشتن ، در لعن، به مرحله‌ای رسیده که دیگر هیچ روزنه ای برای تمایل و ترحم و اشتراک بین ما و آن ملعونین باقی نمی‌گذارد و نظام ایدئولوژیک ما را یکپارچه و خالص می‌سازد. ۳. 🔄 تمرین معنوی برای همسوسازی درون و برون لعن یک تمرین معنوی تأثیرگذار بر روی اعمال بیرونی ما نیز هست؛ فعالانه رد کردن شر و همسوسازی قلب و ذهن با حقیقت و رسیدن به یک وضوح عقیدتی درونی، در اعمال بیرونی نیز آشکار می‌شود و تعهد فرد را به راه اهل بیت و دوری گزیدن هرچه بیشتر از سنن و اخلاق و طریق ملعونین تقویت می‌کند. 🆔 https://eitaa.com/basmale

۴. 🛡 واکسیناسیون روحی در برابر ویروس انحراف تکرار لعن بر مصادیق بارز ظلم و انحراف، یک یادآوری دائمی است تا مؤمنان همواره مراقب باشند که خود در آن مسیرهای ظلمانی گام برندارند. این عمل به نوعی "واکسیناسیون" روحی و فکری جامعه در برابر ویروس‌های انحراف و ستم است. ۵. 💎 حراست از گوهر ایمان در برابر آلایش‌ها عمق مفهوم تبرّی و لعن از جهتی کمک به مؤمنین برای حراست از گوهر ایمانشان در برابر شبهات ناشی از مخالطت و معاشرت با اهل باطل است. شارع مقدّس با بیان اموری مانند نجاست کفار و باطن جهنّمی آنها و لزوم تبرّی از آنها و لعن آنها و مانند آن، به مؤمنین نوعی واکسن ایمانی زده تا در مواجهه با اینها آلوده نشوند! ۶. 🔗 ایجاد یکپارچگی و هویت بخشی به جامعه شیعه "لعن" به یکپارچگی فکری و اخلاقی جامعه شیعه کمک می‌کند و تضمین می‌نماید که درس‌های تاریخی فراموش نشوند و جامعه در برابر اشکال جدید انحراف و ظلم به حقیقت، هوشیار بماند. این بیزاری، یک نیروی محرکه قدرتمند برای جامعه شیعی است تا همواره در مسیر حق ثابت‌قدم بماند و هویت دینی خود را در برابر تحریف‌ها و هجمه‌ها حفظ کند. ۷. 📢 تضعیف پایگاه مشروعیت ظلم و استبداد اعلام برائت از ظالمان و حاکمان جور در طول تاریخ، همواره به عنوان یک راهبرد برای تضعیف پایگاه مشروعیت آنان و بسیج نیروهای مردمی علیه ظلم و استبداد به کار رفته است. لعن، روحیه مقاومت و عدم سازش با ستم را در جامعه زنده نگاه می‌دارد و از قابل پذیرش شدن ظلم جلوگیری می‌کند. ۸. ✨ لعن؛ نقطه مقابل و مکملِ «صلوات» لعن، نقطه مقابل صلوات است؛ در مقام صلوات وقتی به جایگاه رفیع اولیای الهی و حقّی که بر ما دارند توجّه می کنیم و از ادای این حقّ و از این که ما با این اندازه و ظرفیت بتوانیم در آن بارگاه رفیع کاری کنیم، ناامید می شویم، به خداوند توجّه کرده و از او می خواهیم که خودش رحمت گسترده خود را معطوف این کانون نور کند و امر آن ها را در هستی به سامان برساند. 🔸 در مقام لعن نیز وقتی از جنایات سهمگین و ریشه دار مستکبرین و فسادی که در زمین به بار آورده اند یاد می کنیم، از این که ما بتوانیم این بساط را جمع و اصلاح کنیم ناامید شده و رو به قدرت مطلق می آوریم و از او می خواهیم که آن ها و بساطشان را با دور کردن و طرد و اخراج از گستره رحمت خویش، از عرصه هستی بزداید و آنچه بر سر دنیای ما آوردند را خودش اصلاح کند. 🆔 https://eitaa.com/basmale