حدود ساعت ۱۳:۰۰💔 ۳۰ نفر از اصحاب امام(ع) تا وقت نماز زنده بودند و بعد از این ساعت شهید شدند. بعد از کشته شدن اصحاب، نوبت به بنی هاشم رسید. اولین نفر، حضرت علی اکبر(س) بود. البته الفتوح، عبدالله بن مسلم بن عقیل را اولین شهید بنی هاشم خوانده‌است. این عبدالله بن مسلم، به طرز ناجوانمردانه‌ای شهید شد. شهادت او بر جوانان بنی هاشم گران آمد. دسته جمعی سوار شدند و به دشمن حمله بردند. امام آنها را آرام کرد و فرمود: «ای پسرعموهای من، بر مرگ صبر کنید. به خدا پس از این هیچ خواری و ذلتی نخواهید دید.» #شرح‌واقعه ♥⃢ ☘ @bayenatiha

حدود ساعت ۱۴:۰۰💔  عاقبت امام حسین(ع) و حضرت عباس(ع) تنها ماندند. عباس(ع) اجازه میدان خواست، اما امام(ع) او را مأمور رساندن آب به خیمه‌ها کرد. دشمن بین دو برادر فاصله انداخت. عباس(ع) دلاور در حالیکه با شجاعت تمام سعی در آوردن مشک آب برای زنان و کودکان داشت، در محاصره دشمن دو دستش قطع شده و با عمودی آهنین بر سرش زدند که از اسب بر زمین افتاد.😭 اباعبدلله(ع) سراسیمه خود را بر پیکر قطعه قطعه برادر رساند. دشمن کمی به عقب رفت. امام(ع) برای دومین بار، بعداز مرگ برادر عزیزش، گریه کرد و فرمود: «اکنون دیگر پشتم شکست.» #شرح‌واقعه ♥⃢ ☘ @bayenatiha

#بہ‌وقت‌نوا •کس پیشِ تو دَم زِ زورِ بازو نَزَند!• -به رسمِ وفاداری به‌عمو‌عباس{ع} مدح‌خوانیِ #حاج‌محمود‌کریمی #نوبت‌عباس‌رسیده ♥⃢ ☘ @bayenatiha

[صلوات یادتون نره داریم به لحظه های سخت نزدیک مےشیم ]🍃

روضه یعنی چشم های عباس وقتی تیر به مشک خورد... [فَوَقَف العَبّاس مُتحیّرا] #همیݩ‌الاݩ

حدود ساعت ۱۵:۰۰💔 امام(ع) به طرف خیمه‌ها برگشت تا خداحافظی کند. همچنین پیراهنش را پاره پاره کرد و پوشید تا بعدا در وقت غارت کردن توسط دشمن برهنه‌اش نکنند. وقت وداع با اهل بیت، کودک شیرخواره‌اش علی اصغر(س) را به میدان برد تا او را سیراب کند که به تیر حرمله کشته شد. امام(ع) به میدان رفت اما کمتر کسی حاضر به مقابله با ایشان می‌شد. بعضی تیر می‌انداختند و بعضی از دور نیزه پرتاب می‌کردند. شمر و ۱۰ نفر به مقابله با امام(ع) آمدند. بعداز شهادت امام(ع)، بر پیکر مبارکش جای ۳۳ زخم نیزه و ۳۴زخم شمشیر شمرده شد. #شرح‌واقعه ♥⃢ ☘ @bayenatiha

#بہ‌وقت‌نوا 🌴 حسین جان ای آبروی دو عالم 🕯 نگین سلیمان به حلقه خاتم 🌴 خداحافظ ای برادر زینب 🕯 به خون غلطان در برابر زینب 🎙 محمد حسین پویانفر ♥⃢ ☘ @bayenatiha

💔در مقاتل نوشته‌اند: زمانی که امام(ع) در آستانه شهادت بود، کسی جرأت نمی‌کرد به سمت ایشان برود، اهل حرم از صدای اسب ایشان (ذوالجناح) متوجه شده و بیرون دویدند. کودکی به نام عبدالله بن حسن(ع) دوید و به طرف مقتل امام آمد. او را در بغل عمویش کشتند. امام ناراحت شدند و کوفیان را نفرین کردند: «خدایا باران آسمان و روییدنی زمین را از ایشان بگیر!» #شرح‌واقعه ♥⃢ ☘ @bayenatiha