من به عنوان *یک* نفر، چطور میتونم به برپایی هرچه بهتر این راهپیمایی عظیم کمک کنم؟ من با دست خالی چطور میتونم این سفر رو برای دیگران زیباتر، شیرین تر و راحت تر کنم؟ و جلوه‌ی این *گردهمایی بزرگ بشریت* رو جلا بدم؟ به این پویش‌ها بپیوندیم: ✅ پویش اول *#یک_پتو_کمتر* دیده شده شبها در موکب ها برخی افراد مخصوصاً ایرانی ها، بیش از نیاز خودشون پتو برمیدارن. بیاید عادت برداشتن بیش از حد نیاز رو از همینجا ترک کنیم. فکرکنیم خودمون اون نفر آخری هستیم که وارد موکب میشیم... بی پتو... با دو سه تا بچه... ✅ پویش دوم *#آب_و_غذا_به_اندازه* بیاید فقط و فقط در حد نیاز خودمون غذا و آب بگیریم. الحمدلله سفره‌ی آقا خیلی پر و بابرکته. اما دلیل نمیشه ما مصرف‌گرایانه و درواقع مسرفانه، مقدار بیش از حد نیازمون برداریم. بعد هم زیاد بیاد یا خراب بشه و بریزیم دور... بیاید گول گرسنگی چشمهامون رو نخوریم و به مقدار نیاز بگیریم از طرفی *در مصرف آب صرفه جویی کنیم.* آب کمه. با تانکر میبرن. از استحمام و شستشوی طولانی با مصرف زیاد آب بپرهیزیم. ✅ پویش سوم *#زباله_کمتر* انبوه زباله... پلاستیک... لیوان یکبار مصرف... پوشک‌ها که بماند... بعضی زباله‌ها رو نمیشه کم کرد مثل پوشک. اما لیوان و قاشق و چنگال یکبار مصرف چی؟ چرا همراهمون نباشه و آب و چای و شربت رو تو لیوان خودمون نخوریم؟ روزی چندتا قاشق مصرف میکنیم؟! به مام طبیعت زخم نزنیم به مشکلات کشور میزبان اضافه نکنیم ✅ پویش چهارم *#رونق_مهربانانه* موکب‌های بزرگ و شیک و تمیز همیشه مورد استقبال هستن و زوار عزیز با پذیرایی این موکب ها سیر میشن. اما موکب‌های ساده بی رونق می‌مونن، دست‌هایی که به پذیرایی دراز شده ان، ناامیدبرمیگردن همه سیر هستیم و میلی به سفره و سینی ساده ی اون ها نداریم... بیایید امسال عشق و اخلاص و صفای میزبان رو بهتر پاسخ بگیم کمی چشم روی موکب‌های پررونق و غذاهای چرب ببندیم و به موکب‌های ساده تر رونق دهیم ✅ پویش پنجم *#غذای_ایرانی_اینجاهم_هست* دیده شده گاهی وقتی جایی غذای ایرانی خاصی داده میشه، عده ای با سروصدا هجوم میبرن به اون سمت: حلیم ایرانیییییی! یا وقتی جایی غذای چرب و گرم خاصی توزیع میشه... آخه مگه رفتیم اونجا برای.... ؟! رعایت کنیم. بخش مهمی از درآمد سالانه شون رو خرج میکنن برای پذیرایی ما اون وقت ما اینطور.... ؟! ✅ پویش ششم *#خواهرت_هستم* سفر اربعین دیگه این چندسال مملو از خانواده است؛ خانم‌هایی با بچه‌های کوچک قد و نیم قد. و احتمالا گاهی در موکب ها، سرویس ها، صف غذا و... دست تنها و نیازمند کمک... بیایین خواهر و برادر هم باشیم شب، صدای گریه بچه کوچک و غرغر بچه بزرگترش اذیتت میکنه؟ به جای نچ نچ و سرزنش، میتونی کوچیکه رو بغل کنی تا مادر به فرزند دیگه ش برسه... تو سرویس بهداشتی ساک و چادرش رو بگیری تو صف غذا نوبتت رو بهش بدی... چیزی لازم داره، بهش ببخشی یا امانت بدی. این سفر، تمرین زندگی در دولت کریمه است اونجایی که همه عاشقانه با هم خواهر و برادرن... ✅ پویش هفتم *#قدردانی_کنیم* احتمالاً گذر خیلیامون به مَبیت ها میفته... چقدر مخلصانه و عاشقانه میزبان ما غریبه‌ها میشن... چقدر زیباست که ما تو بساطمون چندتا هدیه ی خوب برای قدردانی داشته باشیم. اگر میتونیم بسته زعفران، زیره، پسته یا نبات، خشکبار، لواشک‌های خونگی و... ما ایرانی‌ها عادت نداریم جایی دست‌خالی بریم. ✅ پویش هشتم *#کمک_بدیم* تو مسیر، گاهی بریم تو موکب‌های *عراقی* و پیشنهاد کمک بدیم. چه حس برادری ای ایجاد میکنه... خدا میدونه این تقویت عُلقه بین مسلمین چه اجر و فوایدی داره... ✅ پویش نهم *#حق_تقدم* بیاید از الان تصميم بگیریم برای برخی ها حق تقدم قائل بشیم برای خانم‌های بچه دار، مردان بچه‌دار، خانم‌ها (تو صف ماشین و غذا و...)... این حق تقدم به خانمها باعث میشه از اختلاط ها هم جلوگیری بشه ✅ پویش دهم *#هدیه_دهیم* برای بچه‌های عراقی، برای میزبان کوچولوهای مهربانمون، هدیه ببریم؛هرچند کوچیک... بادکنک، گیره سر، گیره روسری، ماشین کوچولو، جاکلیدی، پیکسل، جانماز، عروسک، پوستر، مداد رنگی و... خیییلی خوشحال میشن.